31 Αυγ 2020

«Πῶς ἐπιδείξῃ διὰ τῶν ἔργων τὴν πίστιν; Ἐὰν καταφρονῇς θανάτου»

Φθιώτιδα: «Πιστή» χωρίς μάσκα σε εκκλησία επιτέθηκε στους αστυνομικούς -  larissanet.gr 

«Πῶς ἐπιδείξῃ διὰ τῶν ἔργων τὴν πίστιν; Ἐὰν καταφρονῇς θανάτου»

Ιωάννης Λίτινας

Εσχάτως τέθηκε το ερώτημα:

"Γιατί είναι αμαρτία το να φοράμε μάσκα μέσα στο ναό και δεν είναι αμαρτία το να φορέσουμε μία ζακέτα στην Εκκλησία, για να προφυλαχθούμε από το κρύο;"

Πάνω σε αυτό το προβληματισμό θα θέλαμε να καταθέσουμε κάποιες ταπεινές σκέψεις.

 Η χρήση μάσκας μέσα στο ναό και μάλιστα κατά την τέλεση και συμμετοχή στην κοινή λατρεία, με πρόσχημα την προφύλαξη από τον κορονοϊό, ως πρωτοφανής στη δισχιλιετή ιστορία της Εκκλησίας με πείρα πολύ φονικότερων ιών, συνιστά σαφέστατη εισαγωγή καινοτομίας που αθετεί την εκκλησιαστική παράδοση κατά την οποία η προσευχή και η λατρεία τελείται με ακάλυπτο πρόσωπο.

Κάθε καινοτομία όμως και αθέτηση της Ι.Παραδόσεως καταδικάζεται από την Z' Οικουμενική Σύνοδο με βαρύτατες τιμωρίες στους επινοούντας και εφαρμόζοντας αυτές κληρικούς με καθαίρεση, στους λαϊκούς και μοναχούς δε με αφορισμό.[1]

Η ζακέτα και το πανωφόρι ως ενδύματα για την προφύλαξη από το ψύχος και την κάλυψη της γύμνιας μέσα στο ναό, δεν συνιστά καμία καινοτομία. Δεν εμποδίζει τον ασπασμό των αγίων εικόνων, των ιερών λειψάνων και της χειρός του ιερέως όπως συμβαίνει με τη χρήση μάσκας, δεν παραβιάζει κάποια εντολή, δεν καθιστά τον χρήστη τους ασεβή και δεν αθετεί καμία παράδοση.  Δεν αντιβαίνει επίσης σε καμία θεολογική αναφορά, συμβολισμό και διδασκαλία όπως δυστυχώς συμβαίνει με τη χρήση μάσκας. Θα λέγαμε μάλιστα ότι η χρήση πανωφορίου προτρέπεται και ευαγγελικώς, όταν διδάσκεται η ολιγάρκεια : "ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα" (Τιμ.Α' 6,8).

 Η προφύλαξη από το ψύχος δεν έχει καμία απολύτως ομοιότητα με τη προφύλαξη από τον κορωνοϊό στο ναό ένεκεν φόβου θανάτου ή φιλοζωΐας ή πειθαρχίας σε ανθρώπινα προστάγματα "ειδικών", αιτίες που ο Χριστός και οι Πατέρες καταδικάζουν απερίφραστα.

 Λέει ο ιερός Χρυσόστομος:

"Ζῶντες μὲν γὰρ, καὶ ψύχους ἕνεκεν καὶ εὐσχημοσύνης, δεόμεθα τῆς τῶν ἱματίων περιβολῆς" (PG 59,466).

 Εφ' όσον ζούμε χρειαζόμαστε τα ρούχα λόγω του ψύχους και για λόγους ευσχημοσύνης.

Για το φόβο του θανάτου όμως, (βλ.κορωνοϊού), ο ίδιος Άγιος μας νουθετεί να τον καταφρονούμε καθώς αυτό αποτελεί έμπρακτη ένδειξη απέναντι στο Χριστό ότι είμαστε αληθινοί χριστιανοί και πιστεύουμε σ' Εκείνον. Αυτή η καταφρόνηση του θανάτου μας ξεχωρίζει από τους απίστους. Ποία συγχώρεση θα έχουμε, αν φοβόμαστε το θάνατο όπως οι άπιστοι, ενώ έχουμε λάβει την ελπίδα της αναστάσεως;

"Εἰ Χριστιανὸς εἶ, πίστευε τῷ Χριστῷ·  εἰ πιστεύεις τῷ Χριστῷ, διὰ τῶν ἔργων ἐπίδειξόν μοι τὴν πίστιν. Πῶς δὲ ἐπιδείξῃ διὰ τῶν ἔργων τὴν πίστιν; Ἐὰν καταφρονῇς θανάτου. 

Καὶ γὰρ καὶ ταύτῃ διεστήκαμεν τῶν  ἀπίστων.

 Ἐκεῖνοι μὲν γὰρ καλῶς φοβοῦνται  τὸν θάνατον,ἀναστάσεως γὰρ  ἐλπίδα οὐκ ἔχουσι· σὺ δὲ ὁ πρὸς  βελτίονα ὁδεύων ὁδὸν, καὶ περὶ τῆς ἐλπίδος τῆς ἐκεῖ φιλοσοφεῖν ἔχων, ποίαν ἂν ἔχοις συγγνώμην, περὶ ἀναστάσεως μὲν θαῤῥῶν,  ὁμοίως δὲ τοῖς ἀπιστοῦσι  τῇ ἀναστάσει τὸν θάνατον δεδοικώς;" (PG 49,71)

Ποία καταφρόνηση του θανάτου επιδεικνύεται άραγε ενώπιον του Χριστού, όταν μέσα στο χώρο που κατοικεί και μας προσφέρεται Αυτός, η όντως Ζωή, εμείς φοράμε μάσκα από φόβο μην μολυνθούμε; Είναι δυνατόν να βλέπαμε ποτέ με τα σωματικά μας μάτια τον Χριστό μέσα στον Οίκο Του, να στεκόμαστε δίπλα Του και εμείς να φοράμε μάσκα δήθεν για προφύλαξη από τον κορωνοϊό; Ταπεινώς φρονούμε ότι και ένας άπιστος ακόμα, μπροστά σε ένα τέτοιο θέαμα με τις μυριάδες αγγέλων , Αγίων, την Παναγία και το Χριστό ενώπιόν του και γύρω του μέσα στη Θεία Λειτουργία, θα πέταγε τη μάσκα και θα γινόταν θερμός πιστός. Φαίνεται όμως πως έχουμε τυφλωθεί και δεν βλέπουμε παρά μόνο με τα σωματικά μάτια. Τον Χριστό παρόντα δεν Τον βλέπουμε για να σταθούμε μετά δέους μπροστά Του, "πάσαν την βιωτικήν αποθέμενοι μέριμναν", ενώ τον επίσης αόρατο κορωνοϊό τον "βλέπουμε" μέσα στο ναό, τον τρέμουμε, θεωρούμε σχεδόν βεβαία την παρουσία του και λαμβάνουμε κάθε προστατευτικό μέτρο!  Γι' αυτό λέγει ο Κύριος:

"εἰς κρῖμα ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσι καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται" (Ιω.9,39)

Και πάλι διδάσκει ο χρυσορρήμων Άγιος, πως ο Θεός θέλει να μη λυπούμεθα το σώμα μας. Ό,τι κακό κι αν μας κάνουν. Διότι αυτό σημαίνει το "απαρνησάσθω εαυτόν". Να  εκδίδουμε εαυτούς σε κινδύνους , σε αγώνες για τον Χριστό και σαν εκεί που πάσχει κάποιος άλλος. Και δεν είπε «αρνησάσθω»  αλλά «απαρνησάσθω» για να φανερώσει την υπερβολή του πράγματος. Και αράτω τον σταυρόν αυτού. Είδες πως εξόπλισε ο Βασιλεύς των Ουρανών τον ακόλουθο στρατιώτη Του; Δεν μας έδωσε -συνεχίζει-  ούτε θυρεό, ούτε κράνος, (ούτε μάσκα θα προσθέταμε), ούτε τόξο, ούτε ασπίδα για το σώμα, και τις κνήμες, αλλά αυτό που είναι πολύ ισχυρότερο: Την ασφάλεια που δίδει ο σταυρός! Το σύμβολο της νίκης κατά των δαιμόνων . Αυτό το σύμβολο είναι μάχαιρα, ασπίδα, θώρακας που προστατεύει το σώμα, κράνος, κνημίδα που προστατεύει τα πόδια ,  φρούριο ασφαλὲς, λιμάνι, καταφυγὴ, στεφάνι νίκης, ἔπαθλο, ο θησαυρὸς πάντων των αγαθών των τωρινών και των μελλοντικών:

"Οὕτω τοίνυν βούλεται τοῦ σώματος ἀφειδεῖν τοῦ ἡμετέρου ὁ Θεὸς, ἵνα κἂν μαστίζωσιν ἡμᾶς δι’ αὐτόν τινες, κἂν κολάζωσι, κἂν ἐλαύνωσι, κἂν ἄλλο τι ποιῶσι, μὴ φειδώμεθα. Τοῦτο γάρ ἐστιν ἀρνήσασθαι· τουτέστι, μηδὲν ἐχέτω πρὸς ἑαυτὸν, ἀλλ’ ἐκδιδότω ἑαυτὸν τοῖς κινδύνοις, τοῖς ἀγῶσι, καὶ ὡς ἑτέρου πάσχοντος, οὕτω διακείσθω. Καὶ οὐκ εἶπεν, ἀρνησάσθω ἑαυτὸν, ἀλλ’, Ἀπαρνησάσθω, μικρᾷ ταύτῃ προσθήκῃ πολλὴν ἐμφαίνων τὴν ὑπερβολήν. Καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ. Εἶδες πῶς καθώπλισε τὸν ἑπόμενον αὐτῷ στρατιώτην ὁ τῶν οὐρανῶν βασιλεύς; Οὐ θυρεὸν ἔδωκεν, οὐ κράνος, οὐ τόξον, οὐ θώρακα, οὐ κνημῖδα, οὐκ ἄλλο τι τῶν  τοιούτων οὐδὲν, ἀλλ’ ὃ πάντων τούτων ἐστὶν ἰσχυρότερον, τὴν ἀσφάλειαν τὴν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ, τὸ σύμβολον τῆς κατὰ τῶν δαιμόνων νίκης. Τοῦτο μάχαιρα, τοῦτο ἀσπὶς, τοῦτο θώραξ, τοῦτο κράνος, τοῦτο κνημὶς, τοῦτο φρούριον ἀσφαλὲς, τοῦτο λιμὴν, τοῦτο καταφυγὴ, τοῦτο στέφανος, τοῦτο ἔπαθλον, τοῦτο τῶν ἀγαθῶν ἁπάντων θησαυρὸς, καὶ τῶν νῦν καὶ τῶν ἐσομένων ποτέ."  (PG 52,837-8)

Ποιος φόβος λοιπόν και ποιος κίνδυνος μπορεί να σταθεί κάνοντας το σημείο του σταυρού που μας χάρισε ο Κύριός μας;

"Δείτε πόσα κατόρθωσε ο Σταυρός Μου", μας λέει ο Χριστός, "κάνετε τα ίδια και θα κατορθώσετε αυτά που επιθυμείτε." Και τι σημαίνει το "αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι;" Μήπως το να βαστάζουμε ο καθένας μας το ξύλο; Οχι, σε καμία περίπτωση. Ἀλλά πρὸς τοὺς κινδύνους να είμαστε παρατεταγμένοι, ἕτοιμοι καθημερινώς προς σφαγὴν καὶ θάνατον , μη προσδοκώντας ότι η ζωή μας θα διαρκέσει μέχρι το εσπέρας:

"Καθάπερ γάρ τις ὅπλον ἰσχυρὸν λαβὼν, καὶ τοῖς αὑτοῦ δίδωσι στρατιώταις,

οὕτω καὶ ὁ Χριστός. Ἴδετε, φησὶ, τὸν ἐμὸν σταυρὸν ὅσα ἤνυσε·

ποιήσατε καὶ ὑμεῖς τοιαῦτα, καὶ ἀνύσατε τοιαῦτα ὅσα βούλεσθε.

Καίτοι γε καὶ ἀλλαχοῦ καὶ μείζονα τούτων ἐπηγγείλατο λέγων·

Ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ, κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ

μείζονα τούτων ποιήσει. Τί δέ ἐστιν αὐτὸ τὸ ῥητὸν,   

τὸ, Ἀράτω τὸν σταυρὸν αὑτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω

μοι; Ἆρα ἵνα τὸ ξύλον βαστάζωμεν ἕκαστος; Οὐδαμῶς· ποία γὰρ ἀρετὴ τοῦτο;

Ἀλλ’ ἵνα πρὸς τοὺς κινδύνους ὦμεν παρατεταγμένοι, τὸ αἷμα ἡμῶν ἐν

ταῖς ψυχαῖς περιφέροντες, πρὸς σφαγὴν καὶ θάνατον 

ἕτοιμοι καθημερινὸν, οὕτως ἅπαντα πράττοντες, ὡς

μηδέπω προσδοκᾷν μέχρι τῆς ἑσπέρας τὴν ἡμετέραν

διαρκέσαι ζωὴν, ὡς ἀποθανούμενοι πάντως." (PG 52,838)

 Και τι θέλει να σου πει με την προσταγή "Αράτω" ; Ότι έτσι πρέπει να είσαι πρόθυμος ακόμα και να σε σφάξουν και σταυρώσουν, λέγει ο Άγιος, όπως εκείνος που βαστάζει τον σταυρό του επὶ των ώμων· τόσο κοντά πρέπει να θεωρείς ότι βρίσκεσαι στο θάνατο. Μπροστά σε έναν τέτοιο πιστό άπαντες καταπλήττονται· κανένας άλλος δεν προκαλεί τόσο φόβο, ούτε και οι εξοπλισμένοι με μύρια όπλα ανθρώπινα, όσον αυτός που είναι ελεύθερος από το φόβο του θανάτου. Τίποτα άλλο δεν καταφέρνει να διώξει το θάνατο, όσο το να τον καταφρονείς. Και αυτό βεβαίως όταν ακολουθώντας τον Χριστό, ασκείς την αρετή, είσαι επιεικής, σώφρων και ταπεινός. Είδες του σταυρού τη βοήθεια και πόσα πολλά έχει τη δύναμη να πραγματοποιήσει ακόμα και σε μας τους δούλους; Αυτό το φρόνημα έκανε τον Πέτρο κορυφαίο και τον Παύλο τόσο μεγάλο λέγοντα:  "Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλίψις, ἢ στενοχωρία, ἢ κίνδυνος, ἢ μάχαιρα;" Αυτό το φρόνημα και τους νηστεύοντας όχι μόνο έναντι των τροφών κατέστησε ανδρείους, αλλά και έναντι των παθών":

" Τί δέ ἐστιν, Ἀράτω; Οὕτως ἔστω πρόθυμος εἰς τὸ σφαγιασθῆναι καὶ σταυρωθῆναι, φησὶν, ὡς ἐκεῖνος ὁ βαστάζων ἐπὶ τῶν ὤμων· οὕτως ἐγγὺς εἶναι νομιζέτω τοῦ θανάτου. Τὸν τοιοῦτον ἅπαντες καταπλήττονται· οὐ γὰρ οὕτω δεδοίκαμεν τοὺς μυρίοις πεφραγμένους ὅπλοις ἀνθρωπίνοις, καὶ ἐπὶ ἀνδρείᾳ τοσαύτῃ τετειχισμένους, ὡς τοῦτον ἐπ’ ἐλευθερίᾳ. Οὐδὲν γὰρ οὕτω ποιεῖ θάνατον ἐκφυγεῖν, ὡς τὸ καταφρονεῖν θανάτου. Ἵνα δὲ μηδεὶς νομίσῃ τοῦτο   =μόνον ἀρκεῖν, τὸ πρὸς θάνατον ἑτοίμους εἶναι (εἰσὶ γὰρ καὶ λῃσταὶ καὶ γόητες τοιοῦτοι καὶ μιαιφόνοι πάντες), διὰ τοῦτο προσέθηκε· Καὶ ἀκολουθείτω μοι.

Οὐ τὸν ἀνδρεῖον ζητῶ, φησὶ, μόνον, οὐδὲ τὸν ἀκατάπληκτον πρὸς τὴν τελευτὴν τοῦ βίου, ἀλλὰ τὸν ἐπιεικῆ καὶ σώφρονα καὶ μέτριον, καὶ πάσης γέμοντα

ἀρετῆς. Εἶδες σταυροῦ διακονίαν οὐκ ἐπὶ τοῦ Δεσπότου μόνου, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν δούλων τοσαῦτα ἰσχύουσαν; Τοῦτο Πέτρον κορυφαῖον εἰργάσατο· τοῦτο

Παῦλον τοσοῦτον ἐποίησε. Διὸ καὶ ἔλεγε· Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλίψις, ἢ στενοχωρία, ἢ κίνδυνος, ἢ μάχαιρα; Τοῦτο καὶ

τοὺς νηστεύοντας οὐχὶ βρωμάτων μόνον, ἀλλὰ καὶ παθῶν ἀνδρείους ἀπειργάσατο". (PG 52,838)

 Η μάσκα επιπλέον, ως άθεσμη καινοτομία, αντιτίθεται στην προσδοκία του πιστού να δέχεται, αντικατοπτρίζει και ακτινοβολεί τη δόξα του Κυρίου κατά τη λατρεία και που συμβολικώς εφαρμόζει μέσα στο ναό έχοντας ακάλυπτο το πρόσωπο, υπήκοος στο ευαγγελικό πρόσταγμα :

" ἡμεῖς δὲ πάντες ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθα ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν, καθάπερ ἀπὸ Κυρίου Πνεύματος." (Κορ.Β' 3,18).

"Αντιλαμβάνεσαι ότι έτσι, με υγιές βλέμμα και ακάλυπτο πρόσωπο αντικατοπτρίζουμε τη δόξα του Θεού;" ρωτά ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας:

 "Συνίης ὅτι καλοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμεθα;" (PG 69,233)

Ο Μωυσής όταν διελέγετο προς τους Ιουδαίους εκάλυπτε το πρόσωπό του. Όταν όμως έστρεφε προς το Θεό το αφαιρούσε, ερμηνεύει ο ιερός Χρυσόστομος. Αυτό ήταν τύπος του μέλλοντος που δήλωνε πως επιστρέφοντας στο Θεό θα δούμε γυμνό το πρόσωπό Του:

"Καὶ γὰρ ὅτε Ἰουδαίοις διελέγετο Μωϋσῆς, ἐκάλυπτεν αὐτοῦ τὸ πρόσωπον.

ὅτε δὲ πρὸς τὸν Θεὸν ἐπέστρεφεν, ἀποκεκαλυμμένον ἦν.

Τοῦτο δὲ τύπος ἦν τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι, ὅτι ὅταν  

ἐπιστρέψωμεν πρὸς Κύριον, τότε ὀψόμεθα τὴν δόξαν

τοῦ νόμου, καὶ γυμνὸν τὸ πρόσωπον τοῦ νομοθέτου" (PG 61,447).

 Στην προσδοκία του πιστού να υπαντήσει τον Νικητή του θανάτου Χριστό, να του ανοιχτεί ο Νυμφώνας, και να γευθεί την ωραιότητα Του, ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός συγκαταλέγει και την θέα της δόξης του Κυρίου με ακάλυπτο πρόσωπο:

"φαιδραῖς ταῖς λαμπάσι τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου, τῷ ἀθανάτῳ

νυμφίῳ λαμπρῶς ὑπαντήσομεν, καὶ ὁ νυμφὼν   

ἡμᾶς ὁ ἄχραντος ὑποδέξεται, καὶ ἀνακεκαλυμμένῳ

προσώπῳ τὴν δόξαν Κυρίου κατοπτισόμεθα, καὶ τῆς

αὐτοῦ κατατρυφήσομεν ὡραιότητος" (PG 96,644).

 Γι' αυτό το θεολογικό λόγο οι Άγιοι εικονίζονται καλυμμένοι σε όλο το σώμα, εκτός απ'το πρόσωπο. Γι' αυτό το λόγο και δε φόρεσαν ποτέ κάλυμμα επί προσώπου εν ώρα λατρείας. Έτσι δηλώνεται ο εσχατολογικός προορισμός των πιστών:

"Βλέπομεν ἄρτι δι’ ἐσόπτρου ὡς ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον." (Κορ.Α' 13,12)

Οι άγιοι, φορούσαν τα απαραίτητα ενδύματα για προφύλαξη από το κρύο. Δεν εφόρεσαν ποτέ όμως μάσκα  μέσα στους ιερούς ναούς δήθεν για να προφυλαχθούν από επιδημία.

Ποτέ και κανένας δεν εδίδαξε  είτε με λόγο, είτε με πράξη να πράττουμε κάτι τέτοιο όταν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Και όχι μόνο οι Άγιοι Πατέρες δεν εδίδαξαν έτσι, αλλά ούτε κι αυτοί οι ευλαβείς παππούδες και γιαγιάδες μας, που προσέτρεχαν έτι περισσότερο στους ναούς "ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ" εν μέσω πανδημιών για να παρακαλέσουν την Παναγία και τους Αγίους να φέρουν τη λύτρωση, τελώντας πυκνές ακολουθίες και λιτανείες. Και η λύτρωση ερχόταν. Σήμερα όμως καταφεύγουμε περισσότερο στις μάσκες και στο εμβόλιο παρά στο ναό και στις μεσιτείες των Αγίων.

Εντούτοις έχουμε διδασκαλίες Πατέρων που μας νουθετούν να μην αντιμετωπίζουμε τους ιερούς ναούς όπως τους άλλους χώρους. Που μας υπενθυμίζουν τη θαυματουργική τους  ιδιότητα ακόμα κι αυτών των αψύχων στοιχείων τους όπως οι κίονες, τα ξύλα και οι πέτρες και αυτής ακόμα της σκόνης τους.  Που μας λένε ότι είναι ουρανός και κατοικεί ο Θεός. Που μας υποδεικνύουν ότι η όσφρηση και η πνοή μας καθαίρονται μέσα στο ναό από αυτό και μόνο το θυμίαμα[2]. Και οπωσδήποτε δεν αφήνουν ούτε το παραμικρό περιθώριο να θεωρηθεί ότι οι ναοί είναι όπως οι κοινοί χώροι όπου οι άνθρωποι μολύνονται από ιούς, αλλά αντιθέτως επεσήμαναν τη θαυματουργική τους ιδιότητα να  θεραπεύουν.

Και συνεπώς, όπως ακριβώς συμβαίνει με τη Θεία Κοινωνία να πεθάνει και αρρωστήσει κάποιος αν τη λάβει με ασέβεια, βλασφημία και αγνωσία, έτσι συμβαίνει και με τους ιερούς ναούς: Εάν εισέλθει κανείς μετά φόβου Θεού (και όχι ιού), όπως οι πατέρες διδάσκουν, θα λάβει χάρη και προστασία. Αν όμως εισέλθει ασεβώς, θεωρώντας κοινό το χώρο όπως όλοι οι άλλοι και προφυλασσόμενος με μάσκα, είναι επόμενο να έχει μόνο την αμφίβολη προστασία από τη μάσκα και όχι του Θεού που απέρριψε. Και αυτό είναι η μία παράμετρος. Μήπως μαζί με αυτή γίνεται και υπόδικος βλασφημίας του ενοικούντος εν τω ναώ Αγίου Πνεύματος; Κύριος οίδε.

Αλλά κι αν όλα τα ανωτέρω εξέλιπαν, έχουμε τη συνείδησή μας που κράζει για το ασεβές της χρήσης μάσκας μέσα στον Οίκο του Θεού.

«οὐ γὰρ ἐλάβετε Πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον, ἀλλ᾿ ἐλάβετε Πνεῦμα υἱοθεσίας, ἐν ᾧ κράζομεν· ἀββᾶ ὁ πατήρ». Και κράζομεν στο Θεό χωρίς τίποτα να μας φράσσει το στόμα.

Περαίνουμε τις σκέψεις αυτές με τα αθάνατα λόγια του ιερού Χρυσοστόμου. Μας καλεί να περιφράξομε τους εαυτούς μας με τη δύναμη του Σταυρού. Έτσι καθοπλισμένοι θα καταφρονήσουμε όλα τα τερπνά του βίου, τα οποία μας είναι ευχάριστα διότι έχουμε αγαπήσει και προσηλωθεί σε τούτη τη ζωή. Καλή η παρούσα ζωή. Καλή και ευχάριστη. Είναι δώρο Θεού άλλωστε. Όμως, όταν φανεί η μέλλουσα ζωή, δικαίως καταφρονείται αυτή."

" Περιφράσσωμεν ἑαυτοὺς, ἀγαπητοὶ, τῇ δυνάμει τοῦ σταυροῦ, καὶ καθωπλισμένοι πρὸς τὸ ἑξῆς, προθυμότεροι τῇ νηστείᾳ προσβῶμεν, καὶ πάντων τῶν τοῦ βίου τερπνῶν καταφρονήσωμεν. Καὶ γὰρ πλοῦτος, καὶ δόξα, καὶ δυναστεία, καὶ ἔρως, καὶ ὅσα τοιαῦτα, διὰ τοῦτο ἡδέα, διότι φιλοψυχοῦμεν, καὶ τῇ παρούσῃ προσηλώθημεν    (10) ζωῇ. Ταύτης δὲ καταφρονηθείσης, οὐδεὶς ἐκείνων ἡμῖν λόγος. Καλὴ γὰρ ἡ παροῦσα ζωὴ, καλὴ καὶ ἡδεῖα· δῶρον γάρ ἐστι Θεοῦ· ἀλλ’ ὅταν ἡ μέλλουσα φανῇ, τότε καταφρονεῖται δικαίως αὐτή." PG 52,838



[1] Καρμίρη, Ι. Τα Δογματικὰ καὶ Συμβολικὰ Μνημεία της Ορθοδόξου
Καθολικής Εκκλησίας. Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος, Απόσπασμα εκ των
Πρακτικών της ζ’ και η’ συνεδρίας. (σελ.241) Αθήνα

[2] Συμεών Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Περὶ τοῦ ἁγίου ναοῦ καὶ τῆς τούτου καθιερώσεως. PG 155,312-361.

10 σχόλια:

  1. Πολύ καλή προσέγγιση του αδελφού Ιωάννη ο οποίος όπως πάντα με πολλή σύνεση και διάκριση μα πάνω απ'όλα με αγιογραφική και αγιοπατερική τεκμηρίωση που είναι και το σημαντικότερο, εξετάζει το θέμα των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν τελευταία από τον κορωνο'ι'ό στη Θεία Λατρεία, υπό το πρίσμα του Σταυρικού Φρονήματος που οφείλουμε να έχουμε ως χριστιανοί. Δυστυχώς ακόμη και αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί, θεολόγοι κλπ., σκεπτόμενοι λογικά, και επηρεαζόμεμενοι από το κοσμικό πνεύμα της εποχής, δεν μπόρεσαν να προσεγγίσουν ως όφειλαν το ζήτημα με την ''λογική'' του Σταυρού, η οποία καθώς φαίνεται αποτελεί τελικά γι' αυτούς σκάνδαλο και μωρία (πρβλ. Κορ. α' 1,23)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. « Τότε παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν, καὶ ἵστησιν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ καὶ λέγει αὐτῷ· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, βάλε σεαυτόν κάτω· γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ, καὶ ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου. ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· πάλιν γέγραπται, οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου.» (Ματθ. δ΄ 5-7)

    Στήν ἀνωτέρεω περικοπή ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον Ἱεροῦ Εὐαγγελίου περιγράφεται ὁ δεύτερος πειρασμός τοῦ Ἰησοῦ στήν ἔρημο.
    Ἐδῶ βλέπουμε δύο χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς νά ἔρχονται σέ σύγκρουση.
    Τό ἕνα πού χρησιμοποιεῖ ὁ διάβολος στήν προσπάθειά του νά πείσει τόν Κύριο νά ἐκτεθεῖ σέ κίνδυνο πέφτοντας ἀπό τόσο ψηλά μέ τήν πεποίθηση ὅτι θά τόν προστατεύσουν οἱ ἄγγελοι καί τό δεύτερο πού χρησιμοποιεῖ ὁ Κύριος γιά νά τόν ἀντικρούσει.
    Καί γεννᾶται τό ἐρώτημα:
    Ἡ Ἁγία Γραφή φάσκει καί ἀντιφάσκει;
    Ἡ ἀπάντηση βεβαίως ψηλαφεῖται στό «οὐκ ἐκπειράσεις».
    Θεόδωρος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη πλανάσαι Θεόδωρε.
      Αν μπεις μέσα στο ναό χωρίς μάσκα θέτεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο θανάτου, όπως στο χωρίο που ανέφερες, ή θέτεις τον εαυτό σου ενώπιον της Ζωής; Μήπως αργότερα το προχωρήσεις και στον "κίνδυνο" από την κοινή λαβίδα ή ακόμα χειρότερα από τη Θεία Κοινωνία;
      Ανάνηψον ουν

      Διαγραφή
  3. Πρός Ἀνώνυμο: 1 Σεπτεμβρίου 2020 - 10:54 μ.μ.

    Ἐν Χριστῶ ἀδελφέ,
    ἐκ βάθους καρδίας σέ εὐχαριστῶ γιά τήν συμβουλή σου.
    Πράγματι τό νά πλανηθεῖ κάποιος στά περί τῆς πίστεως καί νά βάλει σέ κίνδυνο τή σωτηρία του εἶναι ὅ,τι χειρότερο μπορεῖ νά τοῦ συμβεῖ.
    Ὅσο ὅμως γιά τό ἐρώτημά σου, ἐπίτρεψέ μου νά ἐκφράσω κάποιες ἐνστάσεις ἤ ἀπορίες.
    Θεωρεῖς πώς μέσα στόν Ναό δέν ὑπάρχει περίπτωση νά κολλήσει κάποιος ἀπό τόν διπλανό του ὄχι τόν καρωνοϊό, ἀλλά μιά ἀπλή ἴωση ἤ ἕνα ἀπλό συνάχι;
    Θά ἔμπαινες σέ ἕνα Ναό μετά ἀπό ἕνα σεισμό ὅταν οἱ εἰδικοί τόν εἴχαν κρίνει ἐπικίνδυνο γιά κατάρρευση, μέ τήν βεβαιότητα ὅτι ἐπειδή εἶναι Ναός ὁ Θεός θά σέ προστατεύσει;
    Τίθεται θέμα πίστεως ἄν δέν τό κάνεις;
    Ἐπίσης μπορεῖς νά ἀντιληφθεῖς τήν διαφορά ἀνάμεσα σέ αὐτόν πού θά κάνει τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, θά ἐπικαλεσθεῖ τήν ἄνωθεν βοήθεια καί θά μπεῖ στόν ὑπό κατάρρευση Ναό γιά νά βοηθήσει κάποιον πού ἔχει ἐγκλωβιστεῖ, μέ αὐτόν πού θά κάνει τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, θά ἐπικαλεσθεῖ τήν ἄνωθεν βοήθεια καί θά μπεῖ στόν ὑπό κατάρρεσυη Ναό μόνο καί μόνο γιά νά ἀποδείξη ὅτι ὁ Θεός μέσα στόν οἶκο Του θά τόν προστατεύσει;
    Μέ ἀγάπη Χριστοῦ.
    Θεόδωρος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρε εν Χριστώ αδελφέ,
      Ταυτίζεις την περίπτωση του συγκεκριμένου ιού, που έχει ένα σωρό ιδιομορφίες που βασίζονται σε ανθρώπινες εκτίμησεις ως προς τον τρόπο μεταδόσεως (μπορώ να τις αναφέρω αν θες), τον τρόπο δια του οποίου εκδηλώνεται και τα συμπτώματα αυτού, τη θεραπεία που εκ προοιμίου οφείλει να είναι κάποιο εμβόλιο και ένα σωρό άλλες αντιφάσεις με το γεγονός ενός σεισμού με ορατά αποτελέσματα στην κατασκευή του Ναού δια γυμνού οφθαλμού (και όχι αοράτους εχθρούς όπως μας λένε τώρα), ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει και στα οποία να προβάλει αντίρρηση;
      Και τι έχεις να πεις όσον αφορά τη στάση σε προηγούμενες επιδημίες αγίων αλλά και του πληρώματος της Εκκλησίας; Πώς γίνεται η τοποθέτησή σου σήμερα να είναι σωστή και τότε να μην ήταν και δεν την ακολούθησαν; Τους έλειπε η γνώση περί των τρόπων μεταδόσεως των ιών; Θεωρούσαν δηλαδή ότι κολλάνε οι άνθρωποι από περιβαλλοντικές μόνο αιτίες ή ήταν αποτελέσμα αμαρτιών και γι' αυτό αψηφούσαν τον κίνδυνο; Δεν γνώριζαν ότι μεταδίδονται οι ασθένειες από άνθρωπο σε άνθρωπο;
      Θα πρότεινα να εξετάσεις ξανά την αναλογία που προτείνεις, διότι πάσχει σε πολλά σημεία.

      Στέφανος Π.



      Διαγραφή
  4. Ἀγαπητέ ἐν Χριστῶ ἀδελφέ Στέφανε, χαίρετε!
    Σχετικά μέ τήν πρώτη σου ἐπισήμανση, ἄν κατάλαβα καλά, στήν περίπτωση πού ὁ ἰός ἦταν πιό... χειροπιαστός (ὡς πρός τήν μετάδοση, τά συμπτώματα κλπ) θεωρεῖς πώς κανένας μας δέν θά τόν ἀμφισβητοῦσε καί δέν θά προέβαλλε ἀντιρρήσεις.
    Στό ἄρθρο του ὅμως ὁ συγγραφέας τό θεωρεῖ δεδομένο πῶς εἶναι ἐπιδημία καί ἀναφέρει: «Οι άγιοι, φορούσαν τα απαραίτητα ενδύματα για προφύλαξη από το κρύο. Δεν εφόρεσαν ποτέ όμως μάσκα μέσα στους ιερούς ναούς δήθεν για να προφυλαχθούν από επιδημία.»
    Ὁπότε τό παράδειγμα πού ἐπικαλέστηκα ἐγώ μέ τό σεισμό ἔχει βάση.
    Ἔχουμε ἐπιδημία λοιπόν καί τήν ἀψηφοῦμε ἐπιστρατεύοντας καί τούς Ἁγίους μας γιά νά μᾶς ἐπιβεβαιώσουν.
    Νά ἐπιβεβαιώσουν ὅμως τί;
    Ὅτι: «Εάν εισέλθει κανείς μετά φόβου Θεού (και όχι ιού), όπως οι πατέρες διδάσκουν, θα λάβει χάρη και προστασία».
    Ἀπό ποῦ τό ἀντλεῖ ὅμως αὐτό ὁ ἀρθρογράφος;
    Ποιός Ἅγιος προτείνει κάτι τέτοιο;
    Μήπως ταυτίζουμε τήν ἁγιότητα πού μᾶς παρέχουν ὠς καί τά ἀντικείμενα μέσα στόν Ναό μέ τήν ἀνοσία ἀπέναντι στίς ἀσθένειες;

    Σχετικά μέ τήν δεύτερη ἐπισήμανσή σου θά ἀναφερθῶ στήν περίπτωση τῆς λέπρας πού γιά χιλιάδες χρόνια μέχρι πρότινος ἦταν ἀνίατη καί κολλητική καί οἱ λεπροί ζοῦσαν ἀπομονωμένοι.
    Καί ἐρωτῶ.
    Πόσοι ἐκκλησιαζόντουσαν σέ ἕνα Ἱερό Ναό μαζί μέ λεπρούς;
    Πόσοι ἔθεταν τόν ἑαυτό τους σέ αὐτό τόν κίνδυνο;
    Ποιός ἀπό τούς Ἁγίους μας προέτρεψε ποτέ (στά χιλιάδες χρόνια) νά ἐκκλησιαστεῖ κάποιος μαζί μέ τούς λεπρούς μέ τήν πεποίθηση ὅτι ὁ Θεός θά τόν προστατεύσει μέσα στό Ναό Του;
    Νομίζω μετά βεβαιότητος, οὐδείς.
    Εἶναι λοιπόν δυνατόν ἐμεῖς σήμερα νά ἰσχυριστοῦμε καί νά πρᾶξουμε κάτι διαφορετικό;
    Στήν ἀντίθετη περίπτωση δέν θά βάλουμε σέ δοκιμασία τόν Κύριο;
    Μετά τῆς ἐν Χριστῶ ἀγάπης,
    Θεόδωρος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Θεόδωρε πλανάσαι πλάνην οικτράν και εύχομαι να μη χάσεις τη σωτηρία σου από τη βλασφημία αυτή. Φαίνεται πως η λειτουργική σου ζωή είναι ελλιπέστατη. θα σταθώ σε ένα μόνο σημείο που ρωτάς με απορία από που αντλεί ο αρθρογράφος το ότι μέσα στο ναό λαμβάνεις χάρη και προστασία. Αν είχες εμπειρία λοιπόν των τελουμένων μέσα στο ναό θα αντιλαμβανόσουν τη Χάρη που λαμβάνουμε όταν ο ιερέας εκφωνεί «Ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετά πάντων ὑμῶν». Εκτός κι αν νομίζεις ότι λέγονται έτσι εική και μάτην. Επίσης οι πιστοί αναφερόμαστε στην Παναγία ως "Προστασία των Χριστιανών" και ομολογούμε ὀτι είναι "η προστατεύουσα αεί των τιμώντων Αυτήν". Εκτός κι αν το εσύ το ψάλλεις έτσι για έθιμο.
      Τέλος, όπως εύστοχα λέει το άρθρο, ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΑΝ ΘΑ ΚΟΛΛΗΣΟΥΜΕ Ή ΟΧΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΚΟΡΟΝΟΙΌ. ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΛΑΤΡΕΥΣΟΥΜΕ ΕΥΣΕΒΩΣ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΑΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ!!!
      ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΘΕΟΔΩΡΕ

      Διαγραφή
  5. Ἀγαπητέ ἐν Χριστῶ ἀδελφέ Κώστα,
    ζητῶ ταπεινά συγνώμη διότι θεωρῶ πώς παραπλάνησα τή σκέψη σου.
    Μέ τήν παράθεση τῆς πρότασης «Εάν εισέλθει κανείς μετά φόβου Θεού (και όχι ιού), όπως οι πατέρες διδάσκουν, θα λάβει χάρη και προστασία», πού εἶναι συμπερασματική τοῦ ἀρθρογράφου, τό ἐρώτημά μου ἀπευθυνόταν στό ὅλο σκεπτικό τοῦ κειμένου.
    Καί συγχώρεσέ με ἀλλά θά τό ξαναρωτήσω. Ποιοί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας τόν ἁγιασμό καί τή χάρι πού λαμβάνουμε μέσα στόν Ἱερό Ναό τά ταύτισαν ποτέ μέ τήν λήψη ἀνοσίας ἀπέναντι σέ ἰούς καί μολυσματικές ἀσθένειες;
    Ὅσο γιά τήν ἐναρμόνισή σου μέ τά γραφόμενα τοῦ κειμένου, ἰσχύουν τά παραπάνω ἐρωτήματα πού ἔθεσα σχετικά μέ τούς λεπρούς.
    Ὠστόσο σέ εὐχαριστῶ ὁλόθερμα γιά τήν εὐχή σου καί ἀντεύχομαι.
    Μέ ἀγάπη Χριστοῦ.
    Θεόδωρος Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αδελφέ μου Θεόδωρε καταλαβαίνω ότι "οὐ μακρὰν εἶ ἀπὸ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ", πλήν όμως θα σου πω ακόμη μία νουθεσία και μετά παραιτούμαι.

    Το όλο σκεπτικό του άρθρου, το οποίο αποφεύγεις δυστυχώς να ασπαστείς, είναι η καταφρόνηση του θανάτου που πρέπει να χαρακτηρίζει τον πιστό ακόλουθο του Χριστού. Αυτό το δίδαξε ό ίδιος ο Κύριος πρώτος, αποφαίνοντας μάλιστα ότι δεν είναι άξιός του κάποιος που δεν έχει αυτή την στάση. (δεν σου λέω πού το γράφει. ερεύνησέ το). Πόσο περισσότερο πρέπει δε να χαρακτηρίζει αυτό το φρόνημα τον πιστό, όταν πρόκειται να λατρεύσει το Χριστό στην εκκλησία και να ενωθεί μαζί Του;

    Θέτεις ερωτήματα για την περίπτωση των λεπρών, οι οποίοι εκκλησιάζονταν σε απομονωμένες κοινότητες.
    Πρόχειρα σου φέρνω παράδειγμα τον άγιο ιερέα της Σπιναλόγκα που απέδειξε ότι ο αγιασμός και η χάρη μέσα στο ναό είναι και προστασία από πολύ επικινδυνότερες και μολυσματικότερες ασθένειες από τον κορονοϊό. Αυτός ο παππούλης θα κρίνει και όλους όσους που για υποψία και μόνο, χωρίς να βλέπουν τον ιό, με ασθενή λογισμό αντιμετωπίζουν τον ναό ως κοινό χώρο, τους αδελφούς στο ναό ως επικίνδυνους για τη ζωούλα τους, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό ως επικίνδυνο για τους άλλους.

    Η φιλοζωϊα και φιλοσαρκία στις μέρες μας μαζί με την προχωρημένη εκκοσμίκευση της Εκκλησίας έχουν οδηγήσει ακόμα και σε επίσημες αντορθόδοξες διακηρύξεις για το "ύψιστο αγαθό της υγείας και της ζωής". Οπότε καλό είναι να εξετάσεις εαυτόν κατά πόσο συντάσσεσαι με το ορθόδοξο φρόνημα ή το κοσμικό.

    Επειδή ρωτάς για αγιοπατερικές γνώμες και επειδή δεν σου κάνει ούτε η λειτουργική διδασκαλία και πεποίθηση της Εκκλησίας όπως σου είπαμε στο προηγούμενο μήνυμα, σε προτρέπω να μελετήσεις τον Άγιο Συμεών Θεσσαλονίκης και εκεί θα πάρεις τις απαντήσεις σου. Εκεί θα ακούσεις τον άγιο να λέει ότι μέσα στη λειτουργική σύναξη αγιάζονται και ΚΑΘΑΡΙΖΟΝΤΑΙ η αναπνοή μας και η όσφρησή μας και όλος ο αέρας του ναού.(PG 155,344) Υποστήριξέ μου τώρα εσύ ότι ο άγιος κάνει λάθος.

    Θεόδωρε πρόσεξε! Μετανόησε πριν βρεθείς αντιμέτωπος με βλασφημία του Αγίου Πνεύματος !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο Χριστός μάς καλεί σέ δείπνο στήν τραπεζαρία τού οίκου του, στήν Αγία Τράπεζα δηλαδή, καί τί μάς λέει (κατά τήν γνώμη τών μασκολατρών); Μάς λέγει τούτο: "Φάγετε τό σώμα μου καί πίετε τό αίμα μου γιά νά έχετε ζωήν αιώνιον αλλά προσέξτε, όσο νά διασχίσετε τό σαλόνι καί νά φτάσετε στήν τραπεζαρία, σάς παραμονεύει ο θάνατος, ένας αόρατος εχθρός τόν οποίον εγώ δέν εξουσιάζω καί γιά τόν οποίον ο καθένας από εσάς αναλαμβάνει τόν κίνδυνο άν θά τόν αντιμετωπίση"! Αυτό μάς λέγει ο Χριστός; Άπαγε τής βλασφημίας! Ώ ανόητοι καί βραδείς τή καρδία όλοι εσείς οι οποίοι παρεδώσατε τήν ψυχή σας στήν αμφιβολία, στήν απιστία ή καί στό υλικό συμφέρον! Επιτέλους πετάξτε από επάνω σας τόν φόβο τού θανάτου! Ο Χριστός μάς κράζει εδώ καί δύο χιλιάδες χρόνια: "Εγώ ειμί η ζωή καί η ανάστασις'!

    ΑπάντησηΔιαγραφή