Πόσα μπορεί να καταλάβει ένας ταξιδιώτης κατά τη διάρκεια του 8ήμερου ταξιδιού του στη Ρωσία του Μedvedef;
Πόσα μπορεί να δει ένας προσκυνητής στην Ορθόδοξη Ρωσία του Πατριάρχου Κυρίλλου;
Πόσο μπορεί ο Έλληνας να αντέξει αυτην την σύγκριση (όχι την ποσοτική βέβαια);
Μια αχανής χώρα με τεράστιο πρωτογενή πλούτο, που ήδη, ενεργειακά ελέγχει την Ευρώπη.
Ενας δυναμικός λαός, με άριστη κουλτούρα, που διψά αναδρομικά τα 80 χρόνια που του έκλεψαν.
Μια Εκκλησία που προπονείται για άλματα ώστε να κερδήσει τον δρόμο που της έκλεισαν.
Μια Πίστη που γεμίζει τα πνευμόνια της με το πνευματικό οξυγόνο που της στέρησαν.
Τα παραπάνω, δικαιολογούν την «μανία» των Ρώσων να κατακτήσουν τον κόσμο. Που σήμερα βολιδοσκοπεί, βάζει σημάδια, χαράζει τα ίχνη που θα κινήσει να βρει αύριο.
Σκορπίζει φήμες, μετράει τις αντιστάσεις, επιδεικνύει τον πλούτο της, προσφέρει δώρα, προβάλει την ιστορία της, αξιοποιεί την αγιολογία της, εξάγει σπάταλα έμψυχο δυναμικό της και δεν φοβάται επαναστάσεις αφού τις εζησε τραγικά στο σώμα της.
Δεν μιλάει περιφρονητικά για το προεπαναστατικό παρελθόν της. Αγιοποίησε τους τελευταίους Ρομανώφ και τους εναπέθεσε στο οικογενειακό τους μαυσωλείο στην Αγία Πετρούπολη.
Όπως ο ίδιος ο Στάλιν αποκατέστησε τα βομβαρδισμένα από τους ναζιστές τσαρικά ανάκτορα και τους προσέδωσε την σημερινή τους χρυσοποίκιλτη μορφή, ἐτσι και το κεχριμπαρένιο δωμάτιο, του θερινού παλατιού Τσάρκογιε Σέλο, εγκαινιάσθηκε προ τριετίας.
Έκτισε σε 4 μόλις χρόνια τον μεγαλόπρεπο Ναό του Σωτήρος στη Μόσχα και αποδέχθηκε το δωρισμένο από τον Πάπα μαρμαρόχρυσο κιβώριο. Ο Δήμαρχος της Μόσχας προσέφερε δώρο, τους τόννους του χρυσού που κάλυψε τους τρούλλους του.
Οι Ναοί επιστρέφονται στην Εκκλησία και λειτουργούνται κατάμεστοι. Η ευσέβεια του λαού δεν σκανδαλίζεται, ελλείψει πουριτανισμού, γεγονός που καταδεικνύει ιδιοπροσωπία που γνωρίζει να αμαρτάνει και να μετανοεί, εν γνώσει του νοήματος και των δύο αυτών παραμέτρων της σωτηρίας.
Πόσο δίκιο είχε ο Ντοστογιέφσκυ; «Ο Ρώσος θα είναι ή άγιος ή παλιάνθρωπος. Καλός άνθρωπος δεν μπορεί να είναι».
Πόσο αντέχουμε κατάματα τη σύγκριση της ελλαδικής και της ρωσικής Εκκλησίας (για να περιορισθώ στο διακριτό ρόλο μου) σήμερα;
Απαξιώσαμε την Ιστορία μας. Χάσαμε το φιλότιμό μας. Εξαφανίσθηκε η ευγένειά μας. Σκυλεύθηκε στα «παράθυρα» η αξιοπρέπειά μας. Πετροβολήθηκε η Πίστη μας.
Πετάχτηκαν στους δρόμους τα ιερά μας. Στα μοναστήρια μας, η εκκλησιολογική επιδίωξη κορυφώνεται στην επισκοπο-κατηγορία. Στην πολιτική μας, η Πίστη εξαντλείται στις δηλώσεις του πλατύσκαλου στο Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών, κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Στα σχολεία μας καλλιεργείται η απόρριψη της ζωής, πριν ανθίσει.
Στα εκκλησιαστικά σχολεία επωάζονται ιεροκατήγοροι, πριν χειροτονηθούν. Στη Βουλή, νομοθετούνται όσα είναι ευχάριστα κι όχι χρήσιμα για τους ψηφοφόρους. Η Κοινωνία μεγαλώνει όχλο κι όχι πολίτες.
Τα ήθη χαράσονται από τους τραγουδιστές και τους ηθοποιούς που θεωρούνται οι «πνευματικοί» άνθρωποι της Χώρας. Οι δημοσιογράφοι εκβιάζουν τις συνειδήσεις και σπιλώνουν τους οικονομικά φειδωλούς.
Οι "αθάνατοι" της Ακαδημίας Αθηνών, πέθαναν, αλλά επειδή είναι γέροι δεν τους το λένε για να μη στενοχωρηθούν. Οι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι πουλήθηκαν στα παζάρια της «εδρας» και στις φατρίες των ισχυρών συναδέλφων τους.
Εθνική πολιτική δεν υπάρχει για κανένα ζήτημα, αλλά και μόνη η χρήση του επιθέτου «εθνικός» αποτελεί μομφή.
Τα Προγράμματα των Κομμάτων είναι παντελώς άγνωστα στους πολίτες που διδάσκονται να ψηφίζουν συναισθηματικά.
Η υγεία, στα χέρια μεγαλογιατρών και ιατροφαρμακευτικών εταιρειών, γίνεται πολύ ακριβή υπόθεση και απλησίαστη για το λαό. Η ιδιωτική εκπαίδευση, η μόνη καταξιωμένη, αποτελεί προνόμιο των ελαχίστων. Οι Τράπεζες εκμαυλίζουν το λαό με δάνεια. Το Κράτος κλέβει τους πολίτες του και εκείνοι το ανταγωνίζονται επάξια στο ίδιο σπόρ, το οποίο μάλιστα θεωρείται «ευφυία».
Οι δημόσιοι υπάλληλοι για να δουλέψουν απαιτούν bonus, ενω ο μισθός τους είναι πάντοτε ελάχιστος. (Λίγο πριν την πτώση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, στο ανάκτορο του Yildiz στην Πόλη αναρτήθηκε η εξής μαρμάρινη πινακίδα: "Το ταμείο του Πατισάχ είναι θάλασσα κι όποιος δεν πίνει απ'αυτό είναι χοίρος".)
Καιρός ν’αρχίσουν οι ζαλόγγιοι χοροί. Οι στιχουργοί ας γράψουν θρηνητικά τραγούδια, ξόδια για χαμένες ευκαιρίες, υπολήψεις, εκκλησίες και πατρίδες.
+Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος
Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου