Το μάθημα 27 του βιβλίου Θρησκευτικών Β΄ Γυμνασίου, έχει τίτλο: «Λάβετε φάγετε….- Ο Μυστικός Δείπνος και η συμφωνία του Ιούδα για την παράδοση του Ιησού».Όπως διαπιστώνουμε από τον τίτλο του μαθήματος η προδοσία του Ιούδα, γίνεται παράδοση .
Αλλά και ποιο κάτω στη σελίδα 112 στο ερμηνευτικό 2 αναφέρεται: «Κατά την επικρατέστερη σήμερα ερμηνεία ο Ιούδας θέλησε να παραδώσει τον Διδάσκαλο του για τον εξής λόγο : Ήταν επαναστάτης. Πίστευε και περίμενε ότι ο Ιησούς θα ήταν ηγέτης που θα ελευθέρωνε τους Ισραηλίτες από τους Ρωμαίους…… …….……..».
Η φράση δηλαδή “προδοσία του Ιούδα” δεν χρησιμοποιείται καθόλου. Στο ποιο πάνω ερμηνευτικό όμως έχουμε και κάτι άλλο ,που δεν στέκει Γραφικά , είναι η παρουσίαση του Ιούδα του Ισκαριώτη ως Ζηλωτή, ο οποίος προδίδει τον Ιησού όχι λόγω της φιλαργυρίας του, όπως αναφέρουν οι ευαγγελικές διηγήσεις και η πατερική ερμηνευτική προσέγγιση του θέματος καθώς και η σχετική υμνογραφική παράδοση, αλλά επειδή θεώρησε ότι ο Ιησούς διέψευσε τις ιουδαϊκές μεσσιανικές προσδοκίες (βλ. σ. 112) .
Η Αγία Γραφή όμως αναφέρει, ότι λόγω φιλαργυρίας ο Ιούδας είχε το ελάττωμα να κλέβει «κλέπτης ην, και το γλωσσόκομον είχε και τα βαλλόμενα εβάσταζεν».(Ιωαν. 12,6). Στους Αρχιερείς είπε « τι θέλετε μοι δούναι, και εγώ υμιν παραδώσω αυτόν; οι δε έστησαν αυτώ τριάκοντα αργύρια.».(Ματθ.26 ,15 ). Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει « Εισήλθε δε ο σατανάς εις Ιούδαν τον επικαλούμενον Ισκαριώτην, όντα εκ του αριθμού των δώδεκα, και απελθών συνελάλησε τοις αρχιερευσι καὶ γραμματευσι και στρατηγοίς το πως αυτὸν παραδώ αυτοις. και εχάρησαν, και συνέθεντο αυτω αργύρια» (Λουκ.. 22, 3-5).
Επειδή υπήρξε μεταμέλεια, χωρίς βεβαίως μετάνοια αυτό δεν είναι επιχείρημα ότι ο Ιούδας κινήθηκε από πατριωτισμό(!) και όχι από φιλαργυρία . Ο Ιούδας ενήργησε έτσι γιατί σκέφθηκε την κατακραυγή που θα προκαλούσε η πράξη του. Όταν είδε ότι ο Ιησούς καταδικάστηκε , μεταμελήθηκε και είπε « ήμαρτον παραδούς αίμα αθώον» (Ματθ. 27,3-4). Δεν είπε δηλαδή ότι ήταν ένοχος και σωστά καταδικάσθηκε γιατί διέψευσε τις εθνικές προσδοκίες μας.
Ποιος ο λόγος όμως που ένα σχολικό βιβλίο που μελετά την Καινή Διαθήκη υιοθετεί - προβάλει μια εικασία και αδιαφορεί για την τόσο ξεκάθαρη μαρτυρία της Καινής Διαθήκης;
Στο μάθημα 28 « “Περίλυπός έστιν η ψυχή μου έως θανάτου” – Η προσευχή στη Γεθσημανή και η σύλληψη του Ιησού», στη σελίδα 115 ο στίχος « ο δε Ιησούς ειπεν αυτω· Iούδα , φιλήματι τον υιόν του ανθρώπου παραδίδως;» (Λκ 22,48 ), μεταφράζεται: «Ο Ιησούς όμως είπε : «Ιούδα , με φίλημα παραδίδεις τον Υιό του ανθρώπου» . Αποφεύγεται δηλαδή και εδώ η λέξη η λέξη προδοσία . Μόνο μια φορά η λέξη προδοσία χρησιμοποιήθηκε στο 5 ερμηνευτικό τις σελίδας 116 για να απαντήσει στο ερώτημα « Τι προσέφερε ο Ιούδας με την προδοσία του ; » (!) .
Tο μάθημα 30 έχει τίτλο:«Άρον άρον , σταύρωσον αυτόν !» Ο Πιλάτος παραδίδει τον Ιησού να σταυρωθεί». Από τον τίτλο του μαθήματος όμως, δημιουργείται σύγχυση στους μαθητές, γιατί δεν ξεκαθαρίζεται ότι ο Πιλάτος καταδικάζει τον Ιησού σε σταύρωση και όχι – όπως ωραιοποιημένα λέγεται - παραδίδει τον Ιησού να σταυρωθεί .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου