Η Αγία Σοφία κείται μακράν

Η Αγία  Σοφία κείται μακράν

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Ο εκκωφαντικός κόλαφος της ιταμής μετατροπής της «Αγίας Σοφίας» σε Τζαμί, προσδίδει εις τον Ερντογάν, ένα αδιαμφισβήτητο κύρος παγκόσμιου ηγέτη, ο οποίος αγνόησε ευθέως την διεθνή κοινότητα, διαμηνύοντας προς την καθημαγμένη και πλήρως αφελληνισμένη υπνώττουσα «μαρξιστική» Πατρίδας μας ότι, το Ισλάμ ως πολιτισμική συνιστώσα του Τουρκικού έθνους, δρα κατά το δοκούν, με γνώμονα το συμφέρον της Τουρκίας, εξοβελίζοντας διεθνείς Οργανισμούς, καθώς και  την UNESCO.

Επί μισό αιώνα και επέκεινα, το ανθελληνικό ελλαδικό Κράτος, (..!!) συνεπές στην ηττοπαθή και ενδοτική στάση του, προέβη, απλώς σε ευχολόγια άνευρων ανορθόλογων διατυπώσεων, ως μη θιγμένων πολιτικών της ελίτ, εκ του ανοσιουργήματος αυτού, οι οποίοι κυριαρχούνται ιδεολογικά από την δοτή, ξενόδουλη και αργυρώνητη συγκεχυμένη και ιστορικά χρεοκοπημένη ιδεοληψία της αριστεράς, η οποία (αριστερά) εν αγαστή συμπνοία με την βιομηχανία των Μ.Κ.Ο και την εργαλειοποίηση των κατατρεγμένων μεταναστών, ασκούν επιχειρηματική δράση,  εις το βωμό της ψευδεπίγραφης αυτοκρατορίας του νεοπαγώς ανθρωπισμού, προς αλλοίωση των πληθυσμών των εθνών, δια του επιδοτούμενου εποικισμού και της δρομολογούμενης ισλαμοποίησης αυτών.

Η προδοτική πολιτική της Ελλάδας, κατά το προσφυές «η Κύπρος κείται μακράν» τότε, σήμερα κατ’ εικόνα και  καθ’ ομοίωση της ως άνω ρήσεως, συνάγεται, το αυτό πνεύμα, παντελώς αδράνειας, εκ  του συνόλου των δηλώσεων, των Ελληνοφώνων της πολιτικής ελίτ και των θιασωτών της αντιεθνικής ισοπεδωτικής παγκσομιοποιήσεως.

Η διεθνιστική τάσης της Διοικούσης Εκκλησίας, προφανώς αντιμετωπίζει οιαδήποτε μορφή διεκδίκησης καίριων ζητημάτων της εθνικής μας ταυτότητας ως μία απόπειρα ανατροπής της παγκόσμιας ειρήνης με την αρμονική συνύπαρξη των Εκκλησιών, προσβλέποντας αποκλειστικά, δήθεν, εις την παρέμβαση της Ευρώπης και άλλων φορέων.

Η κεκρόπορτα της Τουρκίας ευρίσκεται εντός των πυλών της πυορροούσας Ελλάδας, οι οποίοι επί μισό αιώνα έχουν εγκαθιδρύσει το ιδεολόγημα του εθνομηδενισμού, στην παιδεία, εις τον πολιτισμό, εις την γλώσσα και κυριαρχεί η απάτη του Μαρξισμού,  ως εργαλείο ερμηνείας των πάντων, και το πρότυπο του οσφεοκάμπτη τραμπούκου εξωνημένου συνδικαλιστή της ντουντούκας, εξ αυτού του λόγου, το πλήγμα στην εθνικής μας ταυτότητα και τον πολιτισμό, για την ελίτ , τους παγκσομιοποιητές και την διεθνική τάση της Εκκλησίας, είναι «φασισμός».

Οι νενέκοι, οι νέο-ραγιάδες και οι γραικύλοι, οι οποίοι, βεβηλώνουν την μνήμη των ηρών πεσόντων μας, ακρωτηριάζουν τον πολιτισμό μας, παραχαράσσουν την ιστορία μας, και εκδηλώνουν υπερεκχειλίζουσα ασέβεια προσβάλλοντας την μνήμη του έθνους, δυστυχώς αποτελούν την κρατούσα στάση στην Ελλάδα, οι ως άνω εισήλθαν εκ της κερκόπορτας και διαμόρφωσαν αναλόγως την απαίδευτη, διανοητικά ευνουχισμένη μάζα, να απαξιώνει την εθνική του ταυτότητα, να εκδέχεται την αφαίρεση του Σταυρού από το «σήμα»  της επιτροπής εορτασμού των 200 χρόνων από την εθνεγερσία.

Η νεολαία του Σύριζα ευθυγραμμίζεται με την προπαγάνδα του Ερντογάν, εις τον Έβρο, συντάσσεται αναφανδόν με τον θρησκευτικό φουντομετανταλισμό και τον εθνικισμό του Σουλτάνου,  όπως και ορισμένοι μεγαλόσχημοι καθηγητές της ελίτ, ίσως είμαστε ανάξιοι να έχουμε εθνικά ανεξάρτητο κράτος, ή αυτοί που μας κυβερνούν δεν νιώθουν Έλληνες, όντες  οι ίδιοι καταδήλως εθισμένοι πατροπαράδοτα, εις τον Οθωμανικό ολοκληρωτισμό.

Η μνήμη και το βιώμα, συνιστούν τα νάματα της εθνικής μας συνείδησης, ο Θουκυδίδης διδάσκει για την ανδρεία της νίκης, πλην η πελιδνή Ελλάς προσβλέπει εις τον Ο.Η.Ε, όπως ο τελευταίος οργανισμός προστάτευσε την Κύπρο και το διεθνές δίκαιο.

Εν κατακλείδι, ο Ελληνισμός επιβίωσε με την αγάπη για την πατρίδα η οποίας εκφράστηκε δια της θυσίας ή της διεκδικήσεως της πολιτισμικής ταυτότητας μας από τους επίβουλους εξού και το δημώδες άσμα το οποίο ενέπνευσε την εθνεγερσία του 1821 : «Της Αγίας Σοφίας οι πόρτες δεν ανοίγουν με κλειδιά». «Μόν’ ανοίγουν με μαχαίρια και με ελληνικά σπαθιά»