Από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία διδασκόμαστε για την σπουδαιότητα της ιστορίας ως μαθήματος για μικρούς και μεγάλους.
Ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης διέπρεψαν ως ιστορικοί, ενώ ο Ευριπίδης μας άφησε την παρακαταθήκη ότι «όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν», δηλαδή είναι ευτυχής όποιος γνωρίζει την ιστορία.
Ο Μέγας Βασίλειος προτείνει την ιστορία ως ένα από τα μαθήματα που πρέπει να διδάσκονται οι Χριστιανοί νέοι, ενώ ο Βυζαντινός ιστορικός της Δ’ Σταυροφορίας (1204) Νικήτας Χωνιάτης χαρακτηρίζει την ιστορία «κάλλιστον εύρημα των Ελλήνων».
Ο Μακρυγιάννης και ο Κολοκοτρώνης αναφέρονται συχνά στους αρχαίους προγόνους μας τονίζοντας την πίστη τους στην συνέχεια του Ελληνισμού. Κατά τον 19ο αιώνα ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και σπουδαίος εθνικός ιστορικός μας Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος καθιέρωσε την διαίρεση της ιστορίας σε τρεις περιόδους: Την Αρχαία, την Βυζαντινή-Μεσαιωνική και την Νεωτέρα-Νεωτάτη.
Η ιστορία ως μάθημα στα σχολεία μας διασώζει και σφυρηλατεί την εθνική ταυτότητα για να μην γίνουν οι νέοι μας πολτός σε μια διεθνιστική παγκοσμιοποίηση.
Καλλιεργεί την πίστη στην συνέχεια του Ελληνισμού με αποδείξεις και ιστορικές απαντήσεις στους αμφισβητίες. Παρέχει πρότυπα για τους νέους μας, οι οποίοι κατά τα τελευταία χρόνια είναι φανερό ότι έχουν σύγχυση αρχών και αξιών.
Δημιουργεί την αίσθηση της υγιούς οικουμενικότητας και παγκοσμιότητος, διδάσκοντας την ιστορία των γειτονικών και των άλλων λαών.
Προωθεί την δημοκρατική ευθύνη θυμίζοντας τα αγαθά της δημοκρατίας και τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Υπογραμμίζει τα λάθη μας και τα εθνικά μας ελαττώματα, όπως η διχόνοια, και καλεί τη νέα γενιά να μην τα επαναλάβει.
Βοηθά τους νέους μας, αλλά και τους μεγαλυτέρους να κατανοήσουμε καλύτερα το παρόν και να προετοιμασθούμε για το μέλλον.
Κατά την τελευταία δεκαετία γίνεται μία προσπάθεια αποδομήσεως της Ελληνικής ιστορίας από ορισμένους συγγραφείς σχολικών βιβλίων.
Υπονομεύεται η ιστορική αλήθεια σχετικά με τον ρόλο της Εκκλησίας. Χλευάζεται η συνέχεια του Ελληνισμού από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα με ενδιάμεσους σταθμούς την Ελληνιστική εποχή, την Βυζαντινή Ρωμηοσύνη και την Τουρκοκρατία.
Κυρίως προβάλλεται το επιχείρημα ότι πρέπει να ψαλιδίσουμε κάποιες σελίδες της ιστορίας μας, όπως είναι η σκληρή Οθωμανική καταπίεση και τα εγκλήματα των Νεοτούρκων στην Μικρά Ασία και τον Πόντο, δήθεν για να βελτιώσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Το εγχείρημα είναι αφελές, ίσως και επικίνδυνο. Η Τουρκία και το στρατοκρατικό κατεστημένο της, το οποίο καθοδηγεί κάθε κυβέρνηση, έχει μακροχρόνιους επεκτατικούς στόχους και δεν θα παύσει να διεκδικεί έστω κι αν εμείς εξευτελιζόμαστε κόβοντας τους ήρωες του 1821 από τα σχολικά βιβλία. Το απαράδεκτο βιβλίο της Στ’ δημοτικού, που διδάχθηκε κατά την περίοδο 2006-2007 και το οποίο χαρακτήριζε απλό «συνωστισμό» την καταστροφή της Σμύρνης, το 1922, ευτυχώς απεσύρθη μετά από πανελλήνια αντίδραση.
Όμως υπάρχουν και άλλα προβληματικά βιβλία, τα οποία αγνοούν τις πηγές και προβάλλουν τα «μετανεωτερικά» ιδεολογήματα των συγγραφέων.
Από την πλευρά της η Τουρκία όχι μόνο δεν έχει κόψει ούτε μία παράγραφο από τα βιβλία ιστορίας, αλλά διδάσκει στο λύκειο ένα ειδικό μάθημα με τίτλο «Στοιχεία Εθνικής Ασφάλειας». Το μάθημα διδάσκεται από αξιωματικό εν στολή και περνά μηνύματα ανθελληνισμού και διεκδικήσεων.
Η Ελλάς δεν διακατέχεται από μισαλλοδοξία ούτε από εκδικητικότατα. Ούτε όμως θα φθάσουμε στο άλλο άκρο, δηλαδή την συμπλεγματική περικοπή των ηρώων, των νεομαρτύρων και των εθνομαρτύρων.
Τα παιδιά μας οφείλουν να γνωρίζουν ότι η ελευθερία σ’ αυτόν τον τόπο είναι «από τα κόκκαλα βγαλμένη» με αγώνες και θυσίες. Παραλλήλως πρέπει να διδαχθούν ότι σήμερα η χώρα μας σέβεται τα σύνορα και το Διεθνές Δίκαιο και επιθυμεί την ειρηνική συμβίωση με όλους τους λαούς. Αλλά πρέπει να έχουν οι νέοι μας τα γνωστικά εφόδια για να αντιμετωπίζουν τις ιστορικές διαστρεβλώσεις, τις οποίες επιχειρούν ορισμένα κράτη, όπως τα Σκόπια.
Πηγή: http://www.efkozani.gr/xolebas/xolebas.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου