Μου φαίνεται πως αυτή η "νεοταξιτική μέθοδο" μοιάζει πολύ με αυτήν που εφαρμόστηκε και στην λεγόμενη "Μ. και Α. Σύνοδο" και τις προσυνοδικές συζητήσεις, για να περάσουν τα ήδη αποφασισμένα από πολύ πριν...
Στο πρώτο μέρος της εκπομπής ο π. Αρσένιος, αναφέροντας τις εντυπώσεις καθηγητού ο οποίος παρακολούθησε το επιμορφωτικό σεμινάριο, αναρωτιέται αν θυμάμαι καλά, γιατί τόση έμφαση στην μέθοδο, και όχι στο περιεχόμενο (της διδασκαλίας). Γιατί άραγε, η μέθοδος δεν δύναται να αλλάξει, και γιατί εν πάσει περιπτώσει είναι τόσο σημαντική.
Θα προσπαθήσω κατά την ταπεινή μου γνώμη να διατυπώσω το γιατί. Έχω κάνει έρευνα επί του θέματος και δεν δύναμαι να σιωπήσω. Η μέθοδος αυτή έχει όνομα. ή μάλλον φέρεται με πολλά ονόματα. Εγχώρια την ονόμασαν βιωματική διδασκαλία. Ονομάζεται όμως και sensitivity training, ή αλλιώς T-Group, κλπ. Δεν είναι κάτι καινούριο. Δυστυχώς ο χώρος δεν επιτρέπει πλήρη ανάλυση, αλλά περαιτέρω προβληματισμός και έρευνα είναι προσωπική υπόθεση. Εγώ εδώ θα καταθέσω ότι πρόκειται για μία σειρά από ψυχολογικές μεθόδους, παρεμφερείς με αυτό που οι ψυχολόγοι ονομάζουν group therapy, περιλαμβάνουν πάντοτε διάφορες ομαδικές βιωματικές δραστηριότητες, νομίζω αναφέρθηκαν κάποιες και στο βίντεο, οι οποίες έχουν σκοπό αφ ενός να κάνουν το άτομο να εμπιστευθεί τους υπόλοιπους της ομάδας (καθώς θα μοιράζεται μαζί τους από προσωπικές εμπειρίες μέχρι δραστηριότητες που οδηγούν σε κάποιου είδους σωματική εξοικίωση), συγχρόνως δε να αποσιωπήσει τυχόν προσωπικές του πεποιθήσεις που ίσως έρχονται σε αντίθεση με αυτό που υιοθετεί η ομάδα, κι έτσι σιγά σιγά να αφομοιωθεί από την ψυχολογία του γκρουπ, βάζοντας την προσωπικότητά του στο ψυγείο.(το διαβόητο πρόγραμμα Arigatou βασίζεται πλήρως στις μεθόδους αυτές., καθώς και ό,τιδήποτε άλλο μας έρχεται από UNESCO μεριά). Έχουν αναφερθεί μάλιστα περιπτώσεις όπου άτομα κατέρρευσαν ψυχολογικά καθώς δεν άντεξαν την σύγκρουση αυτή ανάμεσα στο διαμορφωμένο εγώ τους και στην ομαδική πίεση (peer pressure). Αυτές οι μεθόδοι άρχισαν εντατικά να χρησιμοποιούνται στην Αμερική στο τέλος της δεκαετίας του 60, και συνάντησαν τρομερή κριτική, παρ όλ αυτά όμως τελικά πέρασαν στα σχολεία. Ένα τεύχος από το 1962 του National Training Laboratories , NEA, σαν να λέμε ας πούμε του δικού μας ΙΕΠ, αναφέρει τα εξής "εντάσσονται (τα προγράμματα αυτά)στο πλαίσιο ευρύτερων διαδικασιών θεσμικής επιρροής η οποία περιλαμβάνει καταναγκασμό υπό την μορφή αναδιαμόρφωσης της σκέψης ή αλλιώς πλύσεως εγκεφάλου."
Για όποιον ενδιαφέρεται περαιτέρω, μία απλή ματιά στο επίσημο σάιτ του NLA, υπεύθυνο κατά την ταπεινή μου γνώμη για το γεγονός ότι άγνωστο το ποσοστό πλέον των Αμερικανών που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς ψυχοφάρμακα (προχθές υπήρχε μάλιστα η είδηση ότι τα ψάρια που ψαρεύονται στην Καλιφόρνια είναι επικίνδυνα για την δημόσια υγεία - μάλλον -γιατί είναι γεμάτα από...ΠΡΟΖΑΚ).
http://www.ntl.org/?page=history
Όπως καταλαβαίνετε, προς το παρόν η βαρύτητα πέφτει στην μέθοδο, γι αυτό και επιμένουν τόσο πολύ. Αφού λοιπόν θα έχουν επιμορφώσει όλους τους εκπαιδευτικούς μετατρἐποντάς τους σε facilitators, όπως τους ονόμασαν ή αλλιώς agents of change, και όχι πλέον σε δασκάλους, και θα μεταδίδουν πλέον σε όλα τα μαθήματα -και όχι μόνο στα θρησκευτικά - το ομαδικό βίωμα και την ακύρωση της προσωπικότητας, θα έχουν επιτέλους επιτύχει την λοβοτομή μιας ολόκληρης γενιάς.
Μου φαίνεται πως αυτή η "νεοταξιτική μέθοδο" μοιάζει πολύ με αυτήν που εφαρμόστηκε και στην λεγόμενη "Μ. και Α. Σύνοδο" και τις προσυνοδικές συζητήσεις, για να περάσουν τα ήδη αποφασισμένα από πολύ πριν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο πρώτο μέρος της εκπομπής ο π. Αρσένιος, αναφέροντας τις εντυπώσεις καθηγητού ο οποίος παρακολούθησε το επιμορφωτικό σεμινάριο, αναρωτιέται αν θυμάμαι καλά, γιατί τόση έμφαση στην μέθοδο, και όχι στο περιεχόμενο (της διδασκαλίας). Γιατί άραγε, η μέθοδος δεν δύναται να αλλάξει, και γιατί εν πάσει περιπτώσει είναι τόσο σημαντική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα προσπαθήσω κατά την ταπεινή μου γνώμη να διατυπώσω το γιατί. Έχω κάνει έρευνα επί του θέματος και δεν δύναμαι να σιωπήσω. Η μέθοδος αυτή έχει όνομα. ή μάλλον φέρεται με πολλά ονόματα. Εγχώρια την ονόμασαν βιωματική διδασκαλία. Ονομάζεται όμως και sensitivity training, ή αλλιώς T-Group, κλπ. Δεν είναι κάτι καινούριο. Δυστυχώς ο χώρος δεν επιτρέπει πλήρη ανάλυση, αλλά περαιτέρω προβληματισμός και έρευνα είναι προσωπική υπόθεση. Εγώ εδώ θα καταθέσω ότι πρόκειται για μία σειρά από ψυχολογικές μεθόδους, παρεμφερείς με αυτό που οι ψυχολόγοι ονομάζουν group therapy, περιλαμβάνουν πάντοτε διάφορες ομαδικές βιωματικές δραστηριότητες, νομίζω αναφέρθηκαν κάποιες και στο βίντεο, οι οποίες έχουν σκοπό αφ ενός να κάνουν το άτομο να εμπιστευθεί τους υπόλοιπους της ομάδας (καθώς θα μοιράζεται μαζί τους από προσωπικές εμπειρίες μέχρι δραστηριότητες που οδηγούν σε κάποιου είδους σωματική εξοικίωση), συγχρόνως δε να αποσιωπήσει τυχόν προσωπικές του πεποιθήσεις που ίσως έρχονται σε αντίθεση με αυτό που υιοθετεί η ομάδα, κι έτσι σιγά σιγά να αφομοιωθεί από την ψυχολογία του γκρουπ, βάζοντας την προσωπικότητά του στο ψυγείο.(το διαβόητο πρόγραμμα Arigatou βασίζεται πλήρως στις μεθόδους αυτές., καθώς και ό,τιδήποτε άλλο μας έρχεται από UNESCO μεριά). Έχουν αναφερθεί μάλιστα περιπτώσεις όπου άτομα κατέρρευσαν ψυχολογικά καθώς δεν άντεξαν την σύγκρουση αυτή ανάμεσα στο διαμορφωμένο εγώ τους και στην ομαδική πίεση (peer pressure).
Αυτές οι μεθόδοι άρχισαν εντατικά να χρησιμοποιούνται στην Αμερική στο τέλος της δεκαετίας του 60, και συνάντησαν τρομερή κριτική, παρ όλ αυτά όμως τελικά πέρασαν στα σχολεία. Ένα τεύχος από το 1962 του National Training Laboratories , NEA, σαν να λέμε ας πούμε του δικού μας ΙΕΠ, αναφέρει τα εξής "εντάσσονται (τα προγράμματα αυτά)στο πλαίσιο ευρύτερων διαδικασιών θεσμικής επιρροής η οποία περιλαμβάνει καταναγκασμό υπό την μορφή αναδιαμόρφωσης της σκέψης ή αλλιώς πλύσεως εγκεφάλου."
Για όποιον ενδιαφέρεται περαιτέρω, μία απλή ματιά στο επίσημο σάιτ του NLA, υπεύθυνο κατά την ταπεινή μου γνώμη για το γεγονός ότι άγνωστο το ποσοστό πλέον των Αμερικανών που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς ψυχοφάρμακα (προχθές υπήρχε μάλιστα η είδηση ότι τα ψάρια που ψαρεύονται στην Καλιφόρνια είναι επικίνδυνα για την δημόσια υγεία - μάλλον -γιατί είναι γεμάτα από...ΠΡΟΖΑΚ).
http://www.ntl.org/?page=history
Όπως καταλαβαίνετε, προς το παρόν η βαρύτητα πέφτει στην μέθοδο, γι αυτό και επιμένουν τόσο πολύ. Αφού λοιπόν θα έχουν επιμορφώσει όλους τους εκπαιδευτικούς μετατρἐποντάς τους σε facilitators, όπως τους ονόμασαν ή αλλιώς agents of change, και όχι πλέον σε δασκάλους, και θα μεταδίδουν πλέον σε όλα τα μαθήματα -και όχι μόνο στα θρησκευτικά - το ομαδικό βίωμα και την ακύρωση της προσωπικότητας, θα έχουν επιτέλους επιτύχει την λοβοτομή μιας ολόκληρης γενιάς.