Δευτέρα Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ τοῦ πατρός Στυλιανοῦ Καρπαθίου, πρὸς τὴν Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

 

Δευτέρα  Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ

Πρὸς τὴν  Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας

τῆς  Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Δείτε και την πρώτη -Ανοιχτή επιστολή του π. Στυλιανού Καρπαθίου προς την Σύνοδο για το ζήτημα του εμβολίου.

                                           ‘’Ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλεῖται’’ (Ψαλμ. 41,8)

Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς˙

Ὑπείκων στὴν ἱερατική μου συνείδηση καὶ μὲ ἀπόλυτο σεβασμὸ καὶ τιμὴ στὴν Ἀρχιερατική Σας ἀξία, ὡς καθημένους ‘’εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ’’, ἀπευθύνομαι γιὰ δευτέρα φορὰ πρὸς Ὑμᾶς, ἀναφορικά μὲ τὰ ἐσχάτως, ἀπό ἔτους καὶ πλέον, τεκταινόμενα στὴν ὑπ’οὐρανὸν καὶ κατὰ συνέπεια στὴν πατρίδα μας.

Κατ’ἀρχάς, ὁ πολυθρύλητος ἰὸς sars-cov-2, ὁ ὁποίος ἔπληξε τὴν ὑφήλιο, ὑπῆρξε ἡ αἰχμὴ τοῦ δόρατος, στὴν σκοπίμως ἀσεβῆ  ἐπίθεση κατὰ τῆς Ἐκκλησίας  καὶ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.

Ἀκολούθως ἐμφανίσθηκε τὸ διαφημιζόμενο ἐμβόλιο, ὡς δῆθεν δραστικὸ ἀνάχωμα στὴν ἀμυντικὴ φαρέτρα τῆς προληπτικῆς ἰατρικῆς, κατὰ τοῦ sars-cov-2.

Μὲ τὴν πρώτη ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς Ὑμᾶς, προσπάθησα νὰ καταδείξω μὲ ἐπιστημονικὰ πειστήρια τὴν χρήση ἀνθρωπίνων ἐμβρυϊκῶν κυτταρικῶν σειρῶν, προερχομένων ἐξ ἀμβλώσεως, ὡς ἐργοταξιακῆς μονάδας γιὰ τὴν ἐργαστηριακὴ προκλινικὴ προετοιμασία τοῦ ἐμβολίου, ἀλλὰ καὶ τὶς σοβαρὲς παρενέργειες ποὺ ἔχει, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μετρᾶμε σήμερα καὶ θανάτους συνδεδεμένους χρονικὰ ἄμεσα μὲ τὸ ἐμβόλιο καὶ νὰ βρισκόμαστε ἐνώπιον σοβαρῶν παρενεργειῶν, μὲ τὸ μέλλον ἄδηλο καὶ ἀβέβαιο.

Ἐπανέρχομαι ἐκ δευτέρου γιὰ νὰ ὑπομνήσω εὐλαβῶς στὴν Ἱερότητά Σας, ὅτι τὸ ἀνακύψαν ζήτημα ἔχει ἰδιάζουσα σοβαρότητα γιὰ τὸ κῦρος τῶν Συνοδικῶν ἀποφάσεων, οἱ ὁποῖες μέχρι σήμερα ἐξαπολύονται στὸν ὀρθόδοξο χριστιανικὸ λαὸ τῆς πατρίδος μας, ἄνευ κριτικῆς ἐπεξεργασίας τῶν εἰσηγητικῶν ἐκθέσεων τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἀτυχῶς ἀποφαίνεται μὲ εὐδιάκριτη πλημμέλεια ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ.

    

Ἡ διάρθρωση τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς περιλαμβάνει:

α. Τὶς βασικὲς ἀρχὲς Βιοηθικῆς, συμφώνως πρὸς τὴν ὀρθόδοξο χριστιανικὴ πίστη καὶ διδασκαλία, ὡς μέτρο ἀξιολόγησης τοῦ Συνοδικοῦ ἀνακοινωθέντος τῆς 12^ης-13^ης Ἰανουαρίου 2021.

β. ‘’Ἀνατομία’’ τοῦ Ἱεροσυνοδικοῦ κειμένου τῆς 12^ης-13^ης Ἰανουαρίου 2021, τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου (στὸ ἑξῆς ΔΙΣ).

γ. Κριτικὴ ἐπὶ τῶν προταθέντων θέσεων ὑπὸ τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς, οἱ ὁποῖες καὶ ἀπετέλεσαν τὸ πηγαῖο ὑλικὸ γιὰ τὴν σύνταξη τῆς, ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου θέματος, Συνοδικῆς  ἀποφάσεως.

 

Α. ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΒΙΟΗΘΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

Ἡ θύραθεν ἠθικὴ ὀργάνωσε τὸ βιοηθικὸ πεδίο μὲ πρώτη ὕλη δεοντολογικοὺς κανόνες[i], οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν, ἐπιλεκτικῶς, περιφερειακὰ δάνεια ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ διδασκαλία, τὴν φιλοσοφία τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς διανόησης,  ὑπὸ τὶς πολύτροπες ἐκφάνσεις της, καὶ τὴν μετα-‘’ἀναγεννησιακή’’ μεταβαλλόμενη κοινωνικὴ “ἠθική” μὲ τὸ περιστασιακὰ προσαρμοζόμενο πρὸς αὐτὴ δίκαιο.

Ἔτσι τὸ ἦθος ἐκφυλίζεται σέ κοινωνική κατηγορία, διολισθαίνει σὲ ψυχολογικὸ σύστημα, ἐξαλλάσσεται σὲ νομικὸ προσδιορισμό, μὲ  συμβατικὸ κανονιστικὸ χαρακτήρα, καὶ ἡ κοινωνία σύρεται, μὲ τὸν τρόπο αὐτό, μπροστὰ σὲ μιὰ στεῖρα δεοντολογία, ποὺ ἐκλαμβάνεται μέν ὡς πολιτισμικὴ κατάκτηση, εἶναι ὅμως ἀντίθετη πρὸς τὴν οὐσία τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως, ἐφ’ ὅσον στερεῖται ἐσχατολογικῆς προοπτικῆς, δηλαδή, νοήματος ζωῆς.

Ἀπέναντι στὴν παραπάνω καταχρηστικὴ ἀπολυτοποίηση τῆς ἐκκοσμικευμένης βιοηθικῆς, ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ διὰ τῶν Ἁγίων Γραφῶν ὥρισε σταθερές-ἀρχές, μὲ βάση τὶς ὁποῖες παύει νὰ   φυλλοροεῖ τὸ δένδρο τῆς ἐλπίδας στὸν κόσμο καὶ ἀναθάλλει ἡ βεβαιότητα, ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ ζωὴ φέρει στὴ μήτρα της τὴν σφραγίδα τῆς μακαρίας αἰωνιότητας.

 

1.Ἡ ἀρχὴ τῆς κυριότητας τοῦ κόσμου ὑπὸ τοῦ Δημιουργοῦ

Ἡ δημιουργία εἶναι ἡ ἐν χρόνῳ οὐσίωση καὶ προβολὴ τῆς προϋπάρχουσας γνώσης τῶν ὄντων τὴν ὁποία εἶχε ‘’ἐν Ἑαυτῷ ἐξ ἀϊδίου’’ ὁ Τριαδικὸς Θεός[ii]. Ἡ κτίση οὔτε αὐθύπαρκτος οὔτε αὐτόνομος εἶναι, διότι ὁ Θεὸς δὲν τῆς ἔχει ἐκχωρήσει τὴν δυνατότητα αὐτή, ὅπως δὲν τῆς ἔχει παραχωρήσει καὶ τὸ δικαίωμα τῆς αὐτοκαταστροφὴς της, «κατὰ τὴν αὐτοῦ σοφίαν καὶ σύνεσιν» (Α‘Κορ. 1,21)  ὡς κυβερνήτης καὶ οἰκονόμος τῆς δημιουργίας Του.

Κάθε δὲ ἀνοχὴ ἤ παραχώρηση Του, ὅσον παράδοξος καὶ ἅν φαίνεται στοὺς χοϊκούς μας ὀφθαλμοὺς, συντελεῖ στὸν προαιώνιο  τελικὸ σκοπὸ τοῦ κόσμου.  Ὁ πυρήνας τῆς οὐσιώδους αὐτῆς ἀρχῆς, σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθόδοξο χριστιανικὴ βιοηθική, ἔρχεται σε ἀντίθεση μὲ τὶς ἀρχὲς τῆς θύραθεν βιοηθικῆς, ἡ ὁποία κινεῖται στὰ πλαίσια τοῦ ἀγνωστικισμοῦ.

Πράγματι, οἱ ἡρακλεῖς τοῦ φωτοσβεστικοῦ ὀρθολογισμοῦ, παραφρονοῦντες, ἐπιχειροῦν νὰ ξεπεράσουν τὰ ὅρια τῆς σκιᾶς τους. Στὸ πλαίσο αὐτὸ καὶ ὁ χυδαῖος βιολογισμός, ὡς παράγωγο τῆς  ὑλιστικῆς βιοθεωρίας, ἐξαντλεῖ τὴν ἀνθρώπινη φύση στὰ αἰσθητὰ βιολογικά της ὅρια, χαρακτηρίζοντας τὸν ἄνθρωπον ὡς ἕνα ‘’σύμβαμα’’[iii],  χωρὶς οὐσιαστικὸ νόημα ὑπάρξεως καὶ προοπτικής.

Συνεπῶς, κάθε ἐνέργεια ἡ ὁποία ἀπεργάζεται τὴν ἀποϊεροποίηση τῆς δημιουργίας καὶ ἰδιαιτέρως τοῦ ἀνθρώπου, ὡς θείου φιλοτεχνήματος[iv], ἀποτελεῖ ἄθεσμον παραβίαση ἀμεταθέτων    ὁρίων καὶ  προσβολὴ ἐναντίον τῆς θεόθεν τεθείσης φυσικῆς τάξεως.

 

2. Ἡ ἀρχὴ τοῦ ἀπολύτου σεβασμοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐξ ἄκρας συλλήψεως.

Ἡ ἀρχὴ αὐτὴ ἐδραιώνεται ἐπὶ τοῦ γεγονότος, ὅτι ὑπάρχει τὸ ἀδιάλυτον μεταξὺ πρωτοτύπου καὶ εἰκόνος, σωζομένης ὅμως τῆς διαφορᾶς μεταξὺ τῶν δύο, κατὰ τὴν οὐσία[v]. Τὸ πρωτότυπον,   Κύριος, ἀλλὰ ἡ εἰκόνα Του, κτίσμα καὶ ποίημα[vi].

Γι’αὐτό, σύμφωνα μὲ τὴν ἀρχὴ αὐτή,  ἡ Ἐκκλησία σέβεται τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς, ‘’ἐξ ἄκρας συλλήψεως’’[vii], δηλαδὴ ἀπὸ τὴν στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία ἡ διαφανὴς ζώνη τοῦ ὠαρίου κλείσει ἑρμητικὰ τὴν πρόσβαση σὲ ἄλλους ἄρρενες γαμέτες, τότε ἀκριβῶς ποὺ ἰδρύεται τὸ περιγραπτὸν τοῦ ἀνθρώπου στὴν πρώτη του ἐνδομήτρια μορφή καὶ ταὐτόχρονα ἀρχίζει ἡ ἑν χρόνω προσωπικὴ ἱστορία τοῦ νέου αὐτοῦ θεοπλάστου ὄντος.

Ὁποιαδήποτε παρέκκλιση ἀπὸ τὴν καταστατικὴ αὐτὴ ἀρχὴ τῆς πίστεώς μας, ἔστω καὶ ἄν πρόκειται καὶ για ἕνα, μόνον, ἔμβρυο,  ἀνὰ τὴν ὑφήλιο καὶ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, βρίσκεται ἀπολύτως ἔξω ἀπὸ τὸ δόγμα καὶ τὸ ἦθος τῆς Ἐκκλησίας, διότι ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς συλλήψεώς του ἀποτελεῖ ‘’τετελειωμένη’’ εἰκόνα τοῦ θείου Ἀρχετύπου, τοῦ Χριστοῦ.

 

3. Ἡ ἀρχὴ τοῦ αὐτεξουσίου σὲ σχέση μὲ τὸν θύραθεν ὁρισμὸ τῆς ἐλευθερίας

Τὸ αὐτεξούσιον τοῦ ἀνθρώπου χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης καὶ ὡς ‘’ἰσόθεον’’, καθ’ὅσον  ὁ ἄνθρωπος ἔχει μορφωθεῖ πρὸς τὸ θεῖον[viii]. Ἐπειδὴ ὅμως, ‘’τῷ Θεῷ’’ (τοίνυν) οὐ τὸ ἠναγκασμένον φίλον, ἀλλὰ τὸ ἐξ ἀρετῆς κατορθούμενον’’[ix] , ἡ ἀτρεψία πρὸς τὸ ἀγαθὸν περνᾶ μέσα ἀπὸ τὸ αὐτεξούσιον, διότι ‘’ἀρετῆς(μέν) ἑάν ἀνέλῃς τὸ ἑκούσιον,  ἀνεῖλες αὐτῆς καὶ τὴν οὐσίαν[x].

Σήμερα, ὅμως, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ὀργιάζει ἡ ἀνθρώπινη παραφροσύνη, ἡ ἔννοια τῆς ἐλευθερίας κακοποιεῖται. Εἶναι ἐνδεικτικὸ, τὸ σλόγκαν ποὺ ἀποτυπώθηκε στοὺς τοίχους τοῦ Παρισιοῦ τὸν Μάη τοῦ ’68 ˙«ni maître ni Dieu, Dieu c’ est moi»[xi]. Γι’αὐτό καὶ τὸ τίμημα τῆς προόδου καὶ τῆς πολιτικής αὐτονομίας εἶναι, ὅτι «γίνεσαι ἔμβρυο ἀργότερα καὶ πτῶμα  ἐνωρίτερα[xii].» Οἱ ἄνθρωποι τρέφονται μὲ θνησιμαῖες ἰδέες, τὶς ὁποῖες λιτανεύουν μὲ πείσμονα μονομανία καὶ ὁλοκληρωτικὴ νοοτροπία οἱ μεταπράτες τοῦ λεγόμενου διαφωτισμοῦ, ‘’γιὰ τὸ καλό μας.’’

Ἡ ἐν Χριστῷ, ὅμως, ἐλευθερία  συνίσταται, κατ’ἀρχάς, στὴν ἀνάδειξη τοῦ πρὸ τῆς πτώσεως ‘’ἀρχαίου κάλλους’’ τῆς φύσεώς μας, ἡ ὁποία ἦτο δυνάμει ἀπαλλαγμένη ἀπὸ κάθε δουλικὴ ἀναγκαιότητα στὸ ἐν γένει κακό, τὰ πάθη, τὴν φθορὰ καὶ τὸν θάνατο. Ἀλλὰ τὸ κάλλος αὐτὸ γίνεται ἀσυγκρίτως ἀνώτερο μὲ τὴν πρόσληψη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ὑπὸ τοῦ Λόγου, ἡ ὁποία παραμένει εἰς τοὺς αἰῶνες ἀδιαιρέτως καὶ ἀχωρίστως  παροῦσα στὴν θεία Ὑπόστασή Του, διότι «ὅ ἥνωται τῷ Θεῷ, τοῦτο καὶ σῴζεται[xiii]» (σώζεται, ὅ,τι ἑνώνεται μὲ τὸν Θεό.)

Οἱ ἀκολουθοῦσες κριτικὲς παρατηρήσεις στηρίζονται ἐπὶ τῶν ὡς ἄνω τριῶν θεμελιωδῶν, μεταξύ ἄλλων, ἀρχῶν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν τὸ ἀσφαλὲς ἔσοπτρο τῶν σκέψεων, τῶν λόγων καὶ τῶν ἐνεργειῶν μας, ὡς ἀμετεώριστο πλοηγὸ τῆς ὄντως ζωῆς.

 

Β. ‘’ΑΝΑΤΟΜΙΑ’’ ΤΗΣ ΙΕΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗΣ  ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΤΗΣ 12^ης-13^ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος στὴν Συνεδρία Αὐτῆς, τῆς 12^ης  -13^ης Ἰανουαρίου 2021 ἀπεφάνθη ἐπὶ τοῦ ἐμβολίου κατὰ τοῦ sars-cov-2, στὴν ζ’ παράγραφο τοῦ ἀνακοινωθέντος, μέσα ἀπὸ τρεῖς ἑνότητες, ὡς ἀκολούθως:

Ἑνότητα Πρώτη

«Ἡ ΔΙΣ «Παρακολουθεῖ στενὰ τὸ ζήτημα τῶν ἐμβολιασμῶν, μέσῳ τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς, ἡ οποία μὲ συνεχεῖς ἀναφορές της ἐνημερώνει τὸ Συνοδικὸ Σῶμα γιὰ ὅλες τὶς ἐξελίξεις. Στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐνημερώθηκε ὅτι, κατόπιν γενομένης ἔρευνας, τὰ ἐμβόλια κατὰ τοῦ covid-19 ποὺ ἐπί τοῦ παρόντος χρησιμοποιοῦνται στὴν Πατρίδα μας, δὲν ἀπαιτοῦν τὴν χρήση καλλιεργειῶν ἐμβρυϊκῶν κυττάρων γιὰ τὴν παραγωγή τους.»

      

   1. Ἡ προέλευση τῶν ἐμβολίων, ποὺ χρησιμοποιοῦνται στὴν Ἑλλάδα, σύμφωνα μὲ τὶς πηγὲς της Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς.

Ἡ βιβλιογραφικὴ πηγή, τὴν ὁποία ἐπικαλεῖται ἡ Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς, προέρχεται ἀπὸ τὸ  Official portal for North Dakota State Government καὶ ἡ ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσή της εἶναι www.health.nd.gov  μὲ ἀναζήτηση, μέσῳ λέξεων-κλειδιῶν, ὅπως π.χ. fetal cell κλπ. Ἐπίσης, τὰ ἴδια ἀκριβῶς πηγαῖα στοιχεῖα ἀνευρίσκουμε καὶ στὸ Nebraska Medicine,  τὴν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς Πολιτείας  αὐτῆς.

Τοποθετήσαμε σὲ ἀντιπαραβολὴ τὸ κείμενον τῆς πηγῆς ἀπὸ τὴν North Dakota Health, ποὺ χρησιμοποιεῖ ἡ Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς, τὸ Κείμενον τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς, ποὺ ἀπεστάλη στὴν Ἱ. Σύνοδο καὶ τὸ τελικὸ Συνοδικὸ κείμενο, ὡς ἀκολούθως :

 

Κείμενο τῆς  North Dakota Health	Κείμενο Ἐπιτροπῆς         Βιοηθικῆς	Συνοδικὸ κείμενο
1ο  μέρος         ‘’δὲν ἀπαιτεῖται ἡ χρήση ἐμβρυϊκῶν κυτ-τάρων μὲ σκοπὸ τὴν παρασκευὴ (παραγω-γή) τῶν ἐμβολίων.‘’   2ο μέρος Στὸ ἀρχικὸ στάδιο ἀνάπτυξης  τῆς τεχνολογίας  τοῦ ἐμβολίου m-RNA  χρησιμοποιήθηκαν ἐμβρυϊκὰ κύτταρα κλπ. ‘’	1ο μέρος ‘’τὰ ἐμβόλια κατὰ τοῦ covid-19 ποὺ χρησιμο-ποιοῦνται ἐπὶ τοῦ παρόντος στὴν πατρί- δα μας, δὲν ἀπαιτοῦν τὴν χρήση καλλιερ-γειῶν ἐμβρυϊκῶν κυτ-τάρων γιὰ τὴν παρα-γωγή τους’’   2ο μέρος         Πλήρης ἀποσιώπηση	1ο μέρος       ‘’(τά) ἐμβόλια δεν ἀπαιτοῦν τὴν χρήση καλλιεργειῶν ἐμβρυϊκῶν κυττάρων γιὰ τὴν παραγωγή τους’’     2ο μέρος         Πλήρης ἀποσιώπηση καθ’ ἕλξη τῆς εἰσηγητι-κῆς ἐκθέσεως τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς

 

    Ἀπὸ τὴν ἀντιπαραβολὴ τῶν ὑπὸ μελέτη κειμένων  προέκυψαν οἱ ἀκόλουθες παρατηρήσεις:

 

  α. Διαπιστώνουμε, ὅτι ἔγινε στοχευμένη  ἐκλογὴ, ἑνὸς μόνου μέρους τοῦ κειμένου-πηγῆς τῆς North Dakota Health, ἀπὸ τὴν Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς. Ἡ Ἐπιτροπὴ ἐπέλεξε  τὸ ‘’δὲν ἀπαιτεῖται ἡ χρήση ἐμβρυϊκῶν κυττάρων μὲ σκοπὸ τὴν παρασκευὴ (παραγωγή) τῶν ἐμβολίων‘’ καὶ παρέλειψε τὸ ἀμέσως ἑπόμενο, ὅτι ‘’χρησιμοποιήθηκαν  ἐμβρυϊκὰ κύτταρα ‘’.  Στὸ ἐπιλεκτικὸ ἀπότμημα  τοῦ κειμένου χρησιμοποιεῖται τὸ ρῆμα ἀπαιτεῖται (require) καὶ στὸ  ἀποσιωποιηθέν, τὸ ρῆμα χρησιμοποιήθηκε (use).

Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, ἀκρωτηριάζεται τὸ κείμενο τῆς North Dakota Health, ἐπιλέγεται σκοπίμως μόνον ἡ πρώτη παράγραφος  καὶ τελικῶς παραποιεῖται τὸ συνολικὸ νόημα τῆς ἐν λόγῳ δημοσίευσης.

Τὸ συμπέρασμα ποὺ ἐξάγεται ἀπὸ τὸ ἀκέραιο κείμενο τῆς North Dakota Health εἶναι ἡ ὕπαρξη τῆς  ἔνοχης παραδοχῆς, ὅτι  παρ’ὅλο ποὺ δὲν ἀπαιτεῖται ἀναγκαστικὰ (require), ἡ ἐν λόγῳ ἀνθρώπινη κυτταρικὴ σειρὰ γιὰ τὴν παραγωγὴ ἐμβολίων, ὅμως αὐτὴ χρησιμοποιήθηκε (use).

 β. Κατὰ συνέπεια, ἡ πληροφόρηση τῆς ΔΙΣ ὑπῆρξε,  ἀφ’ἑνός μὲν, καίρια ἐλλειπής, ἀφ’ἐτέρου δέ, ἀνέδειξε ὡς κατιόντα φέρελπι κειμενογράφο τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τὸν ‘’γραμματικὸ’’ τῆς North Dakota Health, ὁ ὁποῖος προσπάθησε, ὡς φαίνεται, νὰ ἀπενοχοποιήσει, ἐπὶ χάρτου, τὴν χρήση τῶν συγκεκριμένων ἐμβολίων.  Ἡ ‘’τρίπλα’’ τῆς ἀπενοχοποίησης τῶν ἐν λόγῳ ἐμβολίων ἐπιχειρήθηκε μέσα στό παιχνίδι, μεταξύ τῶν λέξεων require – ἀπαιτεῖται  καὶ use –χρησιμοποιήθηκε.  Ἡ παρανόηση αὐτή, ἐκ μέρους τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς ἔγινε  ‘’λόγῳ ἐλλείψεως χρόνου’’, ἢ ἀπετέλεσε  σκόπιμη δολιοφθορὰ μὲ στόχο τὴν ἀλλοίωση τῆς πραγματικότητας  καὶ κατὰ συνέπεια τὴν παραπληροφόρηση τῆς ΔΙΣ;

γ. Τὸ κείμενο-πηγὴ τῆς  North Dakota Health παραπέμπει καὶ στὸν κατάλογο ἐμβολίων τοῦ Institute Charlotte Lozier, ὅπου σαφῶς ἀναγνωρίζεται, ὅτι τὰ ἐμβόλια Pfizer καὶ Moderna εἶναι ἐξ ἐκείνων τὰ ὁποῖα χρησιμοποίησαν ἀνθρώπινα ἐμβρυϊκὰ κύτταρα (HEK 293) στὸ 3^ο στάδιο  τῶν ἐργαστηριακῶν δοκιμῶν (Confirmatory Lab Tests), ἐνῶ στὸ ἐμβόλιο τῆς Astra/Zeneca (Oxford) χρησιμοποιήθηκαν τὰ ΗΕΚ 293 καὶ στὰ τρία στάδια (Σχεδιασμὸς καὶ ἀνάπτυξη, Παραγωγὴ καὶ στάδιο ἐργαστηριακῶν δοκιμῶν) τῆς προκλινικῆς παραγωγῆς τους, κατὰ τοῦ διαβόητου sars-cov-2. Σημειωτέον, ὅτι ἡ Janssen Research & Development, Inc. Johnson & Johnson χρησιμοποιεῖ καὶ αὐτὴ ἀνθρώπινη κυτταρικὴ σειρά, τὴν PER. C 6.

     δ. Γίνεται, ἐπίσης, ἐπιλεκτικὴ ἀναφορὰ στοιχείων καὶ ἀπὸ τὴν δημοσίευση τῆς  Meredith Wadman, ὑπὸ τὸν τίτλο Abortion opponents protest COVID-19 vaccines’ use of fetal cells,  Jun. 5, 2020[xiv], τὴν ὁποία ὡσαύτως χρησιμοποιεῖ ὡς βιβλιογραφικὴ πηγὴ ἡ Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς. Ἀποσιωπᾶται, ὅτι στὴν δημοσίευση αὐτὴ ἀναφέρεται, πὼς οἱ ἀνθρώπινες ἐμβρυϊκὲς κυτταρικὲς σειρὲς εἶναι κλειδὶ στὴν παραγωγὴ τῶν ἐμβολίων, μὲ τὴν spike protein, βάσει τῶν νεωτέρων τεχνικῶν.

 ε. Συμπερασματικῶς, τὸ κείμενο τῆς North Dakota Health, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν βασικώτερη βιβλιογραφικὴ πηγὴ πληροφόρησης, τὴν ὁποία ἐπικαλεῖται ἡ Ἐπιτροπὴ Βιοηθικής, ἐφ’ ὅσον δὲν ἀκρωτηριασθεῖ, δίνει τὴν σαφέστατη ἀπάντηση ὅτι χρησιμοποιήθηκαν ἀνθρώπινα ἐμβρυϊκὰ κύτταρα. Τὸ κυρίως, ὅμως, πρόβλημα προκύπτει ἀφ’ὅτου ἡ ΔΙΣ ἐξαπέλυσε ἕνα ἀβασάνιστο ἰατρικὰ καὶ θεολογικὰ Ἱεροσυνοδικὸ κείμενο, γιὰ τὴν πάση θυσία στήριξη τοῦ ἐμβολιασμοῦ, μὲ τὰ συγκεκριμένα ἐμβόλια  νέας τεχνολογίας.

 

  2. Ἡ προέλευση τῶν ἐμβολίων σύμφωνα μὲ ἄλλες πηγές

α. Τὸ Συμβούλιο τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν ἐπισκόπων στὶς ΗΠΑ, τὴν 11-12-2020, βεβαιώνει ότι, στὰ ἐπιβεβαιωτικὰ test  χρησιμοποιήθηκαν ἐμβρυϊκὲς κυτταρικὲς σειρές, γιὰ τὰ συγκεκριμένα ἐμβόλια [xv].

 β. Στὴν 3^η Ἱερατικὴ Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως ὁ κληθεὶς ὡς ὁμιλητής, ὁμότιμος καθηγητὴς τοῦ ΑΠΘ κ. Κ. Τριανταφυλλίδης, στὴν εἰσήγησή του, ὁμολογεῖ  τὰ ἀκόλουθα, κατ’ἀκριβῆ ἀντιγραφὴ ἀπὸ τὸ  PowerPoint, ποὺ προέβαλε στὴν ὀθόνη:

    «Κατὰ τὴν πειραματικὴ προκλινικὴ προεργασία παραγωγῆς ἐμβολίων  τῶν ἐταιρειῶν Pfizer/Biontech καὶ Moderna δὲν ἔγινε χρήση τῆς κυτταρικὴς σειρὰς WI-38,  ἀλλὰ (ἔγινε) χρήση τῆς κυτταρικῆς σειρᾶς «ΗΕΚ-293», ποὺ προέρχεται ἀπὸ κύτταρα νεφροῦ τὰ ὁποῖα λήφθηκαν ἀπὸ ὑγιὲς θῆλυ ἔμβρυο, ποὺ νόμιμα ματαιώθηκε τὸ 1973».

Ἐπίσης, ὁ προσκληθεὶς καθηγητὴς δίνει καὶ ἄλλη πληροφορία. Ὀμολογεῖ μὲ στυγνὸ ἀμοραλισμό, ὅτι καὶ ἡ ἀνθρώπινη ἐμβρυϊκὴ κυτταροσειρὰ WI-38[xvi] παρήχθη ἀπὸ ἀναγκαστικὴ διακοπὴ κυήσεως, δηλαδὴ   ἀπὸ ἄμβλωση ἐμβρύου, ἐνῶ βρισκόταν ἡ ἐγκυμοσύνη στὴν 18^η ἐβδομάδα, τὸ ἔτος 1962. (βλ. 28’ καὶ 22-24’’  τῆς ῥοῆς τῆς διαδικτυακῆς μεταδόσεως). Δηλαδή, δολοφόνησαν ἄνθρωπο κατὰ τὸν 5^ον μῆνα τῆς φυσικῆς-ἱστορικῆς του ὑπάρξεως στὴν μήτρα τῆς μητέρας του, ὥστε τὰ κύτταρά του νὰ περιέλθουν σὲ ἰατρικὴ χρήση, γιὰ τὴν παραγωγὴ διαφόρων ἐμβολίων, γεγονός, τὸ ὁποῖο  ἐκθειάζει καὶ προβάλλει ὡς θεραπευτικὴ ἀναγκαιότητα ὁ ὑπέργηρος καθηγητής.

Ὁ ἐν λόγω κ.Τριανταφυλλίδης, στὴν διαδικτυακὴ αὐτὴ Σύναξη, χρησιμοποιήθηκε ἀπὸ δύο παρόντες Μητροπολίτες, ὡς αἰχμὴ τοῦ δόρατος, μὲ σκοπὸ νὰ πνιγεῖ  κάθε φωνὴ ἀντίστασης στὰ ἐμβόλια, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὰ ἐγκλήματα τῶν ἐκτρώσεων. Πρόκειται γιὰ τὸν Ἐπιχώριο Μητροπολίτη καὶ τὸν Μητροπολίτη Πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς, οἱ ὁποῖοι, ἀφωνότεροι ἰχθύων, ἄφησαν νὰ διαπλεύσει τὸ σκάφος τῆς παραπληροφόρησης τὸν σκόπελο αὐτό, ἤ, διαφορετικά, μὲ ὅρους βιβλικούς, ἀντιπαρῆλθαν, ὅπως ὁ λευΐτης καὶ ὁ ἱερεύς, τὸν αἱμάσσοντα ἀπὸ τὰ ξέστρα τῶν γυναικολόγων, ἔμβρυο ἄνθρωπο, μὲ συγχαρητήρια καὶ εὐχαριστίες στὸν κ. Καθηγητή. Κρίμα!!! Τέτοια ἔκπτωση; “…’’τὶς ὑμᾶς ἐβάσκανε;…ἐναρξάμενοι πνεύματι νῦν σαρκὶ ἐπιτελεῖσθε;’’ (Γαλ. 3,1-2)  Σεβασμιώτατοι;

Μὲ τὸ εἰσηγητικὸ πόρισμα πρὸς τὴν ΔΙΣ περὶ τῶν ἐμβολίων προσπαθήσατε νὰ καλύψετε, ὅτι τὰ ἐν χρήσει στὴν Ἐλλάδα ἐμβόλια χρησιμοποιοῦν ἀνθρώπινες ἐμβρυϊκὲς κυτταροσειρές, ἀλλὰ ὁ προκεκλημένος Σας ὁμότιμος καθηγητὴς, παρουσία Ὑμῶν, Σᾶς ἀπεκάλυψε˙ «λάκκον ὠρύξατε καὶ ἀνασκάψατε αὐτὸν καὶ ἐμπέσατε εἰς βόρθον ὅν εἰργάσασθε» (Πρβλ. Ψαλμ. 7,16).

Ἡ σημείωση τοῦ κ. Κ. Τριανταφυλλίδη, ὅτι  «τὸ τελικὸ προϊὸν τοῦ ἐμβολίου δὲν περιέχει ἐμβρυϊκὰ  κύτταρα», δὲν ἀποτελεῖ εἴδηση,  οὔτε παράδοξο, καθ’ὅσον τὸ προκλινικὸ προϊὸν πλένεται καὶ καθαρίζεται σὲ μία προσπάθεια νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα κυτταρικὰ ὑπολείμματα, ἄν καὶ ἡ τελικὴ καθαρότητά τους εἶναι ἀμφίβολη.

Ἡ διαδικασία αὐτὴ ἐνισχύει ἀκόμη περισσότερον τὸ φοβερὸ ἠθικὸ ἔλλειμμα, ποὺ διακατέχει ὅσους ἐπινοοῦν καὶ χειρίζονται πειραματικὰ τὴν ἀνθρώπινη βιολογικὴ φύση, ἀλλὰ καὶ ὅσους  συνευδοκοῦν πρὸς αὐτά, ἐφ’ὅσον γίνονται  ἀποδέκτες προϊόντων ποὺ στήθηκαν  πάνω στὸ αἶμα ἀθώων ἐμβρύων, στὰ ὁποῖα δὲν  ἐπετράπη νὰ διασκελίσουν  τὸ κατώφλι πρὸς τὴν ἐξωμήτρια ζωή.

 γ. Ὁ ἀντιπρόεδρος τοῦ Institute Charlotte Losier, David Prentice,  τονίζει, ὅτι εἶναι ‘’ἀνήθικη’’   ἡ χρήση  ἐμβρυϊκῶν κυτταροσειρῶν,  γιὰ τὴν προκλινικὴ παρασκευὴ ἐμβολίων καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ εἶναι διαθέσιμες νέες τεχνολογίες,  τὶς ὁποῖες προτείνουν γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τῶν ἐκτρώσεων[xvii]. Καταγγέλεται δέ, ὅτι οἱ κυβερνήσεις ΗΠΑ καὶ Καναδᾶ  χρηματοδοτοῦν ἐπιλεκτικὰ μόνον ἐταιρεῖες οἱ ὁποῖες χρησιμοποιοῦν ἀνθρώπινες κυτταρικὲς ἐμβρυϊκὲς σειρές. Ἀπὸ τὰ διαθέσιμα στοιχεῖα, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὸ ἐπίσημο site τῆς Moderna, δόθηκαν 483 εκ. $[xviii], στὴν ἑταιρεία αὐτὴ  καὶ ἡ Pfizer ἔλαβε τὸ ποσὸν  τοῦ 1,95 δισ.$, γιὰ 100 εκ. δόσεις τοῦ ἐμβολίου, ὅπως πληροφορεῖ ἡ ἰστοσελίδα Fierce Pharma[xix].

δ.  Τὸ εὐρωπαϊκὸ Ἰνστιτοῦτο βιοηθικῆς, μὲ ἀνάρτησή του, στὶς 26-11-2020, κατονομάζει μεταξὺ ἄλλων, τὶς ἑταιρεῖες  Pfizer et BioNTech, Moderna, Astra Zeneca University of Oxford, Janssen Research & Development, Inc. Johnson & JohnsonVaxart, ὅτι εἶναι ἐξ ἐκείνων, ποὺ  χρησιμοποίησαν ἀνθρώπινες κυτταροσειρές, σὲ διάφορες φάσεις παραγωγῆς τοῦ ἐμβολίου. Ὅπως ἐπίσης κατονομάζει καὶ τά ἐμβόλια, τά ὁποῖα ἔχουν παραχθεῖ, ἢ παράγονται, χωρίς τὴν χρήση ἀνθρωπίνων κυτταροσειρῶν[xx]. 

ε. Ὁ ἰατρὸς  Stanley Alan Plotkin, (1932-), καθ’ὁμολογία του ἄθεος,  σύμβουλος  σὲ κατασκευαστὲς ἐμβολίων καὶ  σὲ ἐταιρεῖες βιοτεχνολογίας, μεταξὺ αὐτῶν στὴν Pfizer, Sanofi, Merck, Glaxo, κλπ., γνωστὸς ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 1960 γιὰ τὴν συμβολή του στὴν παραγωγὴ ἐμβολίων, ἀνακρίθηκε ἀπὸ τὸν ἀμερικανὸ δικηγόρο Aaron Siri, γιὰ δικαστικὴ ὑπόθεση ἐμβολίου, τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2018. Κατὰ τὴν κατάθεση πιστοποιεῖ, ὅτι ἐκτρώνονται καὶ κατατεμαχίζονται ἔμβρυα προκειμένου νὰ παραχθοῦν ἐμβόλια. Ὁ ἴδιος ὀμολογεῖ ὅτι σὲ μία περίπτωση χρησιμοποίησε στὸ ἐργαστήριό του 76 ἐκτρωμένα ἔμβρυα, ἡλικίας, τοὐλάχιστον, τριῶν ἐνδομητρίων μηνῶν[i]!!!

---

Ἑνότητα Δευτέρα :

 

Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς	Ἀνακοινωθὲν τῆς   ΔΙΣ
«Στὴν πατρίδα μας ἡ ὅλη συζήτηση προέρχεται ἀπό ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας  ποὺ παρουσιάζουν μία ἰδιαίτερη εὐαισθησία  στὰ σενάρια ἀπειλῆς   καὶ κινδύνων καὶ συνήθως εἴτε στηρίζονται μονομερῶς  καὶ ἀνεξέλεγκτα σὲ διογκωμένες δημοσιογραφικὲς πληροφορίες εἴτε διακατέχονται ἀπὸ ἕωλες προκαταλήψεις.»	«…………………… ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐπαναλαμβάνει, ἰδίως πρὸς ὅσα ἀπὸ τὰ μέλη Της παρουσιάζουν μία ἰδιαίτερη εὐαισθησία  στὰ σενάρια ἀπειλῆς   καὶ κινδύνων στηριζόμενα μονομερῶς καὶ ἀνεξέλεγκτα εἴτε σὲ διογκωμένες δημοσιογραφικὲς πληροφορίες κυρίως ἀπὸ τὸ διαδίκτυο, εἴτε διακατέχονται ἀπὸ διάφορες προκαταλήψεις.»

 

Ἡ δευτέρα ἑνότητα τῆς ΔΙΣ ἀποδίδει εὐθύνες σὲ πιστοὺς Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι, ‘’παρουσιάζουν μία ἰδιαίτερη εὐαισθησία στὰ σενάρια ἀπειλῆς καὶ κινδύνων’’ ἤ ‘’εἶναι εὐόλισθοι σὲ προκαταλήψεις’’.

Ὡσαύτως, ἡ παράγραφος αὐτὴ ἀποτελεῖ πιστὴ ἀντιγραφὴ του εἰσηγητικοῦ κειμένου τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς πρὸς τὸν ΔΙΣ, ὡς φαίνεται ἐκ τῆς παραπάνω ἀντιπαραβολῆς τῶν κειμένων. Τὸ κείμενο τῆς Ἐπιτροπῆς θεωρεῖ, ὅτι συλλήβδην οἱ ἀντιδρῶντες στὰ ἐμβόλια εἶναι ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας («Στὴν πατρίδα μας ἡ ὅλη (sic) συζήτηση προέρχεται ἀπὸ ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας!») τοὺς ὁποίους ‘’περιλούζει’’ μὲ τὸ  γνώρισμα  τῆς ῥοπῆς τους στὴν προκατάληψη, δηλαδή, στὴ διαμόρφωση γνώμης, χωρὶς ἐπισταμένη προηγούμενη  ὲγνώση, τοὺς στιγματίζει γιὰ μειωμένη κριτικὴ ἱκανότητα, ποιοτικὸ συναισθηματικὸ ἔλλειμμα, καὶ σημειολογία μείζονος ψυχιατρικῆς παθολογίας, (‘’εὐαισθησία σὲ σενάρια ἀπειλῆς καὶ κινδύνων’’) τὰ ὁποῖα, ὡς γνωστόν, ἀπαντοῦν ἢ προδιαθέτουν σὲ παρανοειδεῖς καταστάσεις[xxii]. Τὸ Ἱεροσυνοδικὸ κείμενο εἶναι διακριτικώτερο καὶ προσπαθεῖ νὰ μετριάσει τὴν προσβλητικὴ αὐτὴ ἐπίθεση, πρὸς τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας.

Στὴν πραγματικότητα, ὅμως, ὅλοι ἀπειλοῦνται νὰ ἀπωλέσουν ἐργασία, ὑγεία, ἀκόμη καὶ αὐτὴ τὴ ζωή τους. Ἔχουν χάσει τὴν ἐπικοινωνία μὲ ἀγαπητὰ πρόσωπα καὶ ἡ σχέση τους μὲ τὴν Ἐκκλησία, ὅπου ἡ δροσιά Της ἀναπαύει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν πνιγερὸ καύσωνα τῆς καθημερινότητας, ἔχει ἐλαχιστοποιηθεῖ, καὶ ἐν πολλοῖς, ἐκμηδενισθεῖ.

Ὁ γενικὸς πληθυσμὸς βρίσκεται ἐπὶ ἕνα ὁλόκληρο ἔτος  στὸ στόχαστρο τῆς παραπληροφόρησης, ὑφίσταται ψυχολογικὴ ἄσκηση βίας μέσῳ τῶν σλόγκαν ‘’Μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλεῖς’’, ‘’τίποτα δὲν θἆναι ὅπως πρὶν μετὰ τὸν κορονωϊό’΄ κλπ. Πράγματι, ὅλα αὐτά, δὲν ἀποτελον αἰτία πρόκλησης σκοτεινῶν σεναρίων; Ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἐτοιμάζουν τὸ μέλλον χωρὶς ἐμάς; Ὁ Χριστὸς μᾶς ἔδωκε τὸ αὐτεξούσιο. Αὐτοὶ μᾶς τὸ ἀφαιροῦν;

Τοῦτο δὲν ἀντέχεται καὶ ὁ καθένας ὑπό τὴν μεθοδευμένη πίεση τῶν ἀπειλῶν, μὲ ὅρους ψυχολογίας τοῦ ὄχλου, ἀναζητᾶ φῶς, μέσα στὴ δίνη αὐτή. Ἄλλωστε, τὰ ΜΜΕ, «ὡς λέοντες ἐν προβάτοις», κατασπαράζουν τὴν ἀλήθεια μὲ ἀντίτιμο τὴν ἁδρὴ ἐπιχορήγησή τους ἀπὸ τὸν κρατικὸ κορβανᾶ. Πρόσφατο παράδειγμα ἡ ἐσκεμμένη  ὁμοβροντία μιᾶς ἀδιάντροπης παραπληροφόρησης τοῦ τηλεοπτικοῦ κοινοῦ εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας, κατὰ τὴν Σεπτὴ ἡμέρα τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, ἡ ὁποία καὶ καταγγέλθηκε ἐπωνύμως ἀπὸ τὴν ΔΙΣ.

Σᾶς ἐνημερώνω εὐλαβῶς, μὲ τὴν ἰατρική μου ἰδιότητα, ὡς ψυχίατρος, ὅτι τὶς ἀπαισιώτερες προκαταλήψεις συνήντησα σὲ ἀνθρώπους ὑψηλῆς ἐπιστημονικῆς καταξίωσης, κατὰ κόσμον, μὲ βαρεῖς τίτλους στὴν Ἐλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικό. Εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα ἀπὸ τὰ ἀγωνιώδη ὑπαρξιακὰ χάσματα, ποὺ δημιουργοῦνται ἐκεῖ ὅπου ὁ ὀρθολογισμὸς διεκδικεῖ τὸ ἀπόλυτο  ἀλλ’ εἰς μάτην, διότι τὸ ἀπόλυτο τὸν ὑπερβαίνει. Ἔτσι, ξεπηδοῦν φαντάσματα στὴν ψυχή τους, ὡς μηχανισμοὶ ἀναπλήρωσης τῶν ὑπαρξιακῶν τους  κενῶν.

Ἡ διαίσθηση τοῦ λαοῦ εἶναι ἀλάνθαστη καὶ ἡ ἀγωνιώδης ἀναζήτηση τῆς ἀλήθειας ἀποτελεί δεῖγμα ὑψηλῆς ψυχικῆς καὶ πνευματικῆς ὑγείας. Εἶναι, λοιπόν, ἄδικη κρίση ἡ ἐπίθεση κατὰ τῶν ‘’ἀπειθῶν’’, καθ’ὅσον εἶναι χαῖνον τὸ κενό,  ἀπὸ τὴν ἔλλειψη κάθε δημοσίου ἐλευθέρου καὶ πολυφωνικοῦ διαλόγου, βασικοῦ στοιχείου τῆς πολυτραυματισμένης δημοκρατίας.   

             

Ἑνότητα Τρίτη:

 

Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς διά τοῦ Προέδρου της, στὴν 3η Ἱερατικὴ Σύναξη  Ἱ.Μ.Νεαπόλεως	Ἀνακοινωθὲν τῆς   ΔΙΣ
Δὲν εἶναι θέμα θεολογικὸ ἤ δογματικό, δὲν εἶναι ἐκκλησιαστικό, ἀλλά καθαρὰ ἐπιστημονικὸ καὶ θέμα πολιτικῆς τῆς ὑγείας   Ἡ Ἐκκλησία νὰ τὸ ἀφήσει τὸ θέμα τοῦ ἐμβολιασμοῦ  στὴ συνείδηση τῶν ἀνθρώπων.	ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ἐμβολιασμοῦ δὲν εἶναι ζήτημα τόσο θεολογικὸ ἤ ἐκκλησιαστικό, ἀλλὰ κυρίως ἰατρικό-ἐπιστημονικό,   καὶ ἀποτελεῖ ἐλεύθερη προσωπικὴ ἐπιλογὴ τοῦ κάθε ἀνθρώπου σὲ ἐπικοινωνία μὲ τὸν ἰατρό του, χωρὶς ὁ ἐμβολιασμὸς νὰ συνιστᾶ ἔκπτωση ἀπὸ τὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ ζωή.

 

Ἡ Ἱεροσυνοδικὴ θέση, ὅτι ὁ ἐμβολιασμός ‘’δὲν εἶναι ζήτημα τόσο θεολογικὸ ἤ ἐκκλησιαστικό, ἀλλὰ κυρίως ἰατρικό-ἐπιστημονικὸ’’ καὶ  δέν ‘’συνιστᾶ ἔκπτωση ἀπὸ τὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ ζωὴ’’, πάσχει, κρινόμενο πρὸς  τὴν ἀκρίβεια τῆς ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως.

Τὰ πάντα προῆλθαν ἐκ τοῦ μὴ ὄντος καὶ οἰκονομοῦνται ἀπὸ τὸν Θεόν, «τοῦ καλοῦντος τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα» (Ῥωμ. 4,17). Κάθε πράξη   ἡ ὁποία συνεργεῖ μὲ τὸ θεῖον θέλημα εἰρηνεύει τὴν δημιουργία, καθ’ὅσον καὶ αὐτὴ, ἡ δημιουργία ‘’συνωδίνει καὶ συστενάζει’’ (Ῥωμ.8,22) ἀπὸ τὴν παρακοὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ὅπως καὶ κάθε πράξη  τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἀντιβαίνει  στίς ἐνέργειες τῆς θείας βουλήσεως καὶ προσβάλλει τὶς σταθερὲς  ὑπάρξεως τῆς δημιουργίας, χωρὶς βέβαια ο άνθρωπος νὰ ἔχει τὴν δυνατότητα ἀλλοίωσης ἤ καταργήσεώς τους, ἀγριεύει τὴν φύση, μὲ ἀποτέλεσμα τὸ κοινωνικὸν νὰ γίνεται ἀκοινώνητον, τὸ ποιοτικὸ ἄποιο, τὸ συγκαταβατικὸ ἀδυσώπητο,  τὸ ἀνθρώπινο ἀπάνθρωπο. Ἡ ἄθεσμος    εἰσβολὴ στὴν θεία δημιουργία καὶ, ἰδιαιτέρως, ἡ ἐργαλιοποίηση τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ ὕβρι, διότι προσβάλλει τὴν ὀντολογικὴ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου, ὡς θείας εἰκόνος.

Ὁ Μέγας Βασίλειος στοὺς κατ’ἐπιτομὴν ὅρους, μὲ τεκμηρίωση στὴν Ἰωάννεια θεολογία (Ἰωάν. 16,13 και 5,19) τονίζει, ὅτι δὲν ὑπάρχει κενὸ  στὴν Ἁγία Γραφή. Κάθε σκέψη ἢ λόγος ἢ πράξη (‘’κατὰ νοῦν καὶ λόγον καὶ πρᾶξιν’’) πρέπει νὰ ἐξαρτᾶται ἀπ’αὐτήν, τόσον ὅσον ἀφορᾶ τά ‘’διεσταλμένα’’, δηλ.  τὰ σαφῶς διατυπωμένα, ὅσον καὶ τὰ  ‘’σεσιωπημένα’’, δηλ. αὐτά ποὺ ἐννοοῦνται. Δηλαδή, λυδία λίθος λόγων καὶ ἐνεργειῶν εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή, γι’αὐτό καί κάθε ἐνέργεια τοῦ ἀνθρώπου  ἔχει χαρακτῆρα θεολογικό.   Συνεπῶς  στὸ ἐφεύρημα –πρόφαση τῆς ὑπακοῆς, περὶ τῶν ἐμβολίων, δὲν χωρᾶ οὔτε ‘’ταπείνωση’’ οὔτε ‘’ὑπακοή’’, σύμφωνα μὲ ὅσα ἔχουν ἤδη προαναφερθεῖ.

Μὲ βάση τὸ παραπάνω ἁγιοπατερικὸ σκεπτικό, ἡ ἁπλουστευμένη θέση τῆς Ἐπιτροπῆς ὅτι, ‘’ἄν κάνει κανεὶς τὸ ἐμβόλιο, οὔτε σώζεται οὔτε κολάζεται, καὶ τὸ ἴδιο συμβαίνει ἄν δὲν τὸ κάνει’’, εἶναι ἀπαράδεκτη. Ἐφ’ὅσον ὁ χριστιανὸς γνωρίζει ἐνσυνειδήτως τὸ ‘’ἀνήθικο’’ τῆς προελεύσεως τῶν ἐμβολίων, πρᾶγμα, ποὺ ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὴν ὑποχρέωση νὰ διακηρύξει, κολάζεται, διότι πράξη αὐτή, συνιστᾶ ἔκπτωση ἀπὸ τὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ ζωή. Ἐδῶ δὲν χωροῦν ὑποκειμενικὲς ἀντιλήψεις καὶ ἀπόψεις, τὶς ὁποῖες ὁ οὐρανοφάντωρ  Ἱερὸς Πατέρας χαρακτηρίζει ὡς ‘’μανία [xxiii].’’

Τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας δὲν τὴν καθορίζουν τὰ ‘’ἐπιτροπάτα’’ ἀλλὰ ἡ κοινὴ συνείδηση τῶν ὀρθοδόξων, ἡ ὁποία κατεδίκασε ἀκόμη καὶ Συνοδικὲς ἀποφάσεις, τὰ πορίσματα τῶν ὁποίων ἔκρινε ὡς ἀσύμπτωτα πρὸς τὴν ὀρθόδοξο πίστη καὶ ἦθος τῆς Ἐκκλησίας,. (βλ. ἐνδεικτικὰ τὴν ἐν Δρῦ Σύνοδον καὶ τὴν Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας). Τὸ γεγονός, ὅτι ἐμβολιάσθησαν Μητροπολίτες, δὲν ἀποτελεῖ κριτήριον ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ ἤθους. Ἀντιθέτως, ὁ λαὸς τὸ θεωρεῖ ὡς ἀπευκταία ὑποταγὴ καὶ συσχηματισμὸ  πρὸς τὴν κρατικὴ ἐξουσία.

Συνεπῶς, ἡ συνειδητὴ ἀποδοχὴ τοῦ ἐμβολιασμοὺ μὲ ‘’προϊόντα’’ ποὺ διέρχονται μέσα ἀπὸ μιὰ ἀνθρωποκτόνο διαδικασία, ἀποτελεῖ διακριτὴ ἔκπτωση ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πίστη καὶ ζωή.  Ἡ ἐλεύθερη ἐπιλογὴ τοῦ καθενὸς εἶναι αὐτονόητη γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας, μὲ τὴν διαφορά, ὅτι οἱ προσωπικὲς ἐλεύθερες ἐπιλογὲς τοῦ ἀνθρώπου, μὲ βάση τὸ χάρισμα τοῦ αὐτεξουσίου, κρίνονται ὑπὸ τὸ φῶς τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας καὶ θὰ κριθοῦν τελικῶς  ἀπὸ τὸν μόνο Ἀληθινό Κριτή. 

Γ. ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΒΙΟΗΘΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

1. Ἡ Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς θεωρεῖ καὶ ὀρθῶς, ὅτι μόνη πηγὴ τῆς  ἀντικειμενικῆς πληροφόρησης εἶναι ἡ ἐπιστημονικὴ βιβλιογραφία καὶ ἀρθρογραφία. Μὲ τὸν ἔλεγχο, ὅμως, τῆς χρησιμοποιηθείσης ἀπ’αὐτὴν βιβλιογραφίας, διαπιστώσαμε τὰ ἀκόλουθα:

     α. Δὲν ὑπάρχει καμμιὰ ἐπιστημονικὴ πληροφόρηση, ποὺ νὰ ὑποστηρίζει τὴν καθαρότητα τῶν ἐν χρήσει σήμερα ἐμβολίων ἀπὸ ἀνθρώπινες ἐμβρυϊκὲς κυτταροσειρὲς καὶ, ὅπως ἥδη ἀναλύθηκε παραπάνω, ἀκρωτηριάζεται τὸ βασικὸ κείμενο-πηγή, ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς.       

    β. Χρησιμοποιεῖται ἡ ἴδια ἀκριβῶς βιβλιογραφία μὲ δύο διαφορετικοὺς τρόπους πρόσβασης  στὴν ἠλεκτρονικὴ ἀναζήτησή της. Ἡ παραπομπὴ ‘’Meredith Wadman, Abortion opponents protest COVID-19 vaccines’ use of fetal cells,  Jun. 5, 2020’’  εἶναι ταυτόσημη  μὲ τὴν παραπομπὴ ‘’BiologyHealthCoronavirus, doi: 10.1126 / science.abd1905’’.  

2. Ἀποκρύπτεται παντελῶς ἡ ὕπαρξη ἐμβολίων κατὰ τοῦ sars-cov2 τὰ ὁποῖα δὲν χρησιμοποιοῦν ἀνθρώπινες ἐμβρυϊκὲς κυτταροσειρές, ἐνῶ ὑπάρχουν διαθέσιμα στὴν παγκόσμια φαρμακευτικὴ ἀγορά καὶ χρησιμοποιοῦνται εὐρέως, ἐκτὸς Ἑλλάδος, ὅπως π.χ. τὸ ἐμβόλιο τῆς Beijing Institute of Biological Products, μὲ τὴν ἐπωνυμία Sinopharm κ.ἄ.

3. Παραλείπονται ἐπιμελῶς οἱ παρενέργειες, ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὰ ἐμβόλια νέας τεχνολογίας.

    α. Ἀπὸ τὴν ἐπίσημη κυβερνητικὴ ἰστοσελίδα τοῦ Ἠνωμένου Βασιλείου ἔχουν καταγραφεῖ  συνολικὰ 212 θάνατοι ἀπὸ τὸ ἐμβόλιο τῆς Pfiezer/BioNtech  καὶ 244  ἀπὸ Astra/Zeneca, στὸ διάστημα μεταξὺ 9-12-2020 μέχρι καὶ τὴν 21-2-2021. Ἐπίσης, ἔχουν καταγραφεῖ 243.612 ἄλλες ποικίλες ἄμεσες παρενέργειες[xxiv], μὲ τὸ μέλλον ἄδηλο!!!

   β. Στὴν ἐπίσημη  ἰστοσελίδα τοῦ CDC  τῶν ΗΠΑ  καταγράφονται 974 θάνατοι ἀπὸ τὰ ἐμβόλια κατὰ τοῦ covid-19 μὲ κυρίαρχα αὐτὰ τῆς Pfizer καὶ Moderna, μέχρι τὸν Φεβρουάριο 2021.

   γ. Ἀπὸ διάφορες ἄλλες παρενέργειες ἔχουν πληγεῖ 25.072 ἄνθρωποι, σύμφωνα μὲ τὸ CDC[xxv].

   δ. Ὁμοίως, καὶ σὲ ἄλλες χῶρες καταγράφηκαν θάνατοι, και ἀνακοινώθηκαν παράδοξες θανατηφόρες παρενέργειες πλήν ὅμως στὴν Ἑλλάδα ἐπικρατεῖ  ‘’ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή.’’

 4. Σύμφωνα μὲ τὴν Ἐπιτροπή, ‘’τὸ θέμα τῶν ἐκτρώσεων γιὰ λήψη ἀνθρωπίνων ἐμβρυϊκῶν κυττάρων ἀπασχόλησε τὴν Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία λόγῳ τοῦ σχολαστικοῦ χαρακτήρα τῆς θεολογίας της.’’   Ἐπειδὴ, λοιπόν, ἡ ὀρθόδοξος θεολογία δὲν ἔχει σχολαστικό χαρακτήρα, οἱ συντάκτες τῆς εἰσηγητικῆς ἐκθέσεως πρὸς τὴν ΔΙΣ  ἀποφαίνονται, ὅτι δὲν ὑπάρχει καὶ λόγος περαιτέρω συζητήσεως    ‘’ὡς ἄνευ σημασίας’’!!!

Μὲ βάση τὸ παραπάνω σκεπτικὸ διαπιστώνουμε τὶς ἑξῆς παραδοξότητες:  

      α. Ἀποφαίνεται ἡ Ἐπιτροπή, ὅτι ‘’δὲν ὑπῆρχε πρόθεση νὰ ἐκτρωθοῦν ἔμβρυα.’’ Ἀντιθέτως, ἡ ἐπιστημονικὴ κοινότητα βοᾶ, γιὰ τὴν ‘’νόμιμη ἀκύρωση’’ τῶν ἐμβρύων, τῆς ἀποσιώπησης τοῦ λόγου τῆς ἔκτρωση ὡς καὶ τὴν πλήρη ἀνωνυμία τῆς ταὐτότητας τῶν γονέων τῶν ἐμβρύων. Ἐπίσης, τὸ ἐὰν ὑπῆρχε πρόθεση ἤ ὄχι γιὰ νὰ ἐκτρωθοῦν ἔμβρυα, δὲν ἔχει σημασία. Σημασία ἔχει τὸ γεγονός, ὅτι οἱ κυτταροσειρές εἶναι προϊόντα  εκτρώσεων.

      β. Θεωρεῖ ἡ Ἐπιτροπὴ ὅτι ‘’Οἱ κυτταρικὲς σειρὲς δὲν ἀποτελοῦν κύτταρα ἐμβρυϊκὰ ἀλλὰ ἔχουν προέλθει ἀπ’αὐτά.’’

Εἶναι γνωστὸ, ὅτι τὰ κύτταρα κάθε σωματικοῦ ἰστοῦ  ἀνανεώνονται μὲ διαφορετικὸ ρυθμὸ ἀνὰ ἰστό, ἐνῶ ἡ διαδικασία ἀναγέννησής τους διαφέρει ἀνάλογα μὲ τὴν ἠλικία, τὴν φυλὴ καὶ τὴν γενικότερη φυσικὴ κατάσταση τοῦ ὀργανισμοῦ, μὲ ἐξαίρεση τὴν παρεγκεφαλίδα, τὰ ὀπτικὰ νεῦρα (πλὴν κερατοειδοῦς)  καὶ τοὺς ὀδόντες. Κάθε ἀνανεωμένο κύτταρο ἔχει προέλθει ἀπὸ ἕνα προηγούμενο σύμφωνα μὲ συγκεκριμένους βιολογικοὺς νομοτελειακοὺς ὅρους,  ποὺ διέπουν τοὺς ‘’δερμάτινους χιτῶνες’’ μας, δηλαδή τη βιολογική μας υπόσταση.

Οἱ σειρὲς αὐτὲς εἶναι ἡ ‘’διαιώνιση’’ τῶν ἐμβρυϊκῶν κυττάρων πέραν τοῦ φυσιολογικοῦ ‘’Hayflick limit’’ καὶ τὸ  DNA τῶν κυττάρων αὐτῶν εἶναι ταυτόσημο μὲ αὐτὸ τῶν κυττάρων ἀπὸ τὰ ὁποῖα παρήχθησαν. Ὑπάρχει πλήρης βιολογικὴ ταυτότητα τοῦ ἐκτρωθέντος ἐμβρύου μὲ τὰ κύτταρα αὐτά.

Κατὰ συνέπεια, ὅπως στὴν φυσιολογικὴ ἐξέλιξη τοῦ ὀργανισμοῦ ἀνανεώνονται τὰ σωματικά μας  κύτταρα, ὁμοίως καὶ στὶς κυτταροσειρές, ἔχουμε ἰσοδύναμη ἀνανέωση, ἀλλὰ μὲ τεχνητὸ τρόπο.

γ. Τονίζει, ὅτι τὰ ‘’χρησιμοποιηθέντα κύτταρα  ἦταν κύτταρα ἐμβρυϊκῶν ἰστῶν καὶ ὄχι ἐμβρύων, ποὺ θανατώθηκαν στὴν συνέχεια.’’

Ἐδῶ ἀναγινώσκουμε τὸ ἀμίμητο…Δηλαδή, οὔτε λίγο, οὔτε πολύ, πειραματιζόμαστε σὲ ζῶντα ἔμβρυα, τὰ ὁποῖα προορίζονται στὴ συνέχεια νὰ θανατωθοῦν;

Τὰ κύτταρα, ως γνωστόν ἀπαρτίζουν τοὺς ἱστοὺς καὶ οἱ ἱστοὶ συγκροτοῦν τὴν σωματική μας ὁλότητα. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποδεχόμαστε τὴν πειραματικὴ χρήση ἑνός ζῶντος ἐμβρύου, ἢ διὰ τῶν κυττάρων του, ἢ διὰ τῶν ἱστῶν του;

Οἱ ἀντιλήψεις αὐτὲς ἀπορρέουν ἀπὸ τὸ ἰδεολόγημα τοῦ μηδενισμοῦ καὶ μὲ τὴν ἔμπρακτη ἐφαρμογή τους, ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἀντικείμενο ποικίλης χρήσεως καὶ καταχρήσεως.

Σὲ μιὰ ἀλλαγὴ Νόμου  περὶ ταφῆς  τοῦ ὀμοσπόνδου κρατιδίου τῆς Βρέμης, οἱ feti (ἐκτρωμένα ἔμβρυα) δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀπορρίπτονται ὡς «ἐθνικὸ ἀπόβλητο», ἀλλὰ νὰ ἐνταφιάζονται ἀνώνυμα σὲ ἕνα νεκροταφεῖο σὲ συλλογικὸ τάφο. Πρόκειται γιὰ σεβασμὸ στοὺς νεκροὺς καὶ φανερώνει  τὴν αἴσθηση τῶν νομοθετῶν τοῦ κρατιδίου, ὅτι καὶ τὰ ἐκτρωμένα ἔμβρυα ὁποιασδήποτε ἐνδομητρίου ἠλικίας εἶναι ἄνθρωποι καὶ ἀξίζουν τῆς ἴδιας τιμῆς καὶ ἀξιοπρέπειας[xxvi].’’

5.  Στὴν εἰσηγητικὴ ἔκθεση τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, γίνεται εὑρύτατη χρήση πορισμάτων καὶ ἀπόψεων τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ, περὶ τοῦ ὑπὸ συζήτηση θέματος.

Θεωρητικὰ, ὁ Ῥωμαιοκαθολικισμός παραμένει στὴν βασικὴ ἀρχὴ τοῦ σεβασμοῦ τῶν ἐμβρύων, γι’ αυτό καί προτείνει τὴν ἐνίσχυση ἐρευνῶν γιὰ ‘’μὴ ἀνήθικα ἐμβόλια’’, ἀλλὰ ὑπὸ αἵρεσιν.

Μὲ ἐπιστολὴ στὸν Πρωθυπουργὸ τοῦ Καναδὰ, κ. J.Trudeau, στὶς 21-05-2020 δέκα ὀκτὼ προσωπικότητες, ἐπίσκοποι καὶ εἰδικοὶ ἐπιστήμονες προτείνουν τὴν χρηματοδότηση ἐμβολίων, τὰ ὁποῖα δὲν δημιουργοῦν ἠθικὸ δίλημμα, καὶ ὑποδεικνύουν ὡς παράδειγμα τὸ Πανεπιστήμιο British Columbia, τὸ ὁποῖο δὲν χρησιμοποιεῖ ἐμβρυϊκοὺς ἰστοὺς ἤ κύτταρα γιὰ τὴν παραγωγή τῶν ἐμβολίων[xxvii].

Μὲ ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ, τὸ Συμβούλιο τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν ἐπισκόπων στὶς ΗΠΑ, τὴν 11-12-2020, ὑπογραφομένη ἀπὸ τοὺς Kevin C.Rhoades καὶ τὸν Joseph F.Naumann, ἀποδέχονται τὴν ἐξ’ἄκρας σύλληψη τοῦ ἀνθρώπου καὶ θεωροῦν τὴν ἄμβλωση ὡς τραγικὴ ἐκτροπή, ἐπισημαίνουν ὅτι ὑπάρχει τρόπος νὰ γίνουν ἐμβόλια χωρὶς ἀνθρώπινες ἐμβρυϊκὲς κυτταροσειρές, καὶ  παρατηροῦν, ὅτι ἡ σχέση μὲ ὀφέλη ποὺ προέρχονται ἀπὸ ‘’κακὲς πράξεις’’ μπορεῖ νὰ ‘’διαφθείρει  τὴν ἀντίληψη ποὺ ἔχει κάποιος γιὰ τὸ κακό[xxviii].

Τέλος, ἕνα ἐπτασέλιδο Διάταγμα τοῦ καρδινάλιου Τζουζέπε Μπερτέλο, κυβερνήτη τῆς Πόλης τοῦ Βατικανοῦ, τὸ ὁποῖον ὑπεγράφη στὶς 8 Φεβρουαρίου 2021 καὶ ἀναρτήθηκε στὴν ἰστοσελίδα τοῦ Κυβερνείου, ἀναφέρει, ὅτι οἱ ἐργαζόμενοι, ποὺ ἀρνοῦνται «προληπτικὰ μέτρα» (δηλαδὴ ἐμβολιασμὸ κατὰ sars-cov-2), εἶναι πιθανὸ νὰ ὑπόκεινται σὲ «συνέπειες διαφόρων βαθμίδων, ποὺ μπορεῖ νὰ ὀδηγήσουν σὲ ἀποπομπή». Τὸ διάταγμα αὐτό ἀνεκλήθη μετὰ ἀπὸ ἀντιδράσεις, μέσα σὲ λίγες ἡμέρες ἀπὸ τῆς ἀναρτήσεώς του[xxix]. ‘’Ἥξεις ἀφίξεις οὐκ ἐν πολέμῳ θνῄξεις’’ και ἐπιλέγουμε τὴν θέση τοῦ κόμματος κατὰ βούληση.

Ἔτσι, ὁ Ρωμαιοκαθολικισμὸς προσεγγίζει μὲν τὴν ἀλήθεια λόγῳ, ἀλλὰ ἀστοχεῖ ἔργῳ. Ἡ Ἐπιτροπή, ὅμως, Βιοηθικῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος ἀστοχεῖ μὲ τὶς εἰσηγήσεις της καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ. Άλλος τά σκότωσε «και συνεπῶς δὲν ὑπάρχει εὐθύνη στοὺς ἐρευνητές, πολλῷ δὲ μᾶλλον στοὺς ἐμβολιαζομένους’’, κατὰ τὴν ἀκριβῆ διατύπωσή της.   

‘’Ἐστόχευσεν ὁ Πάτροκλος ἡμάρτησε τὸ τόξον.’’

6. Τὰ κίνητρα τῆς  Βιοηθικῆς ἐπιτροπῆς δὲν τὰ γνωρίζουμε. Ὁ σκοπός της ὅμως εἶναι καταφανής: ‘’μὲ κανένα τρόπο δὲν θὰ συνιστᾶτο νὰ στηρίξουμε μία προσέγγιση ἀμφισβήτησης τῶν ἐμβολίων πάνω στὸ ὑπὸ συζήτηση θέμα τῶν ἐμβρυϊκῶν κυτταρικῶν σειρῶν, μάλιστα στὴν παρούσα περίσταση’’, χωρὶς νὰ μᾶς παρέχει καμμιὰ αἰτιολόγηση τῶν προτάσεών της.  Ὁ λόγος (;),  σκοτεινός.

Προτείνεται, ἀνερυθρίαστα καὶ παραδόξως πάσῃ θυσίᾳ, ἡ ἀποδοχή τῶν ἀμφίβολων εὐεργεσιῶν, ποὺ μποροῦν νὰ προκύψουν ἀπό τὸ ἐμβόλιο, μέσῳ ἑνὸς ἀποτρόπαιου κακοῦ, τὸ ὁποῖο ἀποκρούει καὶ ὁ ἄθεος Ἰβάν τοῦ Ντοστογιέφσκυ, στοὺς Ἀδελφούς Καραμαζώφ.  Ὁ σκοπός δεν αγιάζει τά μέσα, ὅπως ήθελε, κάποτε, ο Πάπας Λέων Ι’, γι’αὐτὸ καὶ κάθε ἐμβολιαζόμενος, ποὺ συνειδητὰ γνωρίζει τὴν προέλευση τῶν ἐμβολίων, εἶναι κλεπταποδόχος τοῦ ἀγαθοῦ τῆς ὑγείας, ἀπὸ τὸν βιολογικὸ θησαυρὸ  τῶν δολοφονηθέντων ἐμβρύων.

Οἱ φονευταὶ τοῦ Κυρίου κατακρινόμενοι ἀπὸ τὴν συνείδησή τους, κατὰ τὸν Ἱ.Χρυσόστομο, δὲν ἔβαλαν στὸν κορβανᾶ τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος τὰ 30 ἀργύρια ποὺ τοὺς ἐπέστρεψε ὁ Ἰούδας, ‘’ἐπεὶ τιμὴ αἵματός ἐστι’’, διότι αὐτά τὰ χρήματα συνδέθηκαν μὲ θάνατο[xxx]. Ὁ Δαβίδ μὲ ἀποστροφὴ ἀπορρίπτει κάθε εὐεργετικὴ προσφορά, ποὺ εἶναι ἀπόρροια ἁμαρτίας˙ ‘’Ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλὴν μου’’ (Ψαλμ. 140,5)  Ὁ Χριστός τονίζει ἐμφαντικά, ὅτι ἐὰν δὲν περισσεύσει ἡ ἀρετή μας «πλεῖον» αὐτῆς τῶν Φαρισαίων καὶ γραμματέων, εἴμαστε ἐκτὸς τῆς σωτηρίου πορείας. (Ματθ. 5,20) Ἐπικαίρως δέ, μὲ τὴν ἔναρξη τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τὸ θαῦμα τοῦ ἁγίου Θεοδώρου μὲ τὰ κόλλυβα  φανερώνει τὴν δολιότητα αὐτῶν, ποὺ ἀπεργάζονται τὴν ἀλλοίωση τῆς συνειδήσεώς μας .

Ἡ ὀρθόδοξος χριστιανικὴ βιοηθικὴ δὲν στηρίζεται πάνω σὲ κινούμενη ἄμμο, ποὺ μετατοπίζεται στὸ ‘’κατὰ ποῦ φυσάει ὁ ἄνεμος,’’ τῶν πολύτροπων σκοπιμοτήτων, ὑπὸ τὶς ὁποῖες  ἄγεται καὶ φέρεται ὁ κόσμος, ἀλλ’ «ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ἐφ. 2,20). Σὲ ἀντίθετη περίπτωση «ἀφελεῖ ὁ Θεὸς τὸ μέρος ‘’ἡμῶν’’ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωής» (Απ. 22,19).

Ἐκ τῶν παραπάνω γίνεται σαφὲς, ὅτι ἡ εἰσηγητικὴ ἔκθεση τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς ἀποκαλύπτει προχειρότητα, παράδοξη σπουδὴ νὰ κλείσει τὸ θέμα αὐτὸ ‘’ὡς ἄνευ σημασίας’’ καὶ, κατὰ συνέπεια, ἔλλειψη σεβασμοῦ πρὸς τὸν Συνοδικὸ θεσμό, καὶ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Λειτουργεῖ πάνω στὴν ἀντίληψη τοῦ ‘’laissez faire, laissez passer’’, καὶ ἐπιμένει νὰ συσκοτίζει τὸ θέμα καὶ νὰ ‘’λοξοκοιτᾶ’’ σὲ  ἀντισταθμιστικὲς προτάσεις ἐντυπωσιασμοῦ, λὲς καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι  σῶμα ἀκτιβιστῶν.

Παράδειγμα, ὡς ἐν παρόδῳ, ἡ πρόσφατη ἀνακοίνωση  τῆς ΔΙΣ στὴν Συνεδρία Αὐτής, τὴν 3^η Μαρτίου 2021, γιὰ σύσταση (ἄκουσον, ἄκουσον!) Παρατηρητηρίου ‘’κοινωνικῶν καὶ ὑγειονομικῶν κρίσεων, πανδημιῶν κ.ἄ.’’, μὲ τὴν οὐσιαστικὴ εὐθύνη τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς, ἐνῶ τὴν ἴδια στιγμὴ ‘’ποιεῖται τὴν νύσσαν’’, γιὰ τὴν ἐξώθηση τῆς τελέσεως τῆς Θ. Εὐχαριστίας, τῆς «μιᾶς  καὶ μοναδικῆς  πύλης τῆς ζωῆς», σὲ Κατακόμβες[xxxi], ἀλλὰ καὶ ἀδιαφορεῖ γιὰ ἄλλα οὐσιώδη θέματα τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας, ποὺ συμβαίνουν στὴν πατρίδα μας, μέσῳ ἐπωνύμων μὴ κυβερνητικῶν ὀργανώσεων, ὅπως τά  ἀνέδειξε ἡ πρόσφατη ἐπικαιρότητα καὶ ὄχι μόνον.

Ἐν τέλει τὶ συμβαίνει; Κακοήθης ἐξαλλαγὴ νοοτροπίας γιὰ τὴν ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας; περίφοβος ὑποταγὴ στὸν Καίσαρα; ἐντολὲς ἀπὸ σκοτεινὰ κατευθυντήρια;

     Ὄντως, « ἄβυσσος, ἄβυσσον ἐπικαλεῖται» (Ψαλμ. 41,8)

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

Ἡ ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου κατὰ τὶς συνεδρίες τῆς 12^ης καὶ 13^ης Ἰανουαρίου 2021 τῆς 164^ης Συνοδικῆς Περιόδου πάσχει, λόγῳ τῆς ἐλλειποῦς καὶ μὴ ἐκ πολλοῦ βασάνου κακῆς  πληροφόρησης τῶν Σεβασμιωτάτων Συνοδικῶν Ἀρχιερέων ὑπὸ τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς.

Ἡ ἐπανόρθωση ἐπὶ τὸ ὀρθοδόξως ὀρθὸν τῆς παραπάνω ἀποφάσεως, μετὰ ἀπὸ ἀντιπαραβολὴ τῶν πραγματικῶν δεδομένων,  μὲ τὶς ἐπιταγὲς τῶν Δύο Διαθηκῶν, τῶν Oἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῆς consensus Partum (συμφωνίας Πατέρων) κατά τον Βικέντιο Βικέντιος Κυρήνης, ἀποτελεῖ ὑποχρέωση  πρὸς τὴν ἀλήθεια σύμφωνα μὲ τὴν ἔννοια τοῦ Κυριακοῦ Λογίου, «γνώσεσθε τὴν αλήθεια καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς»(Ἰωάν. 8,32).

Τοῦτο, ἀφ’ἑνὸς μὲν,  θὰ χαροποιήσει τὸν ἀγωνιῶντα καὶ ἀγωνιζόμενον χριστώνυμον ἑλληνικὸν λαόν, ἀφ’ἑτέρου δέ,  θὰ ἀποτελέσει ὑψηλῆς  συχνότητας πνευματικὸν μήνυμα στὴν εὐθεῖα τῶν ἀποστολικῶν καὶ πατερικῶν  ἐπιταγῶν. Ἄλλως,   ἡ ἀπόφαση αὐτὴ θὰ καταγγελθεῖ ἀπὸ  τὴν Ἱστορίαν ὡς,  τὸ  λιγώτερον, παραφωνία καὶ θὰ ἀποπεμφθῆ ἀπὸ τὸ σῶμα τῶν Ὀρθοδόξων Συμβολικῶν Κειμένων τῆς ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Ὅσον ἀφορᾶ τὴν Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς, ὑποβάλλομεν θερμὴ παράκληση γιὰ τὸν ἄμεσον ἀποσυσχηματισμό της ἀπὸ τὸ πνεῦμα ‘’τοῦ αἰῶνος τούτου τοῦ ἀπαταιῶνος’’. Σὲ ἀντίθετη περίπτωση, στὴ συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας μας, θὰ διολισθήσει δικαίως, πάντοτε ὑπὸ τὸ φῶς τῶν κριτηρίων τῆς ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας, ἀπὸ Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς σὲ  Ἐπιτροπὴ Βιοανηθικότητας, μὲ  τελικὴ συνέπεια τὴν ἀπομείωση τοῦ κύρους τῶν Συνοδικῶν ἀποφάσεων, ποὺ στηρίζονται στὶς εἰσηγήσεις της, σὲ κεφαλαιώδη ζητήματα τῆς εὐαγγελικῆς πίστεως καὶ ζωῆς.  

                                                             «οὐ (γάρ) ἐπὶ τῷ τόξῳ μου ἐλπιῶ καὶ

                                                                      ἡ  ρομφαία μου οὐ σώσει με˙ …

                                                              ἐν τῷ Θεῷ ἐπαινεθησόμεθα ὅλην

                                                                      τὴν ἡμέραν»   (Ψαλμ. 43 (44),7)

                                                       

                                 Μετὰ βαθυτάτου  σεβασμοῦ

                                                                   π. Στυλιανὸς Ἐμμ. Καρπαθίου

                                                              Θεολόγος Ψυχίατρος, Δρ Βιοηθικῆς

                                                                        Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

---

[i] Ἐνδεικτικά, βλ. Durand Guy, Introduciton Générale à la Bioéthique, Histoire, Consept et outils,  Éd. Fides (Canada)-Cerf (Paris), 1993, σελ. 183 κ.ἑ.

[ii] Β’ Μακ.7, 28, Πρβλ. Δευτ. 32,6.

[iii] Κ. Στεφανῆ, «Φυλογενετικὴ ἐξέλιξη καὶ ἀνθρώπινη συμπεριφορά», Στό, Εἰσαγωγὴ στὶς ἐπιστῆμες τῆς συμπεριφορᾶς». Ἀθῆναι, 1996, Ψυχιατρικὴ Βιβλιοθήκη, σελ. 6.

[iv] Φωτίου, Ἀμφιλόχια ΛΣΤ’ P.G.101,260 Α.

[v] Θεοδώρου Στουδίτου, Ἀντιρρητικός Γ’ P.G.99,424.  Μαξίμου, «Περὶ  ἀγάπης  ἑκατοντὰς 4^η , δ’»  Φιλοκαλία  (Ἐκδ. Παπαδημητρίου)Τόμ. Β’σελ. 41. Πρβλ.Μαξίμου, Σχόλια εἰς τὸ βιβλίον, Περὶ θείων ὀνομάτων,  P.G. 4,265 C

[vi] Μακαρίου Αἰγυπτίου,  Ὁμιλία  ΜΘ’, Δ’,   P.G. 34, 816Β.

[vii] Καρμίρη Ἰ., Τά Δογματικά καί Συμβολικά  Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας σελ.154-155, 175, 193,207 .

[viii] Γρηγόριος Νύσσης, Πρὸς τοὺς πενθούντας, P.G.46,524

[ix] Μ. Βασίλειος, Ὅτι οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεό , P.G. 31, 345.

[x] Ωριγένης, Κατὰ Κέλσου Δ’   ΙΙΙ-IV, ΒΕΠΕΣ, 9,235.

[xi] Les murs ont la parole, Paris, Edition Tchou, 1968 σελ. 152.

[xii] «On denient embryon plus tard et cadavre plus tôt».  Testar J., Le désir du gène, Éd. Champs -Flammarion, Paris, 1994, σελ. 183.

[xiii] Γρηγόριος Θεολόγος, Ἐπιστολὴ  ΡΑ’, Πρὸς Καληδόνιον, P.G. 37,181.

[xiv] https://www.sciencemag.org/Science/AAAS.

[xv] Βλ. παρακάτω τὶς  ὑπ’ἀριθμ. 26 καὶ 27 παραπομπὲς.

[xvi]  Ἡ WI- 38 εἶναι ἡ πρώτη κυτταρικὴ σειρὰ τοῦ ἔτους 1962, ἡ ὁποία  προῆλθε ἀπὸ  ἐκλεκτικὴ ἄμβλωση θήλεως ἐμβρύου, σὲ  Σουηδὴ γυναίκα, χωρὶς τὴ γνώση ἢ τὴν  ἄδειά της. Ὁ προσδιορισμὸς ‘’ἐκλεκτικὴ’’ ἀναφέρεται στὴν ἄμβλωση, ποὺ γίνεται χωρὶς ἐνδείξεις παθολογίας τοῦ ἐμβρύου καὶ συνεπῶς τὸ ἔμβρυον εἶναι ὑγιές. Σύμφωνα μὲ ἄλλες πηγές, τὸ ἔμβρυον ἦτο ἡλικίας τριῶν (3)μηνῶν Βλ. Gorvett, Zaria.’’The controversial   cells that saved 10 million lives’’  www.bbc.com. Retrieved 2020-12-09. Ἐπίσης, τὸ βιβλίο τῆς Meredith Wadman, The Vaccine Race: Science, Politics, and the Human Costs of Defeating Disease 1st Edition, 2017.

[xvii] Meredith Wadman, Abortion opponents protest COVID-19 vaccines’ use of fetal cells,  Jun. 5, 20. https://www.sciencemag.org/news/2020/06/abortion-opponents-protest-covid-19-vaccines-use-fetal-cells

[xviii] https://www.modernatx.com/modernas-work-potential-vaccine-against-covid-19  Ἀνακτήθηκε στὶς 09-02-2021.

[xix] Kyle  Blankenship, Pfizer, BioNTech snare  $1,95B  deal  with  U.S. government  for 100M-Plus doses of COVID-19 Vaccine . Jul 22,2020.

https://www.fiercepharma.com/manufacturing/pfizer-biontech-snare-1-95b-deal-u-s-government-for-100m-plus-doses-covid-19-vaccine

[xx] Coronavirusvaccins en het gebruik van cellen van geaborteerde foetussen: stand van zaken

 https://www.ieb-eib.org/nl/nieuws/biomedisch-onderzoek/medisch-onderzoek/coronavirusvaccins-en-het-gebruik-van-cellen-van-geaborteerde-foetussen-stand-van-zaken-1926.html?backto=search

[xxi]Vaccine hesitancy: an interview with Stanley Plotkin, rubella vaccine developer BMJ 2019; 367 doi: https://doi.org/10.1136/bmj.l6926 (Published 23 December 2019).  Υπάρχει σχετικό video στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=y6fjbixw-Dc&ab_channel=neeskens1012

[xxii]  F20.0 κατὰ  ICD-10 . Στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις ‘’Βῆτα’’ σελ. 110.

[xxiii] Μ. Βασιλείου, Ὅροι  κατ’ἐπιτομήν,  P.G.   31, 1080-1081  καὶ    P.G.   31, 744      

[xxiv]https://www.gov.uk/government/publications/coronavirus-covid-19-vaccine-adverse-reactions/coronavirus-vaccine-summary-of-yellow-card-reporting

[xxv]Τὰ στοιχεῖα αὐτὰ εἶναι διαθέσιμα, μετὰ ἀπὸ ἁπλῆ ἀναζήτηση στὴν ἐπίσημη κρατικὴ ἱστοσελίδα https://wonder.cdc.gov/vaers.html.

[xxvi] St. Rixen, “ Totenwürde”  της FAZ (Frankfurter Allgemeine Zeitung), 13-Μαρτίου 2001. 

[xxvii] Ἐπὶ κεφαλῆς τῆς ἐπιστολῆς ὑπογράφουν, ὁ  Moira McQueen, καὶ ὁ The Most Rev. Richard Gagnon Μεταξὺ τῶν ὑπογραψάντων περιλαμβάνεται καὶ ὁ ὀρθόδοξος  Μητροπολίτης Τορόντο καὶ Καναδᾶ κ.Σωτήριος.https://www.sciencemag.org/sites/default/files/Canada-COVID-19%20Vaccine%20letter%20May%2021st%202020_updated%20(002).pdf  (ἀνακτήθηκε 3-3-21)

[xxviii]MORAL CONSIDERATIONS REGARDING THE NEW COVID-19 VACCINES, Chairmen of the Committee on Doctrine and the Committee on Pro-Life Activities United States Conference of Catholic Bishops, με ημερομηνία 11-12-2020. https://www.usccb.org/moral-considerations-covid-vaccines (ἀνακτήθηκε  στις  3-3-21)

[xxix]The New York Times (ἀνταπόκριση τῆς Elisabetta Povoledo στὶς Feb. 19, 2021) The Vatican is promoting vaccinations but won’t punish those who decline them.

 https://www.nytimes.com/2021/02/19/world/the-vatican-is-promoting-vaccinations-but-wont-punish-those-who-decline-them.html (ἀνεκτήθη στίς 28-02-2021).

[xxx] Ἰωάννης Χρυσόστομος,  Εἰς Ματθαῖον ΠΕ’ P.G. 58,761.

[xxxi] Ὑπάρχει Κυβερνητικὸ Παρατηρητήριο μὲ 1^η Ἔκθεση Κυβερνητικῆς ἐπιτροπῆς  τὴν 29^η  Μαΐου 2020, τὸ ὁποῖο ἔχει δημοσιεύσει μέχρι καὶ τὴν 1^η Μαρτίου 2021,   38 ‘’Ἐκθέσεις Προόδου’’.