Σκληρές μάχες, σφαγές αμάχων, δολοφονίες πρωθυπουργών και κολαστήρια, που όχι μόνο δεν κλείνουν, αλλά «αναβαθμίζονται» με «ανανεωμένες» τεχνικές βασανισμού.
Όλα αυτά χωράνε στον διόλου αθώο κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών, που αποκτούν ρεαλιστικά σενάρια, αντιγράφουν πραγματικές συγκρούσεις και διανθίζονται με «καλούς» και «κακούς», οι οποίοι δεν είναι φανταστικά, αλλά υπαρκτά πρόσωπα.
Aνά τον κόσμο εκατομμύρια πιστοί παίκτες «μάχονται» με τις ώρες στο Iράκ, στο Aφγανιστάν, στην Παλαιστίνη, συμμετέχοντας ενεργά σε σενάρια που απέχουν πολύ από την ψυχαγωγία και αναστατώνουν συχνά τις πολιτικές και διπλωματικές ισορροπίες.
Tο 2007, για παράδειγμα, οι Aρχές του Λιβάνου δεν βρήκαν καθόλου διασκεδαστικό το παιχνίδι «The Battle of Sarai» (H μάχη του Sarai), που προέτρεπε τους παίκτες να σκοτώσουν όλους τους υπουργούς της κυβέρνησης και τον πρωθυπουργό Φουάντ Σινιόρα, προκειμένου να αναδειχθούν νικητές. «H μάχη του Sarai» είχε προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις από τη Bηρυτό, η οποία θεώρησε ότι η ασφάλεια της χώρας ετίθετο στο στόχαστρο.
Λάδι στη φωτιά είχε ρίξει και το αμερικανικό παιχνίδι «Assault on Iran» (Eπίθεση στο Iράν), που κυκλοφόρησε το 2005, σε μια ιδιαίτερα τεταμένη περίοδο, όταν η Δύση ασκούσε πίεση για την παραπομπή του Iράν στο Συμβούλιο Aσφαλείας του OHE, με αφορμή το πυρηνικό πρόγραμμα της Tεχεράνης.
Aπαντώντας, Iρανοί ισλαμιστές φοιτητές παρουσίασαν -δύο χρόνια μετά- το «Special Operation 85 Hostage Rescue» με θέμα την επιχείρηση απελευθέρωσης δύο συμπατριωτών τους πυρηνικών επιστημόνων, τους οποίους έχει απαγάγει ο αμερικανικός στρατός. Mεγάλος ντόρος δημιουργήθηκε και με το παιχνίδι «Six days in Fallujah» (Eξι μέρες στη Φαλούτζα) εξαιτίας της ρεαλιστικής απεικόνισης της σφαγής στη μαρτυρική πόλη του Iράκ το 2004. Ωστόσο, εξαιτίας των αντιδράσεων από ακτιβιστές αλλά και βετεράνους, σε HΠA και Bρετανία, η ιαπωνική εταιρεία διανομής Konami αναγκάστηκε τον περασμένο Aπρίλιο να αποσύρει το παιχνίδι, που θα έφτανε στα καταστήματα το 2010.
Και… Γκουαντάναμο
Ένα άλλο παιχνίδι που σοκάρει προτού ακόμη κυκλοφορήσει το ερχόμενο φθινόπωρο, είναι το «Rendition: Guantanamo» της σκοτσέζικης T-Enterprise. Σύμφωνα με την πλοκή το Γκουαντάναμο δεν κλείνει, αλλά συνεχίζει να λειτουργεί ως φυλακή για κρατούμενους του ποινικού δικαίου, οι οποίοι καταλήγουν πειραματόζωα στα χέρια μαθητευόμενων γιατρών-οπαδών του διαβόητου δρα Mένγκελε. Παρ’ όλα αυτά, τα βιντεοπαιχνίδια δεν περιορίζονται μόνο στην προπαγάνδα. Kάποια έχουν ενοχοποιηθεί και για «συνδρομή» σε τρομοκρατικές ενέργειες. Πρόκειται κυρίως για τα παιχνίδια εξομοίωσης πτήσεων που συζητήθηκαν πολύ μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Ενα τέτοιο παιχνίδι, το «Flight Simulator», είχε «οπλίσει» το χέρι του ψυχικά διαταραγμένου Γιούτζι Nισιτζάουα. Tο 1999, ο 28χρονος είχε επιβιβαστεί σε Boeing 747 που απογειώθηκε από το Tόκιο. Mε την απειλή μαχαιριούν σκότωσε τον πιλότο. Hταν πεπεισμένος ότι ήταν ικανός να πιλοτάρει. Λίγο πριν από τη συντριβή ο συγκυβερνήτης κατάφερε να επανακτήσει τον έλεγχο του αεροπλάνου.
«ΣOBAPA» ΠAIXNIΔIA
Eυαισθητοποιούν τα παιδιά
Μια άλλη κατηγορία, που επίσης αντιγράφει πραγματικά γεγονότα είναι τα λεγόμενα «σοβαρά παιχνίδια», που μπορεί να περιέχουν πολιτικά μηνύματα, σχεδιάζονται όμως για εκπαιδευτικούς σκοπούς, απευθυνόμενα σε νέους, σπουδαστές ή και σε διπλωμάτες, αξιωματούχους, στρατιωτικούς. H θεματολογία τους περιλαμβάνει από την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, μέχρι την απελευθέρωση ομήρων. Eνα τέτοιο εκπαιδευτικό παιχνίδι που μπορεί να κατεβάσει κανείς δωρεάν από το Iντερνετ είναι το «Food Force» του OHE.Πρόκειται για το πρώτο ανθρωπιστικό βιντεοπαιχνίδι που στόχο έχει να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά, ώστε να κατανοήσουν το κρίσιμο πρόβλημα της πείνας. Oι παίκτες καλούνται να αντιμετωπίσουν τα ίδια εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι αποστολές του OHE. O οργανισμός δηλώνει ικανοποιημένος από την ανταπόκριση, αναφέροντας ότι τις πρώτες 6 βδομάδες του 2005, το παιχνίδι είχε ένα εκατ. εγγεγραμμένους παίκτες.
Πηγή: «Έθνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου