20 Μαΐ 2016

Αγιολογία και Θεοσέβεια ή αργυρολογία και εμπορία;



ΑΓΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ Ή ΑΡΓΥΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΑ;
ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ: Μετά πολλής της χαράς βλέπουμε στις χαλεπές μας ημέρες  να αναπτύσσεται ένας ουσιώδης προβληματισμός στις τάξεις του πιστού λαού αναφορικά με το φαινόμενο της μετακινήσεως, υποδοχής και περιφοράς Ιερών Λειψάνων και Αγίων Εικόνων που τείνει να καταστεί κυρίαρχο χαρακτηριστικό του σύγχρονου εκκλησιαστικού βίου. Στο έγκριτο Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ  (φύλλο Ιανουαρίου-Μαρτίου) αναγνώσαμε ένα ποιοτικότατο, σύντομο σχετικά, κείμενο αναφορικά με το συγκεκριμένο ζήτημα που θεωρούμε ότι συνεισφέρει τα μέγιστα στη δημιουργία ενός γόνιμου σχετικού προβληματισμού. Το κείμενο έχεις ως εξής (ο τίτλος ανηκει στο συντάκτη του άρθρου):
"Μετά την εισαγωγή αγιότητος από την κατά τα άλλα πολεμουμένη ως σχισματική και αιρετική Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία του Πάπα και τις μετακινήσεις, υποδοχές και περιφορές στις Μητροπόλεις της Ελλαδικής Εκκλησίας Ιερών Εικόνων, Αγίων Λειψάνων, του Τιμίου Ξύλου, των Δώρων των Μάγων, ακόμη και τριχών του Ιερού Προδρόμου, πληροφορούμεθα, ότι και σε πολλές μητροπόλεις η...περιφορά λειψάνων έγινε της...μόδας(!)

Βέβαια κάθε Ιερή Εικόνα και Άγιον Λείψανον έχει την ιδιαίτερη χάρη και την ευλογία του Θεού. Ελάχιστες όμως είναι οι Εικόνες που έχουν βεβαιωμένη και αποδεδειγμένη τη θαυματουργική δύναμη αυτών από τους ανθρώπους, όπως η Παναγία της Τήνου, Σουμελά, Προυσσιωτίσσης κ.λ.π.
Μήπως με αυτά που γίνονται, ανεπαισθήτως και σιγά σιγά, γίνεται εκτροπή από τη βασική Ορθόδοξη διδασκαλία και μειούται η πίστις στο Μόνο Σωτήρα του κόσμου, τον Ιησού Χριστό, το Αίμα του οποίου, η Θεία Κοινωνία, "καθαριεί την συνείδησιν από νεκρών έργων και ζωοποιεί εις το λατρεύειν Θεώ ζώντι" (Εβρ, θ', 13); Δεν λέγει η Αγία Γραφή "ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία, ουδέ γαρ όνομα εστίν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν τοις ανθρώποις εν ώ δει σωθήναι ημάς" (Πραξ.δ', 12) και ότι "εάν μη φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το Αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς" (Ιωαν.στ',53); Με αυτά που προστίθενται μήπως γίνεται αντικατάστασις της ουρανίου τροφής με υποκατάστατα;
Μήπως παρόμοια γεγονότα που συνετέλεσαν στο παρελθόν να αποσπασθή εκ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ο Προτεσταντισμός και η Διαμαρτύρησις μήπως είναι επικίνδυνα και γίνονται αφορμή διαιρέσεως και σκανδαλισμού;
Δυστυχώς όταν απουσιάζει η ουσία, αυτή αντικαθίσταται διά των τύπων και όταν το πνεύμα εξατμίζεται πολλά υποκατάστατα γεννώνται. Η πίστις τυποποιείται, εκμεταλλεύεται, εμπορευματοποιείται. Τότε "εμπορίαν έχομεν και ου θεοσέβειαν". Καλόν είναι γι αυτό να περιορισθούν οι μετακινήσεις, περιφορές και υποδοχές Ιερών Εικόνων και Λειψάνων και να δοθή βαρύτητα στην ουσία. Να προσπαθήσουμε όλοι να μιμηθούμε τη χωή και την πολιτεία των Αγίων κατά το "τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος". Διαφορετικά αλλοίμονον σ εκείνους που επιπολαίως σκεπτόμενοι ή ηθελημένως-αθελήτως παρασυρόμενοι σκανδαλίζουν".

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ, Θεολόγος, περιοδικο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ, αριθμός φύλλου 70, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2016, σελ.16
στις

6 σχόλια:

  1. Ανώνυμος20 Μαΐου 2016 στις 8:43 π.μ.

    Βλέπουμε πολλές φορές εν ώρα Θείας Λειτουργίας μία ουρά ανθρώπων που είναι ζήτημα αν πατούν στο ναό άλλες ημέρες να περιμένουν επί πολλά λεπτά να προσκυνήσουν τα λείψανα και αμέσεως μετά να αποχωρούν απ το ναό. Αυτό και αν δεν είναι κατάντια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ηλιάδης Σάββας20 Μαΐου 2016 στις 9:23 π.μ.

    Άφησε τη μίμηση των Αγίων, γιατρέ μου, είναι μακρινή και δύσκολη υπόθεση. Εδώ έχουμε μάθει καλά στην εύκολη λύση.Τόσα χρόνια με το ρουσφέτι. Μια λαμπάδα στον άγιο, μια μετάνοια στα άγια λείψανα και όλα είναι εντάξει. Όλα θα τα τακτοποιήσει ο Άγιος. Κλείνω, συμπληρώνοντας την πραγματικά χαριτωμένη απάντηση που έδωσε, αν δεν κάνω λάθος ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, σε ένα πνευματικοπαίδι του, όταν τον παρακάλεσε να προσευχηθεί για κάποιο θέμα:"Παιδί μου, του είπε, εμού προσευχομένου, σου δε κοιμωμένου, τίποτε δε γίνεται". Ο νοών νοείτω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος20 Μαΐου 2016 στις 2:18 μ.μ.

    http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/8397-i-larisa-upodexthike-leipsano-tou-agiou-nikolaou-apo-tin-italia
    6 μητροπολίτες για μία υποδοχή λειψάνου;
    Τι πράγμα είναι αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος20 Μαΐου 2016 στις 6:27 μ.μ.

    Το "λειψανο" ενος αγιου, συνιστα ενα κτιστο υλικο σημειο, το οποιο ομως περιχει, ως δοχειο, την ακτιστο χαρι του Θεου.
    Η υλικη-φυσικη παρουσια του μεσα στην δικη μας πραγματικοτητα, η συναπσρξη του ιδιου του λειψανου με τη δικη μας στον ιδιο χρονο και καιρο, ενεργει συναμα ως καποιο "γεφυρας" με την πνευματικη παρουσια του ιδιοκτητου του λειψανου στην χωρα οπου δεν υπαρχει χρονος.
    Ανευ της πιστεως εις τον κοινο Δεσποτη, ανευ της επιγνωσεως της παρουσιας του ενος και κοινου Δεσποτου, η τιμη στο λειψανο ενος αγιου απο εμας δεν εχει νοημα, παρα μονο αν νοηθει με ορους ειδωλολατρειας και εμποριου.
    Για τον καθημερινο και ακατηχητο αδελφο, τα πραγματα εχουν αλλοιως εκεινων των πραγματων, τα οποια αφωρουν κληρικους απο αναγνωστη εως και επισκοπο.
    Η λεγομενη "λαϊκη ευσεβεια" ειναι πολυ ευκολο να πραγματωθει ως "λαϊκη οικονομικη συνδρομη".
    Και αυτο ποδηγετειται απο εκεινους του επιλησμωνες της παρακαταθηκης της ιερωσυνης των κληρικους, ειτε τους ορθως δογματικα πιστευοντας με το ενα χερι στην τσεπη και το αλλο κατω πο την μυτη του αλλου, ειτε απο τους δυστυζεις εκεινους , οι ποιοι μεσα απο την φαινακη του λεγομενου οικουμενισμου, αρνουνται την αγεννησια του ενος τρισυποστατου Θεου, ιερουργουντες πονηρως ενωπιον του αγιου θυσιαστηριοτ και ασκουντες το αγαπητον εις αυτους χριστεμπωριον σε καθε δυνατη εκφανση του.
    Εαν πενηντα Μητροπολιτες συνελθουν εις την υποδοχη ενος αποτμηματος ενος αγειου λειψανου μεγεθους ημισειας φακης, ως μεγεθος πλυθυσμου αρχιερεων ισως να ειναι ακομη κα ανεπαρκες.
    Το υποδεχομενον λειψανον μεγεθους ημισειας φακης, περιχωρει την χαριν του αχωρητου, και το μεγαλειο αυτης, δεν απεικωνιζεται επαρκως ουτε με την συμπαρουσια εκατο επισκοπων μετα πληρους συνοδιας.
    Το προβλημα ενεκειται αλλου...
    Το ολο προβλημα ενεκειται στην αυθεντικοτητα της πνευματικης ταυτοτητος των ανθρωπων , των ευρισκομενων ενωπιον του αγιου λειψανου μεγεθους ημισειας φακης που ορθως και πολυ καλως κατασκηνει εντος λειψανοθηκης, της οποιας η αξιας ισουται με το ισοποσο της μισθοδοσιας εκατο επισκοπων για διαστημα εκατο ετων. Και παλι, το κοστος της λειψανοθηκης του αγιου λειψανου, δεν θα αποδιδει ειλικρινως το οφειλομενο.
    Ζουμε σε μια εποχη ομοια εκεινης της καταδυναστευως ολων σχεδον των ιερων ναων απο τους τοτε αρειανους και μοψουεστιανους, οπου οι σημερινοι ομοπιστοι των οικουμενιστες(*), ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ τα τιμια λειψανα των αγιων, οχι προς πνευματικη προκοπη της "λαϊκης ευσεβειας" αλλα προς κραταιωσι του "λαϊκου οικουμενισμου", εκεινης της πονηρης ασεβειας, που με νεο-Νικολαϊτικο τροπο, προβαλλεται ως ευσεβεια, και εμπορικως και οχι πνευματικως, χρησιμοποιει την παρουσια της ακτιστου χαριτος προς πλουτισμον εν μαμμωνα.
    Οταν εχουμε τετοια πιστι, οπως τα παρακατω, τα τιμια λειψανα μας φταινε;
    ------------------------------------
    (*) «Since the Father willed to exist as this person, he must have willed that the Son exist as a person too. Δεδομένου ότι ο Πατήρ θέλησε να υπάρχει ως πρόσωπο, αυτός πρέπει να έχει θέληση ότι ο Υιός υπάρχει ως ένα προσωπο επισης. John D. Zizioulas, Lectures in Christian Dogmatics,t&t Clark, London, 2008, σελ. 60
    Ο Πατηρ απο αγαπη – δηλαδη ελευθερα- γεννα τον Υιον και εκπορευει το Πνευμα. Αν υπαρχη θεος, υπαρχει διοτι υπαρχει ο Πατηρ, δηλαδη Εκεινος, ο οποιος απο αγαπην ελευθερα γεννα τον Υιον και εκπορευει το Πνευμα.
    (Ιωαννου Ζηζιουλα, Χαριστηρια εις τιμην του Μητροπολιτου Γεροντος Χαλκηδωνος Μελιτωνος,,σελ 299)
    και, "It is that makes it important to avoid saying that the Son came “from the ousia of the Father”, as Nicaea put it" (Ειναι αυτο που καθιστα ενδιαφερον-σπουδαιον- το να αποχευχθει να ειπωθει οτι ο Υιος προερχεται «εκ της ουσιας του Πατρος», οπως το εθεσε η Νικαια) Communion and Otherness: Further Studies in Personhood and the Church ,John Zizioulas, t&t Clark, 2007 σελ. 129

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος21 Μαΐου 2016 στις 12:24 μ.μ.

    Φυσικά είμαστε κατά της αργυρολογίας και της εμπορίας. Όμως καλά κάνουν οι 6 επίσκοποι που πήγαν να υποδεχτούν ιερό λείψανο αγίου, αν πήγαν για την τιμή του αγίου. Δεν είναι κάτι κακό, καλό είναι.

    Καλλίστρατος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος4 Ιουνίου 2016 στις 12:03 μ.μ.

    Αν είμαστε βέβαιοι 100% ότι το λείψανο είναι γνήσιο, το τιμούμε. Ουαί τοις χριστεμπόροις. Διότι είναι γνωστό ότι μονές στέλνουν επιστολές σε μητροπόλεις προσφέροντας επί οικονομική συνεργασία μεταφορά εικόνων και λειψάνων. Να καταργηθεί το καλαθάκι για χρήματα, δίπλα σε ιερά λειψανα και εικόνες. ΑΙΣΧΟΣ. Έχουμε την υποχρέωση, αφενός να εφαρμόζουμε την δέουσα ιεράρχηση, πρώτα το Τίμιον Αίμα και Σώμα Χριστού και ο λόγος του Θεού, η πνευματική ζωή, η μετάνοια κι εξομολόγηση κι έπειτα η τιμή -και όχι προσκύνηση- σε λείψανα, ιδίως αν είναι αμφίβολης γνησιότητας. Βλ. ομιλία "απάτη λειψάνων Βατικανού" του αγίου επισκόπου π. Αυγουστίνου (Καντιώτου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή