Χρυσόστομος Σμύρνης ΑΓΙΟΣ υπό ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ;
Σημάτης Παναγιώτης, θεολόγος
Είναι σίγουρο, πως ένα μεγάλο μέρος ορθοδόξων πιστών, αλλά και μερικοί θεολόγοι και ιερείς, θα μείνουν έκπληκτοι, αν ακούσουν ότι η Ιερά Σύνοδος πριν δυο δεκαετίες αναγνώρισε ως άγιο, κάποιον για την αγιότητα του οποίου υπήρχαν …αμφιβολίες, αφού ήταν μεν εθνομάρτυς και Επίσκοπος, αλλά είχε κατηγορηθεί ως μασόνος και Οικουμενιστής. Και το εκπληκτικότερο, ο εισηγητής της αγιοποήσεώς του και ο γράψας την ασματική ακολουθία του, γνωρίζουν και διατυπώνουν τον δισταγμό που υπήρχε και τις αμφιβολίες αυτές!
Μήπως και αυτό το θέμα, πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρότερα, γιατί, αν τελικά τα στοιχεία αυτά είναι αληθινά, τότε πλέον αποδεικνύεται ότι ακολουθούμε στο θέμα της αγιοποιήσεως, ατραπούς παρόμοιους με εκείνους των Παπικών. Ας μας διαφωτίσουν επί τούτου οι ειδήμονες, γιατί δεν πρέπει να αποδεχτούμε πρακτικές ξένες προς την Παράδοσή μας ως προς τον τρόπο αγιοποίησης, και έτσι να επιτρέψουμε να εισχωρήσει η αμφιβολία για τους αγίους μας.
Παραθέτω δυό μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο του π. Ευθύμιου Τρικαμηνά «Ο Εθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης, Αναίρεση της παρανόμου αγιοποιήσεώς του…» και ένα επίκαιρο κείμενο του συγγραφέα που εστάλη χθες προς δημοσίευση, αφού έχει αποφασισθεί να εορτάζεται ως άγιος προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
Α) «Ασματική Ακολουθία Χρυσοστόμου Σμύρνης», υπό Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου Βαλληνδρά (στο Πρόλογο): «Ανέθεσεν η Ιερά Σύνοδος εις ημάς την σχετικήν εισήγησιν. Και ανεδέχθημεν ταύτην, παρά τας επιφυλάξεις τινών, ότι “ούπω καιρός”», παρά την έλλειψιν ιερών «λειψάνων» και «θαυμάτων συνδεομένων μετά του προσώπου του “αγίου”», που δεν υπάρχουν στην «προκειμένην περίπτωσιν εκτός συζητήσεως» (σελ. 247-248).
Β) Μητροπολίτης Δημητριάδος Χριστόδουλος (ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών): «Σκιά ωστόσο στην αγιοκατάταξη του Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου έρριψεν η καταγγελία ότι ο μάρτυς Ιεράρχης υπήρξε μασόνος». Η φήμη αυτή όμως, «δεν έχει επιβεβαιωθή. Δεν είναι αρκετή η μαρτυρία των ιδίων των μασόνων ότι ο Ιεράρχης ήτο μέλος των… Εάν ποτέ η Εκκλησία ελέγχουσα τις διδόμενες πληροφορίες ως αληθείς αποφασίσει να διαγράψει τον Χρυσόστομον Σμύρνης από τις δέλτους των αγίων της, τότε υποχρεούμεθα να σταματήσουμε κι εμείς να τον τιμώμεν ως άγιον»!... Όσοι έχουν στοιχεία που αποδεικνύουν τον ισχυρισμόν τους περί της μασονικής ιδιότητος του αγίου… να τα θέσουν υπ’ όψιν της Εκκλησίας και να ζητήσουν την επανεξέταση της υποθέσεως»!!! (σελ. 267-271).
Είναι πράγματι εκπληκτικό: Εγνώριζαν οι εισηγητές Αρχιερείς, ο γράψας την ασματικήν ακολουθία του, ολόκληρη η «Σύνοδος, η οποία τον αγιοποίησε, ότι υπήρχαν κατηγορίες δια την μασονικήν του ιδιότητα» και παρά ταύτα τον αγιοποίησε, προκαλώντας εκ των υστέρων τους αμφιβάλλοντας να καταθέσουν τα στοιχεία που έχουν; Δεν έπρεπε εκ των προτέρων εξονυχιστικώς αυτά να ελεγχθούν, να περιμένουν το χρόνο και κυρίως το Θεό να «δείξει» περί της αγιότητος ή όχι του Εθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης;
Γ) (το τελευταίο κείμενο του π. Ευθύμιου):
«ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ, ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΣ ΝΑΙ –ΟΧΙ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ
Έχουν περάσει δέκα επτά χρόνια από τότε που η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατόπιν εισηγήσεως του τότε Μητροπολίτου Δημητριάδος Χριστοδούλου, κατέταξε μεταξύ των αγίων τον Εθνομάρτυρα Χρυσόστομο Καλαφάτη, Μητροπολίτη Σμύρνης.
Επειδή έχει αποφασισθή να εορτάζεται και να τιμάται ως άγιος κατά την Κυριακή του Σεπτεμβρίου προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού είναι επίκαιρο να δημοσιευθούν κάποιες σκέψεις προς ενημέρωσι και περιφρούρησι του λαού του Θεού.
Αυτή η πράξις της εν λόγω αγιοποιήσεως εστιγμάτισε ανεπανόρθωτα τη Σύνοδο και έγινε αιτία και στον πλέον αδαή να καταλάβη περί το ποιόν και το επίπεδο της Συνόδου, το ότι δηλαδή κατευθύνεται από σκοτεινές δυνάμεις και έχει ως σκοπό, όχι να προστατεύση και να υπερασπισθή την Ορθόδοξο Παράδοσι και το λαό του Θεού, αλλά να εξυπηρετήση τα σχέδια των εχθρών της Εκκλησίας. Και γινόμεθα συγκεκριμένοι διά να φανούμε ότι δεν φερόμεθα εμπαθώς και ότι δεν αδικούμε τα πράγματα.
1. Δεν συνέβη ποτέ στην Ορθόδοξο δισχιλιετή Παράδοσι της Εκκλησίας να αγιοποιηθή κάποιος ο οποίος είχε τέτοια αγάπη και λατρεία για την πατρίδα, ώστε να θυσιάζη γι’ αυτήν τα πάντα και την πίστι στον Χριστό και την Αρχιερωσύνη του και τη ζωή του και την Εκκλησία και το ποίμνιό του. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης είναι ο μοναδικός στα εκκλησιαστικά δεδομένα.
2. Δεν συνέβη ποτέ στην Ορθόδοξο δισχιλιετή Παράδοσι να αγιοποιηθή κάποιος ο οποίος είχε τόσες αιρέσεις μέσα του και τόσο σκοτάδι πνευματικό, ο οποίος να συμβιβάζεται και να αναγνωρίζη ως Ορθοδόξους τους αιρετικούς, να καλή τους Προτεστάντες πάστορες να κάνουν κηρύγματα στον Μητροπολιτικό ναό της Σμύρνης, να θέτη στο ποίμνιό του ως πρότυπο σε όλα τους αιρετικούς της Δύσεως, να μην μπορείς να βρης στα κείμενά του κάτι ορθόδοξο (όλα είναι αιρετικά ή πατριωτικά ή κοσμικά), να συμπροσεύχεται και να κηρύττη σε αιρετικούς ναούς των Προτεσταντών, να ζητά με πάθος την ένωσι με τους Προτεστάντες, χωρίς αυτοί να διορθώσουν τίποτε και κοντολογίς να μην έχη τίποτε ορθόδοξο μέσα του. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης είναι ο μοναδικός στα εκκλησιαστικά δεδομένα.
3. Δεν συνέβη ποτέ στην δισχιλιετή Παράδοσι της Εκκλησίας να αγιοποιηθή κάποιος ο οποίος είχε ειδωλολατρικές και πανθεϊστικές αντιλήψεις, ο οποίος σε όλες του τις αναφορές έφερε σαν παράδειγμα τους αρχαίους Έλληνες και ποτέ τους αγίους και ο οποίος προέβαλε πάντοτε το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα και ποτέ το ορθόδοξο χριστιανικό. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης είναι ο μοναδικός στα εκκλησιαστικά δεδομένα.
4. Δεν συνέβη ποτέ στην δισχιλιετή Παράδοσι της Εκκλησίας να αγιοποιηθή κάποιος ο οποίος είναι κατηγορημένος ως Μασόνος, όχι μόνο από αναφορές των Μασόνων αλλά και από τους στενούς του συνεργάτες στην Μητρόπολι και από όλα του τα πιστεύω και τις αντιλήψεις του, τα οποία ταιριάζουν απολύτως με αυτά των Μασόνων. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης έχει και εδώ τη μοναδικότητα στα εκκλησιαστικά δεδομένα.
5. Δεν συνέβη ποτέ στην δισχιλιετή Παράδοσι της Εκκλησίας να αγιοποιηθή κάποιος ο οποίος ήτο πολέμιος του μοναχισμού, απεχθάνετο την ασκητική του πλευρά και προέβαλε το κάλλος του σώματος κατά τα πρότυπα των αρχαίων Ελλήνων. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης είναι ο μοναδικός στα εκκλησιαστικά δεδομένα.
6. Δεν συνέβη ποτέ στην δισχιλιετή Παράδοσι της Εκκλησίας να αγιοποιηθή κάποιος ο οποίος αγωνιζόταν με πάθος για τον εκσυγχρονισμό της Εκκλησίας κατά τα δυτικά πρότυπα, υπέβαλε γι’ αυτόν τον σκοπό προγράμματα στο Πατριαρχείο στα οποία απαιτούσε να συντομευθούν οι ακολουθίες, να καταργηθούν οι εκκλησιαστικές αργίες, να καταργηθούν οι νηστείες, να προσαρμοσθή η Εκκλησία και να ακολουθή τα πορίσματα της επιστήμης, να γίνη αναθεώρησις και ανακάθαρσις των εκκλησιαστικών βιβλίων, της εκκλησιαστικής μουσικής και αγιογραφίας, να καταργηθή το ράσο των κληρικών, να σπουδάζουν οι θεολόγοι προς πληρέστερο καταρτισμό στην Ευρώπη και γενικώς να μη μείνη τίποτε όρθιο στη θέσι του μέσα στην Εκκλησία.
7. Δεν συνέβη ποτέ στα δεδομένα της Εκκλησίας να αγιοποιηθή κάποιος ο οποίος ενώ ήτο Μητροπολίτης μονίμως οπλοφορούσε και μάλιστα εχειρίζετο άριστα το πιστόλι και με τα δύο χέρια και έφερε παράδειγμα προς μίμησι τον εαυτό του διά την εκπαίδευσι στα όπλα και κοντολογίς ήτο ένας άριστος «κάου-μπόϊ και πιστολέρο», ή ένα άλλο είδος επαναστάτου τύπου Τσε Γκεβάρα. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης είναι ο μοναδικός στα εκκλησιαστικά δεδομένα.
8. Δεν συνέβη, ποτέ στην δισχιλιετή Παράδοσι της Εκκλησίας να αγιοποιηθή κάποιος και μετά από αυτήν την αγιοποίησι και επί δέκα επτά συνεχή χρόνια, να κατατίθενται μηνυτήριες αναφορές στη Σύνοδο με αδιάσειστα στοιχεία για το ποιόν του «αγίου», να γίνονται δημοσιεύσεις, όπως η παρούσα, να γίνονται διαμαρτυρίες, να γράφονται βιβλία εναντίον του «αγίου», να γίνονται εκδηλώσεις από τους Μασόνους και να τον παρουσιάζουν ως τον «άγιο τέκτονα» με την επιπλέον μόνιμη αναφορά των Μασόνων ότι «δεν θα έφθανε στην αγιότητα ο Χρυσόστομος Σμύρνης αν δεν ήτο Τέκτων», να προσκαλούμε τέλος τους αγιοποιήσαντας αυτόν Επισκόπους σε δημόσιο διάλογο και αυτοί να αντιμετωπίζουν την όλη υπόθεσι με τη ανευθυνότητα και την απάθεια ενός νεκρού, στον οποίο υποβάλλονται αυτές οι διαμαρτυρίες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο της αντιμετωπίσεως αποδεικνύουν περίτρανα οι Επίσκοποι ότι ο μόνος ανελεύθερος, αντιδημοκρατικός και δικτατορικός τόπος είναι αυτός της Εκκλησίας, στον οποίο οι ολίγοι κατευθυνόμενοι προεστώτες επιβάλλουν τις απόψεις των στους πολλούς, αδιαφορώντας για την αλήθεια και πειθαρχώντας στις αρχές της Ν. Εποχής.
Αυτά γράφονται προς γνώσι του λαού του Θεού, ώστε όπου ευρίσκονται και βλέπουν τέτοιες φιέστες, οι οποίες προβάλλουν ως άγιο τον Χρυσόστομο Σμύρνης να διαμαρτύρονται και με κάθε τρόπο να υπερασπίζονται την Ορθόδοξο Παράδοσι, η οποία ισοπεδώνεται και μασονοποιείται στο φωτοστέφανο του Χρυσοστόμου Σμύρνης».
7 Σεπτεμβρίου 2009
Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς,
Μία άλλη άποψη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό παλαιούς κατοίκους της Σμύρνης, που έζησαν την τραγωδία της Καταστροφής, είχαμε πολλές διηγήσεις για το μαρτύριο του Χρυσοστόμου. Όμως υπήρχε πάντα μια επιφύλαξη ως προς την ακρίβεια των εξιστορουμένων. Ο πόνος και το μέγεθος της συμφοράς μεγεθύνουν ως την υπερβολή τα εξιστορούμενα. Προσωπικά όλες οι επιφυλάξεις μου παραμερίσθηκαν, όταν στις 14 Δεκεμβρίου 1982, με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 60 χρόνων από την καταστροφή, σε έκτακτη συνεδρίαση της Ακαδημίας Αθηνών, ο διαπρεπής ακαδημαϊκός Γ. Μυλωνάς, τελείωσε την ομιλία του με μία συγκλονιστική -ίσως την πιο συγκλονιστική απ' όσες έχουμε- περιγραφή του μαρτυρίου και της θανατώσεως του Χρυσοστόμου.
Ο Γ. Μυλωνάς ήταν από τη Σμύρνη, μετείχε στην αθλητική και πνευματική ζωή της πόλης και γνώρισε από κοντά τον Χρυσόστομο, από την πρώτη μέρα που έφθασε στην Ιωνία ως τις τελευταίες ώρες της μεγάλης αγωνίας. Η σοβαρότητα, η εγκυρότητα και η διεθνής αναγνώριση της επιστημονικής βαρύτητος του Γ. Μυλωνά, δίνουν στην μαρτυρία του αξία ντοκουμέντου. Την παραθέτουμε:
«Θα μου επιτρέψετε να τελειώσω την ομιλία μου με μία προσωπική μαρτυρία, που για πρώτη φορά εξομολογούμαι.
»Κατά τις τελευταίες ημέρες του Σεπτεμβρίου 1922 μια ομάδα φοιτητών του International College της Σμύρνης και εγώ βρεθήκαμε φυλακισμένοι σε απαίσιο υπόγειο, σ' ένα από τα μπουντρούμια του Διοικητηρίου της Σμύρνης. Σ' αυτό ήταν ασφυκτικά στριμωγμένοι Έλληνες Χριστιανοί αιχμάλωτοι, μάλλον άνθρωποι προωρισμένοι για θάνατο. Τις βραδυνές ώρες φύλακες μ' επικεφαλής Τουρκοκρήτα παρελάμβανον θύματα που ετυφεκίζοντο.
Στις 5 το απόγευμα της τελευταίας ημέρας του θλιβερού Σεπτεμβρίου, ο Τουρκοκρής εκείνος με διέταξε να τον ακολουθήσω στην αυλή. Είσαι δάσκαλος» με ρωτά. "Αυτήν την τιμή είχα" του απαντώ. "Και οι άλλοι που ήσαν μαζί σου είναι φοιτητές;" -"Ναί", του λέγω. "Γρήγορα μάζεψέ τους και φέρε τους εδώ". - "Ελάτε μαζί μου έξω", λέγω στους συντρόφους μου. "Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα μας. Εμπρός με θάρρος". Ποια ήταν η έκπληξή μας όταν ακούσαμε τον Τουρκο-Κρητικό να λέει: "Δεν θα σας σκοτώσω, θα σας σώσω. Απόψε θα θανατωθούν όλοι όσοι είναι στο μπουντρούμι, γιατί έφεραν και άλλους που δεν έχουμε χώρο να τους στοιβάξουμε. Θα σας σώσω σήμερα, γιατί ελπίζω αυτό να με βοηθήσει να λησμονήσω μια τρομερή σκηνή που αντίκρυσαν τα μάτια μου, σκηνή στην οποία έλαβα μέρος". Και συνέχισε "Παρακολούθησα το χάλασμα του Δεσπότη σας. Ήμουν μ' εκείνους που τον τύφλωσαν, που του 'βγάζαν τα μάτια και αιμόφυρτο, τον έσυραν από τα γένεια και τα μαλλιά στα σοκάκια του Τουρκομαχαλά,τον ξυλοκοπούσαν, τον έβριζαν και τον πετσόκοβαν. Βαθειά εντύπωση μου έκανε και αξέχαστος παραμένει η στάση του. Στα μαρτύρια που τον υπέβαλαν δεν απήντα με φωνές, με παρακλήσεις, με κατάρες.
» Το πρόσωπό του το κατάχλωμο, το σκεπασμένο με το αίμα των ματιών του, το πρόσωπό του είχε εστραμμένο προς τον Ουρανό και διαρκώς κάτι ψιθύριζε που δεν ηκούετο πέρα από την περιοχή του. Ξέρεις εσύ, δάσκαλε, τι έλεγε;" - "Ναι ξέρω" του απήντησα. "Έλεγε: Πάτερ Άγιε, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι". - "Δεν σε καταλαβαίνω, δάσκαλε, μα δεν πειράζει. Από καιρού σε καιρό, όταν μπορούσε, ύψωνε κάπως το δεξί του χέρι και ευλογούσε τους διώκτες του. Κάποιος πατριώτης μου αναγνωρίζει την χειρονομία της ευλογίας, μανιάζει, μανιάζει και με το τρομερό μαχαίρι του κόβει και τα δυό χέρια του Δεσπότη. Εκείνος σωριάστηκε στη ματωμένη γη με στεναγμό που φαινόταν ότι ήταν μάλλον στεναγμός ανακουφίσεως παρά πόνου. Τόσο τον λυπήθηκα τότε που με δύο σφαίρες στο κεφάλι τον αποτελείωσα. Αυτή είναι η ιστορία μου. Τώρα που σας την είπα ελπίζω πως θα ησυχάσω. Γι' αυτό σας χάρισα τη ζωή ". "Και πού τον έθαψαν;" ρώτησαμε αγωνία. "Κανείς δεν ξέρει πού έρριξαν το κομματιασμένο του κορμί"»*.
Και μόνο η περιγραφή αυτή αρκεί για την κατάρριψη κάποιων ενδοιασμών ή δισταγμών ως προς την αγιότητα του Χρυσοστόμου. Ο Χρυσόστομος πέθανε ευλογώντας τους βασανιστές και δημίους του.
Από εδώ: http://www.egolpio.com/AGIOLOGIO/xrusostomos_smurne.htm
Μπράβο για την δημοσιευση του άρθρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήκ.Βλάχο δεν έχεις σωστή άποψη πάνω στο θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠΟΡΙΑ: Ο Χρυσόστομος Σμύρνης ήταν άγιος από τη στιγμή του μαρτυρίου του ή από τη στιγμή της αγιοποιήσεως του από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος; Λογικό νομίζω είναι να πούμε ότι εάν είναι άγιος τότε θα ήταν άγιος από τη στιγμή του μαρτυρίου του. Απόδειξη της αγιότητας είναι η αφθαρσία των τιμίων λειψάνων που ευωδιάζουν και ενίοτε θαυματουργούν. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ποια είναι τα σημεία που έδειξε ο Θεός για την αγιότητα του Χρυσοστόμου Σμύρνης; Μήπως ευωδιάζει το μέρος που μαρτύρησε; Ομοίως τι γνωρίζουμε και για τους συν αυτώ αγίους; Είναι ορθό για να υποστηρίξουμε το ότι δεν ήταν αιρετικός, το να βασιζόμαστε στα Ορθόδοξα έργα του "Περί Εκκλησίας" που έγραψε αρχικά και όχι στα αιρετικά του Οικουμενιστικά φρονήματα που είχε προς το τέλος της ζωής του; Ανεξάρτητα από το τι λένε οι μασόνοι, ο Χρυσόστομος Σμύρνης έκανε ποτέ κήρυγμα κατά της μασονίας όταν στην Ιωνία δρούσαν πολλές μασονικές Στοές; Εκτός από την άποψη του κυρίου Μυλωνά δεν πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι οι Επίσκοποι τελούσαν κατ'έτος μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Χρυσοστόμου και όλοι τον αποκαλούσαν εθνομάρτυρα αλλά όχι ιερομάρτυρα, όπως ο Πρωτοσύγκελλός του και στενός συνεργάτης του και τότε βοηθός επίσκοπος Τραλλέων, μετέπειτα Εφέσου, Φιλίππων και αργότερα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Χρυσόστομος Χατζησταύρου, ο οποίος ήταν γνώστης του μαρτυρικού τέλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το θεωρούσε ιερομάρτυρα ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος και τον θεωρεί ο κύριος Μυλωνάς;
Η μαρτυρία του κ. Βλάχου περιγράφει ένα γεναίο ηγέτη που θυσίασε αγογγύστως τη ζωή του χάριν των πιστεύω του. Αυτό τον κάνει αληθινό ήρωα. Ουδείς του το αμφισβήτησε αυτό. Η αγιότητα προϋποθέτει την Ορθόδοξο Πίστη. Εκεί είναι που υπάρχουν τα ερωτηματικά για τον Χρυσόστομο Σμύρνης. Ας μην παρασυρώμεθα από συναισθηματισμούς όταν ομιλούμε για θέματα Πίστεως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω μια απορία που πιστεύω ότι είναι εύλογη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί δεν αγιοποιήθηκε και ο εθνομάρτυς Κύπρου Κυπριανός ο οποίος κατεδίκασε τη μασονία και αφώρισε τους μασόνους ακόμη και μετά θάνατον;