Οι “κλακαδόροι” του Οικουμενισμού

Η εφημερίδα «Μακεδονία» (24/05/2009 ) αναφέρει ότι η πανεπιστημιακή κοινότητα χαρακτηρίζει τους αντιδρώντες στο διάλογο των εκκλησιών «ως φωνασκούσα μειοψηφία, “κλακαδόρους” και εξαιρέσεις στο γενικότερο θετικό κλίμα του διαλόγου». Η πλειονότητα μάλιστα των καθηγητών της Θεολογικής σχολής του ΑΠΘ όπως αναφέρει η εφημερίδα, αποδίδει τις αντιδράσεις είτε σε άγνοια είτε σε σκοπιμότητες, από μικρούς αλλά καλά οργανωμένους κύκλους που αντιμάχονται το διάλογο, χωρίς καν να εμβαθύνουν στη βάση, στις προϋποθέσεις και στην εξέλιξή του.
Βγάζουν μάλιστα το αυθαίρετο συμπέρασμα σύμφωνα με το οποίο “Το 90% της πανεπιστημιακής κοινότητας τάσσεται υπέρ του διαλόγου, όπως και η μεγάλη πλειονότητα του ιερατείου. Αναφέρουν ακόμη ότι η εκκλησία πρέπει, να είναι πιο αποφασιστική και ό,τι προσυπογράφει να το μεταφέρει με σαφήνεια στο ποίμνιό της. Πιστεύουν μάλιστα ότι ο διάλογος είναι απαίτηση του 99% του απλού λαού”.
Βασικά ακόμη σημεία του άρθρου είναι:
1. Ο διμερής διάλογος επισήμως άρχισε το 1980. Συνεχίστηκε έως το 2000, οπότε ναυάγησε, σκοντάφτοντας στο ακανθώδες θέμα της ουνίας και στο βέτο που πρόβαλε κυρίως η σλαβική ορθοδοξία. Οι προσπάθειες ξανάρχισαν το 2006, ενώ επόμενη επίσημη συνάντηση με το ίδιο κεντρικό θέμα θα πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο Οκτώβριο στην Κύπρο.
2. Το θέμα του πρωτείου του πάπα, κατά κοινή ομολογία, εξακολουθεί να απαιτεί διευκρινίσεις. Όπως εξηγεί ο κ. Βασιλειάδης, η δυτική εκκλησία δέχεται ένα πρωτείο δικαιοδοσίας. Η ανατολική εκκλησία δέχεται το πρωτείο τιμής του πάπα, ακόμη και με ορισμένες συντονιστικές αρμοδιότητες, αλλά δεν αποδέχεται με κανέναν τρόπο πρωτείο δικαιοδοσίας. “Πρόκειται για διαφορετική ερμηνεία κάθε πρωτείου, για το πώς αυτό διακονείται”, διευκρινίζει και προσθέτει ότι παραμένει ζητούμενο αν θα επιτευχθεί ανώτερο επίπεδο ενότητας.
3.“Πρέπει να μεριμνήσουμε για την ενότητα της εκκλησίας”, υπογράμμισε στην ομιλία του ο μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας. Χαρακτήρισε το διαχωρισμό των δύο εκκλησιών ένα από τα κρισιμότερα ζητήματα της εποχής και την αιτία του, το σχίσμα του 1054, το τραγικότερο γεγονός στην ιστορία της εκκλησίας. Παράλληλα, εξήρε τη σημασία του κειμένου της Ραβέννας
4. Σήμερα, σύμφωνα με τον μητροπολίτη Περγάμου, ο ίδιος ο πάπας αναγνωρίζει το θέμα του πρωτείου του ως “αγκάθι” και δεν απαιτεί υποταγή. Αντιθέτως, καλεί τους Ρωμαιοκαθολικούς στο διάλογο, πράγμα που συνιστά σημαντική αλλαγή. “Κανείς δεν μας υποχρεώνει να συμφωνήσουμε σχετικά με το πώς αντιλαμβάνεται κανείς το πρωτείο του πάπα”, τονίζει. Το πρωτείο, όπως εξηγεί, είναι άμεσα συνδεμένο με τη συνοδικότητα, δεδομένου ότι σε κάθε σύνοδο τίθεται κάποιος επικεφαλής. “Πρωτείο αναγνωρίζουν και οι Ορθόδοξοι. Δεν νοείται σύνοδος χωρίς πρώτο, τόσο σε εκκλησιολογικό όσο και σε επίπεδο κανονικού δικαίου”.
5. Το κείμενο της Ραβέννας, σύμφωνα με τον μητροπολίτη Περγάμου, είναι πολύ σημαντικό και το περιεχόμενό του, εφόσον αντιμετωπιστεί με νηφαλιότητα, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν.
6. Ο διάλογος είναι ο μόνος τρόπος για να θεραπευτεί ένα σχίσμα. Η κριτική μας πρέπει να επικεντρωθεί σε ένα σημείο: Αν γίνεται με πιστότητα στην αλήθεια της Ορθοδοξίας. Τέτοια κριτική, όμως, δεν έχει ασκηθεί από κανέναν έως τώρα. Πρέπει να παύσει κάθε προσηλυτιστική ενέργεια. Δεν πρέπει να λέμε όχι γενικώς και αορίστως, αλλά να επισημαίνουμε και τα ευοίωνα σημεία του διαλόγου. Να προχωρήσουμε στο διάλογο εναποθέτοντας την έκβασή του στο Θεό”, κατέληξε ο μητροπολίτης Περγάμου.
=================================
Στην επιστημονική ημερίδα με θέμα τον «Θεολογικό διάλογο μεταξύ της Ορθοδόξου και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας» που διοργάνωσε η Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ πήρε μέρος και μίλησε και «ο καθολικός επίσκοπος Καρκαβίας, Δημήτριος Σαλάχας» στην εισήγησή του αναφέρθηκε σε σημεία του κειμένου της Ραβέννας, το οποία αποτελούν , όπως παρατήρησε , ένα πολύ σημαντικό βήμα στο διάλογο μεταξύ των δύο Εκκλησιών.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_20/05/2009_280518
Παπική ιστοσελίδα αναφέρει «Αποστολικός Έξαρχος των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος, ο σεβασμιότατος π. Δημήτριος Σαλάχας, τιτουλάριος Επίσκοπος Καρκαβίας.
Στις 23 Απριλίου 2008, ο Πάπας Βενέδικτος Ις΄ τον εξέλεξε ως Αποστολικόν Έξαρχον των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος, τιτουλάριον επίσκοπον της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης επισκοπής «Καρκαβίας» (Carcabiensis) στην Ρωμαϊκή επαρχία της Βυζεκίνης στην Τυνησία Αφρικής».
http://www.cathecclesia.gr/hellas/index.php?option=com_content&view=article&id=53&Itemid=83
=================================
Παραθέτουμε στη συνέχεια κάποια κείμενα από «αντιδρώντες» στα τεκταινόμενα. Αποτελούν και αυτοί «φωνασκούσα μειοψηφία»;;

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ μετά την αναβάθμιση της Ουνίας στην Ελλάδα τον Μαΐο του 2008 έστειλε την παρακάτω επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου
«Ελληνική Δημοκρατία
Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς
Ακτή Θεμιστοκλέους 190
185 30 Πειραιεύς
Τηλ. Κέντρο 210-45.14.833
Fax 210-45.18.476
Εν Πειραιεί τη 23η Μαΐου 2008
Τω Μακαριωτάτω Αρχιεπισκόπω Αθηνών και πάσης Ελλάδος Κυρίω κ. Ιερωνύμω και τη Αγία και Ιερά Συνόδω εις Αθήνας
Μακαριώτατέ μοι Δέσποτα,
Κατόπιν της πρότριτα γενομένης εκλογής νέου Επισκόπου των εν Ελλάδι Ουνιτών, δι' αποφάσεως του Πάπα της Ρώμης κ. Βενεδίκτου 16ου, επιβεβαιούται πέραν οιασδήποτε αφελούς αμφιβολίας, ότι η αιρετική Παπική παρασυναγωγή, ως απεκάλει αυτήν ο αείδιμος πνευματικός ημών πατήρ Αρχιεπίσκοπος κυρός Σεραφείμ, ουδ' όλως μετέβαλε την θηριώδη αυτής στάσιν έναντι της Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, εξ ης απεκόπη οδηγηθείσα εις μυρίας πτώσεις, διαστρεβλώνουσα υπαιτίως και μεθοδικώς και το δόγμα και το πολίτευμα και το ήθος της αδιαιρέτου Εκκλησίας.
Η ενθρόνισις δε, εν μέσαις Αθήναις την 24ην λήγοντος μηνός Μαΐου ε.ε. του κ. Δημητρίου Σαλάχα ως Επισκόπου των εν Ελλάδι ανυπάρκτων Ουνιτών, αποβάλλει το προσωπείον της δήθεν αγαπητικής σχέσεως και της θεωρίας των «αδελφών Εκκλησιών» και αποκαλύπτει το αληθές δυσειδέστατον πρόσωπον του Παπισμού, του πλήξαντος καιρίως την αλήθειαν της πίστεως και εμμένοντος σατανικώς εν τη αφορήτω αυτού κακία.
Όθεν ευλόγως φρονώ, ότι χρέος έχομεν, όπως επανεκτιμήσωμεν κατόπιν και του επαισχύντου δια την Αδιαίρετον Ορθόδοξον Καθολικήν Εκκλησίαν κειμένου της Ραβέννας, την περαιτέρω μετοχήν ημών, ως Αυτοκεφάλου Εκκλησίας, ευθέως πλησσομένης υπό της κακοτρόπου Ρώμης, εν τω διεξαγομένω μετ' αυτής διαλόγω και εν ταυτώ όπως επανεκτιμήσωμεν την μετοχήν ημών εις το συμπίλημα των αιρετικών παραφυάδων του παγκοσμίου Συμβουλίου των λεγομένων «Εκκλησιών», ως και το λυσιτελές ή μη της μετοχής ημών εις τους λοιπούς μετά των ετεροδόξων διαλόγους, διότι φοβούμαι ότι το μόνον επιτυγχανόμενον είναι η παροχή δια της ημετέρας συμμετοχής άλλοθι εις τας ηγεσίας αυτών περί της δήθεν πνευματικής ισοτιμίας μετά της Θεοϊδρύτου Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας.
Η εκλογή και η ενθρόνισις του νέου Ουνίτου Επισκόπου εν Αθήναις, θέτει έκαστον εξ ημών προ των ιστορικών ευθυνών αυτού και ταπεινώς φρονώ ότι επι τέλους ήλθεν η ώρα να αντιδράσωμεν εις τον επιχειρούμενον βιασμόν της αξιοπρεπείας της Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τον οποίον επιχειρεί ανερυθριάστως η εκπεσούσα Ρώμη. Θα ενθυμείσθε ασφαλώς την τραγικήν εκείνην εικόνα, την οποίαν επαρουσίασε η τηλοψία εκ της εξοδίου ακολουθίας του Πάπα Ρώμης Ιωάννου Παύλου Β', ότε εις θίασος ουνιτών αλλοεθνών έψαλλον εις την ελληνικήν γλώσσαν δια τους προφανείς λόγους της δήθεν οικουμενικότητας του Παπικού θρόνου επιμνημόσυνον δέησιν, παρουσία Αρχηγών Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Δι' ο και πάνυ ευλαβώς εισηγούμαι, όπως δι' Αποφάσεως Ημών συμπεριληφθή το άκρως αυτό επίκαιρον θέμα εις τα προς συζήτησιν θέματα της ημερησίας διατάξεως της συκγληθησομένης τακτικής Συνόδου της Ιεραρχίας του προσεχούς Οκτωβρίου ε.ε. με ορισθησόμενον εισηγητήν τον βαθυνούστατον και ακραιφνέστατον θεολόγον και πολυγραφώτατον συγγραφέα και αγαπητόν εν Χριστώ αδελφόν Σεβ. Μητροπολίτην Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.κ. Ιερόθεον, όστις σημειωτέον ουδεμίαν γνώσιν της ημετέρας προτάσεως κέκτηται.
Επί δε τούτοις, υποβάλλων την αδιάπτωτον αφοσίωσίν μου Υμίν, διατελώ μετ' αδελφικής αγάπης και της προσηκούσης τιμής,
Ελάχιστος εν Χριστώ αδελφός
+Ο Πειραιώς Σεραφείμ».
http://www.impantokratoros.gr/9757C8AB.el.aspx
=================================
ΟΥΝΙΤΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΑΒΕΝΝΑΝ
Του Αγιορείτου μοναχού Μωυσέως
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2008

Η ΠΕΡΙΒΟΗΤΗ ανακοίνωση τού Βατικανού, σύμφωνα με την οποία η Καθολική Εκκλησία εξασφαλίζει την σωτηρία των πιστών διότι είναι εκείνη, που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός», μας κάνει τη χάρη να μας χαρακτηρίζει «αυθεντική Εκκλησία». Βέβαια παρουσιάζουμε σημαντικό έλλειμμα, γιατί δεν αναγνωρίζουμε το Πρωτείο της Ρώμης που σημαίνει ότι ο Πάπας είναι ο «εκπρόσωπος του Χριστού επί της γης» Η γνωστή αυτή ανακοίνωση αναφέρει πώς όλοι οι Διαμαρτυρόμενοι δεν αποτελούν «εκκλησία» αλλά «θρησκευτική κοινότητα». Θρησκευτική κοινότητα αποκάλεσε και ο μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ σε επιστολή του τους Καθολικούς.
Εάν μόνη Εκκλησία για τη σωτηρία των πιστών είναι η Καθολική, τότε θα πρέπει να πάμε σε αυτή. Οι δηλώσεις αυτές τού Βατικανού είναι πράγματι τρομερές, αποκαλυπτικές και αξιοπαρατήρητες. Δεν τις θεωρούμε απροσδόκητες, επιπόλαιες και έκτακτες.
Αυτό είναι το σταθερό, αμετάβλητο και μόνιμο πνεύμα του Βατικανού. Οι πλείστοι των Ορθοδόξων και μάλιστα των ιεραρχών σιωπούν. Σιωπούν επικίνδυνα, ένοχα και αδικαιολόγητα. Απρόσμενα λύει τη σιωπή του ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Στυλιανός, ο οποίος είναι καλός γνώστης αυτών των θεμάτων και εντυπωσιακά αναφέρει: Επειδή όμως, μετά την 20ετή επίπονη Προεδρία μου εις τον «Επίσημο Θεολογικό Διάλογο» Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, παραιτήθηκα οικειοθελώς, δια να μη έχω πλέον καμίαν σχέση με ένα τέτοιο «ανούσιο παίγνιο» θα πρέπει σήμερα συμπληρωματικώς, προς όσα εδημοσιεύθησαν μέχρι και προσφάτως, να δηλώσω επιγραμματικά μόνον τούτο: Δεν θα εφανταζόμουν ότι θα εδικαιώνοντο τόσο γρήγορα και τόσο αποκαλυπτικά οι ταπεινές κρίσεις μου περί του προσώπου και του συνολικού έργου του Καρδιναλίου Joseph Ratzinger προ της ανυψώσεώς του εις τον Παπικόν θρόνο αφ' ενός και τη μετά ταύτα αιφνίδια «μεταμόρφωσή» του τον πλέον ανεπιφύλακτον «κήρυκα» των Μεσαιωνικών «μυθευμάτων» της παπωσύνης. Επιφυλάσσομαι, μετά την θρυλούμενη «επανέναρξη τού Επισήμου Θεολογικού Διάλογου», να επανέλθω εκτενέστερα επί των ραγδαίως εξελισσομένων «υπογείων δραστηριοτήτων» οι οποίες έχουν υψίστη υποκρισία.
Όταν έχουμε τον ίδιο τον Χριστό πάντοτε ανάμεσά μας, κατά τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, δεν χρειαζόμαστε τον εκπρόσωπό Του, ούτε τον αντιπρόσωπό Του. Ο πάπας θεωρείται μοναδικός αντιπρόσωπος του Θεού στη γη και μάλιστα αλάθητος, πνευματικός και κοσμικός Εξουσιαστής. Ο Χριστός ήλθε ταπεινός διακονητής, ο πάπας, δυνατός, αγέρωχος, διώκτης φοβερός. Δημιούργησε πολέμους, σταυροφορίες την τρομακτική νύχτα τού Αγίου Βαρθολομαίου, χιλιάδες θύματα Ορθοδόξων στη Σερβία, ευλόγησε σφαγές, ολοκληρωτισμούς, ιμπεριαλισμούς, αποικιοκρατίες, συγκρητισμούς, οικουμενισμούς ακόμη και σιωνισμούς.
Στους προ διμήνου διάλογους της Ραβέννας ξανασυζητήθηκε το πρωτείο τού Πάπα. Δυστυχώς, ως ορθά χαρακτηρίσθηκε, επικρατεί μεταξύ των Ορθοδόξων συνομιλητών μία «συνωμοσία σιωπής» . Διέρρευσαν πάντως κάποιοι λόγοι, πού φαίνεται σαν να πήγανε οι Ορθόδοξοι εκεί για να απαλείψουν το έλλειμμα. Τη μη αναγνώριση του πρωτείου τιμής τού πάπα. Εάν δεν υπάρχει ακραιφνής κοινή πίστη, δεν μπορεί ν’ αναγνωρίζεται πρωτείο τιμής σε κανένα. Ιστορικά είναι καταγεγραμμένα τα γεγονότα της κοινής πρώτης χιλιετίας και δεν χρειάζεται καμιά νέα επαναδιατύπωση και κανένας επαναπροσδιορισμός. Το σοβαρό θέμα της Ουνίας καθόλου δεν συνεζητήθη.
Είναι μεγάλη η ανάγκη να προσδιορίσει επακριβώς το Βατικανό τι εννοεί, όταν μιλά για «Καθολική Εκκλησία» ως προς το πρωτείο τού Πάπα και τι σημαίνει «Πατριάρχης της Δύσης». Είναι απαράδεκτη η παπική θεωρία της αναφερομένης εκκλησιολογικής μοναδικότητας και αποκλειστικότητας και της θεωρούμενης ελλειμματικής εκκλησιολογίας των Ορθοδόξων.
Η παπική διπλωματία εργάσθηκε επιμελημένα και στο κείμενο της Ραβέννας. Οι Ορθόδοξοι παρεσύρθησαν ξανά από την αγάπη και όχι από την αλήθεια. Το θέμα της Ουνίας άφησαν για αργότερα. Τα θέμα της ερμηνείας τού παπικού πρωτείου, συνδυασμένου μετά τού αλάθητου, το αναβάλλουν να το αναλύσουν. Είναι σαν τώρα να το δέχονται. Πρόκειται για μίξη άμικτο για σοβαρή σύγχυση, για μεγάλη αλλοίωση, για ουνιτοποίηση της Ορθοδοξίας.
Στο Άγιον Όρος υπάρχει μεγάλη αγωνία και ανησυχία, πού δεν θ' αφήσει για πολύ την ησυχία της σιωπής,..
http://www.egolpio.com/OIKOUMENISMOS/ounitopoihsis_orthodoxias.htm
=================================
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΖΗΖΙΟΥΛΑ
Συμπρόεδρο της Μικτής Επιτροπής επί τού Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη
Αριθμ. Πρωτ. 3512
Αριθμ. Διεκπ. 2159
Αθήνησι 8η Οκτωβρίου 2007
Πρός
Τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην
Περγάμου κ. Ιωάννην,
Συμπρόεδρον της Μικτής Επιτροπής
επί τού Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της
Ορθοδόξου Εκκλησίας
και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Σεβασμιώτατε εν Χριστώ αδελφέ,
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος μετά την δημοσίευσιν τού κειμένου «Απαντήσεις σε ερωτήσεις που αφορούν ορισμένες όψεις γύρω από τη διδασκαλία περί Εκκλησίας», το οποίον προσυπέγραψε και ο Πάπας Ρώμης (29 Ιουνίου 2007), τας εκφρασθείσας επιφυλάξεις, και κατόπιν Εισηγήσεως της Συνοδικής Επιτροπής Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, σχετικώς προς ωρισμένας εκκλησιολογικάς θέσεις τού ως άνω κειμένου, απεφάσισεν εν τη Συνεδρία Αυτής της 5ης Οκτωβρίου ε.έ., ίνα απευθυνθή προς την υμετέραν Σεβασμιότητα, ως Συμπρόεδρον της Μικτής Επιτροπής τού Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, προκειμένου να επισημάνη ωρισμένας επιφυλάξεις, ως προς τας εκκλησιολογικάς αντιλήψεις τού ως είρηται Κειμένου.
Εις τας «Απαντήσεις» αναφέρονται τα εξής:
α. Η μόνη αληθινή Εκκλησία, η οποία διατηρεί τα γνήσια στοιχεία, τα οποία καθώρισεν ο Χριστός διά την Εκκλησίαν (!!!), είναι η «καθολική Εκκλησία», αυτή είναι η πραγματική και η ορατή Εκκλησία εντός της ιστορίας, η οποία ιδρύθη υπό τού Χριστού επί της γής. Η «καθολική Εκκλησία» είναι η μία και μοναδική Εκκλησία.
β. Η «καθολική Εκκλησία» υφίσταται εις την Εκκλησίαν εκείνην, η οποία διοικείται υπό τού διαδόχου τού Πέτρου και των Επισκόπων, οι οποίοι ευρίσκονται εις κοινωνίαν μετ' αυτού.
γ. Η «εκκλησιολογική αποκλειστικότης», η οποία οδηγεί και εις την «εκκλησιαστικήν αξιολόγησιν» όλων των άλλων «Εκκλησιών», οι επίσκοποι των οποίων δεν ευρίσκονται εις κοινωνίαν μετά τού διαδόχου τού Πέτρου, συνεπάγεται ότι αι Εκκλησίαι αυταί έχουν «εκκλησιολογικόν έλλειμα». Επί πλέον αι συγκεκριμέναι «Απαντήσεις» τολμούν να χαρακτηρίσουν τας Εκκλησίας αυτάς ως «Εκκλησίας ιδιαιτέρας ή τοπικάς», έστω και αν αναγνωρίζουν εις αυτάς την εγκυρότητα των μυστηρίων των και την ύπαρξιν της αποστολικής διαδοχής.
δ. Ο όρος «Sussiste nella…» (υφίσταται εν τη…), τον οποίον θεωρούν, κατά περιεχόμενον, ισχυρότερον τού όρου «είναι», εκφράζει αφ' ενός την πλήρη ταύτισιν της Εκκλησίας τού Χριστού με την «καθολικήν Εκκλησίαν» μέσα εις την ιστορίαν και αφ' ετέρου την μοναδικότητα της «καθολικής Εκκλησίας». Εις την «καθολικήν Εκκλησίαν» δηλαδή υπάρχουν πάντα τα στοιχεία εκείνα, τα οποία την καθιστούν μέσα εις την ιστορίαν ως «κοινωνίαν πνευματικήν και ορατήν», με αποκλειστικόν όρον αναφοράς και κοινωνίας την σχέσιν τού διαδόχου τού Πέτρου με τους Επισκόπους της Εκκλησίας αυτής, ενώ εις τας άλλας «Εκκλησίας» (!!!) αναγνωρίζεται απλώς η ύπαρξις κάποιων μόνον στοιχείων εκκλησιαστικότητος.
ε. Η «κοινωνία των Επισκόπων μετά τού διαδόχου τού Πέτρου» καθορίζεται ως η ουσιαστική προϋπόθεσις, με την οποίαν οριοθετούνται και όλαι αι εκκλησιαστικαι δομαί και περιγράφονται αι εσωτερικαί αρχαί και όροι, διά εκάστην «ιδιαιτέραν» Εκκλησίαν, αλλά και διά την «καθολικήν Εκκλησίαν». Η μη επίτευξις της κοινωνίας αυτής αποτελεί το εμπόδιον διά την μη φανέρωσίν της μέσα εις την ιστορίαν εκάστης «Εκκλησίας» ως Εκκλησίας. Με βάσιν αυτήν την αρχήν κατανοείται και η έννοια αυτής ταύτης της «καθολικότητας» της Εκκλησίας.
Όλαι αυταί αι εκκλησιολογικαί αναφοραί των «Απαντήσεων» η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος θεωρεί ότι:
α. Είναι ανακόλουθοι προς τα Επίσημα και κοινά Κείμενα της Μικτής Επιτροπής επί τού Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ιδιαιτέρως δε προς το κείμενον τού Νέου Βαλάμου (1988), αλλά και εις αναφοράν προς το υπό διαπραγμάτευσιν κείμενον της Μόσχας (1990), [Βελιγράδι (2006) και Ρώμης (2007)].
β. Χρήζει περαιτέρω θεολογικής αναλύσεως και προσδιορισμού, ως προς το θεολογικόν του περιεχόμενον, από μέρους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο όρος «καθολική Εκκλησία», εις σχέσιν προς το πρωτείον τού επισκόπου της Ρώμης, «ως πατριάρχου της Δύσης», άλλως η υποφώσκουσα ανακολουθία και ανακρίβεια, θα δημιουργήση περαιτέρω προβλήματα εις την μελλοντικήν πορείαν τού συγκεκριμένου Θεολογικού Διαλόγου, ως και κατά το παρελθόν, με ανάλογα θέματα (Κείμενον Balamand).
γ. Ο μόνος τρόπος θεολογικής προσεγγίσεως και εμβάθυνσεως τού όρου «καθολική Εκκλησία» εν σχέσει και αναφορά προς το λειτούργημα τού διαδόχου τού Πέτρου είναι ο Θεολογικός Διάλογος, χωρίς όμως η συμμετοχή εις αυτόν να συνεπάγηται και την αποδοχήν της εκφρασθείσης, εις τας εν λόγω «Απαντήσεις», θεωρίας της ελλειματικής εκκλησιολογίας, της εκκλησιολογικής αποκλειστικότητος και της μοναδικότητος.
Διά όλους τους ως άνω λόγους η Ιερά Σύνοδος θεωρεί ως απαραίτητον προϋπόθεσιν και πρό της ολοκληρώσεως της θεολογικής επεξεργασίας τού υπό μελέτην κειμένου, να διευκρινισθούν οι ως άνω θεολογικοί όροι, εκ μέρους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Ταύτα γνωρίζοντες τη υμετέρα Σεβασμιότητι ως Ορθοδόξω Προέδρω της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών παρακαλούμεν, όπως γνωστοποιήσητε εις τας εις τον Διάλογον συμμετεχούσας αντιπροσωπείας των κατά τόπους Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών τας εν λόγω επιφυλάξεις της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος επί τού εν λόγω Κειμένου και θέσητε αυτάς υπ' όψιν των εκπροσώπων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας κατά τας προσεχείς εν Ρεβέννα Συνεδρίας της Μικτής Επιτροπής Διαλόγου, κατά τας οποίας θα συζητηθώσι θέματα εκκλησιολογικά. (Σημ. σελ.: Εντούτοις στο κείμενο της Ραβέννας δεν περιέχονται τέτοιες διευκρινίσεις ούτε σημειώνεται αν έγινε διάλογος επί των θέσεων του κειμένου των απαντήσεων.)
Επί δε τούτοις, κατασπαζόμενοι την υμετέραν Σεβασμιότητα εν Κυρίω, διατελούμεν μετ' αγάπης.
Τού Μακαριωτάτου Προέδρου απουσιάζοντος
† Ο Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ, Προεδρεύων
Ο Αρχιγραμματεύς
† Αρχιμ. Κύριλλος Μισιακούλης
http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/epistoles.asp?id=963&what_sub=epistoli
=================================
ΟΣΟΙ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΦΩΝΑΣΚΟΥΣΑ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΟΥΤΕ “ΚΛΑΚΑΔΟΡΟΙ” ΑΛΛΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΑ.