ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Εξηγήσεις για τον τρόπο μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας
Εξαιτίας της απορίας από την παρεξήγηση που δημιουργήθηκε στην πόλη μας, σήμερα Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου, στο Ναό της Παναγίας της Στρατηγίσσης, με αφορμή τον τρόπο μεταδόσεως της θείας Κοινωνίας από τον Εφημέριο στους πιστούς, ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Άνθιμος δήλωσε ότι, υπήρξε μεν προ καιρού συζήτηση με τους ιερείς μας για το ενδεχόμενο στον συγκεκριμένο Ναό να τελείται μόνιμα η γνωστή και προσφιλής στους χριστιανούς μας θεία Λειτουργία του Αγ. Ιακώβου του Αδελφοθέου, η οποία τελείται σε όλους τους Ναούς μας δυό φορές τον χρόνο, αλλά και για εκπαιδευτικούς σκοπούς σε μαθητικές θείες Λειτουργίες.
Όμως, η προετοιμασία ενός τέτοιου
εγχειρήματος, δεν ολοκληρώθηκε, οπότε το τελετουργικό αποτέλεσμα σήμερα δεν
ήταν λειτουργικά ορθό και γι’ αυτό ο Μητροπολίτης μας έδωσε εντολή να μην
επαναληφθεί. Εξάλλου στην Ιερά Μητρόπολή μας, ποτέ μέχρι τώρα ούτε υπήρξε
ανάγκη αλλά ούτε και τροποποιήθηκε ποτέ η παραδοσιακή μετάδοση των Αχράντων
Δώρων στους πιστούς.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορούμε, ωστόσο, να εξάγουμε από άλλες πηγές ότι η μετάληψη που περιλάμβανε και τα δύο είδη –το Σώμα που δινόταν στο χέρι και το Αίμα που πινόταν από κοινό ποτήριο– ήταν ο κανόνας στη Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπάθησε να δικαιολογηθεί η μητρόπολη λέγοντας ότι εκτελούσε τη Θ. Λειτουργία του Ιακώβου του Αδελφοθέου. Μόνο που και έτσι υπάρχει κοινό ποτήριο κατά την υπόδειξη του Κυρίου. Συνεπώς υπήρχε ΚΟΙΝΟ ποτήριο στην εν λόγω περίπτωση διότι δεν φαίνεται στο απόσπασμα ;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚολοκύθια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αυτός ο άνθρωπος τώρα, είναι που δικάζει, λέει, τον Κυθήρων.
Τι ντροπή! Τι αίσχος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑίσθηση θεού υπάρχει;
Έγραφα τον Δεκέμβριο του 2020 σε ένα σοβαρό ιστολόγιο τα εξής :
ΑπάντησηΔιαγραφήἩ μετάληψη γινόταν ἀπὸ ΚΟΙΝΟ ποτήριο κατὰ τοὺς πρωτοχριστιανικοὺς χρόνους.
Ὅπως ἀκριβῶς τὸ πράττουν σήμερα οἱ ἱερεῖς, μέσα στὸ Ἱ. Βῆμα : πίνουν ἀπὸ τὸ δισκοπότηρο καὶ παραλαμβάνουν μερίδα καθαγιασμένου, ΜΗ ἐμβαπτισμένου Ἄρτου, στὴν παλάμη).
Θεολογικά, μάλιστα, φαίνεται ὅτι ἀποτελεῖ/-οῦσε essentiale τὸ κοινὸ ποτήριο. Ἀπ᾽ αὐτὸ ἀσφαλῶς κάτι διασώζει ἡ μετάληψη μὲ τὴν λαβίδα, καθιερωμένη ἐπὶ μία χιλιετία καὶ πλέον.
Ἐκεῖνο ποὺ εἰσηγοῦνται, ἀσκῶντας ἀφόρητη πίεση στοὺς Ἐπισκόπους, οἱ μοντέρνοι, ἀθεόφοβοι θεολόγοι - «κοπέλια» του πολιτικοδημοσιογραφικοῦ συμπλέγματος, βαίνει πολὺ πέραν αὐτῶν τῶν δύο πρακτικῶν μεταλήψεως. Εἰσηγοῦνται, ν᾽ ἀποτίθεται ἐμβαπτισμένος ὁ καθηγιασμένος ἄρτος στὴν παλάμη τῶν πιστῶν. Διότι κατ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπο -φρικτόν εἰπεῖν !- "δὲν θὰ μεταδίδεται ὁ κορωνοϊὸς" ἢ -ἔστω- "θὰ συγκαταβῆ ἡ Ἐκκλησία στὴν ἀδυναμία τῶν ὀλιγοπίστων" (κι ἄλλα τέτοια ἐπεξευρήματα, ποὺ τολμοῦν ν᾽ ἀρθρώνονται καὶ ποὺ τὰ διαβάζουμε μὲ καταιγιστικὴ πυκνότητα, ὅσο περνοῦν οἱ μῆνες ...).
Ἀκόμα, ὅμως, κι ἂν μιὰ τέτοια πρακτικὴ ἐμαρτυρεῖτο ἱστορικῶς, οἱ Σύνοδοι σὲ τοῦτο τὸ ἀδήριτο "εδώ και τώρα" δὲν πρέπει νὰ κάνουν πίσω μὲ κανένα τρόπο στὴν χρήση τῆς λαβίδος.
Βρίσκονται / βρισκόμαστε ὑπὸ πολυβολισμό. Δαιμονισμένο καὶ δαιμονοκίνητο.
Κάτι ἄλλο, χειρότερο θὰ μᾶς ζητηθῆ ἀμέσως μετά, ἂν ἀπὸ φόβο σπεύσουμε νὰ ὑποχωρήσουμε σ᾽ αὐτό ["Οἷς εἰ ξυγχωρήσετε, καὶ ἄλλον τι μεῖζον εὐθὺς ἐπιταχθήσεσθε ὡς φόβῳ καὶ τοῦτο ὑπακούσοντες", ποὺ λέει κι ὁ Θουκυδίδης ...].
Γιὰ νὰ μὴ θέσουμε τὸ ζήτημα, πόσο μεγάλη, αὐταπόδεικτη νόθευση τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος θὰ συνιστοῦσε ἡ ἀποδοχὴ μιᾶς τέτοιας λειτουργικῆς πρακτικῆς, οἱ θεολογικές της προκείμενες, μὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ συγκυρία τῆς ἐπιβολῆς της.
Καί, φυσικά, τὶ κίνδυνο περαιτέρω σχισμάτων ἐγκυμονοῦν ὅλ᾽ αὐτά.
Ἐξυπακούεται,
ὅτι ἐν ὅσῳ ἀσκεῖται τέτοια μηντιο-πολιτικὴ πίεση στὴν Ἐκκλησία,
ἂν ὄχι καὶ κανονικὸς διωγμὸς ποὺ θυμίζει Λουνατσάρσκυ καὶ Σοβιετία,
εἶναι ἁπλᾶ ΗΛΙΘΙΟΣ ὅποιος κληρικὸς τελεῖ σήμερα τὴν "ἀρχαιοπρεπῆ" Λειτουργία ποὺ ἀποδίδεται στὸν ἅγιο Ἰάκωβο τὸν Ἀδελφόθεο,
διολισθαίνοντας χαζοχαρούμενα στὴν ὑποστροφὴ πρὸς μιὰ δῆθεν "πρωτοχριστιανικότητα",
ὑποστροφὴ ἐντελῶς ἄκαιρη, παράταιρη καὶ ἔνοχη σὲ τούτην ἐδῶ τὴν ἠλεκτρισμένη συγκυρία.
Ἐμεῖς,
* μένουμε στέρεα «γατζωμένοι» στὴ θ. Λειτουργία ποὺ ἔχει βγεῖ ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ ἁγιασμένο χέρι τοῦ Χρυσοστόμου (ὅπως τὸ ἀπέδειξε ἀδιαμφισβήτητα πλέον καὶ ἡ πρόσφατη φιλολογικὴ κριτική),
* μποϋκοττάρουμε συνειδητὰ τὶς ἄλλες λειτουργικὲς πρακτικὲς («κουταλάκια», λειτουργίες «τοῦ ἁγίου Ἰακώβου» κττ) καὶ
* δὲν παραχωροῦμε σπιθαμὴ «ἐδάφους» οὔτε στὸν ἐξωτερικὸ ἐχθρό, τοὺς σανιταριστὲς καὶ τὸ πολιτικοδημοσιογραφικὸ σύμπλεγμα οὔτε στὴν πεμπτοφαλαγγίτικη, «θεολογική», τάχα μου, διανόηση
Και συνέχιζα τότε (Δεκέμβριος του 2020), στο ίδιο εκείνο ιστολόγιο,
ΑπάντησηΔιαγραφήπροτού μας προκύψουν τα εμβόλια και εκτεθούν ακόμα περισσότερο θεολόγοι και ποιμένες :
"Μπαίνω στὸν πειρασμὸ νὰ προσθέσω καὶ κάτι ἀκόμα :
Τὸ γεγονός, ὅτι πυκνώνουν οἱ "προβληματισμοὶ" περὶ Θείας Μεταλήψεως μ᾽ ἕναν "ἐναλλακτικὸ" τρόπο, εἶναι ἀναμενόμενο.
Ἔρχεται καὶ κολλάει ὡς φυσικὸ ἐπακόλουθο
στὴν μεγάλη ὑποχώρηση, στὴν «παραχώρηση ἐδάφους» πρὸς τὸν ἀντίπαλο,
ποὺ ἔκαναν τόσους μῆνες τώρα
τὸ ὀλιγοφρενὲς ἱερατεῖο,
οἱ «θεολόγοι» τῆς παρακμῆς,
ἀλλὰ καὶ τὸ πνευματικῶς κομφορμιστικό, γεροντοκρατούμενο καὶ φοβικὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα,
* μὲ τὸ ν᾽ ἀρνοῦνται ἔμπρακτα καὶ λεκτικὰ τὴν ἱερότητα τοῦ Ναοῦ καὶ τὴν ἐνοικοῦσα ἐν αὐτῷ Θεία Χάρι,
* μὲ τὸ ν᾽ ἀποφεύγουν (σὰν ἄλλοι Εἰκονομάχοι) τὸν ἀσπασμὸ τῶν εἰκόνων,
* μὲ τὸ νὰ φοροῦν μάσκες ἐν ὥρᾳ λατρείας,
* μὲ τὸ νὰ μὴ φιλοῦν τὸ χέρι τοῦ ἱερέως,
* μὲ τὸ νὰ διστάζουν νὰ πάρουν ἀντίδωρο ἀπὸ τὸ χέρι του,
* μὲ τὸ νὰ συμβουλεύουν ὡς ἀνωτέρω τὸ ποίμνιο
e tutti quanti ....
[Δὲν συζητῶ τὸ πρόδηλα ἀθεολόγητο καὶ αὐτῆς τῆς φοβικῆς, χλιαρῆς «παραχώρησης ἐδάφους» πρὸς τὸν ἀντίπαλο. Ἔχει τεκμηριωθεῖ διὰ μακρῶν. Δὲν μὲ ἀπασχολεῖ ἐν τούτοις ἡ στενὰ θεολογικὴ πτυχή]
«Ἀπὸ τὴ θεία Κοινωνία, ὅμως», σοῦ λένε οἱ ἴδιοι αὐτοί, «δὲν κινδυνεύω. Ἔχω πίστη καὶ γι᾽ αὐτὸ βγάζω πρὸς στιγμὴν τὴν μάσκα καὶ μεταλαμβάνω».
Φαντάζεται κανεὶς στ᾽ ἀλήθεια τοὺς μωαμεθανοὺς νὰ σοῦ λένε :
«Δὲν θὰ φτάσω σὲ σημεῖο νὰ φάω χοιρινό, ἀσφαλῶς, ἀφοῦ μοῦ τὸ ἀπαγορεύει ἡ θρησκεία μου. Θὰ ἦταν ἄρνηση τοῦ Προφήτη κάτι τέτοιο. Ἀλλὰ γιὰ χάρη τῆς ὑγιεινῆς θὰ κάνω τὴν ὑποχώρηση νὰ πλυθῶ μὲ σαπούνι μὴ πιστοποιημένο ὡς χαλάλ, ποὺ δὲν περιέχει δηλαδὴ ἔλαια ἀπὸ χοιρινὸ λίπος ὡς πρώτη ὕλη» ?
Κανεὶς σχεδὸν μουσουλμάνος δὲν θά ᾽κανε τέτοια ὑποχώρηση! Σὲ ἀντίθεση μὲ ᾽μᾶς!
Γι᾽ αὐτὸ καὶ θὰ κατακτήσουν τὸν κόσμο!
Τὰ «ξεφυσίδια», ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ τοῦ 21ου μ. Χ αἰῶνος, μόνο γιὰ τσιλιπουρδίσματα τύπου «Σύναξης» καὶ Γιανναρισμῶν καὶ λειτουργικῶν μεταρρυθμίσεων εἴμαστε ἱκανοί.
Ἀλλὰ κι αὐτὸ προβλεπτό :
Δόθηκε, λέει (Ἀποκ. 13, 7), στὸ Θηρίο «πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς» …
Ἡ μετάληψη γινόταν ἀπὸ ΚΟΙΝΟ ποτήριο κατὰ τοὺς πρωτοχριστιανικοὺς χρόνους.
ΑπάντησηΔιαγραφήὍπως ἀκριβῶς τὸ πράττουν σήμερα οἱ ἱερεῖς, μέσα στὸ Ἱ. Βῆμα : πίνουν ἀπὸ τὸ δισκοπότηρο καὶ παραλαμβάνουν μερίδα καθαγιασμένου, ΜΗ ἐμβαπτισμένου Ἄρτου, στὴν παλάμη).
Θεολογικά, μάλιστα, φαίνεται ὅτι ἀποτελεῖ/-οῦσε essentiale τὸ κοινὸ ποτήριο. Ἀπ᾽ αὐτὸ ἀσφαλῶς κάτι διασώζει ἡ μετάληψη μὲ τὴν λαβίδα, καθιερωμένη ἐπὶ μία χιλιετία καὶ πλέον.
Ἐκεῖνο ποὺ εἰσηγοῦνται, ἀσκῶντας ἀφόρητη πίεση στοὺς Ἐπισκόπους, οἱ μοντέρνοι, ἀθεόφοβοι θεολόγοι - «κοπέλια» του πολιτικοδημοσιογραφικοῦ συμπλέγματος, βαίνει πολὺ πέραν αὐτῶν τῶν δύο πρακτικῶν μεταλήψεως. Εἰσηγοῦνται, ν᾽ ἀποτίθεται ἐμβαπτισμένος ὁ καθηγιασμένος ἄρτος στὴν παλάμη τῶν πιστῶν. Διότι κατ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπο -φρικτόν ειπείν!-
"δὲν θὰ μεταδίδεται ὁ κορωνοϊὸς" ἢ -ἔστω- "θὰ συγκαταβῆ ἡ Ἐκκλησία στὴν ἀδυναμία τῶν ὀλιγοπίστων" (κι ἄλλα τέτοια ἐπεξευρήματα, ποὺ τολμοῦν ν᾽ ἀρθρώνονται καὶ ποὺ τὰ διαβάζουμε μὲ καταιγιστικὴ πυκνότητα, ὅσο περνοῦν οἱ μῆνες ...).
Ἀκόμα, ὅμως, κι ἂν μιὰ τέτοια πρακτικὴ ἐμαρτυρεῖτο ἱστορικῶς, οἱ Σύνοδοι σὲ τοῦτο τὸ ἀδήριτο "εδώ και τώρα" δὲν πρέπει νὰ κάνουν πίσω μὲ κανένα τρόπο στὴν χρήση τῆς λαβίδος.
Βρίσκονται / βρισκόμαστε ὑπὸ πολυβολισμό. Δαιμονισμένο καὶ δαιμονοκίνητο.
Κάτι ἄλλο, χειρότερο θὰ μᾶς ζητηθῆ ἀμέσως μετά, ἂν ἀπὸ φόβο σπεύσουμε νὰ ὑποχωρήσουμε σ᾽ αὐτό ["Οἷς εἰ ξυγχωρήσετε, καὶ ἄλλον τι μεῖζον εὐθὺς ἐπιταχθήσεσθε ὡς φόβῳ καὶ τοῦτο ὑπακούσοντες", ποὺ λέει κι ὁ Θουκυδίδης ...].
Γιὰ νὰ μὴ θέσουμε τὸ ζήτημα, πόσο μεγάλη, αὐταπόδεικτη νόθευση τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος θὰ συνιστοῦσε ἡ ἀποδοχὴ μιᾶς τέτοιας λειτουργικῆς πρακτικῆς, οἱ θεολογικές της προκείμενες, μὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ συγκυρία τῆς ἐπιβολῆς της. Καί, φυσικά, τὶ κίνδυνο περαιτέρω σχισμάτων ἐγκυμονοῦν ὅλ᾽ αὐτά.
Ἐξυπακούεται,
ὅτι ἐν ὅσῳ ἀσκεῖται τέτοια μηντιο-πολιτικὴ πίεση στὴν Ἐκκλησία,
ἂν ὄχι καὶ κανονικὸς διωγμὸς ποὺ θυμίζει Λουνατσάρσκυ καὶ Σοβιετία,
εἶναι ἁπλᾶ ΗΛΙΘΙΟΣ ὅποιος κληρικὸς τελεῖ σήμερα τὴν "ἀρχαιοπρεπῆ" Λειτουργία ποὺ ἀποδίδεται στὸν ἅγιο Ἰάκωβο τὸν Ἀδελφόθεο, διολισθαίνοντας χαζοχαρούμενα στὴν ὑποστροφὴ πρὸς μιὰ δῆθεν "πρωτοχριστιανικότητα", ὑποστροφὴ ἐντελῶς ἄκαιρη, παράταιρη καὶ ἔνοχη σὲ τούτην ἐδῶ τὴν ἠλεκτρισμένη συγκυρία.
Ἐμεῖς,
* μένουμε στέρεα «γατζωμένοι» στὴ θ. Λειτουργία ποὺ ἔχει βγεῖ ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ ἁγιασμένο χέρι τοῦ Χρυσοστόμου (ὅπως τὸ ἀπέδειξε ἀδιαμφισβήτητα πλέον καὶ ἡ πρόσφατη φιλολογικὴ κριτική),
* μποϋκοττάρουμε συνειδητὰ τὶς ἄλλες λειτουργικὲς πρακτικὲς («κουταλάκια», λειτουργίες «τοῦ ἁγίου Ἰακώβου» κττ) καὶ
* δὲν παραχωροῦμε σπιθαμὴ «ἐδάφους» οὔτε στὸν ἐξωτερικὸ ἐχθρό, τοὺς σανιταριστὲς καὶ τὸ πολιτικοδημοσιογραφικὸ σύμπλεγμα οὔτε στὴν πεμπτοφαλαγγίτικη, «θεολογική», τάχα μου, διανόηση
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΛΑΧΟΣ / 29.09.2021
ΑπάντησηΔιαγραφή΄Αλλη μια φορά, έγινε προσπάθεια από έναν ορθόδοξο ιεράρχη, να αλλάξει τον καθιερωμένο τρόπο μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας ! Η δικαιολογία της Μητροπόλεως είναι παραπλανητική και δεν μάς πείθει. Τέτοιοι ιεράρχες πρέπει να ντρέπονται που έχουν θράσος και προσπαθούν με διάφορους τρόπους να την αλλάξουν. Κατά της διάρκεια της Θείας Κοινωνίας, μέσα στον ιερό ναό, ακούστηκαν αντιδράσεις από πιστούς οι οποίοι φώναζαν ότι δεν συμφωνούν μ' αυτή την αντιορθόδοξη ενέργεια του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως. ΄Οτι, ο τρόπος αυτός είναι καθολικός. Είναι όμως λυπηρό, που μία άλλη μερίδα πιστών έλεγε σ' αυτούς που αντιδρούν, να κάνουν ''υπακοή''. Υπακοή όμως δεν γίνεται όταν η πίστη μας προσβάλλεται. Οι ''υπάκουοι'' αυτοί πιστοί πρέπει επίσης να ντρέπονται, διότι συμβαδίζουν με τις αντιορθόδοξες ενέργειες των θρασύτατων ιεραρχών.