Αντιγράφουμε αποσπασματικά από το βιβλίο της Β΄Ενιαίου Λυκείου, εκδόσεως του Υπουργείου Παιδείας και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Στο «Γλωσσάριο» της σελ. 321, στο λήμμα «Αρχέτυπο», διαβάζουμε : «Αρχέτυπο: Εισηγητής του όρου είναι ο Κ. Γιούγκ που θεωρούσε ότι ο κάθε άνθρωπος, εκτός από το προσωπικό ασυνείδητο έχει στο βάθος της ψυχής του και ένα ασυνείδητο που είναι κοινό σε όλους τους ανθρώπους, το οποίο ονομάζεται «συλλογικό ασυνείδητο».
Κατά το Γιούγκ ο άνθρωπος μπορεί να επηρεαστεί, εκτός από το προσωπικό και από το συλλογικό ασυνείδητο. Σ΄αυτό υπάρχουν τα αρχέτυπα. Τα αρχέτυπα περιλαμβάνουν πανάρχαια πρότυπα και εικόνες, σε περιορισμένο αριθμό, που υπερβαίνουν τα όρια της προσωπικής εμπειρίας κάθε ανθρώπου , γι ΄αυτό υπάγονται στο συλλογικό ασυνείδητο. Τα αρχέτυπα εμφανίζονται με πολλές μορφές (σαν αντικείμενα, σαν θεοί, σαν φυσικές δυνάμεις, σαν δαίμονες, σαν άνθρωποι κ.τ.λ. ), που το – συμβολικό τους νόημα, αν ερμηνευτεί σωστά, είναι κοινό για όλους τους ανθρώπους».
Θα πρέπει να διευκρινιστεί, ότι ο Κάρλ Γιούγκ διατύπωσε ορισμένες θέσεις του λαμβάνοντας αφορμή από δεδομένα που άντλησε από το χώρο του Εσωτερισμού.
Οι όροι «προσωπικό ασυνείδητο», «συλλογικό ασυνείδητο» και «αρχέτυπο» ανήκουν στην προσωπική κοσμοθεώρηση του Γιούγκ ή αν προτιμάτε, στην προσωπική «θρησκευτική» του επιλογή, ασχέτως αν στη συνέχεια φρόντισαν να καθιερώσουν τους όρους αυτούς διεθνώς οι κύκλοι εκείνοι που επιχειρούν να διαβρώσουν τη συνείδηση των μελών της Εκκλησίας.
Αν ο μαθητής της Β΄ Λυκείου δεν πληροφορηθεί για το ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Γιούγκ – και πώς να το πληροφορηθεί όταν λίγοι το γνωρίζουν κι από αυτούς όσοι έχουν πρόσβαση στα «Μέσα» έχουν συμφέρον να μη γνωστοποιηθεί – τότε η αδύναμη τοποθέτηση των συγγραφέων του βιβλίου Β΄Λυκείου ότι « ο Γιούγκ θεωρούσε ότι…» δεν επαρκεί για να παρουσιάσει τα γραφόμενα σαν τις προσωπικές γνώμες ενός ανθρώπου, αλλά απλώς χρησιμεύει για να διασφαλίσει την «αμεροληψία» των συγγραφέων.
Στη σελ. 323, στο λήμμα «Μαγεία», διαβάζουμε: «Μαγεία;Η τέχνη για την πραγματοποίηση επιθυμητών αποτελεσμάτων μέσω της χρήσης «νόμων» της φύσης, όπως αναλογιών μεταξύ των όντων, αλληλεπίδρασης μεταξύ τους κ.λ.π. Επίσης μέσω της χρήσης πνευματικών όντων».
Πιστεύουν, δηλαδή, οι συγγραφείς του βιβλίου ότι η μαγεία είναι «τέχνη» εφικτή στην «πραγματοποίηση επιθυμητών αποτελεσμάτων» και ότι χρησιμοποιεί «νόμους» της φύσης (έστω και σε εισαγωγικά); Tότε , γιατί να μην επιδοθούν τα 17χρονα παιδιά μας στην άσκηση της ;
Θα πρέπει να διευκρινιστεί, ότι ο Κάρλ Γιούγκ διατύπωσε ορισμένες θέσεις του λαμβάνοντας αφορμή από δεδομένα που άντλησε από το χώρο του Εσωτερισμού.
Οι όροι «προσωπικό ασυνείδητο», «συλλογικό ασυνείδητο» και «αρχέτυπο» ανήκουν στην προσωπική κοσμοθεώρηση του Γιούγκ ή αν προτιμάτε, στην προσωπική «θρησκευτική» του επιλογή, ασχέτως αν στη συνέχεια φρόντισαν να καθιερώσουν τους όρους αυτούς διεθνώς οι κύκλοι εκείνοι που επιχειρούν να διαβρώσουν τη συνείδηση των μελών της Εκκλησίας.
Αν ο μαθητής της Β΄ Λυκείου δεν πληροφορηθεί για το ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Γιούγκ – και πώς να το πληροφορηθεί όταν λίγοι το γνωρίζουν κι από αυτούς όσοι έχουν πρόσβαση στα «Μέσα» έχουν συμφέρον να μη γνωστοποιηθεί – τότε η αδύναμη τοποθέτηση των συγγραφέων του βιβλίου Β΄Λυκείου ότι « ο Γιούγκ θεωρούσε ότι…» δεν επαρκεί για να παρουσιάσει τα γραφόμενα σαν τις προσωπικές γνώμες ενός ανθρώπου, αλλά απλώς χρησιμεύει για να διασφαλίσει την «αμεροληψία» των συγγραφέων.
Στη σελ. 323, στο λήμμα «Μαγεία», διαβάζουμε: «Μαγεία;Η τέχνη για την πραγματοποίηση επιθυμητών αποτελεσμάτων μέσω της χρήσης «νόμων» της φύσης, όπως αναλογιών μεταξύ των όντων, αλληλεπίδρασης μεταξύ τους κ.λ.π. Επίσης μέσω της χρήσης πνευματικών όντων».
Πιστεύουν, δηλαδή, οι συγγραφείς του βιβλίου ότι η μαγεία είναι «τέχνη» εφικτή στην «πραγματοποίηση επιθυμητών αποτελεσμάτων» και ότι χρησιμοποιεί «νόμους» της φύσης (έστω και σε εισαγωγικά); Tότε , γιατί να μην επιδοθούν τα 17χρονα παιδιά μας στην άσκηση της ;
Αφού, κατά τους συγγραφείς του σχολικού βιβλίου, μπορεί η μαγεία να πραγματοποιεί τις επιθυμίες τους, όπως τουλάχιστον τους βεβαιώνουν και οι διάφοροι « μάγοι» μέσω και της τηλεοράσεως; Όσο για τη «χρήση πνευματικών όντων» …η Εκκλησία τους ονομάζει, απλώς, δαίμονες!
Στην ίδια σελίδα, στο λήμμα «Μυστικισμός», διαβάζουμε :
«Μυστικισμός : Η Θρησκευτικότητα εκείνη που επιδιώκει μια εμπειρική και άμεση επαφή και τελικά ένωση με το Θεό. Η ένωση αυτή πραγματοποιείται στο παρόν.Έτσι ο μυστικισμός βρίσκεται σε αντίθεση με τη θρησκευτικότητα προφητικού τύπου, ο σκοπός της οποίας πραγματοποιείται στην πληρότητά του στο τέλος της ιστορίας».
Η διατύπωση αυτή ταυτίζεται με τη θέση όλων των αποκρυφιστικών ομάδων και τάσεων, οι οποίες προσανατολίζονται στην απολυτοποίηση της προσωπικής εμπειρίας. Για τις κοσμοθεωρίες αυτές, «πραγματικό» είναι αυτό που «μπορεί να βιώσει» ο άνθρωπος, άσχετα με τη θρησκευτική ή άλλη ενασχόληση του. Κατά τους συγγραφείς του βιβλίου, πραγματοποιείται «εμπειρική και άμεση επαφή και τελικά ένωση με το Θεό»,«εδώ και τώρα».
Στην ίδια σελίδα, στο λήμμα «Μυστικισμός», διαβάζουμε :
«Μυστικισμός : Η Θρησκευτικότητα εκείνη που επιδιώκει μια εμπειρική και άμεση επαφή και τελικά ένωση με το Θεό. Η ένωση αυτή πραγματοποιείται στο παρόν.Έτσι ο μυστικισμός βρίσκεται σε αντίθεση με τη θρησκευτικότητα προφητικού τύπου, ο σκοπός της οποίας πραγματοποιείται στην πληρότητά του στο τέλος της ιστορίας».
Η διατύπωση αυτή ταυτίζεται με τη θέση όλων των αποκρυφιστικών ομάδων και τάσεων, οι οποίες προσανατολίζονται στην απολυτοποίηση της προσωπικής εμπειρίας. Για τις κοσμοθεωρίες αυτές, «πραγματικό» είναι αυτό που «μπορεί να βιώσει» ο άνθρωπος, άσχετα με τη θρησκευτική ή άλλη ενασχόληση του. Κατά τους συγγραφείς του βιβλίου, πραγματοποιείται «εμπειρική και άμεση επαφή και τελικά ένωση με το Θεό»,«εδώ και τώρα».
Δεν έχει σημασία αν ο «μυστικιστής» είναι βουδιστής, ινδουιστής ή ίσως και σατανιστής . Με τον Θεό πάντως γίνεται, κατά τους συγγραφείς, η «ένωση».
Κατά τα άλλα, ο σκοπός της «θρησκευτικότητας προφητικού τύπου» (εντάσσουν, άραγε και την Εκκλησία εδώ;) πραγματοποιείται στο τέλος της ιστορίας. Πιστεύουμε, ότι η φράση «στην πληρότητά του», κι εδώ χρησιμεύει για να διασφαλίσει την «αμεροληψία» των συγγραφέων.
Περιοδικό «Διάλογος»
Ιούλιος- Σεπτέμβριος 2008
Περιοδικό «Διάλογος»
Ιούλιος- Σεπτέμβριος 2008
τεύχος 53 , σελ.29-31.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου