Και πώς θα σου κρύψουν τους αγγέλους;

Και πώς θα σου κρύψουν τους αγγέλους, πώς θ'ακουμπήσουν την Κυρά την Παναγιά, πώς θα Της πάρουν τον Χριστό απ' την αγκάλη και δεν θα τρέξουν οι αυτοκράτορες των διπλανών ψηφιδωτών; Αλλά πώς να τρέξουν κι'αυτοί αιχμαλωτισμένοι από τους Αγαρηνούς, εκεί στους νοτισμένους τοίχους του ναού;

Μήπως χωράει ανθρώπου νους αυτό το κακό, αυτή τη βλαστήμια, αυτή τη ντροπή;
Στεκόμαστε μαζεμένοι σε μια γωνιά του κόσμου και των καιρών και δεν ξέρουμε αν πρέπει να ντυθούμε στα μαύρα κι'αν πρέπει να κόψουμε τα μαλλιά μας και να τα πετάξουμε στον άνεμο να τα πάει στον Βόσπορο σαν χαιρετισμό στις σκλαβωμένες Παναγιές της Αγια Σοφιάς, σαν κλάμα, σαν οιμωγή, σαν κραυγή, σαν οδύνη.

Θα απλώσουν οι Άγιοι τα χέρια τους να μην πονέσουν οι αιχμάλωτοι της Αγια Σοφιάς, θα παίξουν μελωδίες οι άγγελοι του ουρανού να μην ακούσουν οι εικόνες τους άπιστους και δακρύσουν πάλι, θα περάσει ο καιρός της δοκιμασίας και θ'ανταμώσουμε -όπως το είπαν οι τρυφεροί  Παΐσιοι ετούτης της πατρίδας- και θάρθουμε να προσκυνήσουμε την λευτεριά, αναπαυμένη στον αγλαόμορφο Χριστό: Ψηφίδα-ψηφίδα θα ασπαστούμε τον πόνο του Γένους και ασυντρόφευτη δεν θα ξαναμείνει η μεγάλη εκκλησιά.

Κύριε, άπλωσε την νύχτα στα μάτια των ανόμων και μην λογαριάσεις τις πολλές μας αμαρτίες και δοθεί ως λύτρο ο Ναός Σου, ο ναός των μεγάλων δικαίων του Έθνους.
Κύριε σπλαχνισου εμάς που σε προδώσαμε γιατί στο εκεί των πόθων μας δεσπόζει η μορφή Σου, της Μάνας σου το αδαμαντοκόλλητο δάκρυ και των Αγίων Σου τα χρυσάφια.

Δεν Σε εξαγοράζουμε Κύριε αλλά Σου προσπίπτουμε.

Όσα κάναμε χρυσά στο ναό Σου, ήταν σε στιγμές που ματώναμε. Τώρα Εσύ δες το αίμα των Ρωμιών πίσω από τις πολύτιμες ψηφίδες και μνήσθητι του ενός δικαίου, του ενός μάρτυρα για την αγάπη σου και προστάτεψε την Αγια Σοφιά όπου δεν έχει γίνει η απόλυση στην τελευταία λειτουργία.....Τουλάχιστον γι'αυτό.

Έλενα