Τα Θρησκευτικά ως παιδαγωγικό μέσο

 

Τα Θρησκευτικά ως παιδαγωγικό μέσο

Ο Κυριάκος Πολυκάρπου, με αφορμή τον σάλο που ξέσπασε γύρω από την προβολή σε αίθουσα Λυκείου βίντεο με ομιλία μητροπολίτη για το θέμα του γάμου και της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, γράφει για τη σημασία του μαθήματος των Θρησκευτικών.

«Η θρησκεία είναι μέρος του πολιτισμού μας, ακόμη και στην πιο εκκοσμικευμένη του μορφή. Δεν κατανοεί κανείς αυτό τον πολιτισμό εάν δεν δει τη θρησκευτική ρίζα των θεσμών, των μορφών και των αξιών του. Η ηθική μας, η τέχνη μας, η επιστήμη μας, οι θεμελιώδεις κοινωνικές δομές αναπτύχθηκαν μέσα από τη θρησκεία ή μέσα από την αντιπαράθεση με αυτήν. Η γενική μόρφωση ακόμα και ενός άθεου δεν μπορεί να θεωρείται γενική αν δεν περιλαμβάνει τη θρησκεία» [Χαρτμούτ φον Χέντιγκ, «Πίστη: Αποδράσεις από τον Διαφωτισμό» (1992), Hentig, H. (1992). Glaube. Fluchten aus der Aufklarung: Düsseldorf: 113].

Αναντίλεκτα με το πιο πάνω μεστό κείμενο, να σημειώσω ότι, σε μια δημοκρατική χώρα είναι απόλυτο δικαίωμα του κάθε ατόμου να δηλώνει άθεος ή να πιστεύει σε όποιο θρησκευτικό δόγμα θέλει. Ωστόσο, το δημόσιο σχολείο δεν μπορεί να λειτουργεί στη βάση προσωπικών επιθυμιών και ατομικών συμφερόντων, αλλά στη βάση των καθορισμένων αρχών και σκοπών που προάγουν την εθνική πολιτισμική φυσιογνωμία των ελληνοπαίδων της Κύπρου.

Ασφαλώς και αναφέρομαι στον πόλεμο που ξέσπασε μετά από καταγγελία, ότι, προβλήθηκε σε αίθουσα διδασκαλίας σε Γ΄ τάξη Λυκείου της Λευκωσίας στο μάθημα των Θρησκευτικών βίντεο με ομιλία μητροπολίτη, όπου, εξηγεί την επιστημονική θέση της Εκκλησίας για το θέμα του γάμου και της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια.

Σχολιάζω, αρχίζοντας από το μάθημα των Θρησκευτικών. Μήπως αυτό το μάθημα επηρεάζει την ανεξιθρησκεία και την ελευθερία του κάθε πολίτη να πιστεύει στη θρησκεία της προτίμησης του; Μήπως έχει διωχθεί κανείς για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις; Κανένας. Άρα, το επιχείρημα της κ. Αλεξάνδρας Ατταλίδου για ομοφοβικό και οπισθοδρομικό περιεχόμενο είναι άστοχο και ανεδαφικό. Και κάτι άλλο: Είναι άραγε σωστό ο μαθητής του Δημοτικού Σχολείου να διδάσκεται τον Βουδισμό, τον Ιουδαϊσμό ή τον Μουσουλμανισμό προτού κατανοήσει τα διδάγματα της χριστιανικής θρησκείας; Τουλάχιστον, θα ήταν καλύτερα οι άλλες θρησκείες να διδάσκονται στις τάξεις του Λυκείου για να μπορούν και οι μαθητές να κατανοούν τις διαφορές!

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, όταν, σε μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από έκκληση ηθών, αρχών και αξιών, όπου το κυνήγι του εύκολου κέρδους και της καταναλωτικής ευμάρειας έχουν γίνει η απόλυτη επιδίωξη του σύγχρονου ατόμου, τα θρησκευτικά ως παιδαγωγικό μέσο, μαθαίνει στα παιδιά να μην υποκύπτουν στους αλλότριους μηχανισμούς της σύγχρονης κοινωνίας, στο πνεύμα της μονοδιάστατης τεχνοκρατίας και στον ατομοκεντρισμό. Επίσης, πώς θα φθάσει στη δικαίωση αυτός ο λαός μας όταν τα βάθρα και οι προϋποθέσεις που του δημιουργούμε αποβλέπουν στην αλλοτρίωση νόμων και θεσμών;

Πάντως η αποψίλωση του μαθήματος των Θρησκευτικών, θα σημάνει την απαρχή δεινών στην παιδεία και γενικότερα του εκπαιδευτικού συστήματος. Και αν δεν αφυπνισθούμε και αν δεν αντιδράσουμε εναντίον ξενόφερτων στοιχείων που θέλουν τους ανθρώπους υποχείριους τους και πνευματικά ατροφικούς για να τους μετατρέπουν σε άβουλα και ασπόνδυλα όντα, έρμαια στις ακόρεστες πράξεις τους, σύντομα θα θερίσουμε τους πικρούς καρπούς. Γι’ αυτό πρέπει να επαγρυπνούμε και να σταματήσουμε τον κατήφορο για να μη γίνουμε μάρτυρες του αφανισμού μας. Διότι δεν είναι ο Αττίλας που απειλεί το λαό μας, αλλά τα αχαλίνωτα πάθη μας και οι κρυπτόμενοι πίσω από νομικίστικα διλήμματα που επιχειρούν να εγκαταστήσουν δούρειους ίππους στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Να συνέλθουμε, προτού να είναι πολύ αργά! 

philenews

Θρησκευτικά