23 Ιαν 2016

Πρωτ. Εὐθύμιος Μουζακίτης, Πολιτική και Ποιμαντική «Οὐδείς γάρ δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν»



ΕΝΟΡΙΑ  ΑΓΙΟΥ  ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΚΑΙ  ΑΓΙΟΥ  ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ  ΔΙΟΝΥΣΟΥ
Πολιτική  και Ποιμαντική
«Οὐδείς γάρ δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν»
Εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ ἐνημερωθοῦν οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ γιὰ τὶς διάφορες πολιτικοθεολογικές θεωρίες ποὺ ἀκούγονται στὴν Ἐνορία μας καὶ ἀνακατεύουν τὴν πολιτικὴ μὲ τὴν ποιμαντική, τὰ κόμματα μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ χειρότερο ὅτι πρέπει οἱ κληρικοὶ νὰ φτιάχνουν πολιτικὰ κόμματα καὶ νὰ προτρέπουν τοὺς χριστιανοὺς νὰ ἐμπλέκονται  σ’αὐτά. 

Γιά νά δοῦμε ὅμως πιό ξεκάθαρα τό θέμα.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος στο βιβλίο «Ποιμαντική» μᾶς λέει ὅτι ἡ Ἐκκλησίαὡς βασιλεία τοῦ Θεού δένἔχει κανένα κοινό πρός τά ἔργα τῆς βασιλείας τοῦ κόσμου. Ἡ ἐξουσία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πνευματική καί οὐδ’ ὅλως παρεμβαίνει εἰς τάς ἐνεργείας τῆς πολιτικής ἐξουσίας καί τήν ἐξάσκηση τῆς ἐξουσίας αὐτῆς.  Διότι ἡ μέν ἐξουσία τῆς Ἐκκλησίας ἐπεκτείνεται μόνο στόν πνευματικό βίο τοῦ ἀνθρώπου, ἡ δέ ἐξουσία τῆς  πολιτείας ἐπί τοῦ ὅλου βίου τοῦ πολίτου.(ἐκδόσεις Παναγόπουλος)
Οἱ ἱεροί κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς βάζουν σέ μιά τάξη.
Ὁ ΣΤ΄ Ἀποστολικός Κανόνας λέει ὅτι «Ἐπίσκοπος, πρεσβύτερος ἤ διάκονος κοσμικάς φροντίδας μή ἀντιλαμβανέτω. Εἰδέμή καθαιρείσθω».
Τό ἴδιο καί ὁ ΠΑ’ Ἀποστολικός : «Εἴπομεν ὅτι οὐ χρή Ἐπίσκοπον ἤ πρεσβύτερον καθιέναι ἑαυτόν εἰς δημοσίας διοικήσεις, ἀλλά προσευκαιρεῖν ταῖς Ἐκκλησιαστικαῖς χρείαις....Οὐδείς γάρ δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν, κατά τήν Κυριακήν παρακέλευσιν».
Ὁ ἅγιος Νικόδημος ἑρμηνεύει στό Πηδάλιον : Καίοὗτος ὁ Κανών παρομοίως μέ τόν ΣΤ΄ἐμποδίζει τούς ἱερωμένους νά μήν περιπλέκωνται εἰς πράγματα κοσμικά λέγων....ὅτι δέν πρέπει ὁ Ἐπίσκοπος ἤ πρεσβύτερος νά καταβιβάζει τόν ἑαυτό του εἰς πολιτικάς καί κοσμικάς φροντίδας καί κυβερνήσεις ἀλλά νά προσεδρεύει εἰς τάς τῆς Ἐκκλησίας ὑπηρεσίαςκαί χρείας...».
Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος στὸν ἑβδομηκοστὸ ἔνατο λόγο του, ὁμιλεῖ διὰ τὸν ἀγαθὸ καὶ καλὸ ποιμένα, ὅπου δὲν ἔχει μαζὶ μὲ τὰ πνευματκὰ ἔργα σωματικὲς καὶ κοσμικὲς μέριμνες καὶ φροντίδες, οὔτε ἀνακατώνει τὶς κοσμικὲς φροντίδες μὲτὰ πνευματικά. Καὶ ὅποιος χειροτονεῖ τέτοιον, βάζει τὸ λύκο μέσα στὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, καὶ θὰ λάβει τὸ κρίμα τῶν προβάτων.
Σύγχρονοι Ἅγιοι ὅπως ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, Ἅγιος Πορφύριος, Ἅγιος Παίσιος καὶ ἄλλοι, ποὺ ἔζησαν μὲ τὴν σημερινὴ πολιτικὴ κατάσταση  οὐδέποτε εἶπαν τέτοια ἀνορθόδοξα πράγματα ποὺ ἀκοῦμε σήμερα ὅπως 1)ἡ πολιτικὴ εἴτε ἀνοίγει εἴτε κλείνει τὴν Ἐκκλησία ἤ 2) ὅτι ὅποιος κληρικὸς φτιάχνει κόμμα συνεχίζει τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων  ἤ  3) ἡ ἐπίγεια παρουσία τῆς ἐκκλησίας ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ ἦθος τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας ποὺ θὰ ἀσκεῖται στὴ γῆ, ἤ 4) ἡ πολιτικὴ εἶναι κλάδος τῆς θεολογίας, καὶ ἄλλα τέτοια.
Ποτέ  οἱ Ἅγιοι Πατέρες δέν ἀναμίχθηκαν σέ  πολιτικές ἤ συνωμοτικές προσπάθειες προκειμένου νά ἀναρριχηθεῖ σέ θρόνο ἕνας Χριστιανός ἄρχοντας ἤ βασιλεύς.  Χαίρονταν ,βοηθοῦσαν καί ἐπαινοῦσαν τούς εὐσεβεῖς βασιλεῖς, ἤλεγχαν τούς ἀσεβεῖς,  ἀλλά δέν ἀνεμιγνύοντο μέ τήν πολιτική ἐξουσία.
Ἐάν ὑπάρχει ἀλληλοσεβασμός μεταξύ  Ἐκκλησίαςκαί πολιτείας, τότε ἡ Ἐκκλησία ἀναλαμβάνει νά ἀναδείξει εὐσεβεῖς καί ἠθικούς πολίτες, ἡ δέ πολιτεία ἀναλαμβάνει νά ὑποστηρίξει τό ἔργο της Ἐκκλησίας.
            Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος κάνει τήν διάκριση μεταξύ πολιτικής καί ποιμαντικής λέγοντας: Ὁ Θεὸς ἔχει ἐμπιστευθεῖ στὸ Βασιλιὰ τὰ ἐπίγεια, στὸν Ἱερέα τὰ ἐπουράνια. Στὸν Βασιλιὰ ἔχει ἐμπιστευθεῖ τὰ σώματα, στὸν Ἱερέα τὶς ψυχές. Ὁ Βασιλιὰς χαρίζει τὰ χρήματα. Ὁ Ἱερέας καθαρίζει τὰ κατακάθια τῶν ἁμαρτιῶν. Ἐκεῖνος ἀναγκάζει. Αὐτὸς παρακαλεῖ….. Ἐκεῖνος χρησιμοποιεῖ ὑλικὰ ὄπλα, αὐτὸς πνευματικά. Ἐκεῖνος πολεμάει τοὺς βαρβάρους. Αὐτὸςτοὺς δαίμονες. Ἡ Ἱερωσύνη εἶναι πιὸ σεβαστὴ κι ἀπ’ τὴ ΒασιλικὴἈρχή….. Ὁ Ἱερέας στέκει μεταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἀνθρώπινης φύσης, μᾶς κατεβάζει τὶς θεῖες εὐλογίες καὶ ἀνεβάζει στὸν οὐρανὸ τὶς προσευχές μας….. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ κεφάλι τοῦ Βασιλιᾶ ὁ Θεὸς τὸ εὐλογεῖ μὲ τὰ χέρια τοῦ Ἱερέα, διδάσκοντας ὅτι ὁ Ἱερέας εἶναι ἀνώτερος πνευματικὰ τοῦ Πολιτικοῦ Ἄρχοντα.
Γι’αὐτό  ὁ Ἅγιος Πορφύριος στό βιβλίο «ὁ Χριστός εἶναι το πάν» ὁμολογεί ὅτι ἐμεῖς δέν φτιάχνουμε κόμματα.
Τέλος, ὁ μακαριστὸς π. Μάρκος Μανώλης στὸ πρακτικὸ ὑπ΄ἀριθμ. 8 - 2002 τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου  τονίζει ὅτι  1) ὅποιος κατέχει ὁποιαδήποτε θέση στὴν Ἐνορία καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ πολιτευθεῖ θὰ πρέπει ἀμέσως νὰ παραιτεῖται διὰ νὰ μὴν διαταράξει τὸν ἑνωτικὸ χαρακτήρα τῆς Ἐκκλησίας.  2)  Ἀπαγορεύει αὐστηρῶς τὶς πολιτικὲς συζητήσεις μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναό.(Ἐνοριακὰ νέα Ἰουλίου 2002).
Ἀπαιτεῖται λοιπόν διαρκής Ἁγιοπατερική ἐνημέρωση καί συναγερμός, γιά νά σταθεῖ ὁ Χριστιανός, διότι εἶναι δυνατό κάθε στιγμή να πέσει. Στόν ἀγώνα ἀς ἔχουμε ὅπλο τήν μελέτη τῶν Ἁγίων, καί κυρίως τήν προσευχή.  Ἀμήν.
Διὰ τὴν Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.
Πρωτ. π. Εὐθύμιος  Μουζακίτης

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το άρθρο αυτό ξεκαθαρίζει πολλά για τις κατά καιρούς προσπάθειες κληρικών που θέλησαν να δημιουργήσουν κόμματα. Απο τους ανωτέρω ιερούς κανόνες και τις θέσεις των Αγίων Πατέρων καταδεικνύεται ότι δεν είναι ορθή μια τέτοια προσέγγιση στο πολιτικό γίγνεσθαι. Γι' αυτό και ο Όσιος Παΐσιος έλεγε: να μην γίνει χριστιανικό κόμμα, αλλά να γίνει κόμμα με Χριστιανούς.

Ανώνυμος είπε...

...πράγματιοι κληρικοί δεν πρέπει να κομματίζονται,δεν πρέπει να φτιάχνουν κόμματα,δεν πρέπει να υποστηρίζουν κόμματα τουλάχιστον φανερά,γιατί δυστυχώς όλα αυτά τα χρόνια πολλοί κληρικοί με τα κηρύγματα τους και με τον τρόπο τους εργαζόντουσαν τον καλόν αγώνα της επαναφοράς στην εξουσίαν της δεξιάς του υψίστου,ακόμα και Ο.Τ. του αγίου και σεβαστού μας π.Μαρκου δεν είχε γλιτώσει από τον πειρασμό αυτό...δυστυχώς.Για χρόνια στον χώρο της εκκλησίας κληρικοί ήταν αυτοί που μας μάθαιναν για τα κακά των αριστερών που μάχονται και πολεμούν την εκκλησία,και έτσι είναι δεν αντιλέγει κανείς,αλλά έλα που και οι φίλοι και πατριώτες συτηρητικοί και παροδιασικοί δεξιοί έκαναν τα ίδια και χειρότερα.
Αρα λοιπόν το πρόβλημα δεν είναι μόνο να μην φτιάχνει κάποιος κληρικός κόμμα επίσημα,αλλά να ΜΗΝ εργάζεται και να μην κατευθύνει προς συγκεκριμένη κομματική κατεύθυνση...

πΧΓΛ.

Κωνσταντίνος Παπανικολάου είπε...

Σεβαστοί πατέρες κι αγαπητοί φίλοι, επιθυμώ να καταθέσω την γνώμη μου για το θέμα, το οποίο σχετίζεται με το αν πρέπει οι χριστιανοί να πολιτεύονται ή όχι, αν ένας κληρικός επιτρέπεται ή όχι να ενθαρρύνει πιστούς χριστιανούς να ασχοληθούν με την πολιτική, με αφορμή σχετικό άρθρο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα σας. Απ’ ότι φαίνεται, έχει δημιουργηθεί μεγάλη σύγχυση, η οποία βλάπτει σοβαρότατα την πατρίδα μας, στις τόσο κρίσιμες και δραματικές, για την ιστορία της, στιγμές που περνά. Η πολιτική είναι η καθημερινή μας ζωή. Δυστυχώς επιτρέψαμε τις τελευταίες δεκαετίες να ταυτιστεί η πολιτική με ανθρώπους αδίστακτους, αμοραλιστές, κατευθυνόμενους από ξένα κέντρα, λέσχες και στοές, άθεους, θεομπαίχτες ή –στην καλύτερη περίπτωση- αδιάφορους για την δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών, ώστε να ικανοποιούνται και οι πνευματικές ανάγκες των πολιτών, εκτός από τις υλικές. Πολιτικοί είναι αυτοί που μεθοδικά απομάκρυναν τον λαό μας από τις πνευματικές του ρίζες και τις παραδόσεις του, αλλοίωσαν την ορθόδοξη πίστη του, διέλυσαν την παιδεία και την μοναδική Ελληνική Γλώσσα του και τον έκαναν να σκέφτεται μόνο το πορτοφόλι του. Γιατί, λοιπόν, να είναι μεμπτό, εάν ένας κληρικός-επειδή πονά για το κατάντημα της πατρίδος του- να προτρέπει ευσεβείς χριστιανούς, με ειλικρινείς διαθέσεις, πνεύμα θυσίας, εκκλησιαστικό φρόνημα, οι οποίοι έχουν το χάρισμα της πολιτικής, να ασχοληθούν με τον τομέα αυτόν και να προσπαθήσουν να κυβερνήσουν αυτόν τον τόπο με φόβο Θεού; Οι συνειδητοί χριστιανοί κι όχι μόνο δεν πρέπει να έχουν την δυνατότητα να ψηφίζουν, σύμφωνα με τις αρχές τους, ανθρώπους με αληθινή πίστη; Η πολιτική, άραγε, πρέπει να είναι πεδίο ελεύθερο μόνο για τους ψεύτες, τους λαοπλάνους, τα μέλη λεσχών και στοών, τους δεδηλωμένους αθέους, τους θεομπαίχτες, τους κάθε λογής τυχοδιώκτες; Τι άλλο πρέπει να γίνει στην πατρίδα μας, για να αποφασίσουμε να στηρίξουμε ανθρώπους, οι οποίοι δεν ντρέπονται να δηλώνουν την ορθόδοξη πίστη τους, είναι ανιδιοτελείς και έχουν θυσιαστικό φρόνημα; Σε λίγο καιρό η πνευματική ζωή στην πατρίδα μας θα είναι σχεδόν αδύνατη για την πλειοψηφία των Ελλήνων, με ευθύνη του σάπιου πολιτικού συστήματος. Το έχουμε αντιληφθεί αυτό; Τελειώνω, υπογραμμίζοντας πως αρκετοί Βασιλείς της Ρωμανίας (Βυζαντινής Αυτοκρατορίας), οι οποίοι κατατάχτηκαν στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ασκούσαν πολιτική. Ο πρώτος και μοναδικός κυβερνήτης μας, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος πολιτεύθηκε με γνώμονα την πίστη του, το ήθος και τις αρχές του, ασκούσε πολιτική. Αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο και πολιτικό, τον Ιωάννη Καποδίστρια, έχει ως πρότυπο και η «Κοινωνία, πολιτική παράταξη συνεχιστών του Καποδίστρια». Διαβάστε με προσοχή και υπομονή το πολιτικό πρόγραμμα κι όχι μόνο της «Κοινωνία» στην ωραία ιστοσελίδα της, σεβαστοί πατέρες κι αγαπητοί φίλοι. Να στηρίξουμε όλοι, κλήρος και λαός, τον αγώνα της παρατάξεως της Ρωμηοσύνης, της «Κοινωνία». Δεν είναι κόμμα. Είναι η «Παράταξη όλων των Ελλήνων, που αγωνίζονται για την Πίστη και την Πατρίδα». Ο Θεός θα σώσει την Ελλάδα! Χρειάζεται, όμως, και η δική μας συνδρομή! Μετάνοια και στην ψήφο, πατέρες και αδελφοί!

Κωνσταντίνος Παπανικολάου, υπερπολύτεκνος δάσκαλος, περιοχή Λαρίσης.

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com