Κυριακή Υψώσεως Τιμίου Σταυρού - «ἐκραύγασαν οὖν ἐκεῖνοι, ἆρον ἆρον σταύρωσον αὐτόν»

Ἀπόστολος: Α´ Κορ. α´ 18-24

Εὐαγγέλιον: Ἰω. ιθ´ 6-11, 13-20, 25-28, 30-35

«ἐκραύγασαν οὖν ἐκεῖνοι, ἆρον ἆρον σταύρωσον αὐτόν»

Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα ἑορτάζει τὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ μᾶς καλεῖ νὰ τὸν τιμήσουμε καὶ νὰ τὸν προσκυνήσουμε, ὅπως ὅταν τὸν ηὗρε ἡ Ἁγία Ἑλένη καὶ τὸν ὕψωσε ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Μακάριος, γιὰ νὰ τὸν βλέπει ὁ πιστὸς λαός.

Ἡ ἀνεύρεση καὶ ἡ ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀποτελεῖ μεγάλο γεγονὸς στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, διότι τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐπιβεβαιώνει τὴν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο, τὴν σωτηρία ποὺ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ σὲ κάθε ἄνθρωπο. Ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ φανερώνει τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ποὺ καλεῖται νὰ ὑψώσει ἑαυτὸν πάνω ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, νὰ μετανοήσει καὶ νὰ πλησιάσει τὸν Θεό.

Ὁ Τίμιος Σταυρὸς τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ παγκόσμιο σύμβολο τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ φθάνει μέχρι θανάτου σταυρικοῦ. Ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἔννοια ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀποτελεῖ σημαντικὸ σταθμὸ στὴν πορεία τῆς ἀνθρωπότητος καὶ τὴν ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἕνα γεγονὸς ποὺ γεμίζει χαρὰ καὶ εὐφροσύνη τὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν.

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ τιμήσουμε τὸν Τίμιο Σταυρό, διότι πάνω σὲ αὐτὸν καρφώθηκε τὸ Σῶμα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ καὶ ἀνέβλυσε τὸ Αἷμα Του ποὺ καθαίρει τὸν κόσμο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ἔτσι, πάνω στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ, ἀντὶ τοῦ θανάτου, ἐβλάστησε ἡ αἰώνιος ζωή. Ἐμεῖς, καλούμεθα νὰ τιμήσουμε τὸν Τίμιο Σταυρό, τὸ ξύλο τῆς ζωῆς ποὺ δύναμη ἔχει νὰ ἀπελαύνει δαιμόνια καὶ νὰ θεραπεύει τὰ πάθη (Μέγας Φώτιος).

Τιμοῦμε καὶ προσκυνοῦμε τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, διότι σὲ αὐτὸν ἀτενίζουμε τὸ τρόπαιο τῆς νίκης κατὰ τοῦ διαβόλου καὶ τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀπὸ κακότητα καὶ ἐμπάθεια πρὸς τὸν Χριστὸ ζητοῦσαν τὴν Σταύρωσή Του («ἆρον ἆρον σταύρωσον αὐτόν»). Διά τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ ὁ θάνατος καταργεῖται καὶ ἡ ἐπάνοδος τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὴν ἀρχαία μακαριότητα τοῦ παραδείσου γίνεται κατορθωτή. Οἱ πύλες τοῦ παραδείσου ἀνοίχθησαν γιὰ τὸν ἐκπεσόντα ἄνθρωπο πού, διά τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἀποκαθίσταται καὶ γίνεται κληρονόμος τῆς θείας χάριτος (ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός).

Ἡ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἶναι τεράστια. Εἶναι τὸ κατὰ τῶν δαιμόνων τρόπαιο τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ, ἡ δόξα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ ἀγαλλίαμα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἀσφάλεια, τὸ τεῖχος τῶν Ἁγίων, τὸ φῶς ὅλης τῆς οἰκουμένης (ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος).

Ἂς δοῦμε λοιπὸν τὰ ἀποτελέσματα στὴν ζωή τοῦ πιστοῦ ποὺ πηγάζουν ἀπὸ τὸν Τίμιο καὶ Ζωοποιὸ Σταυρό. Ὅπως συνοπτικῶς καὶ πολὺ παραστατικῶς γράφει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, οἱ πρώην ἔκπτωτοι ἀποκαθίστανται στὴν τάξη τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ, οἱ δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας εἰς τὴν ἐλευθερία ἀνάγονται, καὶ διά τῆς δυνάμεως τοῦ Σταυροῦ ἐμεῖς ἔχουμε ἐλευθερωθεῖ ἐκ τῆς πλάνης, κατηλλάγημεν μὲ τὸν Θεό, ἀποσπασθήκαμε ἀπὸ τὴν πλάνη τῶν δαιμόνων καὶ ἀνήλθαμε στὴν κορυφὴ τῆς ἀρετῆς.

Διά τοῦ Σταυροῦ ὁ ἄνθρωπος συμφιλιώνεται μὲ τὸν Θεό, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς πάνω στὸν Σταυρὸ καταργεῖ τὸ μεσότοιχο τοῦ φραγμοῦ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀποκαθιστᾶ τὴν εἰρήνη μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων (Ἐφεσ. β' 14).

Ὁ Σταυρὸς ποὺ γιὰ ἄλλους ἀποτελεῖ μωρία καὶ σκάνδαλο, γιὰ τοὺς πιστοὺς ἀποτελεῖ δύναμη σωτηρίας καὶ πηγὴ ζωῆς. Ὁ Χριστὸς σταυρώνεται, γιὰ νὰ δώσει στὸν ἄνθρωπο τὴν δυνατότητα τῆς σωτηρίας διά τῆς Ἀναστάσεως.

Ὁ Σταυρὸς ὁδηγεῖ στὴν Ἀνάσταση. Ἐπὶ πλέον, ὁ Σταυρὸς ἐκφράζει τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπον, καθὼς ὁ Χριστὸς θυσιάζεται γιὰ τὶς δικές μας ἁμαρτίες.

Ὁ Τίμιος Σταυρὸς προσφέρει στοὺς πιστοὺς ἐλευθερία. Ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅσοι πιστεύουν στὸν Ἐσταυρωμένο εἶναι πλέον ἐλεύθεροι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ἐπί σης, ὁ Σταυρὸς ἐκφράζει τὴν πνευματικὴ προσπάθεια τοῦ χριστιανοῦ, ποὺ ἀγωνίζεται νὰ καταστεῖ νεκρὸς ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτία, νὰ ξεριζώσει τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες, καὶ νὰ ζεῖ ἐν Χριστῷ. Ὁ πιστός, ὅταν βιώνει τὸ Πάθος τοῦ Σταυροῦ προσεγγίζει τὸν Θεό, καθὼς μετέχει στὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ, συσταυρώνεται μὲ τὸν Χριστό.

Τέλος, ὁ Τίμιος Σταυρὸς ἀποτελεῖ τὸ καύχημα τῶν πιστῶν καὶ τὴν ὑπερηφάνειά μας, διότι εἴμαστε Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι, ὅπλο κατὰ τῶν πονηρῶν δυνάμεων, ἀλλὰ καὶ ὁμολογία πίστεως ὅταν κάνουμε τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ δημοσίως, στὸν δρόμο, χωρὶς νὰ ντρεπόμαστε.

Ὅπως ὅλες οἱ ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀρχίζουν μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καὶ τελειώνουν μὲ τὸ Δι᾽ Εὐχῶν καὶ πάλι μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ἔτσι καὶ ἡ χριστιανική μας ζωή ὀφείλει νὰ ἀρχίζει καὶ νὰ τελειώνει μὲ τὸν Τίμιο Σταυρὸ νὰ ζοῦμε καθημερινὰ καὶ διαρκῶς τὸ "τοῦ Σταυροῦ Πολίτευμα".

Ἀρχιμανδρίτης π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος

Ορθόδοξος Τύπος, 05/09/2014