ΕΠΕΙΓΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Ἀπαλλαγή; Ὄχι, δέ θά πάρω...
Ὄχι δέ θά πάρω ἀπαλλαγή, κι ἄς προσπαθεῖς ἀπό καιρό νά μέ πείσεις.
«Σέ συμφέρει» μοῦ λές, «ἕνα μάθημα λιγότερο, στήν Γ΄ Λυκείου, σκέψου το».
Τό σκέφθηκα, φίλε, καί δηλώνω ὑπεύθυνα τούς λόγους τῆς συγκεκριμένης ἐπιλογῆς μου κι ἄς θεωροῦνται «προσωπικά δεδομένα».
Ὄχι, δέ θά πάρω ἀπαλλαγή, γιατί...
Γιατί εἶμαι Ἄνθρωπος. Ὄν ξεχωριστό ἀπ' ὅλα τ' ἄλλα, πού μπορεῖ νά σκέπτεται, ν' ἀναρωτιέται ἀπό ποῦ ἔρχεται καί ποῦ πηγαίνει, ν' ἀναζητᾶ καί νά γνωρίζει τόν Δημιουργό του. Μέ ἐνδιαφέρει αὐτή ἡ διαχρονική πανανθρώπινη κίνηση πρός τό ὑπερβατικό, πού ὅπως μαθαίναμε πέρυσι, στήν Β΄ Λυκείου, δημιούργησε τίς θρησκεῖες καί ἀποδεικνύει τή θεϊκή καταγωγή μας.
Ὄχι, δέ θά πάρω ἀπαλλαγή, γιατί...
Γιατί εἶμαι Χριστιανός Ὀρθόδοξος, καί θέλω νά μαθαίνω γιά τή μοναδικῆς σημασίας κίνηση τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν κόσμο. Ἡ ἄμεση ἀποκάλυψή Του στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, φανέρωσε ποιός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, τί ἔκανε γιά μένα καί τί ζητᾶ ἀπό μένα, γι' αὐτό νοιώθω νά μέ ἀφορᾶ ἀπόλυτα.
«Μᾶς ἔκαναν Χριστιανούς χωρίς νά μᾶς ρωτήσουν», λές. Ὅμως ἔρχεται... ὥρα γιά τό προσωπικό μας «ναί» στό Θεό. Καί τότε θέλω νά γνωρίζω τί ἐπιλέγω, τί πιστεύω. Κι ἐσύ πού τόν τελευταῖο καιρό λές καί ξαναλές πώς εἶσαι ἄθεος, ξέρεις τί...( λές ὅτι) δέν πιστεύεις;
Κι ὅταν κι ἐσύ κι ἐγώ θά δεχθοῦμε πρόσκληση γιά μιά διάλεξη σχετική... «μέ τήν ἐσωτερική ψυχολογία» ἤ «τή μετενσάρκωση», θά καταλάβουμε πώς μᾶς προσκαλεῖ μιά παραθρησκευτική αἱρετική ὁμάδα, πού ψάχνει γιά ὀπαδούς-θύματα; Χρειάζεται ἐνημέρωση γιά τά σύγχρονα παραθρησκευτικά φαινόμενα καί δέ θά διαφωνήσεις ὅτι τά Θρησκευτικά μᾶς τήν προσφέρουν.
Θέλω, λοιπόν, νά παρακολουθῶ Θρησκευτικά γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους καί γιά ἕναν ἀκόμα...
Γιατί εἶμαι Ἕλληνας. Καί – δέ σοῦ τό κρύβω – ντρέπομαι νά βλέπω τόσους ἀλλοδαπούς, ἀλλόθρησκους καί ἑτερόδοξους συμμαθητές μου, νά παρακολουθοῦν μέ ἐνδιαφέρον τό μάθημα. Τί ἀναζητᾶ καί τί βρίσκει ἡ ψυχή τους ἐκεῖνοι τό ξέρουν. Ἐκτός ὅμως ἀπό αὐτό, γνωρίζοντας τό Χριστιανισμό μποροῦν νά κατανοοῦν καί νά ἀξιολογοῦν τήν παγκόσμια πολιτιστική ἐξέλιξη σ' ὁλόκληρη τήν μετά Χριστόν ἐποχή.
Εἶμαι Ἕλληνας καί στό Ἑλληνικό σχολεῖο πάντα διδασκόταν αὐτό τό μάθημα*. Πίστευαν, ὅπως διάβαζα τίς προάλλες, πώς «πολιτεία πού δέν ἔχει βάση της τή χριστιανική παιδεία εἶναι οἰκοδομή πού χτίζεται χωρίς ἀσβέστη καί νερό» καί πώς «στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία χρωστοῦμε οἱ σημερινοί Γραικοί τήν ὕπαρξή μας**».
Αὐτό ἀκριβῶς πιστεύουν κι ἐκεῖνοι πού ἔμμεσα προσπαθοῦν νά βγάλουν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό τό σχολικό μας πρόγραμμα. Περιορίζουν ὕπουλα τή θρησκευτική παιδεία μας, γιατί θέλουν νά χάσουμε τήν Ὀρθόδοξη κι Ἑλληνική ταυτότητά μας. Θά ἀναλάβουν στή συνέχεια ἐκεῖνοι νά μᾶς ἐκδώσουν ἄλλη, μέ τήν ὑπογραφή τῶν μηχανισμῶν τῆς παγκοσμιουποιούμενης κοινωνίας καί χωρίς τά στοιχεῖα τοῦ προσώπου πού τήν κατέχει. Τοῦ προσώπου μας.
Εἶμαι Ἕλληνας, Ὀρθόδοξος Χριστιανός, εἶμαι Ἄνθρωπος. Καί δέν ἀποφασίζω νά χάσω τόν ἑαυτό μου, γιά νά κερδίζω λίγο χρόνο. Πού οὐσιαστικά δέν τόν κερδίζω, ἀφοῦ χάνω τό νόημα καί τόν σκοπό τῆς ζωῆς.

Ἕνας συμμαθητής σου
———————
* Στό πρόγραμμα τῶν πρώτων σχολείων μετά τήν ἀπελευθέρωση, ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας συμπεριέλαβε ὡς ὑποχρεωτικό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.

** Ἀδ. Κοραής

(Περιοδικό «Προς την ΝΙΚΗΝ» τεύχος Νοεμβρίου 2008)