Αήττητος η Εκκλησία – Tο μήνυμα της Ιστορίας προς τους κυρίαρχους εκκλησιομάχους.

του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση,
Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

1. Δογματικοί και αδίδακτοι οι της Αριστεράς

Στο μετά τη μεταπολίτευση του 1974 πολιτικό σκηνικό κυριάρχη­σαν και εξακολουθούν να κυριαρ­χούν δύο πολιτικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η «Νέα Δημοκρατία». Η παραδοσιακή Αριστερά του ΚΚΕ και η ανανεωτική του «Συνασπισμού» είχαν και έχουν σταθερή, αλλά περιορισμένη απήχηση στο εκλογικό σώμα, λόγω δε της μετα­ξύ των ασυμφωνίας δεν πρόκειται στο άμεσο μέλλον να ενωθούν, ώστε να διεκδικήσουν την διακυ­βέρνηση της χώρας.

Αποτελούν πάντως σπουδαίους παράγοντες, που αποφασιστικά επηρεάζουν το πολιτικό και ιδιαίτερα το πολιτιστι­κό γίγνεσθαι του τόπου. Λόγω της αθεϊστικής τους ιδεολογίας σταθε­ρά διακηρύσσουν ότι επιθυμούν και επιδιώκουν να μεταβάλουν την Ελλάδα σε ένα άθρησκο κοσμικό κράτος, στο όποιο η Εκκλησία, δεν θα έχει κανένα θεσμικό και κοινω­νικό ρόλο, περιοριζόμενη μέσα στους τοίχους των ιερών ναών, γι’ αυτό και σε κάθε ευκαιρία που τους δίδεται, επαναφέρουν με αξιοθαύ­μαστο ιδεολογικό ζήλο, που μοιάζει με θρησκευτικό δογματισμό και φονταμενταλιστική νοοτροπία, το αίτημα του χωρισμού Εκκλησίας και κράτους.

Δεν διδάχθηκαν καθόλου από το παράδειγμα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, από τον φαινομενικά ου­δέτερο, ουσιαστικά όμως εχθρικό χωρισμό Εκκλησίας και κράτους, που μετέβαλε σε ερείπια τον επί αιώνες ανθηρό Ορθόδοξο ρωσικό πολιτισμό, ως και τους πολιτισμούς των άλλων δορυφόρων λαών, που εγνώρισαν τεράστια πολιτιστική κα­ταστροφή και ερήμωση, ούτε υπολογίζουν το ψυχικό και πνευματικό κενό εκατομμυρίων ανθρώπων, που τους ξερίζωσαν την έμφυτη θρη­σκευτικότητα και τους άφησαν ανυπεράσπιστους, χωρίς πνευματικά αντισώματα, χωρίς ιστορική συν­έχεια, στις άγριες και θηριώδεις επι­δράσεις και επιθέσεις της καθαρά υλιστικής και αντιανθρώπινης «Νέ­ας Εποχής» του παλαιού αμαρτωλού ανθρώπου.

Δεν βλέπουν ότι η μετακομμουνιστική Ρωσία του Πούτιν διορθώνει την εκκλησιομάχο πο­λιτική των σοσιαλιστών - κομμουνι­στών και βοηθεί με κάθε τρόπο την Εκκλησία στο έργο της, με την επι­στροφή τής εκκλησιαστικής περιουσίας, με την επαναφορά των Θε­ολογικών Σχολών στα κρατικά Πανεπιστήμια και του μαθήματος των Θρησκευτικών στη στοιχειώδη και μέση Εκπαίδευση.

Δεν διδάσκονται από τα κοινωνικά και πνευματικά αδιέξοδα της άθρησκης και άθεης Γαλλίας, η οποία τώρα με πολλούς εκπροσώπους της πολιτικής και της διανόησης μετρά τις κακές συνέ­πειες της περιθωριοποίησης της Εκκλησίας και προγραμματίζει την επαναφορά του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία. Παρα­βλέπουν ότι και στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία είναι υποχρεωτικό, διδα­σκόμενο μάλιστα όχι με θρησκειο­λογική αλλά με ομολογιακή - κατη­χητική κατεύθυνση, ώστε έκτος του γνωσιολογικού εξοπλισμού των μα­θητών με απαραίτητα στοιχεία για το χριστιανικό παρελθόν και παρόν της Ευρώπης, να διαπλασθούν πνευματικά από τον δοκιμασμένο, εξημερωτικό και ηθοπλαστικό λόγο του Ευαγγελίου.

2. Άλλοι κυβερνούν και κα­ταστρέφουν την Ελλάδα

Φαίνεται πάντως ως αντιφατικό και περίεργο ότι, μολονότι η ιδεο­λογική απήχηση τους στο εκλογικό σώμα είναι περιορισμένη και γι' αυτό δύσκολα θα αναλάβουν κυ­βερνητικές ευθύνες, εν τούτοις έχουν επιβάλει την ιδεολογική τους γραμμή στο πολιτιστικό γίγνεσθαι, σε όλα σχεδόν τα θέματα που έχουν σχέση με την Εκκλησία, την ηθική ζωή και την παιδεία. Που οφείλεται αυτή η πολιτιστική τους κυριαρχία, παρά την πολιτική τους ελαχιστότητα; Και πώς συμβαίνει να κυριαρ­χούν επί τριάντα και πλέον χρόνια πολιτικά η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, να σφραγίζουν όμως το πνευματικό και πολιτιστικό γίγνε­σθαι τα κόμματα της Αριστεράς, ιδι­αίτερα όμως οι ευρωσοσιαλιστές του Συνασπισμού, οι όποιοι έχουν αναλάβει εργολαβικά και παθιασμέ­να τον πόλεμο εναντίον της Εκκλη­σίας, ενώ το ΚΚΕ είναι συγκρατημένο και πάντως δεν πρωτοστατεί στην διαμόρφωση εκκλησιομαχικού πολεμικού κλίματος, που θυμίζει τις εποχές των διωγμών και των ασύστατων συκοφαντιών εναντίον των Χριστιανών;

Πώς τελικώς φθάσαμε στο σημείο η παραδοσιακή και συ­ντηρητική «Νέα Δημοκρατία» να συνεχίζει το γκρέμισμα δοκιμασμέ­νων αξιών του ελληνορθόδοξου πολιτισμού, που άρχισε το ΠΑΣΟΚ, και να απογοητεύει μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, που την επανέ­φερε στην εξουσία, για να σταματή­σει την αποδόμηση, την συκοφάντηση και διάλυση των θεσμών, το ίδιο το είναι των Ελλήνων, την ελληνικότητα, την ταυτότητα τους, την ιστορία, τον πολιτισμό τους;

Ακόμη δεν μπορούμε να πιστέ­ψουμε ότι διανεμήθηκε με κυβέρ­νηση της Νέας Δημοκρατίας το απαράδεκτο βιβλίο ιστορίας της Στ' Δημοτικού, το οποίο απέσυρε μετά την κατακραυγή ο νέος Υπουργός Παιδείας Ευρ. Στυλιανίδης, ο ο­ποίος όμως διαπράττει τώρα παρό­μοιο λάθος με την υποτίμηση του μαθήματος των Θρησκευτικών από τις αντιφατικές θερινές εγκυκλίους του Υπουργείου Παιδείας, περί απ­αλλαγής από το μάθημα όσων μα­θητών το επιθυμούν.

Οι διευκρινι­στικές δηλώσεις του Υπουργού και η δήθεν διορθωτική νέα εγκύκλιος του Υπουργείου, δεν μετέβαλαν την κατάσταση. Η ζημιά έχει ήδη γίνει. Ακόμη και αν διατηρηθεί ο υπο­χρεωτικός χαρακτήρας του μαθήματος, η μεταβολή του μαθήματος σε θρησκειολογικό -πολιτιστικό και η αποβολή του ομολογιακού - κατη­χητικού χαρακτήρα του φαίνεται ως αναπόφευκτη.

Αυτό συνιστούν τα διορισθέντα ή διατηρηθέντα από την κυβέρνηση μέλη (θεολόγοι) του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Ποιος τους διόρισε ή ποιος τους διατήρη­σε; Δεν υπήρχαν από τον πολιτικό χώρο της Ν. Δημοκρατίας άλλης θε­ολογικής και εκπαιδευτικής γραμ­μής θεολόγοι, για να τοποθετηθούν στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο; Έχει μεταλλαγή ιδεολογικά αυτή η παράταξη ή δουλικά εφαρμόζει αποφά­σεις άλλων σχεδιαστών, ερήμην των πολιτών που την εψήφισαν και την έφεραν στην εξουσία;Είχαμε χαιρετίσει το 2004 την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και είχαμε εκτιμήσει ότι αυτό θα εσήμαινε και ηθική αλλαγή (1) , διότι προ­ηγουμένως στο όνομα μιας ψευδώ­νυμης «προόδου» και ενός παρα­πλανητικού «εκσυγχρονισμού» δη­μιουργήθηκε ένα εντελώς νέο το­πίο ηθικής διαφθοράς, κοινωνικής αστάθειας και αποσύνθεσης, ως και διάβρωσης τής νεολαίας με την κα­τασυκοφάντηση και αδρανοποίηση των ηθικών αξιών, και δια νόμων και δια του προσωπικού παραδείγμα­τος πολιτικών ηγετών.

Η αποποινικοποίηση της μοιχείας, ο πολιτικός γάμος, το αυτόματο διαζύγιο, οι με­ταρρυθμίσεις στο οικογενειακό δί­καιο, η κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότη­τες, η προβολή τής σεξουαλικής απελευθέρωσης, η βλάσφημη εξύβριση των ιερών και των οσίων του Γένους με κατασυκοφάντηση των ηρώων και των αγίων, ακόμη και του αρχηγού της Πίστεως και τής Εκ­κλησίας, του αγιωτέρου και ηθικωτέρου προσώπου, του Σωτήρος Χρι­στού, από τον Μ. Ανδρουλάκη και πολλά άλλα άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου, και ιδιαίτερα η διάλυση τής παιδείας με τον μαθητικό και φοιτητικό συνδικαλισμό να επεμ­βαίνει και στις αίθουσες διδασκα­λίας, διακόπτοντας με καταλήψεις τα μαθήματα, και καθορίζοντας α­κόμη και τις εκλογές καθηγητών και πρυτανικών αρχών. Σαν να υπήρχε κάποιο κέντρο, που ωθούσε τους Έλληνες στην αυτοκαταστροφή και στην αυτοδιάλυση. Όλες οι υγιείς πνευματικές δυνάμεις της παραδοσιακής ελληνικής κοινωνίας τέθηκαν στο περιθώριο και ανέλα­βαν οι «εκσυγχρονιστές» και οι «προοδευτικοί» τής Αριστεράς, τους οποίους εστέγασε στην πρώτη του ορμή το ΠΑΣΟΚ.

3. Διακομματική συναίνεση στην καταστροφή του Ελληνισμού

Αρχίσαμε γρήγορα να καταλα­βαίνουμε ότι η αλλαγή των κομμά­των στην διακυβέρνηση δεν σημαί­νει και αλλαγή του σκηνικού, ούτε του πολιτικού ούτε του πολιτιστι­κού· η εναλλαγή είναι συμφωνημένη και σχεδιασμένη. Απαράλλακτος και συμφωνημένος επίσης είναι ο στόχος: Η καταστροφή της ελληνι­κότητας, τής ελληνορθόδοξης αυ­τοσυνειδησίας, της ανθεκτικής στους καιρούς και στους χρόνους ιδιοπροσωπίας των Ελλήνων, γιατί εξακολουθούν να παραμένουν ανυπότακτοι στα σχέδια και στα κελεύ­σματα της «Νέας Εποχής» και της «Νέας Τάξης» των πραγμάτων.

Έ­τσι εξηγείται γιατί στους άλλους λα­ούς τής Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επιβάλλονται πολιτιστικές αλλαγές, που επιβάλλονται στην χώρα μας, από μυστικά διευθυντήρια, γνωστά αλλά μη κατονομαζόμενα, αλλαγές που έχουν σχέση κυρίως με την δυ­νατή παρουσία της Εκκλησίας στη ζωή, στην παιδεία και στον πολιτι­σμό των Ελλήνων.

Ποιος κυβερνάει λοιπόν αυτήν την χώρα; Έχει σημασία η ψήφος, και η θέληση των πολιτών, που στην δια­κυβέρνηση δεν λαμβάνεται καθό­λου υπ' όψιν; Γιατί η τωρινή κυβέρ­νηση δεν επανέφερε το θρήσκευμα στις ταυτότητες, όπως προεκλογικά είχε υποσχεθή, μετά την συγκέν­τρωση μάλιστα 3.500.000 υπο­γραφών;

Γιατί στην δεύτερη τετραε­τία της εμφανίζεται «προοδευτικώτερη», δηλαδή καταστροφικώτερη, με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίω­σης και με την αιφνίδια εν μέσω θέ­ρους αποδόμηση του μαθήματος των Θρησκευτικών;

Γιατί σε καίριες θέσεις εκκλησιαστικής και εκπαιδευτικής πολιτικής χρησιμοποιεί εκκλησιομάχους «σκοταδιστές»; Ποιος επί τέλους θα αντιδράσει σ' αυτήν την διακομματική συμφωνία καταστροφής του Ελληνισμού;

4. «Ουδέν Εκκλησίας δυνατώτερον»

Δυστυχώς τώρα δεν αντιδρά α­ποτελεσματικά ούτε η ποιμαίνουσα Εκκλησία, που την έχουν στήσει κατηγορούμενη και την έχουν κα­ταστήσει αναξιόπιστη στον λαό, με την δυσοσμία των σκανδάλων και την οργανωμένη και σχεδιασμένη προβολή τους. Ας μη βαυκαλίζον­ται όμως και ας μη ματαιοπονούν οι εκκλησιομάχοι. Η ανεπάρκεια και η αδυναμία των ποιμένων, ουδέποτε ιστορικά οδήγησε ούτε θα οδηγή­σει στην ήττα και στην περιθωριοποίηση της Εκκλησίας.

Δεν υπάρ­χει τίποτε πιο δυνατό από την Εκκλησία, όπως με πολλή δύναμη γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσό­στομος, γιατί κεφαλή της είναι ο Χριστός. Όταν πολεμάει κανείς με ανθρώπους ή θα νικήσει ή θα νικη­θεί. Όταν τα βάζει όμως με τον Θεό, σίγουρα θα είναι ο ηττημένος(2). Το πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ έχασε, όταν νομοθέτησε την διαγραφή του θρησκεύματος ως αποκορύ­φωση άλλων διαβρωτικών και βλά­σφημων ενεργειών του.

Και η «Νέα Δημοκρατία» θα χάσει, γιατί νομο­θέτησε τις ανήθικες, αντιευαγγελικές και αντιπατερικές ρυθμίσεις με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίω­σης, με την εισαγωγή της σεξουα­λικής αγωγής στα σχολεία, με την καύση των νεκρών και με την α­προσδόκητη επίθεση εναντίον του μαθήματος των Θρησκευτικών. Γνωρίζουμε ότι προς το παρόν δεν υπάρχει πολιτικό φως και ελπίδα. Δεν βιαζόμαστε. Ό Θεός γνωρίζει πώς και πότε θα επέμβει. Στην Σοβιετική Ένωση οι εκκλησιομάχοι μετά από εβδομήντα χρόνια κατέρ­ρευσαν ως χάρτινος πύργος.

+ πρ.Θ.Ζ.

1. Βλ. Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, «Πολιτική και ηθική αλλαγή», Θεοδρομία 6 (2004) 3 -11 και του ιδίου «Η Ελλάς αποχριστιανίζεται κατά το πρότυπο της αθέου Ευρώπης», Θεοδρομία 7 (2005) 483 - 489.

2. Ιωάννου Χρυσοστομου, Όμιλία πρό της εξορίας 1, ΡG 52,429. ΕΠΕ 33,386: «Ουδέν Εκκλησίας δννατώτερον άνθρωπε. Λύσον τον πόλεμον, ίνα μή κατάλυση σου την δύναμιν μή εισάγε πόλεμον εις ουρανόν. Άνθρωπον εάν πολεμής, ή ενίκησας ή ενικήθης, εκκλησίαν δε εάν πολεμής, νικήσαί σε αμήχανον- ο Θεός γάρ εστίν ο πάντων ισχυρότερος».


Πηγή : http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/Page1.pdf