Ἀνοικτή ἐπιστολή πρός τόν οἰκουμενικόν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως

 

Ἀνοικτή ἐπιστολή πρός τόν οἰκουμενικόν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως

Τοῦ κ. Κωνσταντίνου Μπακάλου

    Μὲ πόνο υἱικό γράφομε τὶς γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν ἔχοντες Χάριτι Θεοῦ τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ ἡμετέρου ἐλλείμματος ὅσον ἀφορᾶ τὴν μετάνοια, τὸν καταρτισμὸ καὶ τὸν ἐν Ἁγίῳ Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμέτερον ὀρθόδοξον βίον, τὰ ἰδιαίτερα καὶ δὴ ἐσχατολογικά τῆς ἀντιχρίστου ταύτης παγκοσμιοποιουμένης ἐποχῆς καθὼς ἐπίσης καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Θρόνος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εὑρίσκεται ἐντὸς κράτους καὶ ἔθνους μοχθηροῦ καὶ ἀλλόδοξου ἰδιαιτέρως μισοῦντος τὴν Πίστιν τῶν εὐσεβῶν καὶ Ὀρθόδοξων Χριστιανῶν καὶ τὸν Ὀρθόδοξον Ἑλληνισμὸν ἁπανταχοῦ γῆς.

    Εἶναι καταστάσεις -θέλομε νὰ πιστεύωμε, ἐμφρόνως καὶ οὐχὶ ἀφρόνως- διὰ τὶς ὁποῖες καὶ ὑμεῖς, χωρὶς τὶς σχετικὲς πιέσεις, τὶς ἀπειλὲς καὶ τοὺς ἐκφοβισμούς εἰς πολλάς ἀποφάσεις καὶ ἔργα ἀντιβαίνοντα ἤ καὶ διακρινόμενα τῆς Ἱερᾶς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως δὲν θὰ ἐνεργούσατε, συνεργούσατε ἤ καὶ συμμετείχατε ἐναντίως, ἤ ἀκόμη καὶ ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ Ἀληθείας διαβαίνοντες καὶ τῶν κρημνῶν κειμένων ἔνθεν κακεῖσε.. δεδομένου καὶ τοῦ ὅτι «τὸ Ὀρθοδοξεῖν ἀεὶ ἐστί ἀκροβατεῖν» καὶ ἀναγνωρίζοντες καὶ συμπονοῦντες καὶ συμπάσχοντες εἰς τὸν βαρύτατον σταυρὸν, τὸν ὁποῖον φέρετε ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ δὴ εἰς τὴν ἐσχατολογικὴν αὐτὴν ἐποχὴν τοῦ μεσασμοῦ τοῦ Η΄ αἰῶνος ἀπὸ κτίσεως κόσμου.

    Ἀλλὰ παρὰ ταῦτα, πάντοτε υἱικῶς καὶ καθηκόντως καὶ σεβαστικῶς μετὰ φόβου καὶ τρόμου Ἁγίου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ μόνου Θεοῦ, ὡς ἐλάχιστα μέλη τῆς μίας Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ συμπάθεια ἀλλὰ καὶ ἀλήθεια καὶ σύνεση Χάριτι Θεοῦ θέλομε νὰ πιστεύωμε, γράφομε τὰ κάτωθι.

Ὡς τέκνα πρὸς πατέρα, ἐρωτῶμεν.

Α) Διατί εἰς τὴν Σύνοδον τοῦ Κολυμβαρίου ἐγράψατε τὰς αἱρέσεις ὡς ἐκκλησίας καὶ ἐφ’ ὅσον οὔτε εἰς τὴν ἔννοιαν τῶν Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν ἰσχύομε νὰ παραβάλλωμε αὐτάς, ἀλλὰ ΚΥΡΙΩΣ ὅτι τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως τὸ ὁποῖον ἀσφαλῶς συν­ιστᾶ καὶ τὴν Δογματικὴν Ἐπιτομήν τῶν Ἁγίων Ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ρητῶς καὶ ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ ἀναφέρεται εἰς ΜΙΑΝ Ἁγίαν Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, ὅτι δηλαδὴ ἐκτὸς αὐτῆς ἄλλη Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ οὔτε εἶναι οὔτε εὑρίσκεται οὔτε ὑπάρχει, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ διατύπωσις νὰ συν­ιστᾶ ἐφαλτήριο ἐξομοίωσης τῆς Μίας Ἐκκλησίας μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ οἱ ἐμβαλωματικὲς διευκρινίσεις νὰ μὴ ἰσχύουν νὰ ἐπισκευάσουν τὸ Δογματικὸ καὶ Θεολογικὸ αὐτό, συγχωρήσατέ με νὰ τολμήσω νὰ εἰπῶ, ἀτόπημα! καὶ τὸ ὁποῖο ἠθελημένα ἤ καὶ ἀθέλητα προσβάλλει εὐθέως τὴν Σύνολο Ἱερά μας Παράδοση!, ἐπιβάλατε δὲ καὶ εἰς τοὺς Ἀρχιερεῖς νὰ ὑπογράψουν τὰ πρακτικά, ὡς συμφωνοῦντας εἰς πάντα.

Ἀκόμη νὰ ἐρωτήσω, διατί ἀναρτήσατε εἰς τὸ περιβάλλον τῆς αἰθούσης τῆς Σύνοδου καὶ πέριξ αὐτῆς, σύμβολα μὴ συνάδοντα τῇ ἡμέτερᾳ Ἱερᾷ Παραδόσει; Διατί συστήσατε τὴν Σύνοδον αὐτὴν κλειστὴν καὶ μετέχοντας ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον τοὺς προσκεκλημένους εἰς αὐτήν; Τί ἀκριβῶς σηματοδότει ἡ παρουσία εἰς τὴν Σύνοδον ἀλλοδόξων καὶ αἱρετικῶν, ἐνῷ ἀπεκλείσθησαν ἀπὸ αὐτὴν Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχαι καὶ Κληρικοί.

Β) Γνωρίζετε ἀσφαλῶς ὅτι ὁ Πάπας, εἰς συνέντευξιν ποὺ ἔδωσε ἀνήγγειλε καὶ ἐξέφρασε τὴν προσδοκία ἐπιγείου Μεσσία, ἄλλοτε πάλι ἐφίλει δημοσίᾳ τὰς χεῖρας ἐγνωσμένων σιωνιστῶν καὶ ἀντιχρίστων. Γνωρίζετε ἀκόμη ὅτι πολλάς φοράς μετέρχεται τὴν γνωστὴ σατανικὴν χειρονομίαν τὴν συμβολίζουσα τὰ κέρατα τοῦ σατανᾶ, καὶ ἑπομένως ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἡ καὶ ὁ θεσμὸς αὐτὸς -καὶ διότι ὁ Ἅγιος Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, λέγει ὅτι ἀπὸ τὸν καρπὸν θὰ γνωρίσωμε τὸ δένδρο- ὡς ἐκδήλως καὶ προδήλως καὶ πασιδήλως καὶ ἀναιδῶς καὶ μετὰ θράσους ἀμετανόητος, δὲν ὑπάρχει περίπτωση οὔτε κατὰ διάνοιαν νὰ συνταχθῆ μὲ ὁ,τιδήποτε Ὀρθόδοξο ἤ καὶ νὰ ὑποταχθῆ εἰς τὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ὀρθόδοξου Πίστεως καὶ Ἀλήθειας καὶ ἰδιαιτέρως διότι μὲ τὰ ἐνεργήματά του αὐτὰ βλασφημεῖ εὐθέως ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἁγίου τοῦ Ζῶντος καὶ τὸ ὁποῖο αὐτὸ ἀσφαλέστατα γνωρίζετε ὅτι εἶναι ἡ μόνη ἀσυγχώρητος ἁμαρτία ἀπεργαζόμενη βεβαίαν τὴν κόλασιν, τὸν ὄλεθρον καὶ τὸν ἀφανισμὸν τοῦ ἀνθρώπου καὶ δὴ τοῦ ἀμετανοήτως μετέχοντος εἰς αὐτήν.

Αὐτὸ πλέον ὡς γεγονὸς μᾶς ὁδηγεῖ ἑκόντες ἄκοντες νὰ λογιζώμεθα τὸ ἀπ’ εὐκταῖον, ὅτι δηλαδὴ ἐν πλήρῃ γνώσει καὶ ἐπιγνώσει ἤ καὶ συνειδήσει ἀνέχεσθε τῶν τοιούτων  καὶ ὅτι τῇ σιωπηρᾷ ἡμῶν ἀνοχῇ ἐμμέσως πλὴν σαφῶς φαίνεσθε συγκατατιθέμενος τῶν τοιούτων.

Γ) Ἐκείνη ἡ περιβόητος προσευχητική «ὁλονυκτία» ποὺ ἔγινε πρόσφατα στὴν Ἰταλία μὲ ”a la cart” προσκεκλημένους ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο ἀλλοδόξους, ἀπίστους καὶ διαφόρους αἱρετικοὺς εἰς τί ἀκριβῶς ἀποσκοποῦσε..καὶ ἀφοῦ ἀσφαλῶς αἱ Ἅγιαι Ἀποστολικαί Διαταγαί καὶ οἱ Κανόνες  καθὼς καὶ αἱ Ἑπτὰ Οἰκουμενικαί Σύνοδοι ρητὰ ἀπαγορεύουν τὴν συμπροσευχὴ μὲ αἱρετικοὺς καὶ δὴ μὲ βαρύτατα ἐπιτίμια.

Δ) Πληροφορούμεθα ὅτι πλεῖστοι ὅσοι Ἀρχιερεῖς εἰς τὸ ἐξωτερικὸ καὶ συλλειτουργοῦν- συγκοινωνοῦν καὶ συμπροσεύχονται μετὰ τῶν ἀλλοδόξων συμπαρασύροντες καὶ τὴν ποίμνην.. ἐνῷ ἡ Ἱερά μας Παράδοσις καθὼς προεγγράψαμε εἶναι ἀπολύτως σαφὴς καὶ αὐστηρὴ εἰς τοιαύτας ἐκτροπάς.

Ε) Διατί ἀνεχθήκατε ἔστω καὶ ὑπόνοια σπίλωσης τῆς φήμης αὐτοῦ τοῦ ταπεινοῦ καὶ  εὐρυμαθεστάτου ἀκραιφνῶς Ὀρθοδόξου καὶ Ἁγίου ἀνδρὸς Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς Δημητρίου, σχετικὰ μὲ τὸ σκάνδαλο τῆς κακοδιαχειρίσεως τῶν δωρεῶν διὰ τὴν ἐπανέγερσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικόλαου, ἐνῷ σύμπας ὁ κόσμος γνωρίζει τὸ τί ἔχει συμβεῖ ἀκριβῶς καὶ τὸ ποιοὶ καὶ πῶς εὐθύνονται εἰς τὸ ζήτημα αὐτὸ καὶ ποιοὶ μάλιστα ἐξ αὐτῶν ἐμμένουσιν ἀδιαλώβητοι εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

ΣΤ) Διατί ἀνέχεσθε εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας Ἱερωμένους, οἱ ὁποῖοι ἀναγνωρίζουν ὡς γονεῖς δημοσίως δεδηλωμένους σοδομίτας, τὴν ἴδια ὥρα ποὺ δικαίως θέτετε σὲ ἀργία καὶ παύση Μεγάλον Πατριαρχικὸν Ἀρχιμανδρίτην, τοῦ ὁποίου ἡ χείρ ἐπεξετάθει κλοπικῶς εἰς ὑλικὸν τί στοιχεῖον. Μήπως τὰ ἁμαρτήματα πού ἀφοροῦν εἰς τὰ ἄψυχα εἶναι ἐλαφρύτερα ἐκείνων πού ἀφοροῦν εἰς τὰ ἔμψυχα;

Αὐτὰ τὰ παιδάκια ποὺ βαπτίσθηκαν εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ κτίσαντος τὸν Οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς λίαν καλῶς καὶ ποιήσαντα τὸν ἄνθρωπον, ἄρσεν καὶ θῆλυ καὶ ἐνετείλαντα εἰς αὐτοὺς τὸ αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ τὴν σύστασιν τῶν Ὀρθοδόξων οἰκογενειῶν, τί θὰ βλέπουν, τί θὰ ἀκοῦνε, καὶ τί θὰ ζοῦνε, μέσα σὲ αὐτὸ τὸ σπίτι. Σὲ ποιὰ οἰκογένεια στὸ Ὄνομα τοῦ Μεγαλοδυνάμου Θεοῦ (”φρίξον ἥλιε, στέναξον ἡ γῆ”) καὶ σὲ τί ἀκριβῶς συνεργήσαμε ἠθελημένα ἤ καὶ ἀθέλητα· κι’ ἀλήθεια ποιὰ θὰ εἶναι ἡ ἀξιομισθία μας δι’ αὐτό.

Ἀντὶ νὰ στηλιτεύσουμε ὡς Ἐκκλησία, αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὶς “ἀναδοχές, “ἀνοχὲς” μᾶλλον εἰπεῖν  καὶ ”οἰκογένειες” καὶ  νὰ ἀπέχωμε ἐντελῶς ἀπὸ πάσης σχετικῆς τελετουργίας, μήπως καὶ στὸ ζήτημα αὐτό, ἑκόντες ἄκοντες, βλασφημήσαμε πάντες οἱ μετέχοντες καὶ ἀνεχόμενοι, ἐνάντίον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;

Ζ) Διά τὸ ἔργον τῆς Ἁγιοκατατάξεως τῶν νέων Ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως νὰ καταθέσω ταπεινά, ὅτι μὲ βάση τὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας εἰς τὶς περιπτώσεις ἐκεῖνες ὁπού βεβαιωμένα ὁ ὑποψήφιος εἰς Ἁγιοκατάταξιν ἔχει διδάξει ἤ καὶ συγγράψει ἀσυμφώνως  τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως εἰς μηδεμίαν περίπτωσιν ἁρμόζει νὰ γίνεται ἡ Ἁγιοκατάταξις αὐτοῦ, ἀκόμη καὶ ἂν ἔχη ἐπιτελέσει θαύματα ἐν τῷ βίῳ· ἄλλως εἶναι ὡς νὰ ἐπαινοῦμε ἤ καὶ νὰ ἀποδεχώμεθα ἑτεροδιδασκαλίες εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ ἴσως -φεῦ- νὰ φθάσωμεν εἰς τὸ σημεῖον νὰ ἐπιλέγωμεν ποῖον Ἅγιον καὶ ποίαν Εἰκόνα θὰ προσκυνήσωμεν καὶ ποίαν ὄχι.

Πρὸς τούτοις ἤθελα ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ νὰ ἐρωτήσω διὰ τὴν Ἁγιοκατάταξιν τοῦ Ἁγίου Πατριάρχου Ἀνθίμου Γ΄ 1822-1824, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξεν Ὁμολογητὴς, ἀλλὰ καὶ ἀμέμπτου βίου ἀκραιφνῶς Ὀρθόδοξος Πατριάρχης. Ὅθεν υἱικῶς παρακαλῶ ὑμᾶς ὡς ἐλάχιστο μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως φέρετε τὸν φάκελλον αὐτοῦ εἰς ἐπικαιρότητα καὶ ἐξέτασιν ὑπὲρ τῆς Ἁγιοκατατάξεως αὐτοῦ.

Η) Μὲ τοὺς Ἐσφιγμενίτας ἐπὶ Μεθοδίου, ὅσον ἀφορᾶ τὶς ἀντιλήψεις καὶ τὶς μεθόδους τους, δὲν συμφωνῶ. Μάλιστα προσφάτως ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἀρνήθηκε καὶ αὐτὴν ἀκόμη τὴν Ἁγιότητα τοῦ Ὁσίου Γέροντος Παϊσίου ἀλλὰ ὅμως καὶ συγχωρήσατέ μου, πολὺ περισσότερο δὲν συμφωνῶ μὲ τὸ νὰ στέλνωμε τὴν Ἀστυνομία ἐναντίον τους, νὰ τοὺς δέρωμεν καὶ νὰ τοὺς ἀποκλείωμεν εἰς μαρασμὸν καὶ ἐξουθένωσιν. Ἀκόμη δὲν συμφωνῶ μὲ τὴν Ἀστυνομοκρατίαν καὶ τὴν Ἀστυνόμευσιν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος καθὼς ἐπίσης καὶ μὲ τὸν διορισμὸ τοῦ νῦν Διοικητοῦ καὶ διὰ τὸν ὁποῖον πληροφορούμεθα ὅτι ὑπῆρξε πρώην ἀρχηγὸς τῆς Ε.Υ.Π. Καθὼς ἀντιλαμβάνεσθε, ὅλα αὐτὰ προσ­βάλλουν καὶ ἐξουθενώνουν βάναυσα τὸ Μοναστικὸ Πολίτευμα. Βεβαίως καὶ ἀσφαλῶς ὁ τόπος πρέπει νὰ φυλάσσεται ἀπὸ ἐν γένει ἀσεβεῖς καὶ ἐπιβούλους, ἀλλὰ σὲ καμμία περίπτωση μὲ τὸν τρόπο αὐτό. Ἀντιλαμβάνομαι ὅτι ὑπάρχουν θέματα καὶ μάλιστα σοβαρὰ εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τὸ ρωσικὸ στοιχεῖο καὶ τὶς ἐπιρροές του στὴ βάση τοῦ σλαυικοῦ διεθνισμοῦ, (γνωρίζουμε καλῶς ὅτι ἐποφθαλμιοῦν οἱ Ρῶσοι, Ἱεροσόλυμα, Ἅγιον Ὄρος καὶ Πατριαρχεῖον), αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι ἐξ αἰτίας αὐτῶν θὰ καθημάξουμε τὸν Ὀρθόδοξο Ἑλληνικὸ Μοναχισμό. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἔχουν ”φυτεύσει” πολλὲς ”πρεσβεῖες” εἰς διαφόρους τόπους καὶ ἀσκοῦν ἐπιρροάς, ἀλλὰ ἡ λύσις θὰ δοθῆ μὲ ἄλλον τρόπον, ὄχι μὲ αὐτὸν καὶ πάντως ὅλη αὐτὴ ἡ πραγματικότης καὶ ἀλήθεια, συγχωρήσατέ μου νὰ πῶ, ὅτι δὲν συγχωρεῖ τὴν ἀναγνώριση τῶν πρώην σχισματικῶν στὴν Οὐκρανία.. Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Γ΄ ὁ Μέγας, καθὼς τὸν ἀποκαλεῖ ὁ μακαριστὸς Γεώργιος Λαμπάκης, καὶ τοῦ ὁποίου υἱικῶς ἐξαιτοῦμαι τὴν Ἁγιοκατάταξιν, οὐδέποτε ὑπέστειλε τὴν Σημαία τῆς Ὀρθόδοξου Πίστεως καὶ Παραδόσεως, ἔναντι μηδεμιᾶς ἐναντίας ἀπαιτήσεως κοσμικῆς ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας, τοῦτο δὲ ἐγένετο εἰς αὐτὸν εἰς φυλακήν, βασανιστήρια καὶ ἐξορίαν. Εὔχομαι ἐκ μέσης καρδίας εἰ καὶ ὀλίγον ἵνα συνισταθῶμεν αὐτῷ!

Θ) Ἤδη τὸ σφράγισμα ἔχει ἀρχίσει, καθὼς ἐνδεχομένως γνωρίζετε, ἡ μέθοδος λέγεται ἰσοτοπική σήμανσις καὶ διενεργεῖται στὴ διαδικασία τῆς ἔκδοσης τῆς νέας ἠλεκτρονικῆς ταυτότητος, ὅπου κατὰ τὴν φωτογράφιση τοῦ προσώπου, ἐκπέμπεται καὶ μία ἀκτίνα λέιζερ στὸ μέτωπο, ἡ ὁποία χαράσσει ἀοράτως μὲν ἀλλὰ ὁρατῶς διὰ τὰ scanners, στὸ σύστημα τοῦ γραμμωτοῦ κώδικα τοῦ χξς 666 τὸν ἀριθμὸ τῆς ταυτότητος, ὡς μοναδικὸ ἀριθμὸ ταυτοποίησης εἰς τὴν κοσμικὴν (ἀπὸ ὅ,τι φαίνεται μὲ βάση τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησιαστικὴν) ἀρχήν· δηλαδὴ συντελεῖται ἤδη πλέον ἡ καταλογοποίηση καὶ ἀριθμοποίηση τοῦ ἀνθρώπου εἰς τὸ ἐπάρατο ἀντίχριστο σύστημα, καθὼς καὶ οἱ Ἅγιοί μας παλαιοὶ καὶ νέοι, ἔχουν πληροφορήσει σχετικῶς· καὶ τὸ ὁποῖον ἀναφέρεται εἰς τὸν ὑπερυπολογιστὴ τῶν Βρυξελλῶν (τὴν τεχνητὴ νοημοσύνη καὶ τὰ σύγχρονα πληροφοριακὰ συστήματα) καὶ τοῦ ὁποίου τὰ ἀρχικὰ γράμματα παραδόξως εἶναι B.E.A.S.T. (BEAST: ΘΗΡΙΟΝ,  ΙΕΡΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ κεφ.ιγ΄ στ.17-18). Παρὰ ταῦτα ἐλάχιστοι ποιμένες ἀπέτρεψαν τὴν ποίμνην ἀπὸ τὴν βεβαίαν αὐτὴν ἀσφαλεστάτην καὶ ἀνεπανόρθωτον εἰς τέλος σφαγὴν καὶ ὄλεθρον.

Τί μελετᾶτε ἐνδεχομένως, δι’ ἅπαντα τὰ ἀνωτέρω, θὰ ἐπιληφθῆτε;

Συγχωρήσατέ μου νὰ λογίζωμαι ὅτι διὰ τὸν καιρὸ αὐτό, ἴσως συμφέρει πρωτίστως διὰ τὸν Χριστιανό, ἡ Ὁμολογία ἤ καὶ τὸ Μαρτύριο ἀκόμη Χάριτι καὶ Δυνάμει Θεοῦ Ἁγίου καὶ διὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἀπολογίας μας πρὸς τὸν Ἀγωνοθέτη Θεὸ καὶ τὸν ἐπέκεινα βίο, ὁ ὁποῖος θὰ εἶναι ὁ μόνος αἰώνιος καὶ ἀληθής.

Ἀναμένομεν ἀσμένως τὴν ὑμετέραν ἀνταπόκρισιν ὅτι οἱ καιροὶ οὐ μενετοί..

Ἂν συλλογισθοῦμε ἴσως, ὅλο τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, εἰς ποῖον ἔχομεν τὴν ἀπολογίαν ἡμῶν ἐν τῇ φοβερᾷ καὶ φρικωδεστάτῃ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως..

Γνωρίζετε μὲ τί πνεῦμα, πῶς καὶ διατὶ σᾶς τὰ γράφω ὅλα αὐτά..

Ἐπιλέγων, εὔχομαι διαπρυσίως τὴν Σωτηρίαν καὶ τὸν Ἁγιασμὸν τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἀλλὰ καθὼς κάλλιον ἐμοῦ γνωρίζετε, ἀνένδεκτόν ἐστι τὸ τοιοῦτον ἄνευ Ὀρθόδοξου Πίστεως, Ἀλήθειας καὶ βίου, πόνου, κόπου, προσ­φορᾶς καὶ θυσίας. Οἱ δὲ καιροὶ οὐ μενετοὶ καὶ ἡ ὥρα τοῦ θανάτου ἄδηλος, εὐκταῖον δὲ ὅπως αὐτὴ συνισταθῆ εἰς τὴν Ἀνάστασιν, τὴν αἰώνιον Ζωήν, τὴν Σωτηρίαν καὶ τὸν Ἁγιασμὸν τοῦ σύμπαντος κόσμου.. Ἀμὴν γένοιτο!

ΚΑΙ Τῼ ΜΟΝῼ ΤΡΙΑΔΙΚῼ ΘΕῼ Η ΔΟΞΑ ΚΑΙ Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΣ ΕΙΣ ΑΙΩΝΑΣ ΑΙΩΝΩΝ

ΑΜΗΝ!!!

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος