Αλέξη χάσαμε… Νά γιατί

Αλέξη χάσαμε… Νά γιατί

του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ. (Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Αλέξανδρος Μπελτές)

Είναι επικίνδυνοι. Πολύ επικίνδυνοι. Όχι μόνο στο Σκοπιανό. Ο πρωθυπουργός δεν έχει καμιά αίσθηση της ευθύνης που φέρει. Τον ενδιαφέρει να διαμορφώσει μια νομενκλατούρα και να διαιωνίσει την εξουσία του. Έναντι οποιουδήποτε τιμήματος. Η νομενκλατούρα διαμορφώθηκε και έχει συνείδηση του απόλυτου συμφέροντός της. Δεν υπάρχει τίποτε συλλογικό, γι’ αυτήν, πέραν της δικής της ομάδας.

Ο Αλέξης Τσίπρας πιστεύει πως είναι η μετεμψύχωση του Ανδρέα Παπανδρέου και θέλει να διαμορφώσει ένα προσωποπαγές κόμμα. Καταλαβαίνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ ως ΣΥΡΙΖΑ έχει τελειώσει.

Δεν αποκλείεται ο ίδιος να καταφέρει να επιβιώσει πολιτικά, διότι από την άλλη πλευρά έχει μια παιδική χαρά μπούληδων.

Ορισμένα από τα θέματα που διαπραγματεύεται δεν τα γνωρίζει καθόλου. Άλλωστε, από τη φύση τους είναι δύσκολα και περίπλοκα. Άνθρωποι που έχουν αναλώσει τη ζωή τους με το Σκοπιανό ομολογούν πως δεν το κατέχουν σε όλες του τις διαστάσεις. Φαντάζεστε τι θα γνωρίζει ο Τσίπρας! Παρ’ όλα αυτά, το αντιμετωπίζει με μια ευκολία που φθάνει στα όρια της επιπολαιότητας. Να το κλείσουμε και ό,τι προκύψει. Αυτό που προέκυψε είναι επικίνδυνο. Και φαινόταν από την αρχή.

Ακόμη και η περίφημη διαπραγματευτική ομάδα του ΥΠΕΞ έκανε ένα θεμελιώδες αφετηριακό λάθος. Ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις με την αναγνώριση ότι η άλλη πλευρά έχει το δίκιο της. Και προσπαθούσε με –υποτίθεται– λογικά επιχειρήματα να πάρει κάτι και η ελληνική.

Όταν ο Τσίπρας έλεγε πως αυτήν τη στιγμή δεν έχουμε τίποτε, τους λένε Μακεδονία, και προσπαθούμε να πάρουμε, όχι να δώσουμε, μιλούσε εξ ονόματος αυτής της λογικής. Αλλά η λογική αυτή αγνοούσε(;) τη βαρύτητα της ελληνικής αναγνώρισης. Αν δεν υπήρχε τέτοια βαρύτητα, δεν θα πίεζαν τόσα χρόνια την Ελλάδα να έλθει σε μια συνεννόηση με τη γειτονική χώρα.

Το αποτέλεσμα; Τουλάχιστον επικίνδυνο.

-Ακόμη και αν τηρηθούν όλα όσα συμφωνήθηκαν, που με τον Τσίπρα και τον Ζάεφ δεν μπορεί να είναι κανείς βέβαιος, τι δώσαμε και τι πήραμε;

-Η γλώσσα της γειτονικής χώρας θα ονομάζεται μακεδονική. Τα περί αστερίσκων είναι για τους αφελείς.

-Η ταυτότητα της γειτονικής χώρας θα είναι μακεδονική.

-Η ιθαγένεια της γειτονικής χώρας θα είναι μακεδονική / πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας.

-Τα εμπορικά σήματα και οι ονομασίες οργανισμών θα συζητηθούν. Αεροδρόμιο Μακεδονίας, Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, Μακεδονικός Χαλβάς κτλ., για να αναφέρουμε μερικά από αυτά.

-Πήραμε Βόρεια Μακεδονία για όλες τις χρήσεις. Απομένει να δούμε τι σημαίνει «για όλες τις χρήσεις». Μην είστε βέβαιοι ότι και οι δύο πλευρές εννοούν το ίδιο πράγμα.

Δώσαμε σταθερά πράγματα και πήραμε ρευστά.

Και αναγνωρίσαμε πως αυτοί είναι οι Μακεδόνες με κρατική υπόσταση. Γιατί η αναγνώριση δεν έχει να κάνει μόνο με το όνομα του κράτους. Υπάρχουν εθνότητες που ζουν σε κράτη με διαφορετική ονομασία από την ονομασία του έθνους τους. Ακόμη και αν κάνουν τις αλλαγές που επιδιώκει η Ελλάδα στο σύνταγμά τους, ποιος εγγυάται ότι δεν θα το αλλάξουν όταν κρίνουν απαραίτητο; Οι πολιτικές πλειοψηφίες έρχονται και παρέρχονται.

Τέλος, η συμφωνία προβλέπει πως η Ελλάδα θα την φέρει στη Βουλή όταν ολοκληρωθούν όλα όσα συμφωνήθηκαν. Στο μεταξύ, τις επόμενες μέρες, και αφού η συμφωνία υπογραφεί από τις δύο κυβερνήσεις, η ελληνική πλευρά θα στείλει επιστολές στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ με τις οποίες θα καθιστά γνωστό πως δεν υφίσταται εκκρεμότητα με τη γειτονική χώρα και πως μπορεί να προσκληθεί στο ΝΑΤΟ ή να αρχίσουν οι διαδικασίες ένταξης στην ΕΕ.

Αφού θα έχουν προχωρήσει οι διαδικασίες (ΝΑΤΟ και ΕΕ), τα μόνα χαρτιά που είχαμε, πιστεύει κανείς πως οι δύο οργανισμοί θα αποβάλλουν τα Σκόπια από τους κόλπους τους επειδή στην πορεία κάτι δεν θα υλοποιήσουν και θα έχει αντίρρηση η Ελλάδα;

Πέραν αυτών η όλη υπόθεση και ο τρόπος που λειτουργεί η κυβέρνηση έχουν αναδείξει ένα σοβαρό πρόβλημα δημοκρατίας στην Ελλάδα. Ορισμένοι, μάλιστα, ομιλούν και για συνταγματικά προβλήματα που αναδεικνύονται.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να ασκήσει το ρόλο του. Πολλά τα δεινά που έχουμε υποστεί, δεν χρειάζεται να οδηγήσουμε σε περαιτέρω υποβάθμιση τη λειτουργία της δημοκρατίας και των συνταγματικών θεσμών στη χώρα.

Τώρα, γιατί αυτή η σπουδή; Δύσκολη η απάντηση. Κάτι θα τους έχουν υποσχεθεί. Τα όσα διαδίδουν μέλη και οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, ότι με την εξέλιξη αυτή θα υπάρξει μεγαλύτερη οικονομική σύγκλιση των δύο χωρών, δεν ευσταθούν. Η εκκρεμότητα της ονομασίας σε τίποτε δεν εμπόδισε την οικονομική συνεργασία. Η Ελλάδα, μάλιστα, την περίοδο της πλαστής οικονομικής ευμάρειάς της βρέθηκε αν όχι στην πρώτη, σίγουρα στη δεύτερη θέση των ξένων επενδύσεων στη γειτονική χώρα. Και όποτε οι πολίτες της ήθελαν να επισκεφτούν τη Θεσσαλονίκη ή άλλες πόλεις του βορειοελλαδικού χώρου, το έκαναν χωρίς κανένα πρόβλημα.

Ο υπουργός Εξωτερικών σίγουρα, και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν μια ιστορική προέλευση από την μήτρα του ΚΚΕ, γνωρίζουν καλά τις λεπτές διαστάσεις του προβλήματος. Ιδεολογικά, μάλιστα, το κόμμα υποστήριξε ακραίες εκδοχές του, όπως η αυτονόμηση της ενιαίας Μακεδονίας, αν και αργότερα αναθεώρησε με απόφαση ολομέλειάς του.

Αυτήν τη γνώση και αυτήν την μεταμέλεια εξέφρασε ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας ο οποίος ήταν άκρως επιφυλακτικός στην ενημέρωση που του έκανε ο πρωθυπουργός ως προς το θέμα άρσης του αλυτρωτισμού με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε. Και όταν το ΚΚΕ εκφράζει επιφυλάξεις ως προς το θέμα αυτό, γνωρίζει πολύ καλά τι λέει και τι κάνει.

Η επιφυλακτική αυτή στάση δείχνει και πόσο επικίνδυνο είναι το θέμα, το οποίο δεν επιδέχεται ερασιτεχνικούς χειρισμούς.

Και μια τελευταία επισήμανση που έχει να κάνει κυρίως με τον τρόπο που αντιμετωπίζει η Αριστερά ανάλογα ζητήματα και ανάγονται στις μαρξιστικές της ρίζες και την πολιτική της παιδεία.

Όπως γράφει ο Θεοφάνης Τάσης στο βιβλίο του Πολιτικές του βίου ΙΙ – Επιμέλεια εαυτού στην εικονιστική κοινωνία, «θεωρώντας τον άνθρωπο ως το κοινωνικό ζώο που εργάζεται, ο Μαρξ αδυνατεί να δει ότι αυτό που διαχωρίζει τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα ζώα δεν είναι μόνο η κατασκευή εργαλείων, αλλά κυρίως το ότι είναι το μοναδικό ζώο ικανό να πεθάνει για νόημα, δηλαδή για κάτι αόρατο ή αλλιώς άυλο, όπως δικαιοσύνη, έθνος, θεός ή κομμουνισμός. Ο άνθρωπος επιτελεί τελετουργική αυτοχειρία (χαρακίρι) για την τιμή, και θυσιάζει τη ζωή του στον έρωτα ή στη φιλία».

Η κυβέρνηση θα το συνειδητοποιήσει αυτό τις επόμενες ημέρες.

anixneuseis.gr13/6/18