Προκλητικὰ φαινόμενα

 

Προκλητικὰ φαινόμενα

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

   Καθημερινὰ πληροφορούμαστε μὲ λεπτομέρειες σκανδαλώδεις συμπεριφορὲς διαφόρων προσώπων, ποὺ κατέχουν θέσεις στὸ δημόσιο, στὴν πολιτική, ἀλλὰ καὶ στὴν Ἐκκλησία. Τὰ πρόσωπα αὐτὰ δὲν ἔχουν ὑπηρεσιακὴ συνείδηση, δὲν ἐκτελοῦν ὀρθῶς τὰ καθήκοντά τους καὶ οἱ ἐπιλογὲς καὶ ἐπιδιώξεις τους ἔρχονται σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ αὐτὸ ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ὑπηρετοῦν. Εἶναι, ἀλίμονο, ἐπικίνδυνοι γιὰ τὸ κοινωνικὸ σύν­ολο καὶ ἐλάχιστες φορὲς τιμωροῦνται ἀπὸ τὴν ὑπηρεσία τους. Πάντα βρίσκουν παραθυράκια καὶ παραμένουν στὴ θέση τους καὶ ὄχι σπάνια προάγονται, γεγονὸς ποὺ εἶναι προκλητικό.

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ ποὺ δὲν εἶναι ὑπάλληλοι καὶ δὲν ἔχουν σταθερὲς ἀποδοχές, εὔκολα βγάζουν τὸ συμπέρασμα ὅτι ὅλοι οἱ ὑπάλληλοι τὸ ἴδιο εἶναι. Ἡ κρίση τους εἶναι προφανῶς ἄδικη. Δὲν εἶναι ὅλοι οἱ ἐργαζόμενοι στὸ δημόσιο διεφθαρμένοι καὶ σκανδαλοποιοί. Ὅμως ὑπάρχουν τὰ πρόσωπα, ποὺ σκανδαλίζουν καὶ διαβρώνουν μεγάλο μέρος τῆς κοινωνίας.

Σημειώνουμε δύο πρόσφατα περιστατικά, ποὺ προκάλεσαν τὸ κοινὸ αἴσθημα καὶ ὁδηγοῦν στὴν ἀντίληψη ὅτι δὲν εἶναι τὰ μοναδικὰ στὸ δημόσιο καὶ τὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο. Ἁπλῶς αὐτὰ ἔγιναν εὐρύτερα γνωστὰ ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημέρωσης.

Τὸ πρῶτο περιστατικό. Πέντε συνοριοφύλακες, ἄνδρες τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας, ὑπηρετοῦσαν στὸν Ἕβρο, γιὰ νὰ φυλάνε τὰ σύνορα καὶ νὰ ἐμποδίζουν τὴν εἴσοδο τῶν μεταναστῶν στὴ χώρα μας. Γιὰ τὸ ἔργο αὐτὸ τῆς Ἀστυνομίας ὅλοι οἱ πολίτες ἔχουν καλὸ λόγο νὰ ποῦν. Ὅμως οἱ συγκεκριμένοι ἀστυνομικοὶ δὲν ἦταν ἄξιοι τῆς ἀποστολῆς τους καὶ διευκόλυναν, ἔναντι ἀμοιβῆς, τοὺς μετανάστες νὰ περνοῦν στὴ χώρα καὶ νὰ τοὺς προωθοῦν στὸ ἐσωτερικό. Ἔκαναν δηλαδὴ τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο ἀπὸ τὰ καθήκοντά τους!

Τὸ δεύτερο περιστατικό. Ἕνας σαραντάχρονος ἄγαμος κληρικὸς- καταχρηστικὰ ἀποκαλεῖται ἀρχιμανδρίτης- ἀσκώντας «ποιμαντικὴ» πρὸς τοὺς νέους ἀνθρώπους, χρησιμοποιοῦσε ὅλες τὶς ἁμαρτωλὲς δυνατότητες τοῦ διαδικτύου. Κατηγορεῖται λοιπὸν γιὰ ἀσέλγειες μὲ νέους κατηχητόπαιδες!  Φοβερὸ καὶ ὡς σκέψη μόνο! Ὡς πράξη εἶναι φρικτὸ καὶ ἐξοργίζει κάθε πιστὸ ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἀναγκάζεται νὰ σκεφθεῖ καὶ τοὺς ἠθικοὺς αὐτουργοὺς τῆς ἄθλιας ὑπόθεσης, δηλαδὴ τὸν ἐπίσκοπο ποὺ τὸν εἶχε χειροτονήσει καὶ τὸν πνευματικὸ ποὺ εἶχε δώσει τὴ συμμαρτυρία (ἔγγραφο ὅτι ὁ ὑποψήφιος κληρικὸς δὲν ἔχει κωλύματα ἱερωσύνης) καὶ παραπλάνησε τὸν Ἐπίσκοπο. Μήπως καὶ ὁ πνευματικὸς ἦταν τοῦ ἰδίου φυράματος; Βέβαια ὅλες οἱ διερευνήσεις εἶναι περιττές, ἀφοῦ τὰ γεγονότα κραυγάζουν. Οὔτε θέλουμε νὰ ὑπενθυμίσουμε τὰ καθήκοντα στοὺς ἁρμόδιους. Εἶναι πιθανὸ ὁ συγκεκριμένος σκανδαλοποιὸς κληρικὸς νὰ ἦταν ἄξιος πρὸ τῆς χειροτονίας καὶ νὰ βυθίστηκε στὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας, ὄντας ἱερομόναχος μὲ ἀνεμίζον ἐπανωκαλύμμαυχο, ποὺ τοῦ «θύμιζε ἀγγελικὰ φτερά».

Κάποτε πρέπει νὰ ἐκδιωχθοῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία οἱ ὑποκριτὲς ρασοφόροι, γιατί σκανδαλίζουν τὸν πιστὸ λαό, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μὴ συκοφαντοῦνται οἱ ἄξιοι κληρικοὶ ποὺ ἀγωνίζονται τὸν καλὸ ἀγώνα καὶ ποιμαίνουν τὸ λαὸ θεοφιλῶς. Ἀλλὰ καὶ ἡ πολιτεία πρέπει νὰ βρίσκεται σὲ ἐγρήγορση καὶ νὰ μὴ ἀναθέτει ὑψηλὰ καθήκοντα σὲ ἀσυνείδητους ὑπαλλήλους.

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος