Διαίρει και βασίλευε - Το ζήτημα με την Ουκρανική Εκκλησία και η στάση Βαρθολομαίου

ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ

Το ζήτημα με την Ουκρανική Εκκλησία και η στάση Βαρθολομαίου

Από τον  Δημήτρη Κ. Σέργιο

Θυμάμαι ότι ο Οικ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος είχε παλαιότερα την πρωτοβουλία να καταδικάσει επισήμως διαμέσου της περί αυτόν Συνόδου Επισκόπων την εμπλοκή της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε αμιγώς «εθνοφυλετικά» (όπως τα είχε χαρακτηρίσει) ζητήματα. (Σημείωση: Υποθέτω ότι η καταδίκη αυτή δεν αφορούσε «σύμμικτα» μετά της εννοίας της Χριστιανικής Δικαιοσύνης εθνοτικά ζητήματα... όπως ήταν, ας πούμε, η εθνική επιδίωξη της Ελλάδος για Ανεξαρτησία το 1821, οπότε μαρτύρησαν ή απλώς καταδιώχθηκαν γι' αυτήν αγρίως ανώτεροι κληρικοί -π.χ. ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε', που απαγχονίστηκε από τους Οθωμανούς στην Πύλη του Πατριαρχείου, ο επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας, ο επίσκοπος Βρεσθένης Θεοδώρητος, που φυλακίστηκε στο Παλαμήδι επί εξάμηνο, κ.λπ. κ.λπ. Αλλά, ιδίως, υπέστησαν τα πάνδεινα κατώτεροι κληρικοί -γνωστότεροι, βεβαίως, από αυτούς ο αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαίος - Φλέσσας, πιο γνωστός ως «Παπαφλέσσας», και ο Αθανάσιος Διάκος.

Οπως, επίσης, ήταν η περίπτωση της δημόσιας ευλογίας από την Εκκλησία του πολέμου των Ελλήνων κατά του Μουσολίνι το 1940 - ο τότε Αρχιεπίσκοπος σημείωνε στο δημόσιο μήνυμά του επί τη ενάρξει του πολέμου κατά λέξη: «Η Εκκλησία ευλογεί όπλα τα ιερά...» Διότι, βεβαίως, έρχονται κάποτε περιστάσεις οπότε η Εκκλησία δεν είναι δυνατό να ανέχεται τον βασανισμό του λαού της από ανηλεείς δυνάστες, οι οποίοι χρησιμοποιούν αυθαίρετα την πολιτικοστρατιωτική τους εξουσία για να εκμεταλλεύονται βάναυσα έως αιματηρά τους λαούς...)

Ενθυμούμενος, λοιπόν, την καταδίκη από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο του (αμιγούς...) «εθνοφυλετισμού», νιώθω αμήχανος έως κατηφής παρακολουθώντας τις τελευταίες ημέρες την αντιφατική επίσημη εμπλοκή του πολύπειρου Πατριάρχη στην... απόσπαση της Ουκρανίας από τη Ρωσία που ενεργούν πολιτικοστρατιωτικοί έμποροι της Δύσεως αυθαιρέτως... οδηγώντας σε βίαιες φρικτές συμπλοκές τους φανατικούς «φυλετιστές» Ουκρανούς με τους φιλορώσους συμπατριώτες τους. Για να συμβάλει, έτσι, ο κ. Βαρθολομαίος στην πολιτικοστρατιωτική απόσπαση της Ουκρανίας από τη Ρωσία, αποφάσισε να αποσπάσει πρώτος τη θυγατρική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας από τη μητρική της Εκκλησία, που είναι το Πατριαρχείο της Μόσχας! Το φαντάζεσθε το πράγμα; Ο μαχητής κατά του «εθνοφυλετισμού», πρόμαχος και προστάτης των δυτικών εμπόρων του εθνοφυλετισμού («Διαίρει και βασίλευε»!..) στην Ανατολική Ευρώπη... Το έκαναν οι ερίφηδες έμποροι στη Γιουγκοσλαβία, το διαμορφώνουν και περαιτέρω σήμερα στα Βαλκάνια πάνω ακριβώς από το... κεφάλι μας. Αλλά, για τον Θεό, πώς άραγε μπλέχτηκε σ' αυτό το δράμα με τόσο αντιφατικό ρόλο ο Βαρθολομαίος; Και γιατί;

Τα αγωνιώδη ερωτήματα του γράφοντος ξεκινούν, μάλιστα, από ένα πολύ περίεργο προηγούμενο: Είχε ήδη πέσει (εν μια νυκτί... όπως είναι γνωστό!) ο κομμουνισμός, η Ρωσία ήταν πια «μη κομμουνιστική», οι νέοι της πρόεδροι και αξιωματούχοι άρχισαν να πηγαίνουν στην Εκκλησία -και όχι μόνο στις μεγάλες γιορτές!-, η Ορθοδοξία αναγνωρίστηκε ως η μεγάλη αγκαλιά του λαού της. Και τότε ο ευρυμαθής και έμπειρος Βαρθολομαίος έκανε μια πρώτη... γκέλα! Απέσπασε από την επιρροή της (μη κομμουνιστικής πλέον, είπαμε!) Ρωσίας τις Ορθόδοξες Εκκλησίες της Πολωνίας και της Εσθονίας! Γιατί άραγε;

dimokratianews19.09.2018