Αισθητική παρακμή, κοινωνική απάθεια.

ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΑΘΕΙΑ

Οι βανδαλισμοί που μένουν ατιμώρητοι εμπεδώνουν στους πολίτες το αίσθημα του χάους και της αναρχίας

Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*

Το μικρό φορτηγό αυτοκίνητο με την πτυσσόμενη σκάλα στο πίσω μέρος της καρότσας του σταμάτησε κάτω από την πινακίδα οδικής σήμανσης, περίπου τέσσερα μέτρα πάνω στο οδόστρωμα της εθνικής οδού, στο ύψος του Αγίου Στεφάνου. Από μέσα πετάχτηκαν τρία άτομα, ένα εκ των οποίων άρχισε να αναρριχάται βιαστικά στη σκάλα του φορτηγού για να έχει πρόσβαση στην πινακίδα.

Οι αναμένοντες υπεραστικό λεωφορείο λίγο πιο κάτω υπέθεσαν ότι ο αναρριχώμενος θα εκτελούσε κάποια επισκευή. Αυτός όμως έβγαλε ένα σπρέι βαφής από την τσέπη της φόρμας του και μπροστά στα έκπληκτα μάτια των παρευρισκομένων άρχισε να ζωγραφίζει στην πινακίδα κάποια περίεργα και ακατανόητα σύμβολα, κάτι μεταξύ αραβικής γραφής και κινεζικών ιδεογραμμάτων.

Στο τέλος της εργασίας ο «ζωγραφικός πίνακας» ολοκληρώθηκε με την υπογραφή του «καλλιτέχνη», που αποτελούνταν από ένα μεγαλοπρεπές «άλφα κεφαλαίο» εντός κύκλου. Δοθέντων ότι ο αναρριχώμενος «καλλιτέχνης» διένυε την τρίτη δεκαετία της ζωής του, καθώς επίσης και των τεχνικών μέσων τα οποία διέθετε για την εκτέλεση του έργου του, δεν εκπλήσσει η άθλια κατάσταση του συνόλου των πινακίδων της οδικής σήμανσης στην Ελλάδα.

Το ελληνικό φαινόμενο του βανδαλισμού του δημόσιου χώρου, καθώς και τα εκατομμύρια των «αντιφασιστικών» συνθημάτων που συνεχώς εμφανίζονται σε κάθε τοίχο, στα δημόσια μέσα μεταφοράς, στις πινακίδες σήμανσης, στους αρχαιολογικούς χώρους, στα αγάλματα και τα έργα τέχνης, παντού, από το κέντρο της πρωτεύουσας έως την τελευταία καλύβα στο πιο απομακρυσμένο σημείο της χώρας, φαίνεται ότι όχι μόνο έχουν την ενθάρρυνση του πολιτικού συστήματος λόγω της ατιμωρησίας των δραστών, αλλά αποτελούν ένα προσοδοφόρο επάγγελμα, επειδή η προσπάθεια, ο χρόνος και τα μέσα που απαιτούνται για την κλιμακούμενη ρυπαρότητα και την αισθητική υποβάθμιση του τοπίου μεταφράζονται σε εκατομμύρια εργατοωρών και συνεπώς σε πάρα πολύ χρήμα και πολιτικό κέρδος, ένθα εκατέρωθεν των διοδίων της εθνικής οδού ακόμα φαίνονται ευδιάκριτα τα συνθήματα του κινήματος «Δεν πληρώνω» που οργανώθηκε και καθοδηγήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Επίσης, προσφάτως εμφανίσθηκε στον Τύπο η είδηση ότι οι επαγγελματίες διαδηλωτές και οι συμμετέχοντες στην αισθητική υποβάθμιση του χώρου προέβησαν σε απεργία εγγραφής συνθημάτων, επειδή ο Τζορτζ Σόρος τούς είχε αφήσει απλήρωτους για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η έκταση της αισθητικής υποβάθμισης της Ελλάδας προκαλεί έκπληξη στον ξένο επισκέπτη, επειδή μια τόσο μεγάλη καταστροφή του δημόσιου χώρου δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο, είτε πρόκειται για τριτοκοσμικές είτε για εμπόλεμες χώρες, επειδή ακόμα και εκεί η σήμανση διατηρείται πεντακάθαρη και ευδιάκριτη. Ετσι λοιπόν εύκολα μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι επιδιώκεται η εμπέδωση στην κοινή γνώμη της αντίληψης ότι η Ελλάδα είναι ένας χώρος όπου κυριαρχούν το χάος, η αναρχία, ενώ επιδιώκεται η πολιτική ενθάρρυνση κάθε είδους παραβατικότητας και εγκληματικότητας, ποινικής και πολιτικής.

Χωρίς να αναλυθεί επιπλέον η πολιτική ενθάρρυνση της κοινωνικής αποσάθρωσης μέσω νομοθετικών πρωτοβουλιών, όπως ο νόμος Παρασκευόπουλου περί αποφυλάκισης κακοποιών στοιχείων έπειτα από σύντομη παραμονή στη φυλακή ανεξαρτήτως του είδους του εγκλήματος που έχουν διαπράξει, καθώς και η ενθάρρυνση του εποικισμού της χώρας με αλλοδαπούς χωρίς καν να ελέγχεται ή να ενδιαφέρει το εγκληματικό παρελθόν τους, είναι προφανές ότι οι πολιτικές πράξεις παρότρυνσης της καταστροφής του αστικού και του δημόσιου χώρου, μέσω της ατιμωρησίας των δραστών, ενθαρρύνονται πολιτικά επειδή επιδρούν ψυχολογικά στο ασυνείδητο του πολίτη, ώστε αυτός να περιορίζει τις απαιτήσεις του προς το πολιτικό σύστημα για παροχή αξιοπρεπών κρατικών υπηρεσιών υγείας, παιδείας, εργασίας και δημόσιας ασφάλειας.

Πράγματι, ο πολίτης που εξοικειώνεται και βιώνει την καταστροφή, τη ρυπαρότητα, τη βρομιά και την αισθητική υποβάθμιση δεν είναι σε θέση ψυχολογικά να διεκδικήσει αξιοπρέπεια και ποιότητα ζωής από τους πολιτικούς. Αργά και ασυναίσθητα εμπεδώνεται στο κοινωνικό και το ατομικό ασυνείδητο ότι η κατάσταση του χάους και της αναρχίας του περιβάλλοντος χώρου είναι μία καθολική και αποδεκτή πολιτική πράξη, βρίσκεται παντού στη ζωή μας και συνεπώς και στις κρατικές και πολιτικές δομές.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι ο μεν πολίτης να μένει απαθής στην πολιτική ασέλγεια και την καταστροφή της ζωής του, αδυνατώντας να αντιδράσει πολιτικά, οι δε πολιτικοί να ενθαρρύνονται διαρκώς από την απάθεια των πολιτών, ασελγώντας πολιτικά όλο και περισσότερο στην κοινωνία.

*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

dimokratianews 07.08.2018