31 Ιουλ 2009

Ο Μεντβέντεφ υποστηρίζει περισσότερη θρησκεία σε σχολεία και στρατό.


Ο Πρόεδρος Δημήτρης Medvedev την Τρίτη δεσμεύτηκε να υποστηρίξει τη μελέτη της θρησκείας στα σχολεία και την πρόσληψη ιερέων, εκπροσώπους των μεγάλων θρησκειών της Ρωσίας, μια κίνηση που θα μπορούσε να δημιουργήσει μια μεγάλη πρόκληση για το συνταγματικό διαχωρισμό της θρησκείας και κράτους.
“Έχω πάρει μια απόφαση για να υποστηρίξω και τις δύο αυτές ιδέες: τη διδασκαλία βασικών ιδεών, της θρησκευτικής κουλτούρας και των κοσμικών ηθών στα Ρώσικα σχολεία. Επίσης, θεωρώ σκόπιμο να οργανωθεί, σε τακτική βάση το έργο των κληρικών που εκπροσωπούν παραδοσιακές ρωσικές ομολογίες στις ένοπλες Δυνάμεις μας” δήλωσε ο πρόεδρος Medvedev κατά τη συνάντηση με αξιωματούχους των θρησκευτικών και κυβερνητικών αρχών στη κατοικία του στο Barvikha που βρίσκεται εκτός Μόσχας.
Οι λεγόμενες παραδοσιακές ρωσικές ομολογίες περιλαμβάνουν την Ορθοδοξία, το Ισλάμ, τον Ιουδαϊσμό και τον Βουδισμό.
Ο πρόεδρος Medvedev είπε ότι βάσισε τις αποφάσεις του στα αιτήματα και τις προτάσεις που του απέστειλαν οι θρησκευτικοί ηγέτες.
Οι δύο πρωτοβουλίες είναι από τις πιο αμφιλεγόμενες και συζητημένες στην ρώσικη κοινωνία. Οι επικριτές ισχυρίζονται ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας είναι πολύ καλύτερα προετοιμασμένοι για να εγκαταστήσει τους ιερείς στα σχολεία και φρουρές, γεγονός που θα άφηνε τους άλλους να βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Οι πολέμιοι επίσης να πω μια σύγκρουση υπακοής υφισταμένων μπορεί να προκύψει σε στρατιωτικές μονάδες μεταξύ των ιερέων και διοικητές.
Άλλοι λένε ότι η διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία μαθήματα πιθανότατα να καταλήξει σε θρησκευτική προπαγάνδα, ενώ λίγη ελευθερία θα έμενε για άπιστους ή μη χριστιανούς στρατιώτες που δεν θέλουν να παρακολουθήσουν τις θρησκευτικές λειτουργίες.
Υπέρμαχοι της πρωτοβουλίας – με την πιο ζωντανή παρουσία είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας – υποστηρίζουν ότι αυτό θα ενισχύσει το ήθος και την πνευματικότητα των νεότερων γενεών.
Ο πρόεδρος Medvedev τόνισε την Τρίτη ότι η αλληλεπίδραση με τους κληρικούς στα σχολεία ή τις ένοπλες δυνάμεις πρέπει να είναι εθελοντική.
Ο Υπουργός Παιδείας και Επιστημών Ανδρέας Fursenko, που παρακολούθησαν τη συνάντηση του Barvikha, δήλωσε ότι μόνο κοσμικοί καθηγητές θα διεξάγουν διδασκαλία σχετικά με την ιστορία και τον πολιτισμό της θρησκείας, η οποία θα απαιτήσει την εκπαίδευση και κατάρτιση 40.000 ατόμων και εκατοντάδες εκατομμύρια ρούβλια. Τα πρώτα μαθήματα για θρησκεία θα ξεκινήσουν σε πολλές ρωσικές περιφέρειες, το Μάρτιο, είπε.
Ο Ανατόλιος Serdyukov, Υπουργός Άμυνας, δήλωσε την Τρίτη ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να προσλάβουν μέχρι 250 κληρικούς και θα πληρώνουν τους μισθούς τους.
Η εκκλησία και το κράτος είναι Συνταγματικά διαχωρισμένα, γεγονός που δημιουργεί ερωτηματικά σχετικά με τη νομιμότητα της χρηματοδότησης του Υπουργείου Άμυνας.
Ο επικεφαλής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Πατριάρχης Κύριλλος, εξήρε την απόφαση του προέδρου Medvedev.
Πηγή: The Moscow Times
vatopaidi.wordpress.com/

Η στρατιωτική θητεία από χριστιανικής σκοπιάς - Φίλε Εθνοφρουρέ ...


ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΛΕΥΚΩΣΙΑ 2008
Δρ. Φαίδωνος Παπαδόπουλου

"...Υπάρχουν ανώτερα αγαθά, όπως η επικράτηση της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας, για τα οποία οφείλει κανείς να αγωνίζεται, γιατί ο αγώνας αυτός ισοδυναμεί με προσπάθεια να αναχαιτιστεί το κακό. Είναι γι' αυτό το λόγο που ο ίδιος ο Θεός, που έδωσε την εντολή ου φονεύσεις, ενδυνάμωσε το Δαυίδ για να φονεύσει το Γολιάδ και το Σαμψών για να εξολοθρεύσει τους Φιλισταίους..."

Απόσπασμα από το κείμενο "Η στρατιωτική θητεία από χριστιανικής σκοπιάς", του βιβλίου "Φίλε Εθνοφρουρέ..."
Δείτε όλο το κείμενο εδώ...

<<Η Εθνική Φρουρά δεν είναι απλά ένα Στρατιωτικό Σώμα αλλα, στην περίπτωση της ημικατεχόμενης μας πατρίδας, επιτελεί το έργο της φύλαξης και διατήρησης θεσμών, ιερών και οσίων. Γιατί όπως λέγει ο Άγιος Μέγας Βασίλειος "αν μια φορά επιτραπεί να επικρατήσουν οι βάρβαροι, δεν θα παραμείνει ευσέβεια". Είναι γι' αυτό το λόγο που η Εκκλησία προσεύχεται διαρκώς "υπέρ του φιλοχρίστου ημών στρατού", αλλά και ποικιλότροπα συμπαρίσταται στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας μας>>.

Από τον πρόλογο του Μακαριωτάτου

<<Σε μια εποχή ρευστότητας και σύγχυσης όπως η δική μας, ο λόγος του Ευαγγελίου και των Πατέρων της Εκκλησίας και οι τοποθετήσεις τους σε φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν τη νεολαία, είναι απαραίτητα και ωφέλιμα, σε προσωπικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο...Προσδοκούμε να ακουστεί και η άλλη φωνή, που ίσως να μη λήφθηκε υπόψη όσο θα' πρεπε, με συνέπεια ως άτομα και ως κοινωνία να βαδίζουμε χωρίς πνευματικό προσανατολισμό και συνεπώς χωρίς προοπτική>>.
Από το Εισαγωγικό Σημείωμα του Δρ Φαίδωνος Παπαδόπουλου
Πρόλογος της Α.Μ. του Αρχιεπισκόπου Κύπρου
Εισαγωγικό Σημείωμα του Συγγραφέα
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Φίλε Εθνοφρουρέ...
churchofcyprus.org.cy/

30χρονος μουσουλμάνος κατάσκοπος περιωπής συνελήφθη στην Σαμοθράκη


«Δούλευα για την Τουρκία», είπε στους αστυνομικούς όταν τον πρόδωσε όλο το ψηφιακό υλικό του
Δρούσε κατά σύστημα κι επαγγελματικά
Για κατασκοπικά παιχνίδια της Τουρκίας και άλλων ξένων χωρών σε ελληνικό έδαφος, μιλούν οι αρχές…
Πρόκειται για …κελεπούρι, αφού ο ίδιος μίλησε και για συνεργάτες του, ενώ με την εμφάνιση δικηγόρων ενός χριστιανού κι ενός μουσουλμάνου από την Ξάνθη, σφράγισε το στόμα του…

«ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ» στη Σαμοθράκη, αφού φωτογράφισε όλα τα νησιά Βορ. Αιγαίου, Σάμο, Χίο, Μυτιλήνη, Λήμνο, Αη-Στράτη. Το πιο χαρακτηριστικό είναι ότι με το υλικό ανά χείρας που τον καίει ουσιαστικά, δεν μπορούσε παρά να παραδεχθεί την πράξη του, να αποκαλύψει συνεργάτες κι εντολοδόχους.
Οι αστυνομικές αρχές ήταν στα ίχνη του 30χρονου οικογενειάρχη από το Μ. Δέρειο που διέμενε στην Μάκρη, τον παρακολουθούσαν κι επεδίωκαν να τον πιάσουν επ’ αυτοφώρω. Εκτιμάται ότι πρόκειται για μια σοβαρότατη υπόθεση που έχει βάθος και θα οδηγήσει και σε άλλους δρόμους, ενώ θα λύσει γρίφους που υπήρχαν στην περιοχή.
Ο αστυνομικός διευθυντής Έβρου Ιωακείμ Τσουκνάβης
που ρωτήθηκε σχετικά απλά επιβεβαίωσε την είδηση λέγοντας ότι αντιμετωπίζει κακουργηματικού χαρακτήρα αδικήματα που επισείουν καθείρξεις, αλλά η απαγγελία των όποιων κατηγοριών θα γίνει με σύμφωνη γνώμη εισαγγελέα και ανακριτή.
Για το εξαιρετικού ενδιαφέροντος θέμα της σύλληψης ενός Τούρκου κατασκόπου σε ελληνικό έδαφος πρωτογράφηκε χθες στο taxalia.blogspot.com και ήταν πρωτοσέλιδο θέμα στην εφημερίδα «Αυριανή της Μακεδονίας – Θράκης». Η διερεύνηση της υπόθεσης έδειξε ότι πρόκειται για μια σύνθετη υπόθεση που θα βγάλει λαυράκι, ενώ ο συλληφθείς δεν μπορούσε να δικαιολογήσει γιατί είχε στην κατοχή του όλο αυτό το φωτογραφικό υλικό από σημεία στρατηγικής αξίας, στρατιωτικές εγκαταστάσεις, υποδομές, δρόμους, υδραγωγεία κλπ.
Από τον πανικό του με την σύλληψή του, συνεργάστηκε με τις αρχές, λέγοντας ότι αναλάμβανε αποστολές έναντι αμοιβής που κυμαινόταν αναλόγως με το υλικό που παρέδιδε.
Την υπεράσπισή του έχουν αναλάβει δύο δικηγόροι Ξάνθης, ένας χριστιανός κι ένας μουσουλμάνος, οι οποίοι του ετοιμάζουν ήδη απολογητικό υπόμνημα
και του έχουν πει να μη πει τίποτα παραπάνω.
Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι αμειβόταν με σοβαρό ποσό σε ευρώ σε κάθε του ταξίδι, κατά τη διάρκεια του οποίου μπορεί να τραβούσε εκατοντάδες φωτογραφίες.
Οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές εκτιμούν ότι η όλη υπόθεση είναι σοβαρή, καθώς στοχεύει στη συλλογή πολύ ειδικών και λεπτομερών πληροφοριών και εικόνων
, οι οποίες δεν μπορούν να απεικονιστούν από κανέναν από τους υπάρχοντες δορυφόρους, καθώς η λήψη των φωτογραφιών γίνεται από το επίπεδο του εδάφους αποτυπώνοντας στρατηγικά την περιοχή της Θράκης κι ευαίσθητων νησιών για να υπάρχει εικόνα σε σχέδιο δολιοφθοράς κάτω από συγκεκριμένη στρατηγική.
Με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας ανακρίνεται ήδη στην Αλεξανδρούπολη, ενώ οι εκτιμήσεις είναι ότι δεν πρόκειται για ένα απλό άτομο που φωτογράφιζε από τα δεκάδες που συλλαμβάνονται κατά μήκος του Έβρου στην διάρκεια της χρονιάς, Τούρκους, Βούλγαρους, ή Φιλανδούς και οι οποίοι καταδικάζονται σε φυλακίσεις κι απελαύνονται, αλλά για διαφορετικού μεγέθους κατάσκοπο που δρούσε στην περιοχή.
Υπάρχει επίσης βάσιμη υποψία ότι ήταν μέρος ενός κυκλώματος ανθρώπων που υπολογίζονται στα 100, οι οποίοι συστηματικά εργαζόταν για την Τουρκία με υποδείξεις και πρόγραμμα γνωστών κέντρων αποσταθεροποίησης της ευαίσθητης Θράκης.
Η χαρακτηριστική του φράση «δούλευα για την μητέρα πατρίδα μου την Τουρκία», τα λέει όλα. Αν αυτό το υλικό προωθείτο και σε άλλες ξένες χώρες που είχαν ενδιαφέρον για την περιοχή είναι άγνωστο.
Μελαχροινή Μαρτίδου
Πηγή:Χρόνος- 30.07.2009

Νέα διαβατήρια με ψηφιακό αποτύπωμα


Ψηφιακό δακτυλικό αποτύπωμα περιλαμβάνουν τα διαβατήρια που εκδίδει από τις αρχές Ιουλίου η Ελληνική Αστυνομία. Η Διεύθυνση Διαβατηρίων ενσωμάτωσε, όπως όφειλε, τον σχετικό κανονισμό του Συμβουλίου της Ευρώπης (2252/2004) και πλέον αποθηκεύει σε μικροτσίπ στο εξώφυλλο του διαβατηρίου το δεύτερο, μετά τη φωτογραφία, βιομετρικό στοιχείο: το ψηφιακό αποτύπωμα των δεικτών του αριστερού και του δεξιού χεριού.
Στελέχη του υπουργείου Εσωτερικών αισιοδοξούν ότι η εξέλιξη θα διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις των ελληνικών Αρχών με την αμερικανική κυβέρνηση στο θέμα της κατάργησης της βίζας. Ένα από τα βασικά επιχειρήματα που διαχρονικά προέβαλε η αμερικανική πλευρά ήταν ότι η Ελλάδα δεν διέθετε ασφαλές ταξιδιωτικό έγγραφο, κάτι που ανατρέπεται μετά την εναρμόνιση της χώρας με την κοινοτική οδηγία.
Παρά την αρχική καθυστέρηση στη διαδικασία προμήθειας των συσκευών για την καταγραφή του αποτυπώματος (ο διαγωνισμός προκηρύχθηκε τον περασμένο Νοέμβριο), οι συνολικά 1.200 «readers» εγκαταστάθηκαν και τέθηκαν σε λειτουργία στα τμήματα και διευθύνσεις της χώρας όπου κατατίθενται οι αιτήσεις έκδοσης των νέων ταξιδιωτικών εγγράφων πριν από την καταληκτική ημερομηνία της 28ης Ιουνίου.
Αρμόδιοι αξιωματικοί διευκρινίζουν στην «Κ» ότι τα αποτυπώματα κρυπτογραφούνται και μεταφέρονται σε ηλεκτρονική μορφή στη Διεύθυνση Διαβατηρίων, η οποία βάσει του κανονισμού ασφαλείας αποτελεί τον μοναδικό φορέα που διατηρεί αρχείο ψηφιακών αποτυπωμάτων. Για τον κίνδυνο πλαστογραφίας ή υποκλοπής των δεδομένων του μικροτσίπ, η ΕΛ.ΑΣ. αναπτύσσει το σύστημα «Εκτεταμένου Ελέγχου Πρόσβασης».

Τα «κλειδιά»

«Η Διεύθυνση Διαβατηρίων», εξηγεί αξιωματικός, «αναπτύσσει κωδικούς κρυπτογράφησης και αποκρυπτογράφησης, τα λεγόμενα “κλειδιά,” δίχως τα οποία δεν είναι δυνατή ούτε η εμφύτευση ούτε η ανάγνωση του ψηφιακού αποτυπώματος».
Για την ταυτοποίηση του κατόχου του διαβατηρίου στο εξωτερικό, οι ελληνικές Αρχές Ασφαλείας παρέχουν στους ομολόγους τους τα «κλειδιά» αποκρυπτογράφησης, όπως προβλέπει το πρωτόκολλο Υποδομής Δημόσιου Κλειδιού.
Οι εξουσιοδοτημένοι χρήστες, εν προκειμένω τα κράτη - μέλη, θα μπορούν να ξεκλειδώνουν τα δεδομένα του εγγράφου καθιστώντας δυνατό τον έλεγχο των ψηφιακών δεδομένων.
Όσα διαβατήρια έχουν εκδοθεί την περίοδο πριν από τις αρχές Ιουλίου και η ημερομηνία λήξης τους δεν έχει παρέλθει θα ισχύουν κανονικά, καθώς οι κάτοχοί τους δεν είναι υποχρεωμένοι να τα «αναβαθμίσουν».
Του Γιάννη Σουλιώτη
«Καθημερινή» 31/07/2009

Eπιστρέφει τo μάθημα των Θρησκευτικών στη Ρωσία


Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἐπιστρέφει εἰς τά Ρωσικά σχολεῖα, μέσω ἑνός πιλοτικοῦ προγράμματος, τό ὁποῖον ἀνεκοίνωσεν ὁ πρόεδρος τῆς χώρας Ντιμίτρι Μεντβέντεφ. Τό πρόγραμμα ἐντάσσεται εἰς τάς προσπαθείας τοῦ Κρεμλίνου διά τήν ἐκμάθησιν τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν εἰς τήν Ρωσικήν νεολαίαν, εἰς τόν ἀπόηχον τῆς ἐντόνου ἀβεβαιότητος, την ὁποίαν ἐπροκάλεσεν εἰς μεγάλα τμήματα τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου ἡ κατάρρευσις τῆς ἀθέου Σοβιετικῆς Ἑνώσεως.
Ἀρχικῶς τό πρόγραμμα θά ἐφαρμοσθῆ εἰς περίπου 12.000 σχολεῖα 18 Ρωσικῶν ἐπαρχιῶν καί οἱ μαθηταί θα ἠμποροῦν ἐλευθέρως νά ἐπιλέξουν, ἐάν ἐπιθυμοῦν νά διδαχθοῦν τήν Ρωσικήν Ὀρθόδοξον θρησκείαν, τόν Ἰσλαμισμόν, τον Βουδδισμόν, τόν Ἰουδαϊσμόν ἤ ἕνα συνοπτικόν μάθημα, το ὁποῖον καλύπτει καί τά τέσσερα κυρίαρχα θρησκευτικά δόγματα τῆς χώρας. Τό πιλοτικόν πρόγραμμα θά ἐφαρμοσθῆ εἰς το 20% τῶν Ρωσικῶν σχολείων, ἐνῶ ἀπό τό 2012 θά εἶναι ὑποχρεωτικόν καί θά διδάσκεται εἰς ὅλα τά σχολεῖα τῆς Ρωσικής ἐπικρατείας. Συμφώνως μέ ἀνταποκρίσεις ἐκ τῆς Ρωσίας:
Ὁ Ρῶσος πρόεδρος ἐπεσήμανε ὅτι ἡ ἐπιλογὴ τοῦ μαθήματος θὰ γίνεται ἐλεύθερα ἀπὸ τοὺς μαθητὲς καὶ τοὺς γονεῖς τους, τονίζοντας ὅτι “κρίνεται ἀπαράδεκτος ὁ ὁποιοσδήποτε ἐξαναγκασμὸς ἢ πίεση” στὴ διαδικασία τῆς ἐπιλογῆς. Μὲ τὸ δικαίωμα τῆς ἐλεύθερης ἐπιλογῆς τὸ Κρεμλίνο ἐπιχειρεῖ νὰ κατευνάσει τὶς ἀνησυχίες ἐκείνων, ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ Ρωσικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐπιχειρεῖ νὰ αὐξήσει τὴν ἐπιρροή της στὴ ρωσικὴ κοινωνία εἰς βάρος τῶν ἄλλων κυρίαρχων δογμάτων.
Ὡστόσο, ἀπὸ τὰ μαθήματα τῶν θρησκευτικῶν “ἀποκλείστηκαν” δόγματα ὅπως ὁ Καθολικισμὸς καὶ ὁ Προτεσταντισμός, τὰ ὁποῖα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει ἐπανειλημμένως κατηγορήσει γιὰ προσπάθειες προσηλυτισμοῦ της ρωσικής νεολαίας.
Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 31/7/2009
Από:Θρησκευτικά

Ελλάς, Ελλάς, οφείλεις, ναι, να σκεπάσεις κι εμάς!


ΑΠΟ την εποχή των ελληνικών τριήρεων του Κίμωνα, που και νεκρός νίκησε τον περσικό στόλο έξω από το Κίτιον, μέχρι σήμερα, οι Έλληνες της Κύπρου έχουν εστραμμένα τα βλέμματα και τις ελπίδες τους πάντοτε προς δυσμάς. Θεωρούν, και δικαίως, ότι η Ελλάδα είναι και οφείλει να είναι το πιο γνήσιο, ανιδιοτελές και σημαντικό στήριγμά μας για την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού.
Η Ελλάδα έχει συμβατικές αλλά, προπάντων, ύψιστες εθνικές υποχρεώσεις και δεσμεύσεις έναντι των Ελλήνων της Κύπρου.
Δεν ήταν εύκρατες οι σχέσεις Ελλάδας-Κύπρου, μετά την κολοβή και δοτή ανεξαρτησία. Ευθύνονται τόσο η Αθήνα όσο και η Λευκωσία. Το 1974, οι Έλληνες της Κύπρου ένιωσαν μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής τους ανείπωτη πίκρα. Ο Καραμανλής μάς είπε ότι η Κύπρος έκειτο μακράν… Και σφαγιάστηκε και ματοκυλίστηκε από τον βάρβαρο Αττίλα.
Οι Έλληνες της Κύπρου, εδώ και πάνω από 2.500 χρόνια, διατήρησαν αλώβητο τον πόθο της ένωσής τους με την Ελλάδα. Χιλιάδες Κύπριοι πολέμησαν σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες του Έθνους και με το αίμα τους σφράγισαν εσαεί το όμαιμον, το ομόθρησκο και το ομόγλωσσο. Και την κοινή ελληνική Ιστορία.
Όλοι οι Κύπριοι; Όχι, βέβαια. Θυμόμαστε τις ύβρεις, τους προπηλακισμούς, τους χαρακτηρισμούς, που διατεταγμένοι αριστεροί εκσφενδόνιζαν κατά των Ελλήνων αξιωματικών και στρατιωτών της μεραρχίας. Μετά το πραξικόπημα της χούντας κατά του Μακαρίου, ξεκίνησε νέος κύκλος ύβρεων κατά της Ελλάδας. Πέρασαν πολλά χρόνια για να ηρεμήσουν οι υβριστές και, σήμερα που είναι κυβέρνηση, αναμέλπουν δοξαστικά και αίνους για τη στενή συνεργασία με την Ελλάδα. Εκφράζουν θερμότατες ευχαριστίες για την πολυδιάστατη υποστήριξή της - και στην αμυντική μας θωράκιση.
Από της δημιουργίας της Εθνικής Φρουράς, ένα από τα κλασικά, πλέον, συνθήματα, που αναφωνούσαν οι νεοσύλλεκτοι, ήταν: «Ελλάς, Ελλάς, σκέπασε κι εμάς, της Κύπρου τα παιδιά σου ποτέ μην τα ξεχνάς». Το σύνθημα αυτό είχε, διαχρονικά, και διαφορετική χροιά. Πριν από το 1974, ήταν η αποτύπωση του πόθου της Ένωσης. Μετά την καταστροφή, ήταν η εναγώνια επίκληση στην Ελλάδα για βοήθεια στον αγώνα επιβίωσης του Ελληνισμού της Κύπρου.
Σήμερα, και μετά την άνοδο στην εξουσία κομμουνιστή Προέδρου, το ΑΚΕΛ βάλθηκε να απονευρώσει πλήρως το φρόνημα των εθνοφρουρών μας. Ο γράφων ζήτησε από το Υπουργείο Άμυνας ποια συνθήματα επιτρέπεται να αναφωνούνται από τους νεοσύλλεκτους. Αρνήθηκαν να μας πουν. Γνωρίζουμε, όμως, ότι απαγορεύτηκαν όλα τα συνθήματα, ακόμα και το πιο πάνω! Είναι γνωστή η διαχρονική απέχθεια του ΑΚΕΛ προς καθετί που ενθυμίζει Ελλάδα ή ελληνικό. Αλλά, τι;
Δεν είναι ο Πρόεδρος Χριστόφιας που είχε ευχαριστήσει θερμότατα (5.3.2008) τον Καραμανλή, για τη συμπαράσταση της Ελλάδας στον αγώνα του κυπριακού λαού; Δεν είναι ο Πρόεδρος που συχνά-πυκνά εκθειάζει, και καλώς, τις πολύ στενές σχέσεις με την Ελλάδα; Τι κάνουν οι νεοσύλλεκτοι, όταν αναφωνούν το πιο πάνω σύνθημα; Επικαλούνται την παντοειδή υποστήριξή της προς τους Έλληνες της Κύπρου. Αν δεν μας βοηθήσει η Ελλάδα, ποιος θα το κάνει; Μήπως η Κούβα; Ή η Συρία και η Λιβύη;
Το ΑΚΕΛ, η ΕΔΟΝ και κάποιοι ξεσαλωμένοι μεταμοντέρνοι πλην ιδεολογικά ξελιγωμένοι και νεοτερικά τυφλωμένοι θεωρούν το πιο πάνω σύνθημα-επίκληση ως εκδήλωση, τάχα, σοβινισμού και εθνικισμού. Το ΑΚΕΛ ενεργεί διεθνιστικά, όχι εθνικά και πατριωτικά. Γι’ αυτό και μεθοδεύει απογαλακτισμό από την Ελλάδα ως το εθνικό μας αποκούμπι.
Αλλ’ η Ελλάδα, είτε αρέσει είτε όχι, οφείλει να μας καλύπτει πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά. Διότι η σωτηρία ή η καταστροφή της από τους πεφιλημένους αδελφούς των Κύπριων πουρκουάδων και τον «κουμπάρο» του Καραμανλή, αρχίζει ή θα σταματήσει από την Κύπρο.
ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ - 30/07/2009
Σημερινή

Ελευθερία Λόγου σημαίνει Ελευθερία Αναίδειας;


Η αντίδραση του κ. Κώστα Γαβρά στην απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού και της διεύθυνσης του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως να αφαιρέσουν μια σκηνή από την ψηφιακή του προβολή μετά την αντίδραση της Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος, τελικώς αποβαίνει ακόμα πιο προσβλητική και απαράδεκτη και από την ίδια την επίμαχη σκηνή.
Η μεν Ιεραρχεία της ελλαδικής εκκλησίας αντέδρασε σε μια καταφανή και ανιστόρητη προσβολή εναντίον του ορθόδοξου χριστιανικού κλήρου, όμως η επακόλουθη παραφιλολογία καθιστά πλέον το θέμα ευρύτερης σημασίας και ενδιαφέροντος.
Δεν μπορεί πλέον κανείς να συνεχίσει να υποστηρίζει ότι η αιτία της διαφωνίας είναι αποκλειστικά οι δήθεν άσχημες σχέσεις Εκκλησίας-Ιστορίας. Εδώ πρόκειται περί προσβολής της ίδιας της νοημοσύνης, της αντίληψης και της μόρφωσης όλων των σύγχρονων Ελλήνων πολιτών.
Σε μια βουβή ολιγόλεπτη ταινία ο Έλληνας σκηνοθέτης εν γνώσει του (προφανώς) σχεδίασε ψηφιακά την σκηνή όπου γενειοφόροι άντρες ντυμένοι με μαύρα ράσα (όπως αυτά τα γνωρίζουμε να φορούνται σήμερα από τον ορθόδοξο χριστιανικό κλήρο) επιχειρούν καταστροφές στην μετώπη και την ζωφόρο του Παρθενώνα για να χτίσουν στην συνέχεια χριστιανικό ναό εντός του χώρου και να τοποθετήσουν σταυρό στο κέντρο της δυτικής μετώπης. Από αυτήν την σκηνή ο θεατής που γνωρίζει κάπως παραπάνω ελληνική ιστορία θα συμπεράνει ότι το γεγονός τοποθετείται κάπου στον 4ο-5ο αιώνα μ.Χ., ιστορική περίοδο γνωστή για επανειλλημένες και πολλές φορές αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ χριστιανικών και ειδωλολατρικών όχλων, καθώς επίσης είναι γνωστό ότι κυριαρχούσε η συνήθεια φανατικών χριστιανών (αλλά να θυμόμαστε ότι την ίδια περίοδο οι χριστιανικές αιρέσεις υπήρχαν αναρίθμητες) να ακρωτηριάζουν "άσεμνα" γυμνά ειδωλολατρικά αγάλματα.
Όμως η μετατροπή του Παρθενώνα σε χριστιανική εκκλησία έγινε λίγο αργότερα, τον 6ο αιώνα μ.Χ.. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι όντως ελάχιστοι Έλληνες σήμερα γνωρίζουν πρώτον μεν πότε ήταν αυτή η περίοδος έντασης μεταξύ χριστιανών-ειδωλολατρών, αφετέρου δε το αν και πότε ο Παρθενώνας κατά την βυζαντινή εποχή μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία την Αθηνιώτισσα, επομένως η ταινία αυτή θα είναι η πρώτη (κακή) πληροφορία που θα έχουν για τα δυο αυτά ξεχωριστά γεγονότα! Η σκηνή παρουσιάζεται με αυτήν ακριβώς την σειρά και μεταφέρει αυτήν ακριβώς την πληροφορία. Ότι δηλαδή την μετατροπή αυτή είχαν ακολουθήσει σοβαροί βανδαλισμοί στο κτήριο του Παρθενώνα από χριστιανούς ιερείς. Σε μια ταινία όπου δεν υπάρχει λόγος, ούτε προφορικός ούτε γραπτός, εννοείται ότι ο σκηνοθέτης εν γνώσει του προορίζει τις εικόνες ώστε αυτές να αντικαταστήσουν τον λόγο και να μεταφέρουν όλες τις πληροφορίες που αυτός θέλει να μεταδώσει εικονικώς.
Επομένως
πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζουν οι συντελεστές αυτής της ταινίας ότι "δεν υπήρξε καμμία πρόθεση να προσδιοριστεί η ταυτότητα αυτών των ατόμων" και ότι αυτή αφέθηκε δήθεν αόριστη; Μα, αγνοούν τον ίδιο τον χαρακτήρα της δουλειάς τους ή μας κοροϊδεύουν; Όπως είπαμε παραπάνω η ένδυση αυτών των ατόμων, σε μια ταινία όπου βασίζεται ολοκληρωτικώς στην εικόνα, δεν αφήνει καμμία αμφιβολία ότι πρόκειται περί ορθόδοξων ιερέων ή μοναχών. Άλλωστε όλοι γνωρίζουν ότι τέτοια ενδύματα, δηλαδή μαύρα μακρυά ράσα κανείς λαϊκός δεν έχει φορέσει στην Ελλάδα πότε (ενώ και οι ίδιοι οι Έλληνες ορθόδοξοι κληρικοί δεν τα φορούσαν παρά μέχρι την εποχή της Τουρκοκρατίας). Το συμπέρασμα είναι ότι πρόκειται περί μιας προκλητικά και με προκαταλήψη σχεδιασμένης σκηνής με σκοπό του σκηνοθέτη να προσβάλλει, χρησιμοποιώντας ένα σύγχρονο τυπικό σύμβολο της Ορθοδοξης Εκκλησίας, δηλαδή το μαύρο ράσο.
Η διάθεση και η προκατάληψη όμως του σκηνοθέτη φαίνονται περισσότερο και από τις δηλώσεις του ως αντίδραση στην αφαίρεση της επίμαχης σκηνής. Ο κος Γαβράς ευθαρσώς δήλωσε ότι πρόκειται περί ιστορικής αλήθειας! Και το γελοίο (τουλάχιστον) της υπόθεσης είναι ότι οι (κατά φύση) υποστηρικτές του, τα ελληνικά ΜΜΕ, το δέχτηκαν ανεπιφύλακτα και ούτε ένας δεν έχει εμφανιστεί ακόμα, δημοσίως δηλαδή, ο οποίος να αναρωτηθεί κατά πόσο αληθεύει ιστορικά η συγκεκριμένη σκηνή. Όλοι "καίγονται" για την λογοκρισία στην σύγχρονη ελληνική δημοκρατία.
Μα εδώ πρόκειται περί ιστορίας! Και περί κινηματογραφικής δημιουργίας η οποία επιχειρεί να την παρουσιάσει πιστά! Δεν αναφερόμαστε σε κάποιον καλλιτεχνικό πίνακα της ρομαντικής εποχής, όπου π.χ. ο Ναπολέων μπορούσε να εμφανιστεί να διασχίζει τις Άλπεις ως αναβάτης σε άλογο και καλπάζοντας σε ηρωική στάση την στιγμή όπου η ιστορική αλήθεια είναι ότι πέρασε τις Άλπεις... πεζός. Δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με ένα ποίημα αλληγορικό, ούτε με μια κινηματογραφική ταινία αισθηματικού ή ηθικοπλαστικού χαρακτήρα όπου η πραγματικότητα και ο ρεαλισμός μπορούν να παρακαμφθούν ώστε ο καλλιτέχνης να καταφέρει να μεταδώσει το βαθύτερο μήνυμά του. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η ελευθερία του λόγου ισχύει και είναι απολύτως σεβαστή, γιατί ο καλλιτέχνης δηλώνει μέσω της τέχνης του μια πρόθεση να μεταφέρει ένα βαθύτερο μήνυμα μέσω του λόγου της εικόνας και φυσικά ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράσει την γνώμη του και τις απόψεις του μέσω της τέχνης. Στον γνωστό πίνακα του Ζακ-Λουί Νταβίντ, για παράδειγμα, ο ζωγράφος θέλει να μεταδώσει την αντίληψη της δόξας και της μεγαλοπρέπειας που ο Ναπολέων ενέπνεε στον ίδιο, στην κοινή γνώμη και σε ολόκληρο τον κόσμο της εποχή του, ο ζωγράφος αυτός δεν είναι ιστορικός - είναι καλλιτέχνης. Εδώ όμως πρόκειται περί ενός σκηνοθέτη και ενός κινηματογραφικού έργου το οποίο δεν καλλιτεχνεί, αλλά εξιστορεί, δηλαδή ο δημιουργός του γίνεται όχι καλλιτέχνης αλλά ιστορικός! Στην ιστορία δεν μπορούμε να εκφράζουμε την... "γνώμη" μας ή την "άποψή" μας για το πώς συνέβη ένα συγκεκριμένο γεγονός!
Είναι παγκοσμίως γνωστό ότι ο κινηματογράφος και η τηλεόραση δεν υπήρξαν ποτέ έμπιστα μέσα για να διδάξουν ιστορία
. Πέρα από αυτό όμως ένας σκηνοθέτης, όντας βεβαίως καλλιτέχνης και όχι ιστορικός, έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει (στις μέρες μας) τις δυνατότητες της τεχνολογίας για να αναπαραστήσει την ιστορία. Τότε όμως δεν μπορεί πλέον να επικαλείται την ελευθερία του λόγου! Οφείλει να υπακούσει στους νόμους της επιστήμης και δη της Ιστορίας. Πώς μπορεί κανείς να υποστηρίζει δημόσια ιστορικές ανακρίβειες, και μόνο και μόνο επειδή είναι καλλιτέχνης να αποκαλεί λογοκρισία τις αντιδράσεις εναντίον του; Τότε είναι και αναιδής αλλά και θρασύδειλος! Και όσον αφορά την συγκεκριμένη περίπτωση ένα είναι το σίγουρο. Ότι δεν υπάρχει καμμία απολύτως λεπτομερής γραπτή ή άλλη απόδειξη ότι χριστιανοί και μάλιστα ιερείς επιχείρησαν ποτέ τέτοιες πράξεις στο κτίριο του Παρθενώνα. Ακόμα και αν όντως χριστιανοί επιχείρησαν κάτι τέτοιο, δεν μπορεί κανείς να υποστήριξει βασισμένος σε εικασίες και προκαταλήψεις ότι το έκαναν ιερείς! Εν πάσει περιπτώσει εάν ο κος Γαβράς έχει ή γνωρίζει την ύπαρξη τέτοιων και τόσο λεπτομερών αποδείξεων οφείλει δημοσίως να τις παρουσιάσει.
Διαφορετικά προσβάλλει πλέον εμάς τους ίδιους. Όλους τους απλούς Έλληνες πολίτες, οι οποίοι απροκατάληπτα, γνήσια και με μεράκι μελετούμε την ελληνική ιστορία, όχι με επαγγελματισμό και χρησιμοθηρεία (άλλωστε ως απλοί, μικρομεσαίοι πολίτες δεν έχουμε τέτοιες... πολυτέλειες) αλλά γιατί αγαπούμε αληθινά την πατρίδα μας και την ιστορία της και επιθυμούμε να ακούγεται η αλήθεια και μόνο η αλήθεια όσον αφορά αυτήν.
Και οφείλει να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη ο κος Γαβράς και από την Ορθόδοξη Εκκλησία την οποία απρόκλητα προσέβαλε αλλά και από όλους εμάς τους Έλληνες τους οποίους δεν σέβεται κάνοντας τέτοιες δημόσιες δηλώσεις και μάλιστα σε οργισμένο ύφος.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο το οποίο ο κος Γάβρας
, οι συνεργάτες του και όσοι τον υποστηρίζουν δεν σέβονται και αυτό είναι ο ίδιος ο χώρος και το μνημείο της Ακρόπολης. Είναι αποδεδειγμένο ότι από την εποχή που συστάθηκε το νεοελληνικό κράτος και άρχισε να εκπληρώνεται έμπρακτα το ενδιαφέρον όλων για τις ελληνικές αρχαιότητες και τα μνημεία, στον βράχο της Ακρόπολης και στον Παρθενώνα έχει συστηματικά διαπραχθεί μια μέγιστη αδικία. Έλληνες και ξένοι αρχαιολόγοι, επιστήμονες και άνθρωποι του πνεύματος έχουν κάνει το παν τους τελευταίους δυο αιώνες ώστε να ξεχαστεί το γεγονός ότι ο Παρθενώνας στην ουσία είναι η εκκλησία της Παναγίας της Αθηνιώτισσας. Και όπως φαίνεται αυτό το έχουν πετύχει σε μεγάλο βαθμό. Οι περισσότεροι Έλληνες και φυσικά ακόμα περισσότεροι ξένοι το αγνοούν (εγώ ο ίδιος το συνειδητοποιήσα πολύ αργότερα από τότε που πρώτη φορά έμαθα για την ύπαρξη του μνημείου). Όμως όταν το συνειδητοποίησα στεναχωρήθηκα και δεν μπορώ από τότε πλέον να χαίρομαι όπως πριν κάθε φορά που επισκέπτομαι τον χώρο. Γιατί πολύ απλά μέσα μου βαθειά ποθώ να νοιώσω επισκέπτοντας τον ναό της Παναγίας της Αθηνιώτισσας το ίδιο δέος που νοιώθει κανείς εισερχόμενος στις εκκλησίες του Μυστρά. Ποιος και γιατί έχει το δικαίωμα να μας το στερήσει αυτό, όχι από εμάς τους Έλληνες χριστιανούς, αλλά και από όλους τους ξένους επισκέπτες του χώρου;
Παρόλα αυτά
ως Έλληνας και χριστιανός ορθόδοξος δεν μπορώ να το παραγνωρίσω αυτό, όπως και επακόλουθα να δεχτώ αυτήν την συστηματική προπαγάνδα. Την προπαγάνδα που έχει μεταφερθεί και στην εν λόγω ταινία. Διότι ο τρόπος με τον οποίο οι σκηνές διαδέχονται η μια την άλλη, όπως ήδη είπαμε, δεν είναι τυχαίος και προβάλλει ένα συγκεκριμένο μήνυμα. Την γενικότερη αντίληψη η οποία έχει κυριαρχήσει, δηλαδή ότι στην ουσία η μετατροπή του ναού της θεάς Αθηνάς σε χριστιανική εκκλησία ήταν μια πράξη βέβηλη, βάρβαρη και συγκαταλέγεται εν ολίγοις στην λίστα με όλες τις άλλες καταστροφές που ανά τους αιώνες έχει υποστεί το μνημείο. Μια πράξη η οποία πρέπει να ξεχαστεί. Αν όμως ήθελαν να είναι δίκαιοι με την ιστορία και το ίδιο το μνημείο, θα αναγνώριζαν ότι ο Παρθενώνας δεν είναι πλέον ένας αρχαίος ναός της θεάς Αθηνάς, αλλά είναι ένας ναός της θεάς Αθηνάς που έγινε η εκκλησία της Παναγίας της Αθηνιώτισσας. Και να αναγνωρίσουν το μνημείο και ως βυζαντινή αρχαιότητα. Και να αποδώσουν στους χαμένους και κλαπέντες θησαυρούς της Παναγίας της Αθηνιώτισσας την ίδια σημασία και αξία που προσδίδουν στα Μάρμαρα. Δηλαδή γιατί κανείς δεν αναζητεί να βρει την εικόνα της Παναγίας της Αθηνιώτισσας; Δεν αξίζει αυτό το κειμήλιο να τοποθετηθεί δίπλα στα άλλα αγάλματα στο Μουσείο; Μα δεν αναφέρουν καν την ύπαρξη αυτής της εικόνας! Έπειτα αυτούς τους βανδαλισμούς που εμφανίζονται στην ταινία, υποτίθεται ότι τις έκαναν ποιοι; Οι Έλληνες! Οι Αθηναίοι της εποχής του Μεγάλου Βασιλείου και του Μεγάλου Γρηγορίου. Αυτοί οι Αθηναίοι οι οποίοι ήταν πολύ πιο μορφωμένοι και καλλιεργημένοι από όλους εμάς και σέβονταν τα μνημεία και την κληρονομιά τους περισσότερο από ότι εμείς σήμερα. Όχι! Αυτά που γράφω τώρα δεν είναι εικασίες, ούτε προκαταλήψεις.
Ας διαβάσει κανείς τα κείμενα
των συγχρόνων χριστιανών συγγραφέων, ιστορικών, θεολόγων και εκκλησιαστικών ανδρών και ας βρει έστω μια κακή αναφορά στο μνημείο της Ακροπόλης και τον Παρθενώνα! Έστω μια φράση όπου να αποκαλείται άσεμνος και χώρος ακολασίας! Μα υπάρχει μεγαλύτερη ένδειξη σεβασμού των Ελλήνων της εποχής εκείνης στο μνημείο από το γεγονός ότι το μετέτρεψαν σε χριστιανική εκκλησία; Ότι δηλαδή ο χώρος αγιάστηκε και ευλογήθηκε από την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, την τέλεση του υψίστου επί γης μυστηρίου; Και όμως με αυτόν τον τρόπο το μνημείο έτυχε σεβασμού και διατηρήθηκε σε πολύ καλή κατάσταση μέχρι την Τουρκοκρατία, σε αντίθεση με άλλους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. Στην Ολυμπία και στους Δελφούς, για παράδειγμα, όπου οι χώροι εγκαταλείφθηκαν και λεηλατήθηκαν, η καταστροφή σήμερα είναι πολύ μεγαλύτερη, και όσον αφορά τον ίδιο τον Παρθενώνα θα ήταν σίγουρα σε πολύ καλύτερη κατάσταση εάν δεν είχε γίνει ο βομβαρδισμός από τον Μοροζίνι. Κατά τον κο Γαβρά όμως το ιερατείο της εποχής εκείνης ήταν θρησκόληπτο. Αν όντως ήταν "θρησκόληπτοι" τότε έτσι ακριβώς όπως γράφω παραπάνω σκέφτονταν για το μνημείο του Παρθενώνα και για αυτό τον μετέτρεψαν σε εκκλησία. Αν είναι έτσι λοιπόν συμφωνούμε, ναι θρησκόληπτοι ήταν και εύγε τους γιατί έτσι διατήρησαν και σεβάστηκαν το μνημείο καλύτερα από εμάς σήμερα!
Εκτός αυτού δεν πρέπει να παραλείψουμε και τούτο το ιστορικό στοιχείο. Είναι γεγονός ότι ήδη από τον 4ο και 5ο αιώνα οπότε η χριστιανική θρησκεία γίνεται η επίσημη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και κυριαρχεί σε όλη την επικράτειά της, μαζί με τον θρησκευτικό φανατισμό, ο οποίος σημειωτέον προερχόταν από πολλές διαφορετικές αιρετικές φατρίες, δεν είχε ουδεμία σχέση με την επίσημη Ιεραρχεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ποτέ δεν διατάχθηκε από αυτήν καμμία βιαιοπραγία, συνυπήρχε λοιπόν την ίδια εποχή αλλά και μετέπειτα καθόλη την βυζαντινή περίοδο μια έντονη κοσμικότητα στην χριστιανική ελληνική-βυζαντινή κοινωνία. Ως απόγονοι της ελληνορωμαϊκής κουλτούρας και κληρονόμοι του πολιτιστικού αυτού πλούτου οι έλληνες-βυζαντινοί είχαν κληρονομήσει και την αγάπη για τον πλούτο, τον στολισμό, την καλλιτεχνική ομορφιά. Έτσι μπορεί μεν οι εκκλησίες να ήταν γεμάτες αγιογραφίες οι επαύλεις όμως και τα παλάτια των αυτοκρατόρων και των ευγενών ήταν γνωστά κέντρα συλλογής αρχαίων καλλιτεχνικών αριστουργημάτων, αγαλμάτων κλπ. Οι δρόμοι της Κων/πολής τουλάχιστον ήταν γεμάτοι από προτομές, αναθήματα, αγάλματα, τα οποία βεβαίως δεν προσκυνούσαν, αλλά τα διατηρούσαν σαν στολίδια της πόλης τους και φυσικά όλοι γνωρίζουν για τους θησαυρούς του Ιπποδρόμου και οι σύγχρονοι αρχαιολόγοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι πολλά αρχαία αγάλματα, γυμνά φυσικά, σώθηκαν από την μανία των Ούνων, των Σλάβων και άλλων επιδρομέων γιατί βρίσκονταν μέσα στην ασφάλεια των μεγάλων αστικών κέντρων. Επομένως αυτή η προπαγάνδα που κυκλοφορεί ότι στο Βυζάντιο κυριαρχούσε μια φανατική και θρησκόληπτη απέχθεια προς κάθε τι αρχαίο σε σημείο που όποιος έβλεπε άγαλμα μπροστά του να το γκρεμίζει, είναι ένα μεγάλο ψέμα.
Οι καθολικοί Δυτικοί όταν επισκέπτονταν την Κων/πολη και έβλεπαν όλον αυτόν τον "κοσμικό" αρχαίο καλλιτεχνικό διάκοσμο κατηγορούσαν τους Γραικούς Ορθοδόξους ως ειδωλολάτρες που λατρεύουν αρχαίους θεούς!
Λοιπόν, για όλα τα παραπάνω υπάρχουν αποδείξεις όπως και για το γεγονός ότι πέρα από τις βιαιοπραγίες φανατικών όχλων οι βυζαντινοί όχι μόνο στην εποχή των 4ου και 5ου αιώνων, της ταραχής μεταξύ χριστιανών και ειδωλολατρών αλλά και σε καμμία άλλη εποχή της βυζαντινής ιστορίας δεν έχασαν τον σεβασμό τους για τον Παρθενώνα.

Ας διαβάσουν αυτοί οι "μορφωμένοι" άνθρωποι επιτέλους τον Μιχαήλ Ακομινάτο να δούν τι λέει για την ένδοξη πόλη της Αθήνας και τα μνημεία της, όχι κατά τον 4ο ή τον 6ο αιώνα αλλά κατά τον 12ο, στην καρδιά δηλαδή της αποκαλούμενης "σκοτεινής" εποχής του Μεσαίωνα... Μάλιστα, για όλα αυτά που γράφουμε εδώ υπάρχουν περίτρανες αποδείξεις.
Όμως για τις καταστροφές στην μετώπη και την ζωφόρο του Παρθενώνα από χριστιανούς τι αποδείξεις υπάρχουν; Σίγουρα δεχόμαστε ότι πιθανότατα φανατικοί χριστιανοί κατά τον 4ο-5ο αιώνα έκαναν καταστροφές σε "άσεμνα" αγάλματα στον γενικότερο χώρο της Αθήνας, όμως τι αποδείξεις υπάρχουν για το τι ακριβώς ζημιές έγιναν και ποιοι τις διέπραξαν;
Όσον αφορά εικασίες περί ιερωμένων ή μοναχών ένα είναι το σίγουρο. Οι χριστιανοί ιερείς της εποχής εκείνης ήταν απαραίτητα μορφωμένοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι και όπως ήδη είπαμε οι μορφωμένοι Αθηναίοι της εποχής εκείνης είναι απίθανο να έτρεφαν απέχθεια για το αιώνιο μνημείο της πόλης τους. Άρα μιλάμε για ανθρώπους που δεν ταιριάζουν με το προφίλ ενός άσχετου, οχλαγωγημένου, φανατισμένου και προφανώς γεροδεμένου άνδρα ο οποίος θα ανέβει στην ζωφόρο του Παρθενώνα για μια... τέτοια δουλειά. Έπειτα όσον αφορά μοναχούς, είναι γνωστό ότι την εποχή εκείνη κυριαρχούσε ο αναχωρητισμός στην Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Οργανωμένα και πολυπληθή κοινόβια δηλαδή δεν υπήρχαν ακόμα όχι μόνο στην Αττική αλλά και όχι πολλά σε ολόκληρη την αυτοκρατορία. Ίσως υπήρχαν επομένως, αλλά εδώ μόνο να εικάσουμε μπορούμε, κάποιοι ερημίτες στην ευρύτερη Αττική αλλά και πάλι αυτοί θα ήταν λίγοι και μάλλον απρόθυμοι να αφήσουν την έρημό τους για αυτόν τον λόγο.
Άλλωστε η κατηγορία του κου Γαβρά για το ιερατείο της εποχής εκείνης είναι και εντελώς αυθαίρετη. Μήπως ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ή κάποια άλλη εκκλησιαστική αρχή έστειλε εγκύκλιο στους κληρικούς της Αθήνας με την εντολή να... καταστρέψουν την μετώπη και την ζωφόρο του Παρθενώνα;
Μάλιστα, έτσι έχουν τα πράγματα γιατί εδώ ο σκηνοθέτης αυτός, με την ταινία αυτή επιχείρησε να "γράψει" ιστορία και όχι απλά ένα καλλιτεχνικό έργο. Ας πρόσεχε λοιπόν να έλεγε την ιστορία σωστά τουλάχιστον...
Αλλά δεν είναι ο μόνος. Ενδεικτικά από την επίκαιρη δημοσιογραφία παραθέτουμε:
"Η ηγεσία της ελληνικής Εκκλησίας έχει πολλούς λόγους να αποστρέφει το βλέμμα της από την Ακρόπολη, τον Παρθενώνα, και κάθε τόπο ή χώρο λατρείας που παραπέμπει σε ιερότητα ξένη προς τη δική της. Δεν είναι βέβαια οι ενοχές που ενεργοποιούνται όταν γίνεται λόγος για τον Παρθενώνα και την Ακρόπολη, ενοχές που προκύπτουν από τεκμηριωμένους βανδαλισμούς που υπέστησαν όλα τα αρχαία μνημεία με πρωταγωνιστές φανατισμένους ρασοφόρους του παρελθόντος........"
Αυτά έγραφε εχθές στις 28/7/2009 στην "Αυγή" ο κος Σ. Μαυροειδής. Ποιος χώρος λατρείας "ξένος" προς την λατρεία της ελλαδικής ορθόδοξης Εκκλησίας είναι αυτός στον οποίο αναφέρεται ο κος Μαυροειδής; Ο πρώην ναός της θεάς Αθηνάς ο μετατραπείς εις εκκλησία της Παναγίας της Αθηνιώτισσας; Και στις "ενοχές" για ποιους "τεκμηριωμένους βανδαλισμούς" από "φανατισμένους ρασοφόρους" αναφέρεται; Έχει ο κος Μαυροειδής αυτά τα "τεκμήρια"; Πρόκειται όπως βλέπετε για άλλον έναν "πλήρη" και "βαθύ" "γνώστη" της ελληνικής ιστορίας...
Μήπως κατ' αναλογία ο κος Μαυροειδής και όλοι οι άλλοι που λένε τα ίδια, εάν ήταν Άγγλοι θα υποστήριζαν ότι την Άννα Μπολέυν την αποκεφάλισε ο... αρχιμάγειρας του παλατιού του Ερρίκου Η'; Και βέβαια θα είχαν τεκμηριωμένη άποψη...
ioannisdandoulakis

30 Ιουλ 2009

Θα μαθητεύουν και τις εφημερίδες


Αφού γέμισαν τα σχολικά βιβλία με ανούσια και άχρηστα κείμενα από διάφορες εφημερίδες, τώρα προωθούνται νέα μέτρα διαφήμισης.
==== ==== ==== ===== =====
Εφημερίδες στα σχολεία και στα καθ΄ ημάς. Την πιλοτική εισαγωγή του Τύπου με ιδιαίτερη έμφαση στις τάξεις του Λυκείου ανακοίνωσε χθες ο υφυπουργός Εσωτερικών, αρμόδιος για θέματα ΜΜΕ, κ. Κ. Γκιουλέκας
. «Στόχος αυτής της πρωτοβουλίας μας είναι οι αυριανοί ακαδημαϊκοί πολίτες να “μυηθούν” στον τρόπο ενημέρωσης και να εξοικειωθούν και με τον έντυπο Τύπο. Αναλάβαμε την πρωτοβουλία αυτή γιατί πιστεύουμε ότι μπορεί να συμβάλει στην προετοιμασία πιο ενημερωμένων άρα και πιο ενεργών- πολιτών για την κοινωνία μας» σημείωσε ο κ. Γκιουλέκας, ο οποίος βρίσκεται σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας για την προώθηση του ζητήματος.
ΤΟ ΒΗΜΑ 30/07/2009
==== ===== ===== =====
Ελπίζουμε να έχει γίνει κάποιο λάθος, γιατί δεν πιστεύουμε ότι διαφημίζοντας ουσιαστικά τις εφημερίδες στο σχολείο «οι αυριανοί ακαδημαϊκοί πολίτες θα “μυηθούν” στον τρόπο ενημέρωσης και θα εξοικειωθούν με τον έντυπο Τύπο».

Και η Αλβανία στο club; Νόμο για τον γάμο ομοφυλόφιλων εξετάζει η αλβανική κυβέρνηση


Ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα δήλωσε σήμερα ότι η κυβέρνησή του εξετάζει νόμο που θα επιτρέπει τον γάμο ομοφυλόφιλων.
Ο κ. Μπερίσα σε σύσκεψη του υπουργικού Συμβουλίου ανέφερε ότι «ο νόμος θα θέσει σε νομική βάση ένα δικαίωμα αναγνωρισμένο σε ευρωπαϊκές χώρες και πρέπει να εξεταστεί με σοβαρότητα».
«Καθημερινή»29/07/2009

Οι μουσουλμάνοι θέλουν τη Βρετανία βασίλειο της... Σαρία


Κηρύγματα μίσους κατά της Αγγλίας και των απίστων από τον εξτρεμιστή Αντζέμ Χουνταρί. Οραμά του η... κατάληψη της Ντάουνινγκ Στριτ και τα ισλαμικά δικαστήρια
Οι εξτρεμιστές ισλαμιστές στην Αγγλία, Βρετανοί υπήκοοι και πακιστανικής καταγωγής κυρίως, κάνουν τώρα πολύ δυναμική την παρουσία τους, σε βαθμό που ανησυχούν πλέον σοβαρά τον κόσμο και τις βρετανικές αρχές.
Οργανώνουν σε όλες τις περιοχές της Αγγλίας τα δικά τους ισλαμικά δικαστήρια, «Νόμος Σαρία»,
στρατολογούν νέους από τις μεγάλες μουσουλμανικές κοινότητες, και οι φερόμενοι ως ηγέτες των φανατικών ισλαμιστών στη Βρετανία εκφωνούν δημόσια ομιλίες μίσους εναντίον της Αγγλίας, της Δύσης και των «άπιστων».
Ο ισλαμιστής εξτρεμιστής ηγέτης Αντζέμ Χουνταρί, τον οποίο οι βρετανικές αρχές χαρακτηρίζουν ως τον πλέον επικίνδυνο άνθρωπο στη Βρετανία, με τις δημόσιες ομιλίες του κηρύσσει θρησκευτικό πόλεμο εναντίον της Αγγλίας και των «άπιστων συμμάχων της» και λέει χωρίς φόβο ότι το όραμά του και ο στόχος του είναι να δει τη μαύρη σημαία της οργάνωσής του με το μισοφέγγαρο να κυματίζει στο κτίριο της Ντάουνινγκ Στριτ, στην πρωθυπουργική κατοικία.
Το «πολιτικό του» μανιφέστο επίσης προβλέπει την εγκαθίδρυση δικαστηρίων του «Νόμου Σαρία», τα οποία θα μπορούν να επιβάλλουν την ποινή του θανάτου με λιθοβολισμό για τους μοιχούς, τον ακρωτηριασμό των χεριών για τους κλέφτες και τη γενική απαγόρευση του αλκοόλ.
Ο εξτρεμιστής αυτός ηγέτης διακηρύσσει
ότι ο κόσμος ζει σήμερα μέσα σε μεγάλη αναρχία, υπάρχει λέει ένας βιασμός σε κάθε λεπτό, και το Ισλάμ έχει την απάντηση σε όλα. Οι νομοί του έχουν αποτρεπτική δύναμη. «Ξέρουν ότι αν κλέψουν θα τους κόψουν τα χέρια τους».
Τα κηρύγματα αυτά του Αντζέμ Χουνταρί απευθύνονται στους 1.800.000 μουσουλμάνους της Βρετανίας και έχουν μεγάλη απήχηση, ειδικότερα στους νέους.
Μάλιστα η οργάνωση του ισλαμιστή εξτρεμιστή κυκλοφορεί βίντεο σε ιστοσελίδες, στα οποία δείχνουν μικρά παιδιά, ακόμα και 11 ετών, να προσηλυτίζονται στο Ισλάμ.
Οι βρετανικές αρχές ασφάλειας και η αντιτρομοκρατική υπηρεσία της Σκότλαντ Γιαρντ διαπιστώνουν με μεγάλη ανησυχία ότι η τακτική των ισλαμιστών εξτρεμιστών έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα στη στρατολόγηση των νέων.
Στις τελευταίες στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν οι βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις αντιμετώπισαν μεταξύ των μαχητών των Ταλιμπάν νέους με βρετανική προφορά, ένας μάλιστα απ αυτούς φορούσε και φανέλα της ποδοσφαιρικής ομάδας Αστον Βίλα. Πρώην κρατούμενοι στη βάση Γκουαντάναμο έχουν καταθέσει στις ομολογίες τους ότι ο Αντζέμ Χουνταρί είχε οργανώσει το 2003 πολλά σεμινάρια τρομοκρατίας σε περιοχή κοντά στο Μπράιτον.
Οι λαϊκές εφημερίδες, όπως η «Ντέιλι Μέιλ», επικρίνουν τις βρετανικές αρχές ασφάλειας ότι αντιμετωπίζουν πολύ χάλαρα και ανεκτικά τους ισλαμιστές εξτρεμιστές, αλλά αυτή όπως φαίνεται είναι η εντολή από την κυβέρνηση για να αποφευχθούν αντιδράσεις στις ευαίσθητες πλέον μουσουλμανικές κοινότητες.
ΛΑΜΠΗΣ ΤΣΙΡΙΓΩΤΑΚΗΣ
ΈΘΝΟΣ- 30/07/09
= ==== ===== === ==== === ===
Ένας από τους λόγους που γίνονται όλα αυτά είναι γιατί η Αγγλική κοινωνία διαλύθηκε από ηθική και πνευματική σήψη. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς όταν σ’ αυτή τη δήθεν «χριστιανική» χώρα, η Αγγλικανική «Εκκλησία» «χειροτονεί» «επισκόπους» και «ιερείς» λεσβίες και ομοφυλόφιλους;
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ
Η Μεγάλη Βρετανία διαθέτει 85 δικαστήρια- Σαρία

«Αurora». Το πλοίο των αμβλώσεων


Το ολλανδικό κράτος επιτέλους πήρε κάποια μέτρα για τη λειτουργία του πλοίου, μια και δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός ελέγχου για όσα γίνονται εν πλω.
Αντιδράσεις υπάρχουν ακόμη και στην Ολλανδία, αφού οι νόμοι επιτρέπουν την έκτρωση όταν το έμβρυο βρίσκεται σε ηλικία ως και 7 εβδομάδων, ενώ το πλοίο τις πραγματοποιεί σε χρονικό όριο ως και 13 εβδομάδων.
Το Βήμα 30/07/2009 αναφέρει κάποια καινούργια στοιχεία.

Νομικές φουρτούνες για το «πλοίο των αμβλώσεων»

ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ Το «πλοίο των αμβλώσεων» γυρίζει στο λιμάνι. Στο πηδάλιο βρίσκεται η ολλανδέζα γυναικολόγος Ρεμπέκα Γκόμπερτς, η γυναίκα πίσω από ένα ιδιοφυές σχέδιο: ένα πλοίο αγκυροβολούσε έξω από τα εθνικά ύδατα χωρών που τάσσονται κατά των αμβλώσεων, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Μάλτα, και μοίραζε από εκεί χάπια που προκαλούν αποβολή σε γυναίκες που τα ήθελαν. Εφόσον ένα πλοίο με ολλανδική σημαία σε διεθνή ύδατα υπάγεται μόνο στον ολλανδικό νόμο, οι αντίπαλοί της δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να τη σταματήσουν. Τώρα όμως το έργο της απειλείται.
Μια δρακόντεια αλλαγή στην ολλανδική νομοθεσία φαίνεται πως θα αναγκάσει το «πλοίο των αμβλώσεων» να πιάσει λιμάνι.
Η 43χρονη δρ Γκόμπερτς έχει καταφύγει στα δικαστήρια αμφισβητώντας τον νέο νόμο, σύμφωνα με τον οποίο η συνταγογράφηση και η χρήση των «χαπιών της επόμενης μέρας» επιτρέπεται μόνο από εγκεκριμένες κλινικές.
«Η αλλαγή στον ολλανδικό νόμο σημαίνει ότι οι γυναίκες σε άλλες χώρες δεν προστατεύονται και μπορεί να υποστούν διώξεις αν ανέβουν στο πλοίο μας. Δεν θέλουμε να πάρουμε αυτό το ρίσκο. Αναβάλαμε τα ταξίδια που σχεδιάζαμε εφέτος για τη Νικαράγουα, τη Χιλή, τη Βραζιλία και την Αργεντινή» λέει η Ρεμπέκα Γκόμπερτς.
Επιμένει πάντως ότι θα δικαιωθεί στο δικαστήριο. «Είμαι βέβαιη ότι θα αποδείξουμε πως ο νέος νόμος συνιστά παράνομη περιστολή της ελευθερίας των γυναικών» είπε.
Το «πλοίο των αμβλώσεων» λέγεται «Αurora». Ταξίδευε σε χώρες όπου η διακοπή της κύησης απαγορεύεται, προκειμένου να παραλαμβάνει γυναίκες για να κάνουν άμβλωση με χρήση φαρμάκων, εν πλω, σε διεθνή ύδατα.
Η ολλανδική κυβέρνηση είχε δώσει το πράσινο φως και η γυναικεία μη κυβερνητική οργάνωση «Women on Waves» («Γυναίκες στα Κύματα») είχε αναλάβει δράση σε διεθνή χωρικά ύδατα.
Η ΜΚΟ διένειμε δωρεάν το «χάπι της άμβλωσης» στις γυναίκες που βρίσκονταν ως και στην έβδομη εβδομάδα της κύησης. Η οργάνωση εκτιμά ότι αποτέλεσε τον καταλύτη ώστε να επιτρέπεται πλέον στην Πορτογαλία η άμβλωση ως και στη δέκατη εβδομάδα της κύησης.
===== ===== ===== ==== ===========
Η πραγματική δικαιοσύνη οφείλει να προστατεύει τη ζωή των αγέννητων εμβρύων.

Αρχ. Σαράντη Σαράντου, Χειροτονία διακονισσών


Ἄλλοτε δειλά καί ἄλλοτε πιό θαρρετά ἀπό συγκεκριμένους ἐκκλησιαστικούς παράγοντες ἐπανέρχεται "ἄνωθεν" τό θέμα "τῶν διακονισσῶν" στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Κυριότερος προπαγανδιστής τῆς παραπάνω πρότασης εἶναι ὁ ὁμότιμος καθηγητής τῆς θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Εὐάγγελος Θεοδώρου, ὁ ὁποῖος ἐπί τριάντα περίπου χρόνια μέ τίς σχετικές μελέτες του προσπαθεῖ νά πείσει τούς Σεβασμιωτάτους Ἱεράρχες τῆς ἀνά τήν οἰκουμένη Ὀρθοδοξίας νά προβοῦν χωρίς ἀναστολές σέ χειροτονίες διακονισσῶν.
Ἡ τελευταία μελέτη τοῦ κ. Εὐαγγέλου Θεοδώρου "Οἱ διακόνισσες στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας" ἀνακοινώθηκε στήν "Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν" τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος, στό χειμερινό πρόγραμμα 2002-2003 καί ἐκδόθηκε τό 2004 στόν τόμο "ΦΥΛΟ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ - Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ" τῆς ὡς ἄνω Ἀκαδημίας. Ἡ μελέτη αὐτή ἀποτελεῖ τήν πάγια θέση τοῦ κ. καθηγητοῦ, παραλλαγές τῆς ὁποίας ἔχει ἐκφωνήσει καί δημοσιεύσει ἐπανειλημμένα σέ διάφορες συσκέψεις καί διορθόδοξα συνέδρια.
Συγκεκριμένα, στά διορθόδοξα θεολογικά Συνέδρια τοῦ 1975 στό Etchmiadzin-Erevan τῆς (τότε Σοβιετικῆς) Ἀρμενίας, τοῦ 1976 στήν ἱερά Μονή Agapia τῆς Ρουμανίας, τοῦ 1980 στό St. Vladimir’ s Orthodox Seminary τῆς Ν. Ὑόρκης, τοῦ 1988 στή Ρόδο, τοῦ 1990 στήν Κρήτη, τοῦ 1994 στή Λειβαδιά, τοῦ 1996 στήν Addis Abeba τῆς Αἰθιοπίας, τοῦ 1996 στή Δαμασκό τῆς Συρίας καί τοῦ 1997 στήν Κωνσταντινούπολη οἱ ἀπόψεις τοῦ κ. Θεοδώρου προκαλοῦσαν ἐνδιαφέρον γιά τό θέμα. Παρά ταῦτα καί μολονότι ὁ κ. καθηγητής ἰσχυρίζεται τήν consensus (=συμφωνία ) τῶν ἱστορικοθεολογικά μορφωμένων, ὅμως πρακτικά κανείς ἐκ τῶν Ἱεραρχῶν δέν ἔχει τολμήσει νά χειροτονήσει διακόνισσες, παρά τίς ἐνθουσιώδεις προτροπές τοῦ κ. Θεοδώρου.
Στήν παραπάνω μελέτη του ὁ κ. Καθηγητής ἀναφέρει κείμενα Ἀποστολικά καί Μεταποστολικά μέχρι καί κάποια "Νεαρά" τοῦ Αὐτοκράτορος Ἡρακλείου (610-614μ.Χ.) πού κάνει λόγο γιά τίς διακόνισσες. Ἐπίσης στά Ἱεροσολυμιτικά Δίπτυχα τῆς Λειτουργίας τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, πού ἀνάγονται στό 12ο αἰῶνα, μνημονεύονται δύο φορές διακόνισσες μεταξύ διακόνων καί ὑποδιακόνων.
Ὅσον ἀφορᾷ στήν τελευταία πληροφορία τῶν Ἱεροσολυμιτικῶν Διπτύχων τῆς Λειτουργίας τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου
ταπεινῶς φρονοῦμε, ὅτι θά ὑπῆρχε ἡ ἀναφορά στίς διακόνισσες, μολονότι ὁ θεσμός τους εἶχε παύσει νά λειτουργεῖ πρό πολλοῦ χρόνου, πρᾶγμα τό ὁποῖο συμβαίνει στά λειτουργικά μας κείμενα, γιά νά ἐκφράζουν τή διαχρονικότητα καί τήν καθολικότητα τῆς θείας Λειτουργίας. Ὁ "λειτουργικός χρόνος" ἑνώνει χαρισματικά τό παρελθόν, τό παρόν καί τό μέλλον, τή στρατευομένη μέ τή θριαμβεύουσα Ἐκκλησία, διαφυλάσσοντας ἐνίοτε ἱστορικά στοιχεῖα τοῦ παρελθόντος, τά ὁποῖα μεταγενέστερα δέν ἰσχύουν. Παραμένουν ὅμως ὡς μή εὔχρηστοι λειτουργικοί τύποι γιά νά ἐκφράσουν τή λειτουργική καθολικότητα.
Οἱ ἁρμοδιότητες τῶν διακονισσῶν ποτέ δέν ἦταν λειτουργικές. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης στό Ἱερό Πηδάλιο, (Σχόλια τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου στόν ΙΘ` ἱερό κανόνα τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου) πού εἶναι βιβλίο ἀμυθήτου ἁγιοπνευματικῆς καί ἐπιστημονικῆς ἀξίας, τεκμηριώνει ἱστορικά τίς ἁρμοδιότητες τῶν διακονισσῶν. Διακονοῦσαν ὅπως ἀκριβῶς σήμερα στά γυναικεῖα μοναστήρια οἱ ἐκκλησάρισσες καί ἰδιαίτερα βοηθοῦσαν τίς κατηχούμενες πού προσέρχονταν στό Βάπτισμα γιά νά ἀποδυθοῦν ἤ νά ἐνδυθοῦν καί ἐνδιάμεσα νά ἀλειφθοῦν μέ τό ἅγιο λάδι σ' ὅλο τους τό σῶμα, πρᾶγμα πού ἦταν ἀνάρμοστο νά τελοῦν οἱ βαπτιστές κληρικοί.
Ἐπίσης σύμφωνα μέ τήν τάξη τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων οἱ διακόνισσες ὡς νεωκόροι τοποθετοῦσαν τούς προσερχομένους στή θεία Λατρεία στό ἀντίστοιχο τμῆμα τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, στόν κυρίως ἱερό ναό ἤ στό νάρθηκα ἀνάλογα μέ τήν πνευματική τους ἐκκλησιαστική κατάσταση.
Ἡ κυριότερη ὅμως ἁρμοδιότητα τῶν διακονισσῶν ἦταν ἡ φροντίδα τῶν πτωχῶν, τῶν χηρῶν καί τῶν ὀρφανῶν καί τῶν ἄλλων πού εἶχαν πραγματικές ἀνάγκες.
Οἱ πνευματοφόροι διάκονοι καί οἱ διακόνισσες μακριά ἀπό λειτουργικές ὑποχρεώσεις βρίσκονταν στήν πρώτη γραμμή μάχιμης καταξιωμένης φιλανθρωπίας.
Γεγονός πάντως εἶναι ὅτι σύσσωμη ἡ λειτουργική ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας πρώιμα συνέστειλε τό θεσμό τῶν διακονισσῶν. Αὐτή ἡ μακρά ἱερά σιωπή τοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν κρατάει καί τούς ὑπευθύνους Ἱεράρχες μας ἀνά τήν Οἰκουμένη σέ σεβασμό μπροστά στήν ἱερή παύση τοῦ θεσμοῦ.
Ἥδη μέχρι τόν ἕβδομο ἤ καί δωδέκατο αἰῶνα ἡ Ἐκκλησία μας κατέχοντας τό πλήρωμα τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας καί πίστεως, μεστή τῆς ἀποστολικῆς, τῆς μαρτυρικῆς, τῆς ὁσιακῆς καί ἐπισκοπικῆς ἐμπειρίας, χειρίζεται τούς θεσμούς της καί τίς ποιμαντικές πρακτικές της σύμφωνα μέ τό σωτήριο συμφέρον τῶν μελῶν της καί ὁλοκλήρου τοῦ πληρώματός της.
Σιγήθηκε, λοιπόν, ὁ θεσμός τῶν διακονισσῶν διακριτικότατα γιά πολλούς καί διαφόρους λόγους. Ἴσως κάποιους ἀπό αὐτούς μποροῦμε νά ἀποκρυπτογραφήσουμε.
1. Μετά τόν ἕβδομο αἰῶνα ὡρίμασε
καί ἀποκρυσταλλώθηκε ἡ δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀφοῦ ὁλοκληρώθηκαν οἱ μακρές δογματικές συζητήσεις στίς ἑπτά Οἰκουμενικές Συνόδους. Μαζί ὡρίμασαν καί οἱ ἐκκλησιαστικοί θεσμοί μέ ἀποτέλεσμα τή διακριτική συστολή τοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν καί τήν ὁριστική παύση.
2. Ἐν τῷ μεταξύ τό θεομητορικό δόγμα πῆρε τήν ὀρθή θέση του μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ "Μήτηρ καί Παρθένος" ἔγινε τό πιό ἰσχυρό ἀρχέτυπο γιά τίς πιστές γυναῖκες, ὥστε νά προτιμοῦν τό ἔμφυτο μητρικό χάρισμα ἤ τόν ἐν Χριστῷ ἀφιερωμένο παρθενικό βίο ἀπό τίς ὑπεύθυνες ὑποχρεώσεις τῆς διακόνισσας, πού μποροῦν νά ἐπωμισθοῦν ἀνετότερα οἱ ἄνδρες διάκονοι. Οἱ ἄνδρες δέν ἔχουν τήν ἀποκλειστική εὐθύνη τῆς τεκνογονίας, τῆς ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν ἤ τῆς συνεποῦς διεκπεραιώσεως τῶν πολλῶν διακονημάτων μέσα στίς ἐν Χριστῷ μοναστικές Ἀδελφότητες. Ἡ Μήτηρ καί Παρθένος ἀπετέλεσε τό συμβατότερτο μέ τή γυναικεία ψυχολογία ἀρχέτυπο πού πῆρε τή θέση τῆς ἱερῆς μητρότητας καί τῶν συνεπειῶν της, ἀντίστοιχης πρός τή θεομητορική. Τύποι Ἀνθούσας κατέχουν ἐπίλεκτη θέση στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὡς καταξιωμένες μητέρες καί πιστές σύζυγοι, πού προκαλοῦσαν ἀκόμη καί τό θαυμασμό τῶν εἰδωλολατρῶν ἀνδρῶν.
Ἄν ἄμεσα ἡ βουλή τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν ἀρχή ἐκδηλωνόταν ἀπερίφραστα ἔτσι ὥστε νά μήν εἶχε ἐπιτρέψει καθόλου τή λειτουργία αὐτοῦ τοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν, τότε ἴσως νά ἦταν πιό εὐσταθές τό ἐπιχείρημα τῶν φεμινιστριῶν, ὅτι ἡ Ἐκκλησία κάνει διακρίσεις ἀνάμεσα στά φῦλα, εὐνοώντας τούς ἄρρενες.
Καί πάλι ὅμως θά ὑπῆρχε καί πάντοτε ὑπάρχει τό οὐσιῶδες ἐπιχείρημα. Ὁ ἴδιος ὁ θεάνθρωπος Κύριος δέν ἔδωσε τό χάρισμα τῆς διακόνισσας οὔτε στήν Ἁγία Μητέρα Του, τήν Παναγία. Θά τῆς ἄξιζε ἀσφαλῶς καί ἡ ἀπονομή τοῦ ὑψίστου χαρίσματος τῆς Ἀρχιερωσύνης καί τῆς Ἱερωσύνης. Ὅμως ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔμεινε ἀποφατικά ἐκτός τοιούτων διεκδικήσεων. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τιμᾷ καί γεραίρει τήν Παναγία ὡς Βασίλισσα τῶν Οὐρανῶν καί ὡς τήν πρώτη καί μόνη Πνευματοκαταξιωμένη Μητέρα καί Παρθένο ἐκτός πάντως οἱασδήποτε βαθμίδος Ἱερωσύνης.
Καί τοῦτο φυσικά δέν εἶναι καθόλου τυχαῖο. Ἡ Κυρία Θεοτόκος ὡς νέα Εὔα, εὐαγγελισθεῖσα καί θεωθεῖσα μέ τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καταξιώνεται τοῦ μοναδικοῦ θεομητορικοῦ χαρίσματος χριστοακεραιουμένου ὁμοῦ καί τοῦ Παρθενικοῦ χαρίσματος. Ἔτσι ἀποκαθιστᾷ τήν παράβαση τῆς προμήτορός μας Εὔας, ἡ ὁποία ἔχασε τόν Παράδεισο καί μαζί παρέσυρε καί τό σύζυγό της στήν παρανομία, λόγῳ ἀκριβῶς τῆς αὐτόνομης ἀπαίτησής της γιά θέωση μέ τήν πλανερή συμβουλή τοῦ ὄφεως.
Ἡ Παναγία μας πάνω καί ἔξω ἀπό αὐτόνομη βούληση καί ἀπαίτηση, μέσα καί μετά ἀπό χαρισματική χρήση τῆς καλοπροαίρετης βούλησής της, συλλαμβάνει ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, κυοφορεῖ, γεννᾷ, σαραντίζει, ἀνατρέφει τό Χριστό, τόν παρακολουθεῖ μέχρι θανάτου, πρώτη τόν βλέπει Ἀναστάντα καί μετέχει αἰωνίως μεταστᾶσα εἰς τούς Οὐρανούς, γενομένη τό χριστοκαθολικότερο πανάγιο πρόσωπο, πού ἀγκαλιάζει ὅλους τούς ἀνθρώπους μέ τίς ἀσίγαστες πρεσβεῖες Της, ἐξαιρέτως μάλιστα τούς εὐσεβεῖς καί ὀρθοδόξους πιστούς.
Ἄν ἡ Κυρία Θεοτόκος καί οἱ μετ' Αὐτήν Ἅγιες γυναῖκες εἶχαν ὡς πρώτη καί μόνη διεκδίκηση τήν ἐν Χριστῷ θέωση, οἱ δέ βαθμῖδες τῆς ἱερωσύνης ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν τῆς διακονίας ἀποτελοῦν δοτές χαρισματικές διακονίες μέσα στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν ἴδιο τό Σωτήρα Χριστό, γιατί νά ὑπάρχει διεκδίκηση ἱερατικοῦ διακονήματος ἀπό τίς πιστές γυναῖκες τῆς ἐκκλησίας; Γιατί ἐπίσης ἀκόμα καί ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας νά αἰσθάνονται ὅτι ὑποτιμῶνται οἱ γυναῖκες, ἐπειδή δέ μετέχουν τῆς διακονικῆς ἱερωσύνης;
3. Δυστυχῶς ὁ Δυτικός οὑμανισμός στένεψε τά θεανθρώπινα μέτρα τῆς ἀδιαίρετης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τή χώρισε καί τήν κατέστησε μέ τήν Παπική καί τήν Προτεσταντική πλάνη ἐγκόσμιο ὀργανισμό. Μαζί στένεψαν καί τά ἀνθρωπολογικά ὅρια, ἀφοῦ ἡ ἄκτιστη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔγινε ἄγνωστη, μετετράπη σέ κτιστή Χάρη μέ ἀλλοτριωτικές συνέπειες στή ζωή τῶν ἀνθρώπων τῆς Δύσεως. Ἡ μητρότητα ἄρχισε σταδιακά νά ὑποτιμᾶται τόσο ἀπό τό κοινωνικό περιβάλλον, ὅσο καί μέσα στήν ψυχή τῆς ἴδιας τῆς γυναίκας. Ἡ γυναικεία προσωπικότητα μετετράπη σέ ἀντικείμενο σαρκολατρείας καί λοιπῆς ἐκμετάλλευσης.
Ἑπομένως στή συνολική συνείδηση τῶν ἀνθρώπων μειώθηκε καί ἡ αὐτοεκτίμησή της ὡς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ μέ ἀποτέλεσμα οὔτε κἄν νά φαντάζεται τόν ἑαυτό της στό ἱερατικό ἀξίωμα τῆς διακόνισσας, ἀλλά οὔτε καί ἡ κοινωνία νά ἀνέχεται πλέον τήν ἀνάρρησή της σέ ἱερατικό ἀξίωμα.
Στό βαθμό λοιπόν πού καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐπηρεαζόμενη ἀπό τήν κοσμική οὑμανιστική νοοτροπία χάνει τήν ἐκτίμησή της πρός τή γυναίκα, δέν μπορεῖ να φαντασθεῖ τή γυναίκα σέ ἱερατικό ἀξίωμα. Συνοπτικές ἐσωτερικές πνευματικές διαδικασίες κρατοῦν τήν ἐκτίμηση τῶν ἀνθρώπων πρός τή γυναίκα στό καθαρά κοσμικό ἐπίπεδο, μήν ἐπιτρέποντας κανένα περιθώριο συμμετοχῆς τῆς γυναίκας στήν ἱερωσύνη, ἔστω καί στήν κατώτερη βαθμίδα της, τῆς διακονίσσης.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ποτέ δέ θά ἐρχόταν στό προσκήνιο τό θέμα τῆς χειροτονίας τῶν γυναικῶν, ἄν ἐξακολουθοῦσε νά ὑπάρχει ἡ ἐλευθερία πού ὐπῆρχε λίγα χρόνια πρίν στήν πατρίδα μας, στήν Ἐκκλησία μας καί στόν κόσμο γενικότερα.
Ἡ νέα τάξη πραγμάτων ὁρίζει τά τοῦ κόσμου, καθοδηγεῖ τούς πάντες στήν πανθρησκεία. Ὅσοι λοιπόν κατευθύνουν τά πράγματα τοῦ κόσμου προωθοῦν καί μέσῳ τοῦ νεοεποχίτικου οἰκουμενισμοῦ πρακτικές ἐξομοιώσεως τῶν "Ἐκκλησιῶν" τῶν θρησκειῶν. Ἡ χειροτονία τῶν γυναικῶν ἐξομοιώνει τούς ὀρθοδόξους μέ τούς Προτεστάντες, πού ἤδη ἔχουν δεχθεῖ καί στίς τρεῖς βαθμίδες τῆς Ἱερωσύνης διά χειροτονίας γυναῖκες. Ἄν καί μεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δεχθοῦμε στόν πρῶτο βαθμό τῆς Ἱερωσύνης, στό τοῦ διακόνου, καί γυναῖκες διά χειροτονίας, ἀνοίγει εὔκολα ὁ δρόμος γιά γενίκευση τῆς ἱερωσύνης καί στούς λοιπούς βαθμούς μέ ἀνάλογα Ὀρθολογικά - Ἐξωεκκλησιαστικά ἐπιχειρήματα, σάν αὐτά πού καθιερώνουν τίς διακόνισσες στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ἐν τῷ μεταξύ μεγάλη κινητικότητα παρατηρεῖται στούς κόλπους τῆς Παπικῆς "Ἐκκλησίας" γιά τήν καθιέρωση γυναικῶν διά χειροτονίας στούς βαθμούς τῆς Ἱερωσύνης.
Λειψανδρία μαστίζει τίς τάξεις τοῦ Παπικοῦ κλήρου λόγῳ τῆς κακόδοξα θεσπισθείσης ὑποχρεωτικῆς ἀγαμίας καί ὄχι μόνο. Γι’αὐτό γυναικεῖες παπικές μοναστικές ἀδελφότητες ἐπηρεασμένες ἀπό τίς "νέες" ποιμαντικές προτεσταντικές πρακτικές διεκδικοῦν μᾶλλον σοβαρά μετοχές στήν παπική ἱερωσύνη. Ἄν δέν ἀξιολογήσουμε ἐκκλησιολογικά τούς παραπάνω ἀπό δέκα αἰῶνες ἱερῆς παύσεως τοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν, τότε ἀσφαλῶς θά παραπαίουμε μέσα στά ἀσφυκτικά ὅρια τῆς ἐνδοκοσμικῆς, μή ὀρθόδοξης λογικῆς.
Δυστυχῶς ἡ ἐκκοσμικευτική οἰκουμενιστική ἤ παγκοσμιοποιητική νοοτροπία πιέζει ὅλους μας νά ντοπαρισθοῦμε μέ τά φάρμακα τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ἀπό ἐπαῖτες τῆς θείας Χάριτος καί τοῦ θείου ἐλέους διδασκό-μαστε ἀπό τά media νά γινόμαστε διεκδικητές μέ κίνδυνο νά χάσουμε ὅ,τι πιό ἀπαραίτητο καί ὅ,τι πιό πολύτιμο, πού εἶναι ἡ σωτηρία μας.
Δυστυχῶς τά σύγχρονα φεμινιστικά κινήματα ἀποπροσανατολίζουν καί τίς γυναῖκες, ἀλλά καί τούς ἄνδρες. Θά ἔπρεπε, ἄν πραγματικά ἐνδιαφέρονται γιά τό ἀληθινό πρόσωπο καί τήν ἀξία τῆς γυναίκας ἄνδρες καί γυναῖκες φεμινιστές καί φεμινίστριες νά μήν ἐπιτρέπουν μέ τή δύμαμη καί τήν πειθώ τοῦ λόγου τουλάχιστον, νά ἐξευτελίζεται τό γυναικεῖο πρόσωπο μέσα στό παρατεινόμενο καί ὁσημέραι αὐξανόμενο σεξομάρκετιγκ. Θά ἔπρεπε μέ ζῆλο καί μέ θεοσθένεια νά στιγματίζεται ὁ ποταπός καί βάναυσος παντοειδής χειρισμός τῆς γυναίκας ἀπό τούς ἀσύδοτους περιφερόμενους ἀνενόχλητα χειριστές τῶν γυναικείων ὑποθέσεων.
Οἱ φεμινιστές ποιμένες καί οἱ χριστιανές φεμινίστριες θά πρέπει νά βοηθήσουν πάσει δυνάμει νά μήν εἶναι οἱ ἐργαζόμενες γυναῖκες εὔκολο σεξοαντικείμενο στά χέρια τῶν προϊσταμένων τοῦ δημοσίου ἤ τῶν ἐργοδοτῶν τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα. Τά ὄντως προβλήματα τῶν γυναικῶν σήμερα δέν εἶναι ἡ "φεμινιστικῇ ἀπαιτήσει" ἐπαναλειτουργία τοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν. Ἄν ἀγαπᾶμε καί ἐνδιαφερόμαστε γιά τή γυναίκα, θά πρέπει νά τῆς ἐμπνεύσουμε χριστοπαιδαγωγικά νά ὑπερβεῖ τό ἄπιαστο ὅραμα τῆς καριέρας ἤ μαζί μέ αὐτό νἀ προσγειωθεῖ στόν εὐγενῆ ρόλο τῆς συζύγου μέσα στον τίμιο καί εὐλογημένο γάμο καί στόν ὕψιστο καί ὑπερευλογημένο, κατά τό θεομητορικό πρότυπο, ρόλο τῆς μητέρας. Πανευτυχεῖς καί παμμακάριες σεμνές χριστιανές μητέρες ποτέ δέν διανοοῦνται διεκδικήσεις γιά ἐκκλησιαστικά "ἀξιώματα", ἀφοῦ εἶναι πληρωμένες ἀπό τόν θυσιασθέντα γιά χάρη μας Χριστό νά τά ἀντιπροσφέρουν στά παιδιά τους καί στούς συζύγους τους.
Ἄν ἀληθινά σεβόμαστε καί ἀγαπᾶμε τή γυναίκα μποροῦμε νά τή βοηθήσουμε νά βρεῖ ἔστω μιά μικρή part time ἀπασχόληση γιά νά ἀνταπεξέρχεται μαζί μέ τό σύζυγό της στά δύσκολα σημερινά οἰκονομικά δεδομένα.
Ἄν ἀληθινά ἀγαπᾶμε καί σεβόμαστε τή γυναίκα, δέ χρειάζεται νά τήν ξεμυαλίζουμε μέ ἕωλες προοπτικές τοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν ἀλλά μποροῦμε μέ ὅση δύναμη λόγου καί διάκριση διαθέτουμε ὡς Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νά παρακαλοῦμε τούς κυβερνῆτες μας νά τηροῦν τούς νόμους πού προστατεύουν τή γυναίκα στήν ὅλη δραστηριότητά της μέσα στήν κοινωνία καί νά μή γίνεται ἀντικείμενο (res) ἐκμεταλεύσεως.
Ἄν ἀληθινά ἀγαπᾶμε καί σεβόμαστε τή γυναίκα, θά πρέπει νά τῆς προβάλλουμε τήν ταπείνωση τῆς Παναγίας προσωπικότητας τῆς Κυρίας Θεοτόκου, μέ τήν ὁποία γαλούχησε καί ἀνέθρεψε τόν Κύριό μας, τόν συνόδευσε ἁπλᾶ, ταπεινά καί ἀθόρυβα μέχρι τήν ταφή Του καί τήν Ἀνάστασή Του. Ἔτσι θά βγάλει παιδιά Ἁγίους, ὅπως οἱ Ἅγιες Μητέρες τῶν Ἁγίων Ἱεραρχῶν, πού φυσικά δέ διανοήθηκαν νά χειροτονηθοῦν διακόνισσες. Ἡ μητέρα τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου χρόνια καί χρόνια ἐν ἁγίᾳ χηρείᾳ δέ θά μποροῦσε νά διεκδικήσει χειροτονία διακόνισσας;
Εἰδικότερα οἱ ἅγιες ἡγουμένες καί οἱ Ἅγιες μοναχές πού γνωρίζουν τήν τόσων αἰώνων ἱερή παύση τοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν, μέ τί παρρησία καί μέ ποιά νοοτροπία μποροῦν νά ζητήσουν χειροτονία διακόνισσας; Ἀφοῦ γνωρίζουν ὅτι ἀφετηρία ὅλων αὐτῶν τῶν διεκδικήσεων εἶναι ὁ κρυπτόμενος ἐκκοσμικευτικός οἰκουμενισμός, πῶς μποροῦν νά πέσουν θύματα αὐτοῦ τοῦ ἐκκοσμικευτικοῦ φρονήματος;
Οἱ ἅγιες ἠγούμενες καί οἱ ἅγιες μοναχές ἔχουν ὡς πανάγιο ἀρχέτυπο μοναχικῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς τήν Κυρία Θεοτόκο. Πῶς λοιπόν, μέ τί καρδιά, μέ ποιά παρρησία θά ζητήσουν χειροτονία διακόνισσας, ἔργο πού οὔτε ζήτησε, ἀλλά καί πού οὔτε τῆς δόθηκε ἀπό τό Χριστό;
Ὁ καθηγητής κ. Θεοδώρου, ὅπως καί ἄλλοι παρακινημένοι ἀπ' αὐτόν παρουσιάζουν μέ ἐνθουσιασμό τό παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου πού χειροτόνησε ὅπως ἰσχυρίζονται, δύο διακόνισσες. Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι ἡ ἐξαίρεση ἐπιβεβαιώνει τόν κανόνα. Μολονότι ὁ Ἅγιος προέβη σέ μιά μή συνηθισμένη γιά τήν ἐποχή του ποιμαντική πράξη, δέν κατάφερε νά ἐνεργοποιήσει περαιτέρω τό θεσμό τῶν διακονισσῶν γιατί δέν ἦταν αὐτός ὁ σκοπός του. Ἄν σήμερα ἦταν καί σωματικῶς παρών ὁ Ἅγιος δέν θά ἤθελε οἱ μοναχές του νά ὑπέκυπταν πρῶτες στήν οἰκουμενιστική, παγκοσμιοποιητική καί φεμινιστική νοοτροπία τῆς καθιερώσεως τῶν διακονισσῶν, πρᾶγμα τό ὁποῖο τεκμαίρεται ἀπό ὅλη τήν πολλή πλούσια ἐκκλησιολογική του κατάρτιση καί τήν πολλή διακριτική του ποιμαντική εὐαισθησία. Ὅμως στήν τελευταία Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ὀκτώβριο 2004, ὁ Σεβασμιώτατος Ἅγιος Ὕδρας μετά ἀπό ἔρευνα ἐβεβαίωσε τούς Ἱεράρχες ὅτι ὁ Ἅγιος Νεκτάριος καθιέρωσε δύο μοναχές ὡς ὑποδιακόνισσες χωρίς καμία νέα τελετουργική διακονία, παρά μόνο μέ τήν "εὐλογία" νά κοινωνοῦν τίς ἄλλες μοναχές, ὅταν χρειαζόταν. Κατά τά λοιπά ἐκτελοῦσαν χρέη νεωκόρισσας, πού διακονοῦσαν ἐντός τοῦ ἱεροῦ βήματος, ὅπως σ' ὅλα τά σημερινά γυναικεῖα μοναστήρια. Μετά τόν Ἅγιο Νεκτάριο, λέγει ὁ κ. Θεοδώρου, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος καθιέρωσε μόνο στήν Αἴγινα διακόνισσες καί ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος, ὅταν ἦταν Μητροπολίτης Δημητριάδος καθιέρωσε ὡς διακόνισσα στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Σπυρίδωνος Προμυρίου τήν ἡγουμένη τῆς ἱερᾶς Μονῆς Εὐθυμία.
Ἀπό ὅλα τά παραπάνω καταδεικνύεται ὅτι τό σῶμα τῆς ἀνά τήν Οἰκουμένη Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας, τόσο ἀπό τῆς πλευρᾶς τῶν Ἐπισκόπων, ὅσο καί ἀπό τῆς πλευρᾶς τοῦ λαοῦ φαίνεται πολύ ἀπρόθυμο νά ἀποδεχθεῖ ἕνα ἀπό αἰώνων παυμένο ἱερό θεσμό, τό θεσμό τῶν διακονισσῶν.
Ὁ κ. Θεοδώρου στό τέλος τῆς μελέτης καί ὁμιλίας του προτρέπει ἔντονα τό Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος καί κατ' ἐπέκταση ὅλους τούς Ἀρχιερεῖς νά προβοῦν σέ χειροτονίες διακονισσῶν ἐπειδή ἐξακολουθεῖ, ὅπως λέγει, νά ὑφίσταται "δυνάμει ἡ χειροτονία τῶν διακονισσῶν". Ἡ περισσότερο τῶν δέκα αἰώνων πρακτική τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τίς χιλιάδες τῶν Ἐπισκόπων, ἱερέων, διακόνων, μοναχῶν καί λαϊκῶν ἦταν σέ πνευματική καί λειτουργική ἀφασία, πού δέν ἔβαλαν σέ λειτουργία τό θεσμό; Οὐδείς ἐξ αὐτῶν ἐπί αἰῶνες δέ σκεπτόταν λειτουργικά, παρά μόνο μιά, δύο, τρεῖς περιπτώσεις πού προαναφέραμε;
Ὅσον ἀφορᾶ στή χειροτονία τῶν ἡγουμενισσῶν σέ διακόνισσες ἔχουμε νά παρατηρήσουμε ὅτι τό ἡγουμενικό ἀξίωμα-διακόνημα στήν Ἐκκλησία εἶναι τό πρῶτο μέσα στήν ἱερά Μονή καί ὑπέρκειται τοῦ τῆς διακονίσσης. Δέν εἶναι δυνατόν ἡ ἡγουμένη μέ τόσες πολλές θεσμικές ὑποχρεώσεις ἔναντι τοῦ Χριστοῦ καί κάθε μιᾶς ἀδελφῆς χωριστά νά ἔχει καί τίς εὐθῦνες τοῦ διακονικοῦ ἀξιώματος. Ὅσον ἀφορᾶ στίς μοναχές, αἰῶνες τώρα, ἐναλλάσσονται στή διακονία τοῦ ἱεροῦ βήματος οἱ καταλληλότερες, χωρίς καμία ἀπ' αὐτές νά ἔχει πάγιες ἀπαιτήσεις, πού θά δημιουργηθοῦν μέ τήν ἄδηλη καί κρύφια ἀνταγωνιστική διεκδίκηση χειροτονίας.
Γνωρίζουμε ἀπό τό λεπτό καί εὐαίσθητο ἔργο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως τῶν γυναικείων μοναστηριῶν, ὅτι ἡ θέση τῆς Ἁγίας Ἡγουμένης εἶναι ἐξαιρετικά δύσκολη. Χρειάζεται πολύ ἁγιοπνευματικό φωτισμό καί διάκριση γιά νά κρατάει πνευματικές ἰσορροπίες ἀνάμεσα στίς γυναῖκες μοναχές πού τίς ἔχει συνέχεια δίπλα της ἐπί ὁλόκληρο τό εἰκοσιτετράωρο. Ἄν χειροτονηθοῦν κάποιες διακόνισσες, θά ἐγείρονται ἀκατάπαυστα προβλήματα ἀνταγωνισμοῦ ἀκόμα μεγαλύτερα ἀπό τά ἤδη ὑπάρχοντα καί γι’αὐτό ἴσως ἡ πάνσοφη φιλόστοργος μητέρα Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας κατέχουσα μακρά μοναστική ἐμπειρία, κατήργησε στήν πράξη , τό θεσμό καί τή χειροτονία τῶν μοναζουσῶν σέ διακόνισσες γιά πολύ αὐτονόητους μέσα στό γυναικεῖο μοναχισμό λόγους. Ἐπί τοῦ θέματος δέν ἐπιτρέπεται νά ποῦμε περισσότερα σεβόμενοι τούς σκληρούς πνευματικούς ἀγῶνες πού ὄντως διεξάγουν οἱ μοναχές γιά τήν κατά Χριστόν τελείωσή τους. Ἐπί τοῦ θέματος "ἴσασιν οἱ μεμυημένοι".
Τἀ παραπάνω ἴσως φαίνονται ὐπερβολικά καί μεροληπτικά πρός κατοχύρωση τῶν θέσεών μας σέ κάποιους. Ἵσασιν ὅμως οἱ μεμυημένοι... Ξέρει πάντως ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τί προάγει καί τί καταργεῖ. Ἵσως ὀ κ. Θεοδώρου δέν ἔχει τή συγκεκριμένη ποιμαντική ἐμπειρία ἀπό τό συγκεκριμένο ἱερό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως τῶν γυναικείων μοναστηριῶν καί δέν μπορεῖ ἴσως να ἀντιληφθεῖ τό μπουρλότο πού θά μπεῖ στίς γυναικεῖες μοναστικές ἀδελφότητες με τήν ἐπαναφορά τοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν.
Ἕνα παρόμοιο μπουρλότο θά μπεῖ καί στούς ἐν τῷ κόσμῳ ἱερούς ναούς, ἄν ἡ μεταπτωτική γυναικεία κενοδοξία (φιλήδονα ἡμῶν τῶν ἀνδρῶν ποιμένων συρομένων) κορυφουμένη καταφέρει νά στήσει τά ὑπερφίαλα δαιμονικά λάβαρά της ἐν μέσῳ τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου ἱερωσύνης καί Ἀρχιερωσύνης.

Όρθρος

29 Ιουλ 2009

Το Υπ. Πολιτισμού, ο Γαβράς και ο “Φουκαράς”


Στην Ελλάδα δεν θεωρείσαι προχωρημένος από τις «πνευματικές ελίτ» αν δεν έχεις αντιεκκλησιαστικό μένος.
Τα ανιστόρητα κατασκευάσματα του κ.
Γαβρά δεν έπιασαν τόπο αν και ο διευθυντής του Μουσείου της Ακρόπολης απηύθυνε στον Κώστα Γαβρά πρόσκληση να συναντηθούν λέγοντας : «Εγώ παρακαλώ τον κ. Γαβρά όταν έρθει στην Ελλάδα το καλοκαίρι να έρθει στο μουσείο να δούμε τις δύο version και να αποφασίσουμε»…ενώ έλαβε για ακόμα μια φορά την ευθύνη για το κόψιμο των σκηνών.
Για ποιο λόγο όμως στο φιλμ γίνεται αναφορά στη σύγχρονη ενδυμασία των ιερέων; Ήθελε να δημιουργήσει συνειρμούς; Όταν παρουσιάζει ρασοφόρους άνδρες να κατακερματίζουν τα μάρμαρα του παρθενώνα, ενώ τότε οι ιερείς δεν φορούσαν τέτοιο ράσο, δεν παραπέμπει σε σημερινές καταστάσεις τον θεατή;
Οι απαντήσεις περιλαμβάνουν προφάσεις και ιδεολογήματα. Η συνέντευξη - δήλωση στα ΝΕΑ
27/07/2009 δείχνει και τις προθέσεις.
Εξάλλου όλο το έργο υπήρξε μια συμφωνημένη παραγωγή με προσχέδιο και προεγκρίσεις . Το λάθος του ΥΠΠΟ είναι ότι θα έπρεπε να είχε κρίνει αν πληρούσε ή όχι τις προϋποθέσεις για να προβληθεί το συγκεκριμένο φιλμ .
Με τον τρόπο όμως που έγιναν τα πράγματα μοιάζουν
σκοπιμότητες για δημιουργία θέματος.
Δόθηκε η ευκαιρία να εμφανιστούν ξανά
οι διάφοροι όψιμοι “Ελληνολάτρες” και να αρχίσουν ανόητοι διάλογοι .
Τέλος, είναι δυνατόν ένας σκηνοθέτης να λέει ότι «Η Εκκλησία πάντοτε αρνείται την πραγματικότητα, για να σώσει το δόγμα της»;
Και συνεχίζει: «Λυπάμαι πολύ τον φουκαρά τον διευθυντή του μουσείου, γιατί προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα» ΝΕΑ
27/07/2009……
Τι άλλο να πούμε εμείς περί τέχνης και «πνευματικών» ανθρώπων ;

Σόδομα και… Γόμαρα. Δρέπουν τις δάφνες της σεξουαλικής αγωγής


Καταντά εκνευριστική η συνεχώς επαναλαμβανόμενη «θερινή» είδηση: «Μεθυσμένοι Άγγλοι τουρίστες πρωταγωνιστούν σε έκτροπα», στη Ρόδο, στην Κρήτη, στην Κέρκυρα, στην Κύπρο και λοιπούς «εξωτικούς» προορισμούς. Σύνηθες φαινόμενο το να «κατεβάζουν τα βρακιά τους» τα κακόμοιρα αυτά παιδάκια και να επιδεικνύουν στις κάμερες το κάλλος και τον…κάλο τους. Ήδη Άγγλος υπουργός συνέστησε ψυχραιμία και… σύνεση στον ανθό της πατρίδας του.
Το ίδιο συμβαίνει και σ’ όλους τους μεσογειακούς προορισμούς, που ξεβράζονται αφιονισμένοι νεαροί Άγγλοι. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός. Η Αγγλία διαλύεται κυριολεκτικά από ηθική και πνευματική σήψη.
Και πώς αλλιώς όταν σ’ αυτήν την χώρα χρίονται επίσκοποι της τάχα Αγγλικανικής Εκκλησίας λεσβίες, θηλύγλωσσοι και νομιμοποιούνται ανθρώπινες διαστροφές. Χωρίς μεταφυσική ελπίδα και νόημα ζωής ο λαός αυτής της χώρας καταρρέει εν θριάμβω, μπαζώνει το κενό επιδιδόμενος σε «λασπόλουτρα». (Ναρκωτικά, αλκοολισμός, άκρατος ηδονισμός, εγκληματικότητα).
Η χώρα αυτή βιώνει απόλυτα το πασίγνωστο, υπό του Ντοστογιέφσκι λεχθέν, «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται». Δρέπουν τις δάφνες και της λεγόμενης σεξουαλικής αγωγής, που εφαρμόζουν στην εκπαίδευσή τους από την ηλικία των 5 ετών, οι Άγγλοι. Είναι τα «οψώνια της αμαρτίας», η αποφορά της θανατίλας, καθώς λέει ο απ. Παύλος (Ρωμ. 6,23) και έρχονται οι ημέτεροι γνωμηγήτορες του άκρατου προοδευτισμού και εκλαμβάνουν τα αγγλικά βοθρολύματα ως αξιομίμητο εκπαιδευτικό σύστημα και διατείνονται ότι «οι Άγγλοι μας βάζουν τα γυαλιά» στο θέμα αυτό. (Αγαπητός φίλος που έζησε τα παιδικά του χρόνια στη Σουηδία, προσπαθεί ακόμη να ξεπεράσει την εφιαλτική εμπειρία και τον πανικό που έζησε, όταν τους ανάγκαζαν, στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, να παρακολουθούν γέννες παιδιών ή αλογόκριτες διηγήσεις σεξουαλικής αγωγής. Μεγάλωσε με κατεστραμμένη την παιδική αθωότητα. Μίλησε για ένα είδος πνευματικού βιασμού).
Ας ανησυχήσει όμως η…μητέρα Αγγλία για το επίπεδο των παιδιών της. Εμείς, εξάλλου, γι’ αυτό έχουμε προοριστεί: να καταντήσουμε περιφερειακό εθνάριο του ευρωπαϊκού χώρου, όπου θα καταφθάνουν, κάθε καλοκαίρι, τα τουριστικά στίφη του «πολιτισμένου» Βορρά και θα εναποθέτουν, τις ηθικές τους ακαθαρσίες.(Αναφέρομαι στο συγκεκριμένο είδος του πάμφθηνου σκουπιδοτουρισμού και όχι στους χιλιάδες ευπρεπείς ξένους που τιμούν και σέβονται τον τόπο μας ).
Η είδηση λοιπόν, δεν είναι ξεγύμνωμα των Αγγλοπαίδων.
Το τρομακτικό είναι πως όλο αυτό το ευρωπαϊκό ναυάγιο έρχεται εδώ, στην πατρίδα μας, και πράττει όσα πράττει, γιατί κάποιοι αλλοδαποί και ημεδαποί ταξιδιωτικοί πράκτορες, τους προδιαθέτουν για επίσκεψη περίπου στα Σόδομα και Γόμορα.
Ο νεαρός Ευρωπαίος ξεκινά για τη θερινή του ανάπαυλα γνωρίζοντας ότι θα πάει σ’ ένα μέρος όπου όλα επιτρέπονται, ατιμώρητα σχεδόν. Αφικνούμενος αποβάλλει τα όποια κελύφη ανθρωπιάς, αξιοπρέπειας και ντροπής διαθέτει, γιατί αυτό του έχουν διαμηνύσει οι διεφθαρμένοι σωματέμποροι των εθνών. «Έχουμε υποδουλωθεί στην φιλοχρηματία σε τέτοιο σημείο που ο καθένας μας ξεπουλάει την ψυχή του για το κέρδος, χωρίς να εξετάζει από πού προέρχεται». Λόγια σοφά, που εξεικονίζουν την ψυχοφθόρο δύναμη της πλουτομανίας που έχει κατακυριεύσει την «τουριστική» κυρίως Ελλάδα.
Καταφεύγω και σ’ ένα κείμενο των Πατέρων που είναι οι σημαντικότεροι και εκλεκτότεροι κοινωνικοί αναλυτές και ψυχαναλυτές που ανέδειξε ποτέ ο κόσμος. Γράφει ο Μέγας. Βασίλειος στην ομιλία του «προς τους πλουτούντας»:
«Έως πότε χρυσός των ψυχών η αγχόνη, το του θανάτου άγκιστρον, το της αμαρτίας δέλεαρ; Έως πότε πλούτος, η του πολέμου υπόθεσις (=αιτία), δι’ ον χαλκεύεται (=κατασκευάζεται) όπλα, δι’ όν ακονάται ξίφη; Διά τούτου (δηλ. τον πλούτο) συγγενείς αγνούσι φύσιν, αδελφοί κατ’ αλλήλων φονικόν βλέπουσι… Τις εστίν ο του ψεύδους πατήρ; Τις ο πλαστογραφίας δημιουργός; Τις ο την επιορκίαν γεννήσας; Ουχ ο πλούτος; Ουχ η επί τούτου σπουδή». Αυτός, «ο του ψεύδους πατήρ», ο πλούτος, μεταμόρφωσε, όπως η Κίρκη τους συντρόφους του Οδυσσέα, σε χοίρους της κερδοσκοπίας τους κάποτε αγαθούς νησιώτες.
Παλιά οι ξένοι, γνωστοί για την αρχαιολατρία τους έρχονταν για να θαυμάσουν τα ένδοξα ερείπια. Αντίκριζαν τα ασβεστωμένα ξωκλήσια και ένιωθαν πως ο τόπος αυτός αποπνέει μιαν αρχοντιά «κατά τι ανώτερη των Λουδοβίκων». Υπήρχαν σημεία απομακρυσμένα όπου έβρισκαν καταφύγιο οι έκφυλοι και οι …γυμνοσάλιαγκες, αλλά ο υπόλοιπος τόπος και «τρόπος» διατηρούσε αλώβητη τη μεγαλοπρεπή απλότητά του. «Αν τα δάκτυλά μας δεν ήταν μουδιασμένα από τόσων αιώνων δουλεία (και δεν εννοώ μόνον, τη σουλτανική, που γι’ αυτήν επιτέλους ανέκαθεν υπήρχαν Κολοκοτρωναίοι ικανοί να την αποβάλουν με σκέτο σαπουνόνερο), θα διατηρούσαμε κάποιαν οικειότητα με τη μυστική συναλλαγή των φυσικών στοιχείων και δε θα εκλαμβάναμε το Αιγαίο για γραφικότητα». («Τα κορίτσια»).
Εμπρηστές του τόπου μας πια, χάσαμε και το γραφικό Αιγαίο που θωρούσε ο ποιητής Ελύτης. Πάνω στην ομορφιά που απομένει, χτίζονται «συγκροτήματα κατοικιών», για Ευρωπαίους χασομέρηδες και ημεδαπούς σαλταδόρους, δίπλα στα «ρόδινα ακρογιάλια» αναγείρονται σαχλομάγαζα, για να ξεβρακώνεται το διεθνές σκουπιδαριό: «Θορυβεί με έναν απαίσιο βόμβο, εμπίπτει σε καθετί που έχει βλαστήσει πάνω στη γη και το ρημάζει εν ονόματι της προόδου. Είμαστε στην ιστορική εκείνη ώρα του πολιτικού και πολιτιστικού ανταγωνισμού του ποιος θα προφτάσει να καταστρέψει πιο ριζικά τους θεσμούς μας, είτε λέγονται γλώσσα αυτοί, είτε λέγονται παιδεία, είτε λέγονται πίστη, είτε, με μια λέξη, λέγονται ιστορική υπόσταση.
Ξεχαρβάλωμα και ξεπούλημα στους ξένους».
(Τ.Λιγνάδης, «Το μυστήριο, το κάλλος και η ιθαγένεια του τοπίου» εκδ. Ακρίτας, σελ. 202). Όταν βυσσοδομούν και ασελγούν μες στο σπίτι σου φταις εσύ που τους προκαλείς και αν καταπίνεις τις ασχημονίες, γιατί σου αφήνουν χρήματα, τότε είσαι χειρότερος από αυτούς.
Πριν από 50 χρόνια (εποχή που μακαρίζεται μπροστά στη δική μας), έγραψε ο Κόντογλου ένα κείμενο για τον τουρισμό με τίτλο «Ο μύθος του χταποδιού. Χαμογελαστοί εχθροί». Διαβάζω: «Και δεν έφταιξε το ότι ο τουρισμός γέμισε τα μουσεία από ένα πλήθος από ανθρώπους κάθε φυλής, που χαζεύουνε μ’ ένα φυλλάδιο στο χέρι και με μια φωτογραφική μηχανή στον ώμο τους, δεν έφταξε… το ότι δεν απόμεινε κανένα μυστήριο του αρχαίου κόσμου κρυμμένο, μήτε τάφος που να μην ανοίχθηκε για να κοιτάξουνε μέσα οι νυσταγμένοι περιηγητές, αλλά μπαίνουν και μέσα στις εκκλησιές και τα ρημοκλήσια που τα προσκυνά ο λαός μας, και στέκονται δίχως να κάνουνε τον σταυρό τους, με τα χέρια πίσω, αδιάφοροι και ανύποπτοι για το πού πατάνε οι δυστυχείς και πού βρίσκονται».
«Φτωχέ» Κόντογλου, που να ζούσες σήμερα και να έβλεπες τα μασκαριλίκια της εποχής μας, τους εκσυγχρονισμούς και τα ξεβρακώματα, τα «Σόδομα και… Γόμαρα», όπως τα ονομάζει η μεγαλοφυή «αγραμματοσύνη» του στρατηγού Μακρυγιάννη.
δάσκαλος-Κιλκίς
Ρεσάλτο

π.Ευστάθιος Κολλάς, Ανεπίσκοπος ο ιεράρχης που μιλά για χειροτονία των γυναικών


«Ο Μητροπολίτης Ιωαννουπόλεως και Πραιτωρίας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας κ. Σεραφείμ εκτιμά ότι ίσως έχει έρθει η ώρα να δούμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία και γυναίκες ιερείς και ζητεί την έναρξη διαλόγου στο ανώτατο επίπεδο, την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο όλων των Ορθοδόξων, προκειμένου να λάβει και η Ορθόδοξη Εκκλησία επισήμως θέση για τη χειροτονία γυναικών, όπως έχουν κάνει οι άλλες Εκκλησίες και οι Προτεσταντικές Ομολογίες.
Σε άρθρο,…..το οποίο φέρει τον τίτλο «Σχόλια για αποδοχή των γυναικών στα εκκλησιαστικά σχολεία», ο κ. Σεραφείμ διερωτάται: «Ποιοι είναι οι θεολογικοί λόγοι που μας εμποδίζουν να είμαστε θετικοί εις το θέμα της χειροτονίας των γυναικών;» .
Ακόμη ο κ. Σεραφείμ ανακοινώνει την πρόθεση της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας να συζητήσει την αναβίωση του θεσμού των διακονισσών
, καθώς όπως τονίζει «στον χώρο της Ορθοδόξου Ιεραποστολής, όπου γίνονται κατηχήσεις και βαπτίσεις ενηλίκων γυναικών, άρχισε πάλι να παρουσιάζεται η ποιμαντική ανάγκη για τη διακονία των διακονισσών, του θεσμού δηλαδή που ήκμασε κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, όταν οι γυναίκες ήταν εγκλωβισμένες στον γυναικωνίτη και οι κληρικοί δεν μπορούσαν να εισέλθουν σε αυτόν. Οι διακόνισσες ήταν αυτές που κατηχούσαν και άλειφαν τις γυναίκες με μύρο κατά τη διάρκεια της βάφτισής τους, ενώ μετέφεραν τη Θεία Κοινωνία στο σπίτι των γυναικών».(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 28/07/09)
Ο επίτιμος προέδρος του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος (ΙΣΚΕ) πρεσβύτερος Ευστάθιος Κολλάς «χαρακτήρισε ανεπίσκοπο τον ιεράρχη και του επιτέθηκε με σφοδρότητα: «Η Θεολογία και η Ορθοδοξία - Ορθοπραξία είναι μεγάλες ευθύνες και πρέπει να φυλάσσονται “ως κόρην οφθαλμού”, αλλά και να διακηρύσσονται με στεντόρεια ορθόδοξη φωνή, “ευκαίρως ακαίρως, λόγω και έργω”. Οποιος ή όσοι δεν αντέχουν αυτό το βάρος, και δεν διαθέτουν αυτό το ορθόδοξο σθένος, να μας “αδειάζουν τη γωνιά”. Ο Λόγος του Θεού και οι Ιεροί Πατέρες “ου μυκτηρίζονται”. Οι ταγοί της ορθόδοξης πίστης μας οφείλουν να γνωρίζουν σε βάθος την “πηλίκους υμίν γράμμασιν” γεγραμμένη ουράνια διδασκαλία του φτωχού Ναζωραίου, να κατέχουν “γράμματι και πνεύματι” τον Νόμο/ Κανονικό Εκκλησιαστικό Σύνταγμακαι να μελετούν τους Θείους και Ιερούς Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας (...)» ανέφερε μεταξύ άλλων. Μάλιστα, επ΄ ευκαιρία, ο πρώην πρόεδρος του ΙΣΚΕ έβαλε για μία ακόμη φορά και κατά γνωστού καθηγητή πανεπιστημίου, συμβούλου της Ιεράς Συνόδου, τον οποίον κατηγόρησε ότι επιμένει «στην επαναφορά του ανύπαρκτου πλέον θέματος για την Ορθόδοξη Εκκλησία, της ιεροσύνηςδηλαδήτων γυναικών». (ΒΗΜΑ 29/07/09)
Μάλιστα το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας στο οποίο ανήκει ο Μητροπολίτης Ιωαννουπόλεως Σεραφείμ εξέδωσε ανακοίνωση τονίζοντας ότι οι «Θέσεις Ιεράρχου του κλίματος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής περί του θέματος της ιερωσύνης των γυναικών απηχούν προσωπικές του απόψεις και όχι την επίσημη θέση της παλαιφάτου Αλεξανδρινής Εκκλησίας, την οποία εκφράζει η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής εν Συνόδω και μόνον». (ΕΞΠΡΕΣ 28/07/09)
Πάντως άλλο είναι η αναβίωση του θεσμού των διακονισσών και άλλο η χειροτονία – ιερωσύνη των γυναικών.

Οι Διακόνισσες


του Παναγιώτη Μελικίδη

Τήν πρώτη μαρτυρία την εντοπίζουμε στην προς Ρωμαίους Επιστολή, όπου μνημονεύεται η Φοίβη, η οποία ήταν «διάκονος της εκκλησίας εν Κεγχρεαίς» και «προστάτις πολλών εγενήθη» (Ρωμ. ις', 1-2). Τό 111 ή 112 μ.Χ ο Πλίνιος ο νεώτερος σε επιστολή του προς τον Τραϊανό αναφέρει την ύπαρξη διακόνων γυναικών στην Βιθυνία. Γιά το ίδιο θέμα κάνουν λόγο ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, ο Ωριγένης, η διασωθείσα σε συριακή μετάφραση «Διδασκαλία (των Αποστόλων)» και οι «Αποστολικές Διαταγές». Κανόνες Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων περιέχουν διατάξεις που αφορούν τις διακόνισσες.
Έτσι, για παράδειγμα, ο ιε' κανόνας της Δ' Οικουμενικής Συνόδου θέτει ως όριο χειροτονίας το τεσσαρακοστό έτος. Ακόμη και η νομοθεσία των βυζαντινών αυτοκρατόρων θίγει το θέμα' η 3η Ιουστινιάνειος νεαρά ορίζει ότι στον ναό της Αγίας Σοφίας πρέπει να υπηρετούν 40 Διακόνισσες. Νά προσθέσουμε επίσης στις ιστορικές πηγές και τις επιτύμβιες επιγραφές που καλύπτουν ένα χρονικό φάσμα από τα τέλη του 2ου μέχρι τον 6ο αιώνα.
Στό σημείο αυτό θα δούμε συνοπτικά τον θεσμό των διακονισσών από λειτουργική άποψη. Από τον 6ο μέχρι τον 8ο αιώνα διαμορφώθηκε πανηγυρικότερη τάξη ή ακολουθία ή «ευχή επί χειροτονίαν διακονίσσης».
Η χειροτονία έχει απόλυτη μορφολογική ομοιότητα με την χειροτονία του διακόνου. Ενώ όμως κατευθείαν μετά την χειροτονία ανατίθεται στον διάκονο η υπηρεσία του θυσιαστηρίου, οι διακόνισσες δεν αναλαμβάνουν καμμία υπηρεσία που να σχετίζεται με το θυσιαστήριο. Μερικά από τα καθήκοντά τους ήταν η φύλαξη των εισόδων του Ναού, ώστε να μήν εισέλθη άπιστος ή αμύητος, φρόντιζαν επίσης την καθαριότητά του, έδιναν το σύνθημα της συμμετοχής των γυναικών στο «υποψάλλειν», μετέδιδαν την θ. Ευχαριστία κατ’ οίκον στις γυναίκες σε εξαιρετικές περιπτώσεις, αλλά η σπουδαιότερη λειτουργική υπηρεσία ήταν αυτή του βαπτίσματος των γυναικών. Επειδή στην αρχαία Εκκλησία δεν υπήρχε ο νηπιοβαπτισμός, η παρουσία τους ήταν αναγκαία για την κόσμια τέλεση του μυστηρίου.
Οι διακόνισσες βοηθούσαν στην ένδυση και έκδυση των βαπτιζομένων και διενεργούσαν την επίχριση του σώματος διά του εφορκιστού ελαίου και του αγίου μύρου, εφ’ όσον ο Επίσκοπος ή ο Ιερέας έχριε μόνο το μέτωπο. Είναι αναγκαίο να υπογραμμίσουμε ότι οι διακόνισσες σε καμμία περίπτωση δεν αναλάμβαναν πρεσβυτερικά καθήκοντα. Ο άγιος Επιφάνιος τονίζει χαρακτηριστικά «ότι το μέν διακονισσών τάγμα εστίν εις την Εκκλησίαν αλλ’ ουχί εις το ιερατεύειν».
Στήν Ανατολή διακόνισσες χειροτονούνταν μέχρι το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αλλά κατά τούς τελευταίους βυζαντινούς χρόνους φαίνεται ότι αυτό συνέβαινε σπανιότερα εξαιτίας της αποξένωσης των διακονισσών από την ενοριακή ζωή και του περιορισμού τους στα μοναστήρια. Επίσης, μετά την καθιέρωση του νηπιοβαπτισμού η ύπαρξή τους δεν ήταν αναγκαία τόσο για την κατήχηση όσο και για την τέλεση του βαπτίσματος.
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
- ΜΑΡΤΙΟΣ 2002

28 Ιουλ 2009

Δοκιμασία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ινδονησία


Με πόνο ψυχής δημοσιεύουμε το δελτίο τύπου που λάβαμε από την Ι. Μητρόπολη Χονγκ-Κονγκ και Άπω Ανατολής, το οποίο αναφέρει επίθεση φανατικών Μουσουλμάνων στην ενορία της Αγ. Αικατερίνης στην πόλη Μποϊολάλι της Κεντρικής Ιάβα, όπου δρα και εργάζεται ο π. Μεθόδιος Σρι-Γκουνάρτζο.
Ως γνωστόν ο Ιεραποστολικός μας Σύνδεσμος εδώ και πολλά χρόνια στηρίζει κάθε ιεραποστολική προσπάθεια στην χώρα αυτή. Συγκεκριμένα στην Κεντρική Ιάβα, εκτός της αποστολής χρημάτων για την προώθηση του κοινωνικo-ανθρωπιστικού έργου στις ενορίες, που υπηρετεί ο π. Μεθόδιος, ο Σύνδεσμός μας ανήγειρε στο Καρανγκσόνο τον Ι. Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου και στο Τσολομάτου του Μποϊολάλι τον Ι. Ναό του Αγίου Φανουρίου.
Κάνουμε έκκληση στην αγάπη σας και ζητούμε από όλους σας να προσεύχεσθε στον Κύριο και Θεό μας να διαφυλάττει από δοκιμασίες την νεοσύστατη Ορθόδοξη Εκκλησία και να ανακουφίζει τον πόνο των νεοφωτίστων Ορθοδόξων αδελφών μας στη χώρα αυτή. Δεν κρύβουμε την αγωνία μας, διότι είναι η πρώτη φορά που έχουμε επίθεση σε Ορθόδοξη Ενορία από Μουσουλμάνους και μακάρι να μην έχουμε επανάληψη τέτοιου περιστατικού.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΟΝΓΚ-ΚΟΝΓΚ & ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Ιερά Μητρόπολις Χονγκ Κονγκ και Άπω Ανατολής πληροφορήθηκε ότι την Κυριακή 26 Ιουλίου 2009, στον Ιερό Ναό Αγίας Αικατερίνης στο Boyolali Κεντρικής Ιάβας Ινδονησίας, μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας και κατά την διάρκεια τελέσεως Μυστηρίου του Γάμου, εισέβαλε ομάδα φανατικών μουσουλμάνων, οι οποίοι διέκοψαν την τέλεση της Ακολουθίας και επιτέθηκαν στον Ορθόδοξο Ινδονήσιο Ιερέα π. Μεθόδιο Sri Gunarjo και στους παρευρισκομένους Ορθοδόξους Ινδονήσιους πιστούς.
Επί αρκετή ώρα κτυπούσαν με γροθιές και κλωτσιές τον Ορθόδοξο Ιερέα και τους Ορθοδόξους πιστούς, απειλώντας τους ότι αν δεν κλείσουν τον Ορθόδοξο Ναό θα επιστρέψουν σύντομα και θα τον ανατινάξουν.
Οι αστυνομικοί, που κατέφθασαν στον Ιερό Ναό μετά από εκκλήσεις Ορθοδόξων πιστών, δεν επενέβησαν ούτε προέβησαν σε συλλήψεις αλλά παρέμειναν απαθείς, ανεχόμενοι με την στάση τους την συνέχιση της τρομοκρατικής επιθέσεως.
Στο Boyolali της Ινδονησίας η Ιερά Μητρόπολις έχει ανοικοδομήσει δύο Ορθοδόξους Ιερούς Ναούς, της Αγίας Αικατερίνης και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, και λειτουργεί φιλανθρωπικά προγράμματα, όπως Νηπιαγωγείο, διανομή τροφίμων, ρουχισμού και ειδών πρώτης ανάγκης εις απόρους και θύματα φυσικών καταστροφών, κ.α.
Ο π.Μεθόδιος είναι 44 ετών, Ινδονήσιος, έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Ιερεύς χειροτονήθηκε το 1995 και από τότε μέχρι και σήμερα εργάζεται με ζήλο διακονώντας τους Ορθοδόξους Ινδονησίους χριστιανούς στο Boyololali της Κεντρικής Ιάβας.
Στο παρελθόν αρκετές φορές ο π. Μεθόδιος και η οικογένειά του καθώς και η Ορθόδοξη Κοινότητα έχουν δεχθεί επιθέσεις και απειλές από ομάδες φανατικών μουσουλμάνων και σε μερικές περιπτώσεις η Ιερά Μητρόπολις χρειάσθηκε να φυγαδεύσει τον π.Μεθόδιο.
Δυστυχώς και σε άλλες περιοχές της Ινδονησίας οι Ορθόδοξοι χριστιανοί αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα. Έντονο προβληματισμό δημιουργούν στις χριστιανικές Κοινότητες και οι τρομοκρατικές βομβιστικές επιθέσεις σε Ξενοδοχεία της Τζακάρτα.
Η Ιερά Μητρόπολις Χονγκ Κονγκ και Άπω Ανατολής μετά τα τελευταία γεγονότα στο Boyolali εκφράζει την λύπη της και την έντονη ανησυχία της. Ελπίζουμε και προσευχόμαστε να πρυτανεύσει η ειρήνη και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της θρησκευτικής ελευθερίας.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
27 Ιουλίου 2009
Ιεραποστολικός Σύνδεσμος Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Νέα επίθεση φανατικών ισλαμιστών σε Ορθόδοξη εκκλησία, ιερέα και πιστούς στην Ινδονησία.
Φαντάζομαι, όμως, ότι δεν θα βγουν χιλιάδες Έλληνες να διαδηλώσουν στο κέντρο της Αθήνας για το σεβασμό στη θρησκευτική πίστη του άλλου και τη προστασία των Ορθοδόξων στην Ινδονησία !!! Φαντάζομαι ότι όλοι αυτοί που διαδήλωναν για το σκισμένο κομμάτι από το Κοράνι, θα ξαναβγούν με οργή στους δρόμους για να καταγγείλουν τις επιθέσεις που δέχονται Ορθόδοξοι ναοί, ιερείς και πιστοί στην Ινδονησία, να καταγγείλουν τη βία που ασκούν ομόθρησκοί τους στις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες του κόσμου…
http://ierapostoli.wordpress.com/2009/07/28/sok_epithesi/#more-3538
Μπορείτε να προσφέρετε οικονομική ενίσχυση στη εν διωγμώ ευρισκόμενη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ιάβας μέσω :
α)
Του Ιερ. Συνδέσμου Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός Θεσσαλονίκης
β) των Φίλων της Ορθ. Ιεραποστολής στην Ινδονησία.
γ) μέσω της Μητρόπολης Χονγκ Κονγκ. Πληροφορίες ΕΔΩ
Για το ευχάριστο γεγονός της ανέγερσης της πρώτης Ορθόδοξης μονής στη Σουμάτρα Ινδονησίας μπορείτε να δείτε εδώ :
Φωτογραφίες από την οικοδόμηση της πρώτης Ορθόδοξης Θεομητορικής Μονής στην Σουμάτρα

Εκκλησιομάχοι και σκοπιμότητες


Βρήκαν ξανά την ευκαιρία οι εκκλησιομάχοι με αφορμή το φιλμ του νέου μουσείου της Ακροπόλεως, να ξιφουλκήσουν κατά της Εκκλησίας με διάφορες ανοησίες.
Σε ανακοίνωσή της η πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Πολιτισμού, Μαρία Δαμανάκη χαρακτήρισε «πολιτικά απαράδεκτη» την απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού για περικοπή του φιλμ και δήλωσε: «Η απόφαση δεν σέβεται την ιστορική αλήθεια και προσβάλλει το καλλιτεχνικό έργο». (ΝΕΑ 27/07/2009)
Ο σκηνοθέτης και εμπνευστής του φιλμ Κώστας Γαβράς δήλωσε: «Είναι απαράδεκτο να υποκύπτει η Πολιτεία στις πιέσεις εκπροσώπων της Εκκλησίας και να παρεμβαίνει σε ένα φιλμ που αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα. Η Εκκλησία πάντοτε αρνείται την πραγματικότητα, για να σώσει το δόγμα της. Νόμιζα ότι η Ελλάδα είχε ξεφύγει από όλες αυτές τις μικρότητες». (ΝΕΑ 27/07/2009 και ΒΗΜΑ 25/07/2009 )
Η κα. Δαμανάκη δεν βλέπει ότι θίγεται η Πίστη των Χριστιανών; Άν θίγονταν το Κοράνι, θα έλεγε τα ίδια ή θα υποστήριζε να κοπεί αμέσως;
Μιλά ο κ. Γαβράς για μικρότητες. Όταν παρουσιάζει ρασοφόρους άνδρες να κατακερματίζουν τα μάρμαρα του παρθενώνα, ενώ τότε οι ιερείς δεν φορούσαν τέτοιο ράσο, δεν παραπέμπει σε σημερινές καταστάσεις τον θεατή; Αυτό δεν είναι μεγίστη σκοπιμότητα ;
Δείτε το φιλμάκι που προβάλλονταν στο μουσείο με τι τρόπο περνάει τα αντιχριστιανικά του μηνύματα. Γι΄αυτά ο υπεύθυνος φυσικά θα πληρώθηκε καλά.

Όπως ανέφερε ο τηλεοπτικός σταθμός Mega, ο σκηνοθέτης εξετάζει τώρα το ενδεχόμενο να ζητήσει την αφαίρεση του ονόματός του από το συγκεκριμένο βίντεο.( ΒΗΜΑ 25/07/2009 ) Ας επιστρέψει λοιπόν και όσα χρήματα πήρε.
Είπατε τω βασιλεί χαμαί πέσαι δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοιβος έχει καλύβαν, ου μάντιδα δάφνην.. ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ.