Εκκλησιαστική
εκτέλεση Αρχιεπισκόπου
Του Γιώργου Ν.
Παπαθανασόπουλου
Προχθές, Κυριακή της Πεντηκοστής, ολοκληρώθηκαν οι φιλοφρονήσεις και οι τιμές των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου και Σερβίας Πορφυρίου προς τον τέως σχισματικό Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος Στέφανο (Βελιανόφσκι). Ταυτόχρονα εκτελέστηκε εκκλησιαστικά ο κανονικός Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος και Μητροπολίτης Σκοπίων Ιωάννης (Βρανισκόφσκι). Εκτελέστηκε μάλιστα χωρίς κάποια δίκη, χωρίς δημόσια εξήγηση προς αυτόν, χωρίς έστω μια τυπική ανακοίνωση, που να αιτιολογεί το τραγικό γεγονός.
Δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό από τη Σερβική Εκκλησία,
που έχει υπό την εκκλησιαστική δικαιοδοσία της την Ορθόδοξη Εκκλησία των
Σκοπίων, τί περιμένει τον Ιωάννη. Θα
παραμείνει στη θέση του, αφού η ίδια τον
εξέλεξε Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος; ; Θα τον καταστήσει πρώην; Θα τον τιμωρήσει
δηλαδή, γιατί υπάκουσε στην απόφαση της προϊσταμένης του Συνόδου και επί είκοσι
χρόνια, ως κανονικός Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος, υπέστη τα πάνδεινα και από την υπό
τον Στέφανο σχισματική Εκκλησία; Θα του συστήσει να τεθεί μαζί με τους
χειροτονημένους κανονικούς υπ’ αυτόν Επισκόπους υπό τον Στέφανο; Δηλαδή χωρίς
αιτία η Σερβική Εκκλησία μπορεί να σκεφθεί να ζητήσει από τον κανονικό
Αρχιεπίσκοπο να τεθεί υπό τον πρώην σχισματικό;
Για
όσους παρακολουθούν τα συμβαίνοντα στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι γνωστά τα
γεγονότα. Ο άθεος Κροάτης κομμουνιστής ηγέτης
της Γιουγκοσλαβίας Τίτο στην
επιδίωξή του να αλλοτριώσει την εθνική συνείδηση των Βουλγάρων, που κατοικούσαν στη χώρα του, κατασκεύασε την «ομόσπονδη
σοσιαλιστική δημοκρατία της Μακεδονίας». Κοντά στο ιδεολογικό σκέλος χρησιμοποίησε και την «Ορθόδοξη Μακεδονική Εκκλησία», ως όργανο της
προπαγάνδας του. Αυτή για να δρα αυτόνομα
το 1967 ανακήρυξε μονομερώς
την ανεξαρτησία της από το Πατριαρχείο
της Σερβίας, το οποίο έως το 2002 απέτυχε
να την επανεντάξει στην Κανονική Εκκλησία, με την χορήγηση σε αυτήν
ευρείας αυτονομίας. Τότε την κήρυξε σχισματική και προχώρησε στην δημιουργία
κανονικής υπό την δικαιοδοσία του Αυτόνομης Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, με
Αρχιεπίσκοπο τον γεννημένο στο Μοναστήρι (Μπίτολα) το 1966 Μητροπολίτη Βέλες
και Παραβαρδαρίου Ιωάννη.
Από
της εκλογής του ο Ιωάννης, άνθρωπος πολλών προσόντων και με αγιότητα βίου, υπέστη δοκιμασίες, που θυμίζουν αυτές των
πρώτων Χριστιανών και καταγράφονται στο βιβλίο του (κυκλοφορεί και στα
ελληνικά) «Ελευθερία μέσα στην φυλακή» (Εκδ. Ι.Μ. Βατοπεδίου). Τον φυλάκισαν
πολλές φορές με κατασκευασμένες κατηγορίες και προειλημμένες αποφάσεις,
εμποδιζόταν με ποικίλους τρόπους στην εκτέλεση των καθηκόντων του,
βαλλόταν από τα ΜΜΕ ως «προδότης» της
πατρίδας του... Όλα τα υπέστη επειδή έμεινε πιστός στην αποστολή που του
ανατέθηκε, να υπάρχει κανονική Εκκλησία στην γειτονική χώρα.
Έως
πρόσφατα ο Ιωάννης, ως Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος, αναγνωριζόταν από όλες τις
Ορθόδοξες Εκκλησίες, αντίθετα από τους σχισματικούς. Το 2018 εόρτασε τα 1.000
χρόνια από την ίδρυση της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος με παρουσία εκπροσώπων των
Αυτοκεφάλων Εκκλησιών Σερβίας, Πολωνίας, Αλβανίας και Τσεχίας – Σλοβακίας....
Στα κοσμικά πράγματα είναι συνηθισμένος ο «χρήσιμος ηλίθιος». Είναι το άτομο που χρησιμοποιείται για επίτευξη κάποιου στόχου και μετά πετάγεται ως στημένη λεμονόκουπα. Το να συμβαίνει αυτό και στα εκκλησιαστικά πράγματα δείχνει εκκοσμίκευση και παρακμή.-
Δείτε και - Απαντήσεις σε
σχόλια
2 σχόλια:
Κύριε Παπαθανασόπουλε προσωπικά δεν συμπαθώ ιδιαιτέρως το Φανάρι για τα φιλοοικουμενιστικά του ανοίγματα, αλλά στο πρόσφατο θέμα της Εκκλησίας των Σκοπίων έδρασε , κατά την γνώμη μου ,μάλλον συνετά και εύχομαι τα όσα συμφωνήθηκαν να εφαρμοστούν από την Εκκλησία των Σκοπίων σύμφωνα με τις διαβεβαιωσεις που έδωσαν και δημόσια πρόσφατα. Όσο για το θέμα του Αχριδος Ιωάννη, ο οποίος εξ όσων γνωρίζω δεν διατύπωσε δημόσια προς την Συνοδό του της Σερβίας κανένα παράπονο ή πικρία και αυτό τον τιμά ιδιαιτέρως, πέρα από τον μισθό που λαμβάνει ήδη στην παρούσα ζωή και στην μέλλουσα από Τον Κύριό μας για την θυσιαστική του πορεία θα ηταν ίσως πρέπον για λόγους και ηθικής αποκατάστασης η Εκκλησία της Σερβίας να τον τιμήσει έμπρακτα και ίσως και υπηρεσιακά για τις θυσίες του και την υπακοή του στην Εκκλησία.
Αγαπητέ κ. Παπαθανασόπουλε , δεν υπάρχει καμμία εκτέλεση ή παραμερισμός του "επισκόπου" Ιωάννη από το Σερβικό Πατριαρχείο. Παραμένει αυτό που ήταν πάντοτε, ο "Αρχιεπίσκοπος" των Σέρβων που ζουν στο κράτος των Σκοπίων και όποιων άλλων "μακεδόνων" δεν θέλουν να ανήκουν στη ψευτομακεδονικη "εκκλησία" αλλά στη Σερβική. Περισσότερο ομως θα έπρεπε να σας απασχολήσει εάν ο Ιωάννης είναι κανονικός Επίσκοπος με αποστολική διαδοχή. Ο "μακεδόνας" Ιωάννης χειροτονήθηκε Επίσκοπος (όπως και ιερέας) από τη σχισματική ψευτομακεδονική εκκλησία και υπήρξε κανονικό μέλος της Συνόδου της μέχρι το 2002. Όταν τότε διαφώνησε με την εκ των υστέρων απόρριψη της συμφωνίας της Νις με τη Σερβική Εκκλησία από την εν λόγω "Σύνοδο" για παραχώριση αυτονομίας αλλά όχι με το όνομα ¨μακεδονική", εντάχθηκε στη Σερβική Εκκλησία χωρίς όμως με την προβλεπόμενη από τους Ιερούς Κανόνες και την Εκκλησιαστική μας Παράδοση διαδικασία για σχισματικούς δηλ. την δημόσια αποκήρυξη του σχίσματος και την επαναχειροτονεία του. Αναγνωρίζουμε το μαρτύριό του στα χερια των σκοπιανών αρχών αλλά εκκλησιαστικά από που αίρει την αποστολική διαδοχή ; φυσικά οχι από αυτό το ίδιο το μαρτύριο.Από ποιους ορθοδόξους χειρονήθηκε Επίσκοπος ; αξίζει να το ερευνήσετε και να το βεβαιώσετε με τις γνωστές ικανότητες που σας διακρίνουν. Aσ σημειωθει οτι ο Ιωάννης ουδέποτε αποκήρυξε στο παρελθόν ούτε φυσικά τώρα την αυτοκεφαλία (αυτοκεφαλία σε έναν πληθυσμό που δεν έιναι έθνος ;) ούτε το όνομα Μακεδονική για την πρώην σχισματική "εκκλησία" του στην οποία προσέφερε τις υπηρεσίες του επί μακρόν.
Δημοσίευση σχολίου